ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΙΜΗΤΙΣΜΟΣ

"ΕΝΑ ΠΑΓΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:
Η ΑΝΟΡΓΑΝΩΣΙΑ"
αναρωτιέμαι μύθος ή πραγματικότητα;
ας το εξετάσουμε πέραν της επιδερμίδας που κραυγάζει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!!!
το εξετάζουμε για να δούμε που χωλαίνει η κατάσταση.Γιατί στο ότι χωλαίνει συμφωνούμε.

Οργάνωση με δυο λόγια είναι
να προγραμματίζεις τη χρήση των πόρων σου ώστε να παράγεις άριστο και ικανό αποτέλεσμα-σχεδιασμός
-αρα
α.να ξεκαθαρίσεις ποιοί είναι οι πόροι σου έμψυχο και άψυχο υλικό, χρήματα εργαλεία γνώσεις κλπ
β.να ξεκαθαρίσεις τους σκοπούς σου, να ορίσεις τους στόχους τη στρατηγική σου και τις τακτικές της

1. Να εφαρμόζεις το πρόγραμμα σου -δράση
2. Να ελέγχεις κάθε τόσο τη δράση σου ώστε να σιγουρευτείς ότι είναι εύστοχη και καθώς τη προγραμμάτισες ή να την αναπροσαρμόζεις στα δεδομένα -έλεγχος
3. Να κάνεις αποτίμηση της δράσης σου σε σχέση με τον επιθυμητό στόχο ώστε να αποθησαυρίζεις την εμπειρία σου και να την κάνεις θεωρητική γνώση προγραμματικής δράσης-κριτική συνολική

στα παραπάνω βλέπουμε ήδη σε ποιές φάσεις χωλαίνει η διαδικασία και μάλιστα σε όλο το φάσμα της κοινωνίας μας.

φαινόμενο κυρίαρχο:"η υποτιθέμενη έλλειψη πόρων"

έλλειψη ανθιρών οικονομικών, σωστών υποδομών- πληθώρα και αρτιότητα εργαλείων -γνωστικών , έμψυχων το γνωστό πρόβλημα της εκπαίδευσης,της υγείας ΌΛΑ ΕΔΩ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ.

Όμως ούτε οικονομικά ανίσχυροι είμαστε πια , ούτε βασικές υποδομές εργαλεία μας λείπουν, ούτε γνωστικοί πόροι και έμψυχο υλικό κι ας μήν είναι τίποτε στο επιθυμητό επίπεδο, κι όμως δρά κανείς πάντα σαν να μην υπήρχαν όλα αυτά αποκαρδιωμένος και μίζερος εν ολίγοις αχάριστος!!!.
Ξεκινάει κάθε φορά η προσπάθεια απο το μηδέν, ανακαλύπτει και πάλι τον τροχό καθένας μας αντί να τσουλίσει πάνω του όπως κάνει όλος ο κόσμος και ας μην είναι απο ελαφρύ κράμα αλουμινίου, ας είναι κάρου...

Αποτέλεσμα στο κυνήγι του τελειοθήρα;
το ευνόητο: δεν ολοκληρώνει τίποτε, δεν τον αφήνει η πνευματική κούραση και διακοπή ή και κατάργηση της δράσης, άρα μετά τη λήξη της συνέχειας ούτε έλεγχος, ούτε κριτική ούτε αποθησαύριση της εμπειρίας μας σε συμπυκνωμένη πρακτική= θεωρητική γνώση προγραμματισμένης δράσεως.

Νεοελληνόπουλα άλλης τάξης νοικοκυρόπουλα γιατί δεν πορεύεσθαι με ότι υπάρχει κι αν μπορείτε επεκτείνετε το;

Έχουν πάει χαράμι χιλιάδες χρόνων εμπειρίας αφού η ιστορική καταγραφή είναι θετική μεν αλλά δεν χρησιμεύει ιδιαίτερα στη συνέχεια της εμπειρίας των διαφόρων δράσεων.

Ποιά είναι η Ελληνική πολεμική παράδοση ποιές οι πολεμικές τέχνες που διατηρούνται κι επεκτείνονται;

ποιός στον Ελληνικό στρατό γνωρίζει:
τι εστί Παγκράτιο, τι δωρικό ξίφος , τι εγχειρήδιο, τι μαύρο βέλος, τι μυκηναικός, τι σπαρτιάτικος πολεμικός κώδικας, τι αττικός, τι μακεδονικός, τι ρωμαικός,τι βυζαντινός,τι κλεφτοπόλεμος;
το πολεμικό μουσείο δεν θα έπρεπε να επεκτείνει τη δράση του στη διαφύλαξη της πολεμικής τέχνης πρώτιστα και παράλληλα των αντικειμένων της;Που είναι οι εκδόσεις του, που είναι τα σεμινάρια του, που είναι οι ταινίες του, που είναι η δράση του; Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους φορείς, κρατικούς και ιδιωτικούς.

Η τέχνη-όχι σαν καλλιτεχνική διεργασία-χάνεται επειδή δεν διαφυλάσσεται ώς όφειλε-σαν κόρη οφθαλμού- και αφού δεν μεταφέρεται απο γενιά σε γενιά δεν επεκτείνεται δεν ξεκαθαρίζει δεν χαλυβδώνεται ώστε δεν συσσωρεύεται αφενός δεν καλυτερεύει αφετέρου.

Ο γονιός δεν μεταφέρει την συνολική του εμπειρία στα παιδιά του αλλά κυρίως την αρνητική του.
Αν για παράδειγμα ο γονιός ήταν γεωργός δεν θα δείξει στα παιδιά του την προσωπική του εμπειρία που θα δημιουργήσει τις συνθήκες ανάπτυξης στην επόμενη γενιά.Θα παροτρύνει το παιδί του να ακολουθήσει άλλο δρόμο που δεν τον ξέρει αλλά τον θεωρεί καλύτερο.

Είναι πάγια τακτική να κοιτάμε τι καλό έχουν οι άλλοι αλλά να υποτιμάμε ότι έχουμε και επιπλέον να μην επιδιώκουμε να αυξήσουμε αυτό που έχουμε μέσα απο το μικροπεριβάλλον και τη γνώση μας με την υπομονή και την επιμονή -την προσήλωση στο στόχο- και έτσι χάνουμε κάνοντας σάλτους απο δώ κι απο κεί.
Θυμηθείτε το μύθο του Αισώπου με τη χελώνα που κερδίζει το λαγό και θα έχετε την πλήρη εικόνα με λίγα λόγια.



Ξεκινώντας απο τον εαυτό μου κάθε προσπάθεια και έρευνα παρατηρώ στην πορεία της οικογένειας μου ότι ο παππούς μου απο τη μερια του πατέρα μου και της μητέρας μου ήταν αγρότες, ο πατέρας μου και οι θείοι μου όλοι ανεξαιρέτως ναυτικοί,εγώ αρχιτέκτονας, μία αδερφή μου φωτογράφος, η άλλη δικηγόρος.
Η σχέση μου με τη γή και με τη θάλασσα υπάρχει και την κρατώ σαν κόρη οφθαλμού.Έτσι έκανε κι πατέρας μου αν και ναυτικός καλλιεργούσε τα χωράφια μας και δεν έλλειπε τίποτε, είχε και λάδι και λαχανικά και φρούτα και ότι μπορεί να φανταστεί κανείς.
Δεν φύλαξε όμως τη γνώση του πατέρα του και εκείνη του παππού του.Δεν φταίει εκείνος γιαυτό αφού καλά καλά δεν ήξερε να γράφει και να διαβάζει όπως και οι πρόγονοι του.

Αξιοθαύμαστη γενιά δύσκολα χρόνια αλλά όλη αυτή η περιπέτεια οδήγησε σε πρόοδο αν και γίνοταν αυτές οι αλλαγές σε τομείς ολότελα ξέχωρους.Δεν υπήρχε μια συνέχεια αντιθέτως μια διαρκής πολυπραγμοσύνη.

Κοίταζα τις προάλλες για τα εργαλεία του πατέρα μου και ένα κατώι είναι γεμάτο με εργαλεία, για αγροτικά, κυνηγι, ψάρεμα κι ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νούς του ανθρώπου.
Υπέροχη ποικιλία και πολυπραγμωσύνη!
Υπάρχει μια ιδιαίτερη τάξη και οργάνωση, που άν και χαλαρή είναι υπαρκτή και προφανώς αποδίδει.
παρατηρώ όμως ότι αφενός κουράζει δυσανάλογα με αυτά που προσφέρει και αφετέρου φθήρει τους πόρους τα εργαλεία δηλαδή.

Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν είναι απόλυτη έλλειψη οργάνωσης αλλά ορθή εφαρμογή της σε συνειδητό επίπεδο ώστε να αποδίδει περισσότερο και καλύτερα.
Οι παλιότεροι εξασφάλισαν την ύπαρξη της στοιχειώδους οργάνωσης. Η δική μας υποχρέωση να την επεκτείνουμε σε επίπεδο υψηλό.



Προσωπικά καταγράφω και αξιοποιώ τις εμπειρίες των προηγουμένων και διαπιστώνω ότι αν υπήρχε αυτό το στοιχείο σε όλη την Ελληνική κοινωνία θα γίνοταν η εργασία πιο εύκολη αποδοτική και εύστοχη αλλά κυρίως πιο προσανατολισμένη στις δικές μας σκοπιμότητες και προτεραιότητες.Ενώ τώρα ακολουθάμε μιμούμενοι ξένα πρότυπα και τύπους οργάνωσης σε κάθε επίπεδο.

Σε στρατιωτικό επίπεδο ο στρατός μας είναι ένα κακέκτυπο του αμερικάνικου, ακόμα και τα σηματάκια στις στολές μιμούμαστε...έλεος κύριοι.
Σχεδιασμός και παραγωγή πρωτότυπης σκέψης δεν γίνεται και αυτό ξεκινάει απο τους οδηγούς τους ηγέτες, δεν έχουν την επαφή με τη παράδοση της τέχνης τους ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ και αυτό τους κάνει σαν κορμούς χωρίς ρίζες να άγονται και να φέρονται απο τα ξενόφερτα κύματα που είναι άριστα μεν πρότυπα αλλά μόνο για κείνους που τα δημιουργούν για τους υπόλοιπους είναι απλά μια μορφή άκριτου μιμητισμού που καταντάει μέχρι και γελοίος.

Προτείνω καταγραφή των ελλείψεων και των προτάσεων για την αναπλήρωση των κενών τους με πνεύμα δημιουργίας προτύπου προς μίμηση.