ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

ΝΟ 3
ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΩΝ ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ



Τα πρώτα δείγματα διαφοροποίησης της φύσης και του ρόλου των επίλεκτων μονάδων παρουσιάστηκαν στα μέσα του 18ου αιώνα.Κατα τη διάρκεια των γαλλοβρετανικών αποικιακών πολέμων στη βόρεια Αμερική , οι Βρετανοί δημιούργησαν μονάδες αποίκων επιλεγμένων με βάση τη γνώση και την εμπειρία τους απο την άγρια φύση της περιοχής όπως οι Ρότζερ Ρέιντζερς για να αντιμετωμίσουν τους Γάλλους αποίκους και τους Ινδιάνους. Οι μονάδες αυτές όπως άλλωστε και οι αντίπαλοι τους δεν ακολουθούσαν τις ευρωπαικές γραμμικές τακτικές αλλα μάχονταν σε μικρές ανεξάρτητες ομάδες σε ένα πόλεμο που ουσιαστικά ήταν μια σειρά απο ενέδρες και σύντομες αλλά βίαιες αψιμαχίες.

Αργότερα κατα τη διάρκεια του πολέμου για την Αμερικάνικη Ανεξαρτησία οι Βρετανοί αναγκάστηκαν , να δημιουργήσουν μόνιμες μονάδες ελαφρού πεζικού, για να καλύψουν τα πλευρά των συνταγμάτων τους απο ανάλογους σχηματισμούς των αποίκων.

Ενα όπλο που έκανε την εμφάνιση του εκείνη την εποχή στη βόρεια Αμερική προερχόμενο αρχικά απο τη γερμανία κα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των τακτικών αυτώνήταν το εμπροσθογεμές τυφέκιο με ραβδωτή κάννη -rifle-.To όπλο αυτό άν και βαρύτερο και με μικρότερο ρυθμό βολής απο το μουσκέτο λόγω της διαδικασίας γεμισματος του[η σφαίρα έπρεπε να τυλιχτει σε πανί βουτηγμένο σε λίπος και κατόπιν να κτυπηθεί με ένα ξύλινο σφυρί για να κατέβει μέσα απο τις ραβδώσεις] είχε σημαντικά μεγαλύτερη ακρίβεια και βεληνεκές.
Στα χέρια ενός επιδέξιου σκοπευτή με γνώση των εδαφικών χαρακτηριστικών της περιοχής ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικό.

Σαν αποτέλεσμα των εμπειριών τους κατα τη διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας οι Βρετανοί εισήγαγαν το ραβδωτό εμπροσθογεμές τυφέκιο στην Ευρώπη στις αρχές του 19ου αιώνα, εφοδιάζοντας με αυτό μικρές επιλεγμένες μονάδες ή άτομα.
Ο στρατός του Γουέλινγκτον στην εκστρατεία της Ισπανίας ήταν απο τους πρώτους που διέθεταν τέτοιες μονάδες.Για να αντισταθμιστεί το μειονέκτημα της χρονοβόρας διαδικασίας γεμίσματος χρησιμοποιούνταν δύο ειδών βολίδες, μία μικρότερου διαμετρήματος που δεν σφήνωνε στις ραβδώσεις όταν απαιτούνταν υψηλότεροι ρυθμοί βολής και μια κανονική για πιο εξειδικευμένες βολές σε μεγαλύτερο βεληνεκές και με μεγάλη ακρίβεια.

Είναι προφανές ότι για να λειτουργήσουν αποδοτικά οι μονάδες αυτές των τυφεκιοφόρων έπρεπε οι αντρες να είναι ικανοί να διατηρούνται ιδιαίτερα ψύχραιμοι ,άρα να έχουν ιδιαίτερο θάρρος και εκπαίδευση πειθαρχία και ταυτόχρονα να μην περιορίζονται στις γραμμικές διατάξεις της εποχής και να έχουν το δικαίωμα να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες κατα τη διάρκεια της μάχης.

Πολλοί όμως απο τους ανωτέρους στρατιωτικούς της εποχής είτε γιατί δεν είχαν την απαραίτητη διορατικότητα είτε γιατί έβρισκαν ενοχλητικό το βαθμό της ανεξαρτησίας που συνεπάγοταν η φύση των μονάδων αυτών , τις θεωρούσαν ένα είδος περιστασιακών σχηματισμών που έπρεπε να διαλυθούν ή να ενταχθούν σε κανονικές μονάδες μετά το τέλος του πολέμου.
Οι περισσότεροι ευρωπαικοί στρατοί της εποχής διέθεταν επίλεκτες μονάδες αλλά με την παραδοσιακή έννοια.

Καθώς προχωρούσε ο 19ος αιώνας , οι εξελίξεις που πυροδοτήθηκαν απο τη βιομηχανική επανάσταση κατέστησαν αναγκαία την επανεκτίμηση των προηγούμενων αντιλήψεων και τακτικών και συνεπώς και του ρόλου των επίλεκτων μονάδων.

Τα πολεμικά όπλα κάτω απο την επίδραση σημαντικών ανακαλύψεων στη μεταλλουργία τη χημεία τη φυσική και τη βαλλιστική αποκτούσαν βαθμιαία μεγαλύτερη αξιοπιστία, μεγαλύτερο βεληνεκές , μεγαλύτερη ακρίβεια και ταχύτερους ρυθμούς βολής.

Η οργάνωση και οι τακτικές των στρατών της εποχής δεν τροποποιήθηκαν με τους ίδιους ρυθμούς .
Η λογική αντίδραση στις αυξημένες δυνατότητες των νέων όπλων ήταν η διασπορά στο πεδίο της μάχης.Αλλά οι διοικητές έβλεπαν με ανησυχία ότι η διασπορά μπορούσε να οδηγήσει στην απώλεια του ελέγχου και συντονισμού των μονάδων .

Η διασπορά και η κάλυψη των στρατιωτών , ώστε να δυσχεραίνεται ο εντοπισμός τους απο τον εχθρό προκαλούσε ανάλογα προβλήματα και στους διοικητές τους , οι οποίοι δεν μπορούσαν να τους δουν ή να επικοινωνήσουν μαζί τους γρήγορα.

Θα έπρεπε να συμπληρωθεί η επόμενη φάση της βιομηχανικής επανάστασης ωστε ο ηλεκτρισμός και η ηλεκτρονική τεχνολογία να δώσουν λύση στο πρόβλημα αυτό, δίνοντας ώθηση στην άσκηση αποτελεσματικού ελέγχου και επικοινωνιών ώστε να προσαρμοστούν οι τακτικές στις νέες δυνατότητες των όπλων.

Οι γραμμικές τακτικές διατηρήθηκαν και αυτό ίσχυε τόσο για τις κανονικές όσο και για τις επίλεκτες δυνάμεις που ήταν οργανωμένες και δρούσαν με συμβατικό τρόπο.

Μια δύναμη όμως , συγκροτημένη στα πρότυπα των ΡΟΤΖΕΡΣ ΡΕΙΤΖΕΡΣ ή των άλλων αντίστοιχων σωμάτων των αποικιακών πολέμων , ακριβώς λόγω του ανεξάρτητου τρόπου οργάνωσης και δράσης της δεν θα αντιμετώπιζε παρόμοιου τύπου προβλήματα.
Οι δυσκολίες της αποδοχής παρόμοιων ανορθόδοξων σχημάτων, απο τους στρατούς της Ευρώπης φαίνεται ότι δεν υπήρχαν στον ίδιο τουλάχιστο βαθμό στις ένοπλες δυνάμεις του νέου έθνους που δημιουργήθηκε στην αμερικάνικη ήπειρο.Όπως και να΄χει πάντως κατα τη διάρκεια του αμερικάνικου εμφύλιου 1861-1865 της σημαντικότερης ένοπλης σύγκρουσης που γνώρισε η Αμερική την περίοδο αυτή, εμφανίστηκαν και απο τις δυο πλευρές επίλεκτα σώματα που είχαν περισσότερες ομοιότητες με τους ΡΕΙΤΖΕΡΣ παρα με την Αυτοκρατορική φρουρά.

Οι βόρειοι δημιούργησαν δύο μονάδες -συντάγματα- ελευθερων σκοπευτών υπο την ηγεσία του ταγματάρχη ΧΙΡΑΜ ΜΠΕΡΝΤΑΝ οι μονάδες αυτές ήταν εφοδιασμένες με το οπισθογεμές τυφέκιο ΣΑΡΠΣ διαμετρήματος 0,58 ιντσας σε αντίθεση με τις κανονικές μονάδες που χρησιμοποιούσαν τα εμπροσθογεμή ΣΠΡΙΝΓΚΦΙΛΝΤ.
Οι μονάδες του ΜΠΕΡΝΤΑΝ δεν μάχονταν με τις παραδοσιακές γραμμικές τακτικές, εκμεταλλευόμενοι την ακρίβεια το βεληνεκές των όπλων τους , μικρές μονάδες ή και άτομα αναπτύσσονταν στα πλευρά ή τα μετόπισθεν του εχθρού και δρούσαν σαν ελεύθεροι σκοπευτές με κύριο στόχο τους αξιωματικούς του εχθρού ή τους άλλους στόχους υψηλής προτεραιότητας.

Οι Νότιοι απο την άλλη ανέπτυξαν σώματα ελαφρού ιππικού υπο την ηγεσία αξιωματικών όπως οι ΦΟΡΕΣΤ και ΜΟΣΜΠΥ τα οποία δρώντας ανεξάρτητα απο τις υπόλοιπες μονάδες, διενεργούσαν επιδρομές διεισδύοντας βαθιά σε περιοχές ελεγχόμενες απο τον εχθρό, με στόχο τις επικοινωνίες και τα κέντρα ανεφοδιασμού του.


















Τα μαθήματα του αμερικάνικου εμφυλίου δεν εκτιμήθηκαν όσο έπρεπε απο τις στρατιωτικές ηγεσίες των ευρωπαικών χωρών , οι οποίες συνέχιζαν να αναπτύσσουν τις μονάδες τους σύμφωνα με τις γραμμικές τακτικές του προηγούμενου αιώνα.
Αναπάντεχα δυσάρεστες εμπειρίες όμως ιδιαίτερα για τους βρετανούς στις αποικίες τους -Αφγανιστάν και πόλεμος των ΜΠΟΕΡΣ στη νότια αφρική- οδήγησαν στην επανεξέταση αρκετών παραδοσιακών αντιλήψεων.
Η εμφάνιση επαναληπτικών όπλων με κινητό ουραίο και αποσπώμενο γεμιστήρα έδωσε τη δυνατότητα στους μπόερς της Νότιας αφρικής- οι περισσότεροι αγρότες με μεγάλη εμπειρία του εδάφους και της περιοχής και καλοί σκοπευτές- να προξενήσουν μεγάλες απώλειες και οδηνηρές ήττες στις δυνάμεις των βρετανών.

Οι τακτικές δυνάμεις των βρετανών αναλώνονταν σε κοπιαστικές πορείες μέσα στην ατελείωτη σαβάννα της περιοχής αναζητώντας ένα φευγαλέο εχθρό ο οποίος έδινε μάχη αντιμετώπιζε τους Βρετανούς μέσα απο τα χαρακώματα προξενώντας με τα εύστοχα του πυρά βαριές απώλειες στις γραμμικές τους διατάξεις.
Για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση οι Βρετανοί ανέπτυξαν μονάδες ελαφρού ιππικού επανδρωμένες με έμπειρους ανθρώπους των συνόρων και καλούς σκοπευτές απο τον Καναδά απο την Αυστραλία,και τη Νέα Ζηλανδία .Οι μονάδες αυτές έχοντας τη δυνατότητα ταχείας, ανεξάρτητης δράσης με ανορθόδοξες μεθόδους, συνέβαλαν αποφασιστικά στην ήττα των ΜΠΟΕΡΣ.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ