ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΡΛΑ

Ερευνώντας για λησμονημένους ευεργέτες δικούς μας και ξένους βρίσκω συνέχεια μπροστά μου ένα πρόσωπο γνωστό και άξιο λέγεται Γεώργιος Σούρλας θα παρουσιάσω λοιπόν σαν τιμή στο συγγραφέα μερικά από τα έργα του που υπέπεσαν στην αντίληψη μου.

Ένα σύντομο βιογραφικό του Γεωργίου Σούρλα:
Γεννήθηκε στο Βελεστίνο και αποφοίτησε από το 1ο Γυμνάσιο Βόλου.
Σπούδασε ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ειδικεύτηκε στην οφθαλμολογία.
Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ Οφθαλμολογικής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Είναι παντρεμένος με την Παναγιώτα Μητσογιάννη, καθηγήτρια φιλολογίας.
 Έχει ένα γιό, τον Γιάννη, φοιτητή στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο.
Από τα φοιτητικά του χρόνια αναμείχθηκε ενεργά στον συνδικαλισμό και την πολιτική.
Το 1966 εκλέχθηκε πρόεδρος ΕΡΕΝ Βορείου Ελλάδος.
Από το 1981 έως και το 2007 εκλέγεται βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.

Κατά την εκλογική αναμέτρηση του Ιουνίου 1989 πρώτος σε όλη την Ελλάδα με ποσοστό 45% σε σταυρούς προτίμησης.
Την περίοδο 1990-1992 διετέλεσε υπουργός Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων
Συμμετείχε σε όλα τα κορυφαία όργανα, όπως στην Κεντρική, Εκτελεστική Επιτροπή και το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος.
Το 2004 εξελέγη Β’ Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Ορίστηκε Πρόεδρος της Επιτροπής Δεοντολογίας του, των Επιτροπών Ομάδων Φιλίας, καθώς και Πρόεδρος της ΠΑ.Δ.Ε.Ε. (Παγκόσμια Διακοινοβουλευτική Ένωση Ελληνισμού).
Το Σεπτέμβριο του 2007 εξελέγη Α΄ Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και ορίστηκε Πρόεδρος της Επιτροπής Δεοντολογίας του Κοινοβουλίου, των Επιτροπών Ομάδων Φιλίας, καθώς και Πρόεδρος της Επιτροπής για την ΠΑ.Δ.Ε.Ε.
Από το 2010 είναι Σύμβουλος του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Α. Σαμαρά για  θέματα διαφάνειας και επικεφαλής του παρατηρητηρίου Διαφάνειας της Νέας Δημοκρατίας
Από τον Αύγουστο του 2012 είναι Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Είναι Πρόεδρος του Αντιναρκωτικού Μετώπου του Ν. Μαγνησίας.
Είναι Πρόεδρος του Ινστιτούτου Διαβαλκανικής Συνεργασίας «Ρήγας Βελεστινλής»

Είναι Πρόεδρος του «Ινστιτούτου Giorgio de Chirico - Κέντρο Σπουδών και Έρευνας»

Επιπλέον των παρακάτω τιμητικών διακρίσεων, ο Γ. Σούρλας είναι:

Επίτιμος Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ημαθίας

Επίτιμος Πρόεδρος της Ένωσης Συγγενών Πεσόντων κατά το Έπος του '40-41


Τίτλος Ημερομηνία Δημοσίευσης
ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ» ΣΤΟΝ Γ. ΣΟΥΡΛΑ 16 Απριλίου 2015

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΣΤΟ Γ. ΣΟΥΡΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ 20 Δεκεμβρίου 2014

Η Ακαδημία Αθηνών τίμησε τον Γ. Σούρλα για την παράδοση ελληνικών χειρογράφων της Ρουμανίας 05 Απριλίου 2012

Η Ακαδημία Αθηνών τίμησε τον Γ. Σούρλα για το βιβλίο του «Οι Ήρωες του 1940 Περιμένουν» 27 Οκτωβρίου 2010

Ο Γ. ΣΟΥΡΛΑΣ ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΔΗΜΟΤΗΣ ΚΑΛΠΑΚΙΟΥ 29 Οκτωβρίου 2009

ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ ΣΤΟ Γ. ΣΟΥΡΛΑ 16 Αυγούστου 2009

ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΔΗΜΟΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΛΑΣ 20 Ιουλίου 2007

Απονομή στο Γ. Σούρλα με «το Διάσημον του Υψίστου της Αποκαλύψεως Αετού» 26 Αυγούστου 2006

Απονομή τίτλου «επίτιμου διδάκτορα της Ακαδημίας Επιστημών της Μολδαβίας» 24 Ιουνίου 2006

ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΤΩΝ ΕΞΑΙΡΕΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ Γ. ΣΟΥΡΛΑ 15 Μαΐου 2006

Η ΛΙΣΤΑ ΤΟΥ ΣΠΙΡΕΡ

Η άγνωστη λίστα του Σπίρερ που πρέπει να γίνει γνωστή επειδή η ευγνωμοσύνη των Ελλήνων για τους ευεργέτες τους είναι ιερή υπόθεση.

Δημοσίευση 2008

Η αληθινή ιστορία του Σίντλερ, που έσωσε 1100 Εβραίους από τα νύχια των ναζί, απασχολώντας τους στο εργοστάσιό του, είναι βέβαια γνωστή σε όλους μας, όπως την απολαύσαμε στην αριστουργηματική ταινία του Σπίλμπεργκ «Η Λίστα του Σίντλερ».

Για τον Σπίρερ όμως γνωρίζει άραγε κανείς;

Όταν το καταραμένο εκείνο Φθινόπωρο του 1922, οι πύλες της κολάσεως είχαν ανοίξει στην «καθ’ ημάς Ανατολή» και η πανέμορφη πρωτεύουσα της Ιωνίας έπνεε τα λοίσθια, παραδομένη στις φλόγες, όταν οι Τσέτες σεργιάνιζαν πάνω στ’ άλογα λογχίζοντας όποιον έβρισκαν μπροστά τους, όταν τα πτώματα επέπλεαν στο λιμάνι, όταν οι Σύμμαχοι παρακολουθούσαν αμέτοχοι από τις ναυαρχίδες τους κι όταν οι μανάδες έτρεχαν αλλόφρονες πάνω κάτω στην προκυμαία με τα μωρά στην αγκαλιά, όταν η Σμύρνη φαινόταν εγκαταλελειμμένη πια από θεούς κι ανθρώπους, ένα χέρι σωτηρίας απλώθηκε για να κρατήσει όσους περισσότερους μπορούσε στη ζωή.
Ήταν το χέρι του Χέρμαν Σπίρερ.

Γεννημένος στη Σμύρνη από γονείς Εβραίους ελβετικής καταγωγής, ο Σπίρερ ήταν από τους μεγαλύτερους καπνέμπορους της εποχής. Διατηρούσε ιδιόκτητες καπναποθήκες στη Σμύρνη και καπνομάγαζα σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Όταν ξέσπασε ο χαμός και η αντάρα δεν δίστασε καθόλου να ανοίξει τις αποθήκες του και να προσφέρει άσυλο σε εκατοντάδες γυναικόπαιδα, που διαφορετικά θα είχαν γίνει βορά στα νύχια των αδηφάγων Αγαρηνών. Φέροντας ελβετική σημαία, οι αποθήκες του ήταν απροσπέλαστες στους Τούρκους.

Αρκετές μέρες τούς κράτησε εκεί προστατευμένους ο εξαίρετος αυτός άνθρωπος, αψηφώντας κάθε κίνδυνο, παρέχοντάς τους τροφή και ό,τι μπορούσε για να τους διευκολύνει, ενώ ολόγυρα η Σμύρνη σωριαζόταν σε ερείπια και στάχτες. Μέχρι που ναύλωσε ατμόπλοια με δικά του έξοδα για να τους φυγαδεύσει στη μητέρα πατρίδα. Κι ενώ οι Τούρκοι απειλούσαν θεούς και δαίμονες, χωρίς όμως να τολμούν να κάνουν τίποτα, ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος, λίγο πριν το μαρτύριό του, πρόλαβε να χαρακτηρίσει τον Σπίρερ σαν «μέγα εθνικό ευεργέτη».

Όμως η μεγαλοψυχία του ανθρώπου αυτού δεν σταμάτησε εδώ. Όχι μόνο κατάφερε να φυγαδεύσει έναν μεγάλο αριθμό προσφύγων στην Ελλάδα, αλλά τους στήριξε κιόλας στα πρώτα τους βήματα, προσφέροντάς τους εργασία στα καπνεργοστάσιά και τα μαγαζιά του σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας όπως τη Θεσσαλονίκη, τη Δράμα και ασφαλώς το Βόλο.
Πράγματι, το 1926 ανεγείρεται το καπνεργοστάσιο Σπίρερ και Σια στο Βόλο, το οποίο θα απασχολήσει πολλούς πρόσφυγες, βοηθώντας τους να επιβιώσουν στους δύσκολους καιρούς του μεσοπολέμου και της οικονομικής ύφεσης.

«Οι Βολιώτες ποτέ δεν ξέχασαν αυτή την ευγενική χειρονομία ανθρωπιάς του Σπίρερ. Ίσως αυτός να είναι και ένας από τους λόγους που ο Βόλος και ο νομός μας αποτελούν παράδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης και ανεκτικότητας», παρατήρησε πολύ εύστοχα ο κ. Απόστολος Ζουπανιώτης, πρόεδρος του συλλόγου «Αργοναύτες», στην εκδήλωση που έγινε στην Αστόρια πριν λίγες μέρες για την επέτειο του Ολοκαυτώματος.

Κι επειδή πολύ εύκολα στη ζωή μας αντιστρέφονται οι ρόλοι, μερικά χρόνια αργότερα ήρθε η σειρά των χριστιανών του Βόλου να βοηθήσουν τους Εβραίους συμπολίτες τους. Και το έκαναν με όλη τους την καρδιά, όταν στα χρόνια της γερμανικής κατοχής οι ναζί προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να εξολοθρεύσουν το εβραϊκό στοιχείο της πόλης.

Το 1940 η εβραϊκή κοινότητα του Βόλου αριθμούσε 882 άτομα. Μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τον Άξονα, ο Βόλος πέρασε στην κατοχή της Ιταλίας και οι Εβραίοι έζησαν με σχετική ασφάλεια ως το 1943, οπότε συνθηκολόγησαν οι Ιταλοί και τους υποκατέστησαν οι Γερμανοί. Στο διάστημα αυτό μάλιστα, στην προσπάθειά τους να γλιτώσουν, είχαν καταφύγει στην πόλη και πολλοί Εβραίοι από τη Θεσσαλονίκη.

Το προγραμματισμένο πογκρόμ, ωστόσο, που εξαπέλυσαν οι ναζί κατά των Εβραίων στις 25 Μαρτίου 1944 απέτυχε παταγωδώς, αφού ο Αρχιεπίσκοπος Ιωακείμ, σε συνεργασία με τον ραββίνο Πεσσάχ, τους κατοίκους της πόλης και το ΕΑΜ, κατάφερε να φυγαδεύσει τους περισσότερους Εβραίους στα χωριά του Πηλίου. Μόνο 130 μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο του Άουσβιτς, που αυτόματα σημαίνει πως σώθηκε το 80% της κοινότητας. Αργότερα, το Ίδρυμα για τη διατήρηση της μνήμης του Ολοκαυτώματος στο Ισραήλ απένειμε στον Αρχιεπίσκοπο Ιωακείμ τον τίτλο του «Δικαίου μεταξύ των Εθνών» και πολύ σωστά έκανε.

Με τον Σπίρερ όμως τι έγινε;
Ούτε μία εκδήλωση προς τιμή του!
Ούτε μία προτομή στον προαύλιο χώρο του συγκροτήματος των κτιρίων Σπίρερ!
Πόσοι από μας γνωρίζουν στ’ αλήθεια την προσφορά του;
Μήπως το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να ευαισθητοποιηθεί, έστω και όψιμα – δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε – και να αποδώσει στη μνήμη του την τιμή που θα έπρεπε και θα άρμοζε σε έναν εθνικό ευεργέτη, όπως είχε προτείνει άλλωστε και ο κύριος Σούρλας;

Το χέρι βοήθειας είναι τόσο πολύτιμο στην κοσμοχαλασιά και τόσο εύκολο να ξεχαστεί όταν όλα καταλαγιάσουν.


http://christiannaloupa.blogspot.com

http://metwpoistorias.blogspot.com

Έκανα μια μικρή έρευνα για να δω τι ακριβώς έκαναν οι Έλληνες για τη μνήμη του ευεργέτη Έρμαν Σπήρερ και βρήκα το εξής:

ΑΞΙΟΣ ΚΥΡΙΕ ΣΟΥΡΛΑ!

Επιπλέον βρήκα ομιλία του Φάνη Μαλκίδη από εκδήλωση τιμής και μνήμης στον Ερμαν Σπήρερ με αφορμή τη παρουσίαση του συγκεκριμένου βιβλίου.

ΔΙΑΛΕΞΗ ΚΟΡΡΕ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

KΟΡΡΕΣ P4 MAKINEN ΔΟΚΙΜΗ ΟΔΗΓΗΣΗΣ

ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Φασισμός:  πολιτικοκοινωνικό σύστημα  με έντονα αυταρχικό  δεσποτικό  καταπιεστικό και εθνικιστικό χαρακτήρα, που καταργεί τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατία και βασίζεται στο μονοκομματισμό και στον ολοκληρωτισμό-δικτατορικό καθεστώς. 

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Εθνικισμός :   

η άποψη που ενθαρρύνει την έκφραση και την καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης αλλά με φανατισμό και ακρότητα. Η αφοσίωση των ατόμων στο έθνος στο οποίο ανήκουν, όχι όμως χωρίς  διάθεση υποτίμησης ή περιφρόνησης  άλλων  εθνών.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΙΛΙΑΔΑ ΟΜΗΡΟΥ: Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ

Παρουσίαση Νικόλαος Καββαδάς

2. ΙΛΙΑΣ Δ 422-456
.............................................................................................................................................
Μετάφραση Όλγα Κομνηνού-Κακριδή

Όπως στον πολυθόρυβο γιαλό σηκώνεται το ένα κύμα της θάλασσας πίσω από το άλλο,
καθώς το σπρώχνει ο Ζέφυρος,
και πρώτα  υψώνεται βαθιά μέσα στο πέλαγος,
και ύστερα σπάζοντας στη ξηρά βουίζει τρομερά,
και καμπουριασμένο σηκώνεται ψηλά γύρω από τους κάβους
και τινάζει πέρα την άχνη της θάλασσας.

ΩΣ Δ' ΟΤ' ΕΝ ΑΙΓΙΑΛΩ ΠΟΛΥΗΧΕΙ ΚΥΜΑ ΘΑΛΑΣΣΗΣ
ΟΡΝΥΤ' ΕΠΑΣΣΥΤΕΡΟΝ  ΖΕΦΥΡΟΥ ΥΠΟ ΚΙΝΗΣΑΝΤΟΣ
ΠΟΝΤΩ ΜΕΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΟΡΥΣΣΕΤΑΙ, ΑΥΤΑΡ ΕΠΕΙΤΑ
ΧΕΡΣΩ ΡΗΓΝΥΜΕΝΟΝ ΜΕΓΑΛΑ ΒΡΕΜΕΙ, ΑΜΦΙ ΔΕ Τ' ΑΚΡΑΣ
ΚΥΡΤΟΝ ΕΟΝ ΚΟΡΥΦΟΥΤΑΙ, ΑΠΟΠΤΥΕΙ Δ'ΑΛΟΣ ΑΧΝΗΝ.



Έτσι προχωρούσαν τότε οι φάλαγγες των Δαναών ακατάπαυστα,
η μία πίσω από την άλλη, να μπούν στον πόλεμο.
και καθένας από τους αρχηγούς πρόσταζε τους δικούς του.
Οι άλλοι προχωρούσαν βουβοί
-θα έλεγες πως δεν είχε φωνή στα στήθια του τόσο πολύς στρατός που ακολουθούσε-
δίχως μιλιά, γιατί φοβόνταν τους αρχηγούς τους,
και γύρω απ' όλους έλαμπαν τα πλουμισμένα όπλα που φορούσαν προχωρώντας στη γραμμή.
Οι Τρώες πάλι, όπως τα πρόβατα κάποιου βοσκού που έχει πολλά κοπάδια στέκονται αμέτρητα, και αδιάκοπα βελάζουν ακούγοντας τις φωνές των αρνιών τους, καθώς τους αρμέγουν το άσπρο γάλα,

ΩΣ ΤΟΤ' ΕΠΑΣΣΥΤΕΡΑΙ ΔΑΝΑΩΝ ΚΙΝΥΝΤΟ ΦΑΛΑΓΓΕΣ
ΝΩΛΕΜΕΩΣ ΠΟΛΕΜΟΝΔΕ.
ΚΕΛΕΥΕ ΔΕ ΟΙΣΙΝ ΕΚΑΣΤΟΣ ΗΓΕΜΟΝΩΝ,
ΟΙ Δ'ΑΛΛΟΙ ΑΚΗΝ ΙΣΑΝ, ΟΥΔΕ ΚΕ ΦΑΙΗΣ
ΤΟΣΟΝ ΛΑΟΝ ΕΠΕΣΘΑΙ ΕΧΟΝΤ ΕΝ ΣΘΗΘΕΣΙΝ ΑΥΔΗΝ ΣΙΓΗ ΔΕΙΔΙΟΤΕΣ ΣΗΜΑΝΤΟΡΑΣ ΑΜΦΙ ΔΕ ΠΑΣΙ ΤΕΥΧΕΑ ΠΟΙΚΙΛ ΕΛΑΜΠΕ ΤΑ ΕΙΜΕΝΟΙ ΕΣΤΙΧΟΩΝΤΟ ΤΡΩΕΣ Δ ΩΣ Τ ΟΙΕΣ ΠΟΛΥΠΑΜΟΝΟΣ ΑΝΔΡΟΣ ΕΝ ΑΥΛΗ ΜΥΡΙΑΙ ΕΣΤΗΚΑΣΙΝ ΑΜΕΛΓΟΜΕΝΑΙ ΓΑΛΑ ΛΕΥΚΟΝ


Έτσι και η οχλοβοή των Τρώων υψώνονταν από τη μιαν άκρη ως την άλλη στο πλατύ στρατόπεδο.
Γιατί δεν ήταν ολωνών ίδιος ο θόρυβος ούτε η ομιλία τους μία.
Οι γλώσσες τους ήταν ανακατωμένες και ήταν άνθρωποι από πολλές μεριές συναγμένοι.
Αυτούς τους ξεσήκωνε ο Άρης, τους άλλους η Αθηνά με τα γαλανά μάτια, και ο Πανικός και ο Φόβος και η Έριδα, που λυσσομανάει άπαυτα, του αντροφόνου Άρη αδερφή και συντρόφισσα'
που στην αρχή σηκώνεται σιγά σιγά,
έπειτα όμως ακουμπά στον ουρανό το κεφάλι της και περπατά πάνω στη γη.
Αυτή τότε έριξε ανάμεσα τους σκληρό πόλεμο, τριγυρίζοντας μέσα στους πολεμιστές,
πληθαίνοντας το βόγγο των αντρών.

ΩΣ ΤΡΩΩΝ ΑΛΑΛΗΤΟΣ ΑΝΑ ΣΤΡΑΤΟΝ ΕΥΡΥΝ ΟΡΩΡΕΙ ΟΥ ΓΑΡ ΠΑΝΤΩΝ ΗΕΝ ΟΜΟΣ ΘΡΟΟΣ ΟΥΔ' ΙΑ ΓΗΡΥΣ ΑΛΛΑ ΓΛΩΣΣ' ΕΜΕΜΙΚΤΟ ΠΟΛΥΚΛΗΤΟΙ Δ' ΕΣΑΝ ΑΝΔΡΕΣ.
ΩΡΣΕ ΔΕ ΤΟΥ ΜΕΝ ΑΡΗΣ ΤΟΥΣ ΔΕ ΓΛΑΥΚΩΠΙΣ ΑΘΗΝΗ ΔΕΙΜΟΣ Τ' ΗΔΕ ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΕΡΙΣ ΑΜΟΤΟΝ ΜΕΜΑΥΙΑ ΑΡΕΟΣ ΑΝΔΡΟΦΟΝΟΙΟ ΚΑΣΙΓΝΗΤΗ ΕΤΑΡΗ ΤΕ, Η Τ' ΟΛΙΓΗ ΜΕΝ ΠΡΩΤΑ ΚΟΡΥΣΣΕΤΑΙ, ΑΥΤΑΡ ΕΠΕΙΤΑ ΟΥΡΑΝΩ ΕΣΤΗΡΙΞΕ ΚΑΡΗ ΚΑΙ ΕΠΙ ΧΘΟΝΙ ΒΑΙΝΕΙ Η ΣΦΙΝ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΝΕΙΚΟΣ ΟΜΟΙΙΟΝ ΕΜΒΑΛΕ ΜΕΣΣΩ ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΚΑΘ' ΟΜΙΛΟΝ ΟΦΕΛΛΟΥΣΑ ΣΤΟΝΟΝ ΑΝΔΡΩΝ.



Κι εκείνοι, όταν πια προχωρώντας έσμιξαν στο ίδιο μέρος, έγιναν ένα οι ασπίδες τους,
ένα τα κοντάρια τους, ένα η ορμή των πολεμιστών που φορούσαν χαλκένιους θώρακες.
Οι ασπίδες που είχαν αφαλό  στη μέση χτυπούσαν η μια την άλλη, και σηκώνονταν πολλή αντάρα.
κι ακούγονταν οιμωγές μαζί με καυχησιές αυτών που σκότωναν κι αυτών που σκοτώνονταν, και γη πλημμύρισε από το αίμα.Όπως όταν βρέξει και κατεβάζουν τα ξεροπόταμα από τα βουνά και ρίχνουν μαζί το νερό από  κρουνούς μεγάλους εκεί που σμίγουν τα δυο φαράγγια τους, μέσα σε βαθιά χαράδρα, και το βόγγο τους τον ακούει από μακριά πάνω στα βουνά ο βοσκός,- έτσι καθώς έσμιγαν κι αυτοί, ακούγονταν ξεφωνητά και παλέματα.


ΟΙ Δ' ΟΤΕ ΔΗ Ρ' ΕΣ ΧΩΡΟΝ ΕΝΑ ΞΥΝΙΟΝΤΕΣ ΙΚΟΝΤΟ ΣΥΝ Ρ' ΕΒΑΛΟΝ ΡΙΝΟΥΝ ΣΥΝ Δ' ΕΓΧΕΑ ΚΑΙ ΜΕΝΕ ΑΝΔΡΩΝ ΧΑΛΚΟΘΩΡΗΚΩΝ ΑΤΑΡ ΑΣΠΙΔΕΣ ΟΜΦΑΛΟΕΣΣΑΙ ΕΠΛΗΝΤ' ΑΛΛΗΛΗΣΙ ΠΟΛΥΣ Δ' ΟΡΥΜΑΓΔΟΣ ΟΡΩΡΕΙ.
ΕΝΘΑ Δ' ΑΜ ΟΙΜΩΓΗ ΤΕ ΚΑΙ ΕΥΧΩΛΗ ΠΕΛΕΝ ΑΝΔΡΩΝ ΟΛΛΥΝΤΩΝ ΤΕ ΚΑΙ ΟΛΛΥΜΕΝΩΝ, ΡΕΕ Δ' ΑΙΜΑΤΙ ΓΑΙΑ.
ΩΣ Δ'ΟΤΕ ΧΕΙΜΑΡΡΟΙ ΠΟΤΑΜΟΙ  ΚΑΤ' ΟΡΕΣΦΙ ΡΕΟΝΤΕΣ ΕΣ ΜΙΣΓΑΓΚΕΙΑΝ ΣΥΜΒΑΛΛΕΤΟΝ ΟΒΡΙΜΟΝ ΥΔΩΡ ΚΡΟΥΝΩΝ ΕΚ ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΟΙΛΗΣ ΕΝΤΟΣΘΕ ΧΑΡΑΔΡΗΣ, ΤΩΝ ΔΕ ΤΕ ΤΗΛΟΣΕ ΔΟΥΠΟΝ ΕΝ ΟΥΡΕΣΙΝ ΕΛΚΥΕ ΠΟΙΜΗΝ ΩΣ ΤΩΝ ΜΙΣΓΟΜΕΝΩΝ ΓΕΝΕΤΟ ΙΑΧΗ ΤΕ ΠΟΝΟΣ ΤΕ.

..............................................................................................................................................


ΓΙΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΙΛΙΑΔΑΣ
Η οπτικοποίηση των δεδομένων πάντοτε λειτουργεί σαν καταλύτης αντίληψης της αλήθειας.

Εδώ με την υπογράμμιση των γνωστών κατανοητών και χρησιμοποιούμενων μέχρι σήμερα λέξεων καταφέρνουμε να αντιληφθούμε άμεσα χωρίς πολλά λόγια αυτό που άλλοι επιδιώκουν να μας πείσουν με μυριάδες λόγων και έργων πως δεν ισχύει:
Ότι μιλάμε την ίδια γλώσσα με τους προγόνους μας κι επομένως με λίγη εξάσκηση μπορούμε να διαβάζουμε κατευθείαν από τη πηγή.

Η εξάσκηση αυτή συνίσταται σε δύο στοιχεία:
α. αντιστοίχιση αρχαίων και σύγχρονων κειμένων για την κατανόηση του περιεχομένου.
β.επίλυση αποριών για τις άγνωστες λέξεις με μια απλή ενημέρωση για το από που προέρχονται και πως δημιουργούνται τυπικά οι άγνωστες λέξεις.

Όλες εκείνες οι σχολαστικές αναλύσεις που γίνονται στο σχολείο είναι άχρηστες και το κυριότερο επιζήμιες επειδή χάνεται η ουσία.

Μια υπόμνηση του ποσοστού των γνωστών αρχαίων λέξεων αρκεί για να μας πείσει ότι μιλάμε τη γλώσσα των προγόνων μας σήμερα με ελάχιστη αλλαγή κυρίως τυπική.

ΩΣ Δ' ΟΤ' ΕΝ ΑΙΓΙΑΛΩ ΠΟΛΥΗΧΕΙ ΚΥΜΑ ΘΑΛΑΣΣΗΣ
Η συνέχεια της Ελληνικής γλώσσας φαίνεται εδώ χωρίς πολλά λόγια,
Ο κάθε Έλληνας ακούγοντας αυτό το στίχο μπορεί να κατανοήσει το άμεσο νόημα του κειμένου χωρίς να γνωρίζει αρχαία Ελληνικά αν και τα μιλάει σε μεγάλο βαθμό χωρίς να το συνειδητοποιεί όπως φαίνεται .

Επομένως ο Έλληνας κατανοεί  τα λεγόμενα των προγόνων του που διαθέτουν βάθος 500.000 σύμφωνα με τις ανακαλύψεις περί της Ελληνικής προέλευσης -αυτοχθονίας- και γραφής μιας σειράς ευρημάτων Ελλήνων και ξένων επιστημόνων αρχαιολόγων, ανθρωπολόγων, παλαιοντολόγων.

[βλέπε Τσικριτσής Μ. ''Γραμμική Α. Συμβολή στη κατανόηση μιας Αιγαιακής Γραφής, Ηράκλειο 2001''
Χουρμουζιάδης Γ.Χ.''Ο λιμναίος Προιστορικός οικισμός του Δισπηλιού Καστοριάς, εκδ.Κώδικας Θεσ/νικη1996
Αρης Πουλιανός ''ο αρχάνθρωπος του σπηλαίου των Πετραλώνων Χαλκιδικής'']

Υπάρχει ένα τεράστιο σύνολο ποιητικής προφορικής παράδοσης  της συλλογικής δημιουργίας των προγόνων μας -αντίστοιχης του σύγχρονου μας δημοτικού τραγουδιού- που εντοπίζεται στην περίοδο οκτώ χιλιάδων ετών από σήμερα.
Αυτή η παράδοση καταγράφηκε για να διδαχτεί και να διασωθεί αναλλοίωτο το πολύτιμο , πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο περιεχόμενο της.

Η Ιλιάδα ήταν διδακτικό εργαλείο μέσα στη μεγαλειώδη λογοτεχνική του αξία έχει και εκπαιδευτική αξία αντίστοιχη αν όχι ανώτερη.
'Ηταν το αναγνωστικό, -τρόχιζαν το νου των νέων με αυτό: μάθαιναν ολόκληρες ραψωδίες από μνήμης-  ήταν επίσης το πολεμικό εγχειρίδιο, το ιατρικό εγχειρίδιο, το κοινωνιολογικό εγχειρίδιο, το ανθρωπολογικό εγχειρίδιο, το ιστορικό εγχειρίδιο, το ηθικό εγχειρίδιο των Ελλήνων, .
Αντίστοιχα πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο έργο είναι και η Οδύσσεια.

Το οκτώ χιλιάδες χρόνια δεν προκύπτει αυθαίρετα δεδομένου ότι τα έπη -Ιλιάδα και Οδύσσεια- περιγράφουν πολλά πράγματα που ίσχυαν προκατακλυσμιαία και που μετά τον τελευταίο κατακλυσμό δεν ισχύουν πια.
Μιλάμε για τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα 1528πΧ, δηλαδή τον τρίτο και τελευταίο από τους τρεις γνωστούς κατακλυσμούς: ΔΑΡΔΑΝΟΥ, ΩΓΥΓΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΟΣ.
βλέπε :
[περι κατακλυσμού του Δαρδάνου
-Διόδωρος Σικελιώτης V47 4-5
-Στράβων Γεωγρ. Α', 3,4
περι κατακλυσμού του Ωγύγου
Eυσέβιος Καισαρείας Fragm. Xρονικών α' LXXXIV
περι κατακλυσμού του Δευκαλίονα-1528 πΧ-
Ευσέβιος Καισαρείας Fragm.Χρονικών β']

Ο Ευσέβιος Καισαρείας ως ιστορικός είχε πρόσβαση στη κιβωτό γνώσης των  Αρχαίων ιερών και μαντείων που εμπιστεύτηκαν το σύνολο των αρχείων που γλύτωσαν της καταστροφής από τους υποτιθέμενους χριστιανούς σε Έλληνες χριστιανούς μοναχούς και ιερωμένων που δεν είχαν απωλέσει τη παιδεία και την εθνική τους ταυτότητα.Εκεί διατηρούνται μέχρι σήμερα εκτός όσων κλάπηκαν από τους βάρβαρους πλιατσικολόγους σταυροφόρους όσοι .

Επομένως όλοι αυτοί που μετέφεραν την προφορική ή και γραπτή παράδοση μιλούσαν για πράγματα που έχει μεν αποδειχτεί προσφάτως ότι υπήρξαν  -από γεωλογικές αλλαγές λόγου χάρη -αλλά που δεν τα έζησαν ούτε μπορούσαν να έχουν γνώση τους.

Η τεράστια αυτή ποιητική παράδοση προφορική και γραπτή που καταγράφηκε σε δύο μεγάλα επικά και διδακτικά σύνολα τα λεγόμενα έπη: την Ιλιάδα και την Οδύσσεια πριν από περίπου τρεις χιλιάδες χρόνια, είναι μέρος της κωδικοποιημένης Ιστορίας των προγόνων μας  .

Η Ιλιάδα (Ιλιάς)  σώζεται ολόκληρη στις μέρες μας.
Η σύνθεσή της, που κατά την παράδοση έγινε από τον Όμηρο, τοποθετείται στον 8ο αιώνα π.Χ. και βασίζεται στην παράδοση προφορικής σύνθεσης και απαγγελίας ηρωικών ποιημάτων που είχε αναπτυχθεί τους προηγούμενους αιώνες.
Το ποίημα, που περιγράφει κάποια γεγονότα του δέκατου και τελευταίου χρόνου της πολιορκίας της Τροίας (Ιλίου) από τους Έλληνες (Αχαιοί ή Αργείοι ή Δαναοί στο έπος), είναι γραμμένο σε δακτυλικό (ή ηρωικό) εξάμετρο σε μια έντεχνη ποιητική γλώσσα και έχει 15.693 στίχους.

Στις επόμενες αναρτήσεις θα επικεντρωθούμε στα υπόλοιπα ενδιαφέροντα επίπεδα του έργου.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ '' Ο ΒΩΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ"

ᾨδὴ Δεκάτη.

 Ὁ Βωμὸς τῆς Πατρίδος

 Τρέξατε ἀδέλφια, τρέξατε ψυχαὶ θερμαί, γενναῖαι·
 εἰς τὸν βωμὸν τριγύρω τῆς πατρίδος ἀστράπτοντα τρέξατε πάντες.

5 β´.
 Ἂς παύσωσ᾿ ἡ διχόνοιαι ποὺ ρίχνουσι τὰ ἔθνη τυφλά,
 ὑπὸ τὰ σκληρότατα ὀνύχια τῶν ἀγρύπνων δολίων τυράννων.

10 γ´. Τρέξατ᾿ ἐδῶ· συμφώνως τοὺς χοροὺς ἂς συμπλέξωμεν,
προσφέρων ὁ καθένας λαμπρᾶν θυσίαν, πολύτιμον, εἰς τὴν πατρίδα.

15 δ´. Ἐδῶ ἂς καθιερώσωμεν τὰ πάθη μας προθύμως·
τ᾿ ἅρματα ἡμεῖς ἀδράξαμεν μόνον διὰ ῾νὰ πληγώσωμεν τοῦ Ὀσμᾶν τὰ στήθη.

20 ε´. Ἐδῶ πάντα τὰ πλούτη μας ἂς χύσωμεν· ἐν ὅσῳ γυμνὸν σπαθὶ βαστοῦμεν μᾶς φθάνουσι τὰ φύλλα τίμια της δάφνης.

25 ς´. K᾿ ὕστερ᾿, ἀφ᾿ οὗ συντρίψωμεν τὸν ἔχθιστον ζυγόν, ἄλλα ὄχι ἀβέβαια πλούτη θέλει μᾶς δώσει πάλιν ἡ ἐλευθερία.

30 ζ´. Ἐδῶ ἡδονὰς καὶ ἀνάπαυσιν ὦ φίλοι ἂς παραιτήσωμεν· ξηρὴ πέτρα τὸ στρῶμα, φαρμάκι τὸ ψωμὶ τῆς δουλείας εἶναι.

35 η´. Ἐδῶ, σὰν ἀναθήματα, εἰς τὸν βωμὸν πλησίον, τοὺς συγγενεῖς, τὰ τέκνα μας ἀγαπητά, τοὺς γέροντας τώρα ἂς ἀφήσωμεν.

40 θ´. Πάντα ὅσα εἰς τὴν καρδίαν μας εἶναι ἀκριβή, δὲν πρέπουσιν εἰς ἄνδρας ποὺ τρομάζουν ἔμπροσθεν εἰς ἀνόητον βάρβαρον σκῆπτρον.

45 ι´. Οὔτε ἡ ζωὴ δὲν πρέπει. Τρέξατε ἀδέλφια, τρέξατε· συμμέτρως ἐχορεύσαμεν, σύμμετρα ἂς ἀποθάνωμεν διὰ τὴν πατρίδα.

ΣΟΒΙΝΙΣΜΟΣ

Σοβινισμός: η απόλυτη και με πάθος προσήλωση των ατόμων στο έθνος τους, η οποία φτάνει ως την περιφρόνηση και την εχθρότητα προς άλλα έθνη· Aκραίος  επιθετικός εθνικισμός.