ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Άρθρο στην εφημερίδα "Εμπρός"
Ιουστίνη
 
Αρχίζει σήμερα η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η οποία διαρκεί από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι και την Παρασκευή πριν από το Σάββατο του Λαζάρου. Ονομάζεται «Μεγάλη» όχι λόγω της μεγάλης της διάρκειας, αλλά για να τονιστεί η σημασία της στην προετοιμασία μας για την Μεγάλη Εβδομάδα και τη συμμετοχή μας στα πάθη και την Ανάσταση του Χριστού. Είναι ένα πνευματικό ταξίδι με προορισμό την «εορτή των εορτών», την Λαμπρή. Αρχικά, το νόημά της εκτός από αυτήν την πνευματική εγρήγορση, ήταν ταυτισμένο με την προετοιμασία των κατηχουμένων για το βάπτισμά τους κατά τη νύκτα του Μ. Σαββάτου, στην πασχαλινή Θεία Λειτουργία.
Η λέξη νηστεία προέρχεται από το αρνητικό «νη» και το «εσθίω» και σημαίνει απέχω από την τροφή. Όταν νηστεύουμε όμως, δεν σημαίνει μόνο ότι απέχουμε από κάποιες τροφές. Το σημαντικότερο μέρος της νηστείας είναι το πνευματικό. Ο Μέγας Βασίλειος διδάσκει: «Mην περιορίζεις όμως το καλό της νηστείας μόνο στην αποχή από το φαγητό. Γιατί πραγματική νηστεία είναι μόνο να μην κάνεις τίποτε άδικο. Να λύνεις κάθε δεσμό αδικίας. Συγχώρησε τον πλησίον σου για το κακό που σου έκανε και ξέχασε αυτά πού σου χρωστάει. Κρέας δεν τρως αλλά κατασπαράζεις τον αδελφό σου. Μολονότι εγκρατεύεσαι στο κρασί δεν εγκρατεύεσαι στις κακολογίες».
Στόχος μας είναι να βελτιωθούμε ως άνθρωποι, να καθαρίσουμε την ψυχή μας από τα πάθη, να ενισχυθούμε στον αγώνα για την απόκτηση της αρετής. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η τήρηση της νηστείας στην εποχή μας που χαρακτηρίζεται από την ασυδοσία, τον καταναλωτισμό, την γαστριμαργία, την φιληδονία, πάθη που αποχαυνώνουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Φυσικά η λήψη τροφής δεν είναι αμαρτία. Πρόκειται για εκούσια στέρηση που απαιτεί ψυχικό σθένος, ισχυρή θέληση και αγωνιστική διάθεση. Άλλωστε, έχει αποδειχθεί με επιστημονικές μελέτες, ότι η νηστεία με τρόπο που περιλαμβάνει βασικά στοιχεία της ελληνικής μεσογειακής διατροφής, μπορεί να λύσει πολλά προβλήματα υγείας. Όμως η Εκκλησία δίνει στη νηστεία θεολογικό νόημα. Δεν πρόκειται μόνο για την υγεία του σώματος αλλά κυρίως για την υγεία της ψυχής.
Η νηστεία, για τους ορθόδοξους χριστιανούς, μας ελευθερώνει από την ολοκληρωτική εξάρτηση από την τροφή, την ύλη και την αμαρτία. Η αληθινή νηστεία συνοδεύεται από την αγάπη για τους συνανθρώπους μας και την ελεημοσύνη. Η διατροφή μας γίνεται πιο απλή και τα χρήματα που εξοικονομούμε τα προσφέρουμε στους φτωχούς. Η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής είναι περίοδος μετανοίας και πνευματικού αγώνα. Καταβάλλεται μια προσπάθεια να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας περισσότερο πνευματικά και όχι εγωιστικά. Είναι περίοδος περισυλλογής, αυτοσυγκέντρωσης και αυτοελέγχου. Είναι μια πορεία, ένας τρόπος που οδηγεί στην αυτοπειθαρχία και, με την βοήθεια της προσευχής, σε ψυχική αφύπνιση. Όλες οι ακολουθίες της Εκκλησίας μας προσπαθούν να μας εντάξουν σ’ αυτό το κλίμα της μετάνοιας και του πνευματικού αγώνα.
Ταυτόχρονα είναι περίοδος «χαρμολύπης» όπως λένε οι πατέρες της Εκκλησίας. «Είναι η χαρά της Λαμπρής, είναι η είσοδος στη δόξα της Βασιλείας. Είναι αυτό το όραμα, η πρόγευση του Πάσχα που κάνει τη λύπη της Μεγάλης Σαρακοστής χαρά, φως, και την δική μας προσπάθεια μια πνευματική άνοιξη», όπως λέει ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν. Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι μια ευκαιρία εσωτερικής αναζήτησης, εμβάθυνσης και αλλαγής. Για να αλλάξουμε τις εξωτερικές συνθήκες, για να πετύχουμε το καλύτερο για τους γύρω μας και την πατρίδα μας, πρέπει η αλλαγή να ξεκινήσει από μέσα μας. Μεταμορφώνοντας κανείς τον εαυτό του προς το καλύτερο, μπορεί να ξεκινήσει για να αλλάξει τον κόσμο.
Ας προετοιμαστούμε, λοιπόν, και εμείς σωματικά και πνευματικά, ώστε να υποδεχτούμε την Ανάσταση του Χριστού. «Νηστεύσωμεν νηστεία δεκτήν, ευάρεστον τω Κυρίω, αληθής νηστεία, η των κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους και επιορκίας. Η τούτων ένδεια, νηστεία εστίν αληθής και ευπρόσδεκτος».

ΑΣΚΗΣΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑΣ ΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΗ

Σε εξέλιξη βρίσκεται
από το πρωί η άσκηση «Πυρπολητής» μετά από εντολή του Πάνου Καμμένου.
Πρόκειται για εθνική διακλαδική άσκηση με την ενεργοποίηση του συνόλου
σχεδόν της δύναμης ταχείας αντίδρασης.

Η άσκηση διεξάγεται στις περιοχές της δυτικής Μακεδονίας, του Έβρου, του
 Ανατ. Αιγαίου και του Αργοσαρωνικού και λαμβάνουν μέρος, σύμφωνα με το
ΑΜΠΕ, φρεγάτες, πυραυλάκατοι, κανονιοφόροι, πλοία ταχείας μεταφοράς του
Πολεμικού Ναυτικού, μεταφορικά και επιθετικά ελικόπτερα του Στρατού
Ξηράς, ελικόπτερο έρευνας - διάσωσης της Πολεμικής Αεροπορίας, αεροσκάφη
 αναχαίτισης και δίωξης βομβαρδισμού της Πολεμικής Αεροπορίας καθώς και
τμήματα ειδικών επιχειρήσεων όλων των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων.


Στην άσκηση περιλαμβάνεται και σενάριο αντιμετώπισης κρίσης και 
συγκεκριμένα στον Αργοσαρωνικό με την ανακατάληψη βραχονησίδας.

Η εντολή για την άσκηση δόθηκε χθες το βράδυ και οι ασκήσεις ξεκίνησαν
στις 6 το πρωί.
Πηγή: www.lifo.gr

Ο στρατός μετά την επιμέλεια των ανθρώπων του και ηγέτη που ξέρει τι κάνει και ενδιαφέρεται φαίνεται να δυναμώνει εκεί που χρειάζεται και να ανθεί σε συνθήκες κάθε άλλο παρά ιδανικές.

Αυτού του είδους οι ξαφνικές ασκήσεις δίνουν σε κάθε βαθμίδα του στρατού τη δυνατότητα να εμπεδώσει τις αδυναμίες σε κάθε είδους διαδικασίες συνεργασίας και δοκιμασίας σε υλικό έμψυχο και μη, ώστε να επιμεληθεί στοχευμένα τη διόρθωση τους.

ΥΓΡΟΝ ΠΥΡ

 

Υγρόν πυρ

Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Το υγρό πυρ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ

Ένα από τα πιο τρομερά όπλα που έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της Ιστορίας, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, ήταν το λεγόμενο υγρό πυρ των Βυζαντινών. Επρόκειτο για ένα πανίσχυρο όπλο, του οποίου τα μυστικά της πολύπλοκης λειτουργίας ελάχιστοι γνώριζαν…

Το υγρό πυρ δημιουργήθηκε και χρησιμοποιήθηκε όλες τις φορές ως αμυντικό όπλο, με το οποίο οι Βυζαντινοί υπερασπίζονταν την αυτοκρατορία για αρκετούς αιώνες. Το όπλο είχε ως βάση του μιαν εμπρηστική ουσία και η εν γένει πολύπλοκη εφαρμογή του ήταν για τους Βυζαντινούς ένα επτασφράγιστο μυστικό, το οποίο στο σύνολό του ήταν γνωστό μόνο σε μερικά μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας. Η ακριβής του σύνθεση και ο τρόπος λειτουργίας του χάθηκαν μαζί με τα ανώτατα στελέχη της αυτοκρατορίας, έτσι που η τεχνολογία του να αποτελεί στις μέρες μας ένα άλυτο μυστήριο. Ωστόσο, ακόμα και στην εποχή που χρησιμοποιείτο, η τεχνολογία του δεν διαδόθηκε ποτέ. Εντύπωση προκαλεί δε το γεγονός ότι οι Βυζαντινοί, παρά τα συντριπτικά αποτελέσματα που είχε στα πεδία των μαχών, το χρησιμοποιούσαν με φειδώ και μόνο σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, προκειμένου να διαφυλαχτεί η τεχνογνωσία του και κυρίως να μην πέσει σε εχθρικά χέρια.

Αραβική απειλή

Το 673, τα σύνορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τέθηκαν στη μεγαλύτερη δοκιμασία υπό τη σοβαρότατη αραβική απειλή. Το Βυζάντιο καλείτο να υπερασπιστεί τον ευρωπαϊκό πολιτισμό απέναντι στην επέλαση του Ισλάμ. Οι Άραβες, διαποτισμένοι από τον ασίγαστο ζήλο που τους ενέπνεε η νέα θρησκεία τους, είχαν επικρατήσει της Περσικής Αυτοκρατορίας και κοιτούσαν απειλητικά τα θεόρατα τείχη της Κωνσταντινούπολης…

Οι δυνάμεις των Βυζαντινών υστερούσαν στρατιωτικά σε αριθμό και δύναμη κρούσης, τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα. Ο κίνδυνος ήταν μεγάλος, παρόλο που με τα μέσα εκείνης της εποχής ήταν σχεδόν αδύνατον να διαρραγούν τα τείχη της Βασιλεύουσας. Υπήρχε ωστόσο το ενδεχόμενο ενός αποκλεισμού που θα δημιουργούσε συνθήκη λιμού από τη στιγμή που ο αραβικός στόλος θα κατάφερνε να επικρατήσει και να εξασφαλίσει τον θαλάσσιο έλεγχο.

Η επέλαση των Αράβων στη Συρία δημιούργησε ένα κύμα προσφύγων που κατέφυγε μέσα στα ασφαλή τείχη της Κωνσταντινούπολης. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν κι ένας Έλληνας της Συρίας, ονόματι Καλλίνικος, ο οποίος κουβαλούσε μαζί του μιαν εκρηκτική συνταγή ενός πρωτάκουστου όπλου, ενός υπερόπλου που θα έμενε στην Ιστορία ως το «υγρόν πυρ» ή αλλιώς «ελληνικόν πυρ» ή και ως «θαλάσσιον πυρ». Μια ακόμα ονομασία του ήταν «περσικόν πυρ», μια και ο Καλλίνικος λέγεται ότι είχε προσφέρει παλιότερα τις εκδουλεύσεις του στον μουσουλμανικό στρατό, ο οποίος συνήθιζε να χρησιμοποιεί διάφορα εμπρηστικά όπλα από παράγωγα του πετρελαίου, όπως η πίσσα και η νάφθα. Παρόμοιες πρωτόλειες τεχνικές χρησιμοποιούσε ήδη και ο στρατός των Ρωμαίων, όπως και οι Πέρσες. Ωστόσο το «υγρό πυρ» των Βυζαντινών ξεχώριζε χαρακτηριστικά από την εξελιγμένη σύνθεση των εμπρηστικών υλών που χρησιμοποιούσαν αλλά κυρίως από την τεχνολογία παροχέτευσης, δηλαδή τον προηγμένο μηχανισμό ψεκασμού του εύφλεκτου υλικού.

Μάλιστα ο Καλλίνικος μπορεί να λογαριαστεί και σαν ένας από τους πρώτους εμπόρους όπλων, γιατί εισέπραξε ένα τεράστιο χρηματικό ποσό ως αποζημίωση για την παραχώρηση της νέας τεχνολογίας στους Βυζαντινούς, οι οποίοι αποφάσισαν να βγάλουν τα λεφτά τους – και με το παραπάνω φυσικά.

Η φλεγόμενη απάντηση των Βυζαντινών

Το υπερόπλο των Βυζαντινών βασιζόταν σε μια ευφυέστατη μέθοδο μετάγγισης. Το υγρό πυρ θερμαινόταν σε χύτρα και κατόπιν διοχετευόταν μέσω αντλιών σε αυλούς που αύξαναν τη θερμοκρασία και την πίεση του μείγματος προτού το οδηγήσουν στο χείλος ενός εγχυτήρα, στον οποίο ήταν προσαρμοσμένος ένας λύχνος για την ανάφλεξη του υγρού. Συνεπώς το υγρό πυρ ενσωμάτωνε μια σειρά τεχνολογικών καινοτομιών σε συνδυασμό με την απαιτούμενη τεχνογνωσία εφαρμογής στους τομείς της μηχανολογίας και της χημείας.

Οι επιπτώσεις από την εφαρμογή του όπλου ήταν συντριπτικές για τους εχθρούς… Το βυζαντινό Ναυτικό χρησιμοποιούσε ειδικές πολεμικές γαλέρες, τους λεγόμενους «δρόμωνες», οι οποίοι διέθεταν επίπεδα καταστρώματα, κατάλληλα για την τοποθέτηση κινητών πύργων ή κάστρων, αλλά και για την εγκατάσταση του συστήματος ψεκασμού του φοβερού υγρού.

Το 678, οι Άραβες ήταν οι πρώτοι που βίωσαν τις τρομερές επιδόσεις αυτού του φοβερού όπλου, το οποίο καθόρισε το αποτέλεσμα της ναυμαχίας κατά την οποία ο εχθρικός στόλος πυρπολήθηκε μαζί με τους άνδρες του! Αλλά και στην επόμενη αραβική επίθεση, μερικές δεκαετίες αργότερα, κατά το 717, το υγρό πυρ καθόρισε ξανά το αποτέλεσμα της μάχης. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι οι Βυζαντινοί είχαν την πρόνοια και τη σοφία προκειμένου να διαφυλάξουν την τεχνογνωσία του όπλου, να το χρησιμοποιούν σε σπάνιες περιπτώσεις και πάντα ως αμυντικό όπλο, ποτέ ως επιθετικό. Στους τρεις αιώνες που ακολούθησαν, η αυτοκρατορία δέχτηκε πολλές επιθέσεις και η χρήση του υγρού πυρός αποδείχτηκε καταλυτική για τη προάσπισή της. Το 1204 σταμάτησε οριστικά η χρήση του και η μυστική συνταγή του χάθηκε για πάντα. Παρ’ όλα αυτά, σαν όπλο άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην Ιστορία κυρίως με την αναχαίτιση της μέχρι τότε κατακλυσμιαίας εξάπλωσης των μουσουλμάνων, πράγμα που έδωσε στα νέα τότε ευρωπαϊκά κράτη την ευκαιρία να συγκροτηθούν και να αποκτήσουν τη δυνατότητα να υπερασπιστούν τον δυτικό πολιτισμό.

Το μυστικό

… τα συστατικά εδόθησαν από τον άγγελο στον πρώτο μέγα χριστιανό αυτοκράτορα, τον Κωνσταντίνο… και ο μέγας αυτοκράτωρ, επιθυμώντας να διασφαλίσει το μυστικό προς χάριν των διαδόχων του, όρισε ότι πρέπει να καταστούν επάρατοι, εγγράφως και ενώπιον του ιερού βωμού της Εκκλησίας του Θεού, όποιοι τολμήσουν να δώσουν το πυρ σε άλλο έθνος, δεν θα πρέπει να λογίζονται πλέον χριστιανοί, ούτε να κατέχουν οποιοδήποτε αξίωμα ή τιμητική διάκριση, ενώ σε περίπτωση που απολαμβάνουν ήδη αυτό το προνόμιο, να τους αφαιρεθεί και να στιγματιστούν ανά τους αιώνες ως κοινοί εγκληματίες, όποιοι κι αν είναι, αυτοκράτορες, πατριάρχες, άρχοντες ή απλοί υπήκοοι. Αυτός θα είναι ο κλήρος όσων επιχειρήσουν να παρακούσουν αυτή την εντολή.

Ο Κωνσταντίνος Ζ’ ο Πορφυρογέννητος σε επιστολή προς τον γιο του.