ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΣΚΟΠΕΥΤΕΣ, ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ,

Αναζήτηση

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΑΣΑΝ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΤΟΙΜΟΠΟΛΕΜΟ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ

Quantcast



Η μικρή εξήγηση της μετατροπής του Φαλμεράιερ από Ελληνολάτρη σε Επίμαχο “εξολοθρευτή” της Ελληνικής συνέχειας.


Όχι, δεν μιλάμε για τα περί φυλετικής συνέχειας και αν το DNA των νεοελλήνων είναι ίδιο με του Περικλή ή του Ταμερλάνου (γι’ αυτό υπάρχει στο τέλος η απάντηση για όσους αγχώνονται).
Μιλάμε για μία απλή, πικρή αλήθεια που όμως ΚΑΝΕΙΣ δεν τολμά να ψελλίσει. Αντίθετα, οι κραυγές εναντίον του Φαλμεράιερ για τα περί φυλετικού αφανισμού είναι το προπύργιο της δειλίας μας ενώπιον των δικών μας ευθυνών για την κατάντια μας. Η φυλετική κληρονομιά άλλωστε δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Ιδιαίτερα όταν έχεις ξεπουλήσει κάθε αρετή που σου κληροδοτήθηκε και χρησιμοποιείς τον φυλετισμό για να κρύψεις την ηθική ανυπαρξία σου.


Διαβάστε λοιπόν τη μεγάλη αλήθεια που είπε ο Φαλμεράιερ και την έφερε στο φώς το εξαιρετικό Πόντος και Αριστερά:
“…Εδώ βρίσκεται το μυστικό της νίκης της ημισελήνου πάνω στο χριστιανισμό της Ανατολής. Ο Έλληνας είχε ξεχάσει τελείως την πολεμική τέχνη. Και ο αγροίκος Τούρκος, όταν ξεσπάθωσε να κατακτήσει την κληρονομιά των Παλαιολόγων και των Κομνηνών, βρήκε μπροστά του ‘εναν τρέμοντα, αλλά ελπίζοντα σε μια από θαύμα σωτηρία φοβισμένο αντίπαλο. Στο πέρασμα του χρόνου τα πράγματα είχαν αλλάξει τόσο πολύ, που οι εγγονοί των αρχαίων εκείνων ανδρών, οι οποίοι κάποτε στις Πλαταιές και στη Σαλαμίνα διαπληκτίζονταν ποιοι θα πρωτοπολεμήσουν για την ελευθερία του ανθρώπινου γένους, τώρα είχαν καταντήσει να πιστεύουν ότι θα σπιλωθούν αν έπιαναν τα όπλα για να επιδιώξουν να υπερασπιστούν μ’ αυτά την πατρίδα ενάντια στους βαρβάρους…”


Κάθε λέξη αυτής της παραγράφου μπορεί να προσδιορίσει την ολέθρια μετάλλαξη που οδήγησε στις σφαγές και τους εξανδραποδισμούς δεκάδων εκατομμυρίων γηγενών της Ανατολής από την μισάνθρωπη λαίλαπα.


Ένα πέπλο λήθης και αυτοκαταστροφής έπεσε πάνω σε ελεύθερους ανθρώπους, μετατρέποντας τους σε “ποίμνιο” έτοιμο για σφαγή.
Οι λατρευτικές συνήθειες έγιναν άκρατος μεσσιανισμός και η αυτοδύναμη, ορθολογική ύπαρξη έγινε “μετά θάνατον σωτηρία” καθιστώντας εύκολο το έργο των σφαγέων.
Κοινώς, “σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω”.


Ήταν επόμενο, όταν η διάθεση για προσφορά στο σύνολο, η προστασία της Πατρώας Γης ως αυθύπαρκτη ευθύνη, η αποστασιοποίηση από το περιοριστικό Εγώ για το συνολικό καλό μετατρέπονται σε αυτιστική διάθεση συγχώρεσης και μοιρολατρική πορεία εγκατάλειψης του υπέρτατου Θείου δώρου της ζωής.


Για αυτή τη μετάλλαξη της έννοιας της Πίστης θα αναφερθούμε σε άλλο άρθρο. Η απάντηση δεν είναι η διαφαινόμενη “του δόγματος” αλλά απλώς οι μεθοδεύσεις του εκάστοτε εξουσιαστικού Ιερατείου που δεν θέλει ελεύθερους πολίτες αλλά φοβισμένους αμνούς ποτισμένους με μεταφυσικό τρόμο να παραδίδουν οικειοθελώς την Ελευθερία τους σε διάφορες ολιγαρχίες Φεουδαρχικού τύπου.


Για να επιστρέψουμε όμως στο “φαινόμενο Φαλμεράιερ”, ας δούμε τι γράφει το Π&Α για ένα έργο του που αποσιωπείται και μπορεί να δώσει μία πρώτη απάντηση στα ανωτέρω:
Γιατί άραγε οι γνώστες αποσιωπουν πλήρως ένα άλλο εξίσου -άν όχι περισσότερο- σημαντικό έργο του Φαλμεράϊερ, το “Geschichte des Kaiserthums von Trapezunt” (Ιστορία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας), που εκδόθηκε στο Μόναχο το 1827.
Εκεί ο Φαλμεράιερ φαίνεται να βρίσκεται στον αντίποδα των “κατασκευαστών”, εφόσον αποδέχεται τη συνέχεια των Ελλήνων και θεωρεί ότι το ελληνικό έθνος υπήρχε διαρκώς και συνεχώς από τους ομηρικούς χρόνους, ως διακριτή οντότητα, χωρίς ιδιαίτερες “μεταμορφώσεις”.
Ο Φαλμεράιερ θεωρεί Έλληνες -με τη σημασία που δίνουν οι δυτικοί του 19ου αιώνα- τους μεσαιωνικούς Ρωμιούς .
Γράφει στον Πρόλογο του “Geschichte des Kaiserthums von Trapezunt“ :
“Η ιστορία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας… οδηγεί τον αναγνώστη στο χρόνο, μέχρι το παρηκμασμένο ανάκτορο του αρχαίου ελληνικού μεγαλείου… Ο χαρακτήρας τους είναι τραγικός, όπως και η όλη ιστορία της ελληνικής φυλής….”
Ο Φαλμεράιερ αναφέρεται ειδικά στους Έλληνες του Πόντου ως αδιάλειπτη συνέχεια της Ελληνικής φυλής. Ο Φαλμεράιερ βέβαια θα εξαιρούσε την Τραπεζούντα από τον ανωτέρω πικρό ορισμό (ίσως και να ισχυροποιούσε τα επιχειρήματα του) εάν γνώριζε πως οι Πόντιοι θα γλίτωναν την εξολόθρευση λόγω της αυτοοργάνωσης και του αντάρτικου σε αντίθεση με τους υπόλοιπους Χριστιανικούς πληθυσμούς που σε πολλές περιπτώσεις εξολοθρεύτηκαν μέχρις ενός.


Πως όμως ο Φαλμεράιερ “μεταλλάχθηκε” σε στυγνό θιασώτη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας σε βαθμό μάλιστα να θεωρείται ως ο “πατέρας” της φυλετικής αμφισβήτησης και “καθαρότητας” των νεοελλήνων;
Διαβάστε ενδεικτικά πάλι από το Π&Α:
Βεβαίως ελάχιστοι από τους νεοέλληνες οπαδούς του αναρωτήθηκαν, πώς είναι δυνατόν, τι σκοπιμότητες υπήρξαν και τι δουλείες εξυπηρετήθηκαν, ώστε το 1827 να γράφει τα παραπάνω και τρία χρόνια αργότερα να αγνοεί τελείως την ύπαρξη συμπαγών ελληνόφωνων ομάδων στο Μωριά (Τσακωνιά, Μάνη κ.ά.), αλλά και στα υπόλοιπα Βαλκάνια (Θεσσαλία, περιοχή του Ολύμπου και σημαντικές, διόλου ευκαταφρόνητες περιοχές σ’ όλη τη Μακεδονία, Ήπειρο, Θεσαλονίκη, Χαλκιδική, Ανατολική Θράκη και Κωνσταντινούπολη, Ανατολική Ρωμυλία κ.ά.) , καθώς και στα νησιά (Αιγαίο, Κύπρος, Κρήτη) και στην Ιωνία και να γράφει ακραίες -σχεδόν ρατσιστικές- υπερβολές:
“Η Ελληνική φυλή έχει τελείως εξολοθρευθή από την Ευρώπη. Η φυσική ομορφιά, το μεγαλείο του πνεύματος, η απλότητα των συνηθειών, η καλλιτεχνική δημιουργία, οι αθλητικοί αγώνες, οι πόλεις, τα χωριά, το μεγαλείο των μνημείων και των αρχαίων ναών, ακόμα και το όνομα του λαού, έχουν εξαφανισθή από την Ελλάδα… Ούτε μία απλή σταγόνα αίματος, γνησίου ελληνικού αίματος, δεν τρέχει στις φλέβες των χριστιανών κατοίκων της σημερινής Ελλάδας. Μιά τρομερή καταιγίδα διασκόρπισε έως την πιό απόμακρη γωνιά της Πελοπονήσου μιά νεά φυλή συγγενή προς την μεγάλη φυλή των Σλάβων. Οι Σκύθες-Σλάβοι, οι Ιλλυριοί-Αρβανίτες, οι συγγενικοί με τους Σέρβους και τους Βουλγάρους λαοί, είναι εκείνοι που τώρα ονομάζουμε Ελληνες. Ενας λαός με σλαβικά χαρακτηριστικά , τοξοειδείς βλεφαρίδες και σκληρά χαρακτηριστικά Αλβανών βοσκών του βουνού, που φυσικά δεν προέρχεται από το αίμα του Νάρκισου, του Αλκιβιάδη και του Αντίνοου. Μόνο μία δυνατή ρομαντική φαντασία μπορεί να ονειρεύεται ακόμα μιά αναγέννηση των αρχαίων Ελλήνων… Ενα διπλό στρώμα από ερείπια και ο βόρβορος δύο νέων και διαφορετικών λαών σκεπάζει τους τάφους των αρχαίων Ελλήνων. Τα αθάνατα έργα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και μερικά ερείπια, που βρίσκονται στην Ελλάδα, αποτελούν τώρα την μόνη απόδειξη πως πριν από πολλά χρόνια υπήρχε ένας λαός σαν τους Ελληνες.”


Βεβαίως, οι φιλίστορες γνωρίζουν αυτό που πολλοί απέκρυψαν. Το 1830 ο Φαλμεράιερ έχει ήδη προσχωρήσει στη θεωρία περί ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ακριβώς γι αυτό θα έπρεπε να υπονομευτεί το φιλελληνικό αντιαπολυταρχικό ευρωπαϊκό ρεύμα, το οποίο υπήρξε και ο κύριος σύμμαχος των επαναστατών. Κ
Και ο καλύτερος τρόπος ήταν να αμφισβητηθεί η ελληνικότητα των επαναστατών και να καλλιεργηθούν τα αντισλαβικά αντανακλαστικά των δυτικών… Και αυτό μέσα από την επιλεκτική ανάδειξη στοιχείων και αποσιώπηση των ενοχλητικών…




Μεροκαματιάρης” λοιπόν και ο Φαλμεράιερ, κατά τη συνήθη Οθωμανική πρακτική με τα γρόσια που διατηρείται μέχρι τις ημέρες μας.
Εδώ λοιπόν φαίνεται ξεκάθαρα πως το σημαντικό δεν είναι η “φυλετική καθαρότητα” όταν ένας λαός διακρίθηκε για τον πολιτισμό, τις αρχές και την συνολική του προσφορά όταν οι γείτονες τεμάχιζαν παιδιά και γυναίκες με “νομοσχέδιο”.


Η διαφύλαξη των ηθικών αξιών είναι αυτή που μετράει.
Γιατί μπορεί ο Σουηδός υπουργός να έχει μετοχές σε Τουρκικές επιχειρήσεις και να στηρίζει την Τουρκία.
Μπορεί ο γερουσιαστής να λαμβάνει κονδύλι για να υπερασπίζεται τις Τουρκικές θέσεις. Μπορεί η ομοφυλόφιλη Αμερικανίδα λειτουργός να εκβιάζεται από πράκτορα της ΜΙΤ.
Αυτοί όμως δεν είναι “φυλετικά Έλληνες”.


Αντίθετα, ο Χριστοφοράκος και όλο το συφερτό που συναναστρεφόταν μαζί του μπορεί να καμαρώνουν για την “Άρεια” Ελληνική καταγωγή τους, ακόμα και να κατηγορούν τον Φαλμεράιερ στις δημόσιες τοποθετήσεις τους.


Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να γίνουν έρμαια της Τουρκίας λαμβάνοντας αφειδώς το περιβόητο 2% της Siemens και έπειτα να εξυπηρετούν τους σπόνσορες τους: http://olympia.gr/2009/10/01/turkish-money-to-greek-politicians/






Τι να την κάνεις λοιπόν τη “φυλετική καθαρότητα”, όταν γίνεσαι γιουσουφάκι για έναν λεμονοστίφτη; Α ρε Ισοκράτη, όσο πας γίνεσαι και πιο επίκαιρος…
Και όσοι αγχωθήκατε μήπως κατάγεστε από τον …Μουλά Ομάρ και όχι τον Απόλλωνα, ηρεμείστε. Η απάντηση είναι εδώ:
Έρευνα των Πανεπιστημίων του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας απαντά ευθέως στον περιβόητο Φαλμεράγερ.
ΚΑΘΑΡΟ (σσΟ: μη χε…) ΤΟ DNA ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!
Δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους ούτε από τους Τούρκους, παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς.


Evτυπωσιακό! To DNA (γενετική σύσταση) των Ελλήνων καταδεικνύει πως σε ποσοστό 99,5% πρόκειται για καθαρά καυκάσια φυλή (λευκή φυλή)! Γεγονός που σημαίνει πως η συνεισφορά στη γενετική σύσταση των Ελλήνων, άλλων πληθυσμιακών ομάδων, εκτός της λευκής, αποτελεί ελάχιστο ποσοστό, μικρότερο του 0,5%!


To DNA των Ελλήνων, όπως έδειξε πρόσφατη διεθνής πανεπιστημιακή έρευνα, δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους, -όπως ισχυρίζονται ορισμένοι- ούτε από τους Τούρκους παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς! Ουσιαστικά έτσι έχουμε τη σύγχρονη επιστημονική απάντηση στις θεωρίες του Φαλμεράγερ. Καταρρίπτεται επίσης, μια άλλη θεωρία που ισχυριζόταν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες, ήταν μαύροι… Ε, δεν υπήρξαν ποτέ μαύροι!


Δεν είναι λίγοι όσοι υποστήριξαν και έγραψαν περί «Μαύρης Αθηνάς» (για τη Θεά Αθηνά) και πολλές άλλες θεωρίες χωρίς καμιά επιστημονική υπόσταση. Όλες αυτές οι …ανθελληνικές -θα έλεγε κανείς- θεωρίες καταρρίφθηκαν, όχι μόνον από μία έρευνα, αλλά από επτά διαφορετικές μεγάλες επιστημονικές έρευνες, Ευρωπαίων και Αμερικανών ερευνητών.


Ο καθηγητής του Τομέα Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας του ΑΠΘ, Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, και η ερευνητική του ομάδα συμμετέχουν σε διεθνή ερευνητικά δίκτυα, των οποίων απώτερος στόχος είναι να ιχνηλατηθεί η βιολογική ιστορία των ευρωπαϊκών πληθυσμών.


Ο συντονισμός της συγκεκριμένη έρευνας, η οποία αφορά στη γενετική σύσταση των Ελλήνων -και άλλων λαών- έγινε από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ των ΗΠΑ, την ερευνητική ομάδα του κ. Τριανταφυλλίδη και το Πανεπιστήμιο της Παβίας της Ιταλίας.


Η ταυτότητα της έρευνας.
Συμμετείχαν, επίσης, άλλα 5 ερευνητικά εργαστήρια διαφόρων χωρών (από τη Βαγδάτη μέχρι τη Μόσχα). Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο αμερικανικό περιοδικό «Γενετική του Ανθρώπου».


Τίτλος της έρευνας
«Η προέλευση, διασπορά και διαφοροποίηση των απλοομάδων Ε και J, του χρωμοσώματος Υ: Συμπεράσματα για τη νεολιθική αποίκιση της Ευρώπης και μετέπειτα μεταναστευτικά γεγονότα στην περιοχή της Μεσογείου».


Στην εργασία, χρησιμοποιήθηκαν 44 δείκτες DNA του χρωμοσώματος Υ και προσδιορίστηκε η γενεοτυπική σύσταση στο χρωμόσωμα Υ σε 2.400 άνδρες από 29 διαφορετικούς πληθυσμούς (από την Ευρώπη, τη Μεσόγειο, τη Μικρά Ασία, την Αφρική και την Κίνα). Από την Ελλάδα αναλύθηκε η γενετική σύσταση 143 ανδρών. Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στη διερεύνηση των απλοομάδων Ε και J του χρωμοσώματος Υ.


Μεταδώσαμε το γενετικό μας κώδικα και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι στην έρευνα δεν αποκαλύφθηκε μογγολική προέλευση στο DNA των Ελλήνων. Κι έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι οι Τούρκοι είχαν καταλάβει την Ελλάδα για 400 χρόνια και όλοι θα περίμεναν πως θα υπήρχε κάποια σχέση στο DNA των δύο λαών.


Κι, όμως, δεν έχει επηρεασθεί ούτε στο ελάχιστο.
«Με 400 χρόνια σκλαβιάς περιμέναμε πως θα υπήρχε κάποια μογγολική υπογραφή.


Δεν διαπιστώθηκε κάτι τέτοιο και δεν μιλάω μόνο για μία μελέτη, μιλάω για αποτελέσματα άλλων 7 μελετών, διαφόρων ερευνητών που βγάζουν αυτό το αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα, σε 925 δείγματα Ελλήνων ανδρών, δείχνουν ότι μόνον κατά 0,4% οι Έλληνες δεν είναι Καυκάσιοι. Δεν αλλάζει αυτό με τίποτε. Οι Έλληνες είναι καυκάσια φυλή».


Το ίδιο, όμως, δεν ισχύει για τους Ισπανούς. Η κατάληψη της Ισπανίας από τους Άραβες τεκμηριώνεται στην έρευνα, εφόσον οι Άραβες άφησαν την «υπογραφή» τους και το DNA τους. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι σε σημαντικό ποσοστό οι σημερινοί κάτοικοι της Ισπανίας έχουν αραβική προέλευση. Η μελέτη κατέρριψε επίσης, μια άλλη θεωρία που ισχυρίζονταν ορισμένοι, πως οι Έλληνες, την εποχή του μεγάλου πολιτισμού, τον 4ο και 5ο π.Χ. αιώνα, ήταν μαύροι. Όλες οι μελέτες τεκμηριώνουν τη γενετική συνέχεια του ελληνικού πληθυσμού» είναι η επισήμανση του καθηγητή, ο οποίος αναφέρει και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό:


«Σε μεγάλο ποσοστό, οι Έλληνες μεταδώσαμε το DNA και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το DNA των Ελλήνων, “μοιάζει” πιο πολύ με αυτό των Ιταλών πρώτα, μετά με των Γάλλων, στη συνέχεια με των Ισπανών και τελευταία με των Τούρκων.


Τα στοιχεία της έρευνας μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλές άλλες περιπτώσεις, όπως: Τεστ πατρότητας, εγκληματικές υποθέσεις και, κυρίως, χρησιμοποιούνται για να βρεθεί η προδιάθεση των ατόμων για διάφορες ασθένειες».


Η υπογραφή των Ελλήνων αποκαλύπτεται στη Νότια Ιταλία.
Ο Κ. Τριανταφυλλίδης αναφέρεται στην έρευνα και στα κύρια συμπεράσματα της:
«Βασικό συμπέρασμα της έρευνας είναι το εξής: Από τη Νότια Βαλκανική, δηλαδή, από τις πεδιάδες της Θεσσαλονίκης, της Κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλίας ξεκίνησε η μετακίνηση των εποίκων, ακολουθώντας την κοιλάδα του Αξιού και κατόπιν του Δούναβη και
έφτασαν στις βόρειες περιοχές. Οι Έλληνες δηλαδή, ξεκίνησαν και πήγαν στην Ευρώπη από τη Μακεδονία και άλλες περιοχές και μετέφεραν με τον πολιτισμό τους και το DNA τους στη
Δυτική Ευρώπη».


Στο σημείο αυτό, ο καθηγητής καταρρίπτει και τον ισχυρισμό ότι έχουμε επηρεασθεί -γενετικά- από τους Σλάβους:
«Όπως γνωρίζουμε σε διάφορες περιόδους έχουν έρθει Σλάβοι στην Ελλάδα. To DNA των Ελλήνων δεν έχει ουδεμία σχέση με αυτό των Σλάβων. Τα στοιχεία μας δείχνουν ότι η ομάδα, που χαρακτηρίζει τους Σλάβους, έχει μία συχνότητα 50% σε αυτούς και μια συχνότητα 10% στους Έλληνες, όση είναι και στην Εγγύς Ανατολή.


Γεγονός που σημαίνει ότι οι επιμειξίες ανάμεσα στους Σλάβους και τους Έλληνες πρέπει να έγιναν σε τόσο μικρή συχνότητα, ούτως ώστε να μη διαπιστώνονται σήμερα με τις μεθοδολογίες DNA. Σημαντικό στοιχείο με μεγάλη σημασία είναι το εξής: Η σύγκριση του DNA των κατοίκων της Ελλάδας και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με εκείνο των κατοίκων της Νότιας Ιταλίας δείχνει ότι οι κάτοικοι της Ιταλίας, -Απουλία, Καλαβρία- σε ποσοστό περίπου 20%, έχουν το ίδιο DNA με τους Έλληνες. Είναι γνωστό ότι οι περιοχές αυτές αποικίστηκαν σε ιστορικούς χρόνους από Έλληνες, π.χ. Πελοποννήσιους. Στην εργασία ελέγχθηκε η γενετική συνεισφορά των Ελλήνων αποίκων σε σχέση με τους πιθανούς νεολιθικούς κατοίκους της εποχής. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το χρωμόσωμα Υ, σε ποσοστό τουλάχιστον 7% των ανδρών της Καλαβρίας και 22% της Απουλίας, προέρχεται από Έλληνες.


Για άλλη μία φορά τεκμηριώνεται ότι η Μεγάλη Ελλάδα αποτελείτο κυρίως, από ελληνικούς πληθυσμούς και θα μπορούσαμε να πούμε ότι το αποτύπωμα, η υπογραφή αυτών των Ελλήνων, εξακολουθεί να αποκαλύπτεται ύστερα από 2.500 χρόνια μετά, πάλι, στους κατοίκους της Νότιας Ιταλίας».


πηγή Απογευματινή της κυριακής

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ




ΝΟ 3
ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΩΝ ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ



Τα πρώτα δείγματα διαφοροποίησης της φύσης και του ρόλου των επίλεκτων μονάδων παρουσιάστηκαν στα μέσα του 18ου αιώνα.Κατα τη διάρκεια των γαλλοβρετανικών αποικιακών πολέμων στη βόρεια Αμερική , οι Βρετανοί δημιούργησαν μονάδες αποίκων επιλεγμένων με βάση τη γνώση και την εμπειρία τους απο την άγρια φύση της περιοχής όπως οι Ρότζερ Ρέιντζερς για να αντιμετωμίσουν τους Γάλλους αποίκους και τους Ινδιάνους. Οι μονάδες αυτές όπως άλλωστε και οι αντίπαλοι τους δεν ακολουθούσαν τις ευρωπαικές γραμμικές τακτικές αλλα μάχονταν σε μικρές ανεξάρτητες ομάδες σε ένα πόλεμο που ουσιαστικά ήταν μια σειρά απο ενέδρες και σύντομες αλλά βίαιες αψιμαχίες.

Αργότερα κατα τη διάρκεια του πολέμου για την Αμερικάνικη Ανεξαρτησία οι Βρετανοί αναγκάστηκαν , να δημιουργήσουν μόνιμες μονάδες ελαφρού πεζικού, για να καλύψουν τα πλευρά των συνταγμάτων τους απο ανάλογους σχηματισμούς των αποίκων.

Ενα όπλο που έκανε την εμφάνιση του εκείνη την εποχή στη βόρεια Αμερική προερχόμενο αρχικά απο τη γερμανία κα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των τακτικών αυτώνήταν το εμπροσθογεμές τυφέκιο με ραβδωτή κάννη -rifle-.To όπλο αυτό άν και βαρύτερο και με μικρότερο ρυθμό βολής απο το μουσκέτο λόγω της διαδικασίας γεμισματος του[η σφαίρα έπρεπε να τυλιχτει σε πανί βουτηγμένο σε λίπος και κατόπιν να κτυπηθεί με ένα ξύλινο σφυρί για να κατέβει μέσα απο τις ραβδώσεις] είχε σημαντικά μεγαλύτερη ακρίβεια και βεληνεκές.
Στα χέρια ενός επιδέξιου σκοπευτή με γνώση των εδαφικών χαρακτηριστικών της περιοχής ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικό.

Σαν αποτέλεσμα των εμπειριών τους κατα τη διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας οι Βρετανοί εισήγαγαν το ραβδωτό εμπροσθογεμές τυφέκιο στην Ευρώπη στις αρχές του 19ου αιώνα, εφοδιάζοντας με αυτό μικρές επιλεγμένες μονάδες ή άτομα.
Ο στρατός του Γουέλινγκτον στην εκστρατεία της Ισπανίας ήταν απο τους πρώτους που διέθεταν τέτοιες μονάδες.Για να αντισταθμιστεί το μειονέκτημα της χρονοβόρας διαδικασίας γεμίσματος χρησιμοποιούνταν δύο ειδών βολίδες, μία μικρότερου διαμετρήματος που δεν σφήνωνε στις ραβδώσεις όταν απαιτούνταν υψηλότεροι ρυθμοί βολής και μια κανονική για πιο εξειδικευμένες βολές σε μεγαλύτερο βεληνεκές και με μεγάλη ακρίβεια.

Είναι προφανές ότι για να λειτουργήσουν αποδοτικά οι μονάδες αυτές των τυφεκιοφόρων έπρεπε οι αντρες να είναι ικανοί να διατηρούνται ιδιαίτερα ψύχραιμοι ,άρα να έχουν ιδιαίτερο θάρρος και εκπαίδευση πειθαρχία και ταυτόχρονα να μην περιορίζονται στις γραμμικές διατάξεις της εποχής και να έχουν το δικαίωμα να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες κατα τη διάρκεια της μάχης.

Πολλοί όμως απο τους ανωτέρους στρατιωτικούς της εποχής είτε γιατί δεν είχαν την απαραίτητη διορατικότητα είτε γιατί έβρισκαν ενοχλητικό το βαθμό της ανεξαρτησίας που συνεπάγοταν η φύση των μονάδων αυτών , τις θεωρούσαν ένα είδος περιστασιακών σχηματισμών που έπρεπε να διαλυθούν ή να ενταχθούν σε κανονικές μονάδες μετά το τέλος του πολέμου.
Οι περισσότεροι ευρωπαικοί στρατοί της εποχής διέθεταν επίλεκτες μονάδες αλλά με την παραδοσιακή έννοια.

Καθώς προχωρούσε ο 19ος αιώνας , οι εξελίξεις που πυροδοτήθηκαν απο τη βιομηχανική επανάσταση κατέστησαν αναγκαία την επανεκτίμηση των προηγούμενων αντιλήψεων και τακτικών και συνεπώς και του ρόλου των επίλεκτων μονάδων.

Τα πολεμικά όπλα κάτω απο την επίδραση σημαντικών ανακαλύψεων στη μεταλλουργία τη χημεία τη φυσική και τη βαλλιστική αποκτούσαν βαθμιαία μεγαλύτερη αξιοπιστία, μεγαλύτερο βεληνεκές , μεγαλύτερη ακρίβεια και ταχύτερους ρυθμούς βολής.

Η οργάνωση και οι τακτικές των στρατών της εποχής δεν τροποποιήθηκαν με τους ίδιους ρυθμούς .
Η λογική αντίδραση στις αυξημένες δυνατότητες των νέων όπλων ήταν η διασπορά στο πεδίο της μάχης.Αλλά οι διοικητές έβλεπαν με ανησυχία ότι η διασπορά μπορούσε να οδηγήσει στην απώλεια του ελέγχου και συντονισμού των μονάδων .

Η διασπορά και η κάλυψη των στρατιωτών , ώστε να δυσχεραίνεται ο εντοπισμός τους απο τον εχθρό προκαλούσε ανάλογα προβλήματα και στους διοικητές τους , οι οποίοι δεν μπορούσαν να τους δουν ή να επικοινωνήσουν μαζί τους γρήγορα.

Θα έπρεπε να συμπληρωθεί η επόμενη φάση της βιομηχανικής επανάστασης ωστε ο ηλεκτρισμός και η ηλεκτρονική τεχνολογία να δώσουν λύση στο πρόβλημα αυτό, δίνοντας ώθηση στην άσκηση αποτελεσματικού ελέγχου και επικοινωνιών ώστε να προσαρμοστούν οι τακτικές στις νέες δυνατότητες των όπλων.

Οι γραμμικές τακτικές διατηρήθηκαν και αυτό ίσχυε τόσο για τις κανονικές όσο και για τις επίλεκτες δυνάμεις που ήταν οργανωμένες και δρούσαν με συμβατικό τρόπο.

Μια δύναμη όμως , συγκροτημένη στα πρότυπα των ΡΟΤΖΕΡΣ ΡΕΙΤΖΕΡΣ ή των άλλων αντίστοιχων σωμάτων των αποικιακών πολέμων , ακριβώς λόγω του ανεξάρτητου τρόπου οργάνωσης και δράσης της δεν θα αντιμετώπιζε παρόμοιου τύπου προβλήματα.
Οι δυσκολίες της αποδοχής παρόμοιων ανορθόδοξων σχημάτων, απο τους στρατούς της Ευρώπης φαίνεται ότι δεν υπήρχαν στον ίδιο τουλάχιστο βαθμό στις ένοπλες δυνάμεις του νέου έθνους που δημιουργήθηκε στην αμερικάνικη ήπειρο.Όπως και να΄χει πάντως κατα τη διάρκεια του αμερικάνικου εμφύλιου 1861-1865 της σημαντικότερης ένοπλης σύγκρουσης που γνώρισε η Αμερική την περίοδο αυτή, εμφανίστηκαν και απο τις δυο πλευρές επίλεκτα σώματα που είχαν περισσότερες ομοιότητες με τους ΡΕΙΤΖΕΡΣ παρα με την Αυτοκρατορική φρουρά.

Οι βόρειοι δημιούργησαν δύο μονάδες -συντάγματα- ελευθερων σκοπευτών υπο την ηγεσία του ταγματάρχη ΧΙΡΑΜ ΜΠΕΡΝΤΑΝ οι μονάδες αυτές ήταν εφοδιασμένες με το οπισθογεμές τυφέκιο ΣΑΡΠΣ διαμετρήματος 0,58 ιντσας σε αντίθεση με τις κανονικές μονάδες που χρησιμοποιούσαν τα εμπροσθογεμή ΣΠΡΙΝΓΚΦΙΛΝΤ.
Οι μονάδες του ΜΠΕΡΝΤΑΝ δεν μάχονταν με τις παραδοσιακές γραμμικές τακτικές, εκμεταλλευόμενοι την ακρίβεια το βεληνεκές των όπλων τους , μικρές μονάδες ή και άτομα αναπτύσσονταν στα πλευρά ή τα μετόπισθεν του εχθρού και δρούσαν σαν ελεύθεροι σκοπευτές με κύριο στόχο τους αξιωματικούς του εχθρού ή τους άλλους στόχους υψηλής προτεραιότητας.

Οι Νότιοι απο την άλλη ανέπτυξαν σώματα ελαφρού ιππικού υπο την ηγεσία αξιωματικών όπως οι ΦΟΡΕΣΤ και ΜΟΣΜΠΥ τα οποία δρώντας ανεξάρτητα απο τις υπόλοιπες μονάδες, διενεργούσαν επιδρομές διεισδύοντας βαθιά σε περιοχές ελεγχόμενες απο τον εχθρό, με στόχο τις επικοινωνίες και τα κέντρα ανεφοδιασμού του.


















Τα μαθήματα του αμερικάνικου εμφυλίου δεν εκτιμήθηκαν όσο έπρεπε απο τις στρατιωτικές ηγεσίες των ευρωπαικών χωρών , οι οποίες συνέχιζαν να αναπτύσσουν τις μονάδες τους σύμφωνα με τις γραμμικές τακτικές του προηγούμενου αιώνα.
Αναπάντεχα δυσάρεστες εμπειρίες όμως ιδιαίτερα για τους βρετανούς στις αποικίες τους -Αφγανιστάν και πόλεμος των ΜΠΟΕΡΣ στη νότια αφρική- οδήγησαν στην επανεξέταση αρκετών παραδοσιακών αντιλήψεων.
Η εμφάνιση επαναληπτικών όπλων με κινητό ουραίο και αποσπώμενο γεμιστήρα έδωσε τη δυνατότητα στους μπόερς της Νότιας αφρικής- οι περισσότεροι αγρότες με μεγάλη εμπειρία του εδάφους και της περιοχής και καλοί σκοπευτές- να προξενήσουν μεγάλες απώλειες και οδηνηρές ήττες στις δυνάμεις των βρετανών.

Οι τακτικές δυνάμεις των βρετανών αναλώνονταν σε κοπιαστικές πορείες μέσα στην ατελείωτη σαβάννα της περιοχής αναζητώντας ένα φευγαλέο εχθρό ο οποίος έδινε μάχη αντιμετώπιζε τους Βρετανούς μέσα απο τα χαρακώματα προξενώντας με τα εύστοχα του πυρά βαριές απώλειες στις γραμμικές τους διατάξεις.
Για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση οι Βρετανοί ανέπτυξαν μονάδες ελαφρού ιππικού επανδρωμένες με έμπειρους ανθρώπους των συνόρων και καλούς σκοπευτές απο τον Καναδά απο την Αυστραλία,και τη Νέα Ζηλανδία .Οι μονάδες αυτές έχοντας τη δυνατότητα ταχείας, ανεξάρτητης δράσης με ανορθόδοξες μεθόδους, συνέβαλαν αποφασιστικά στην ήττα των ΜΠΟΕΡΣ.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

O ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΛΦΑ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΕΥΣΤΟΧΕΙ...

Σύνδεσμοι

Οι παρακάτω σύνδεσμοι ανοίγουν ένα νέο παράθυρο στο οποίο θα εμφανιστούν οι σελίδες. . Οι Δικτυακοί τόποι έχουν χωριστεί με βάση το αρχικό τους γράμμα.


Κατασκευαστές Όπλων

Επιστροφή στην αρχή της σελίδας


Πυρομαχικά

Επιστροφή στην αρχή της σελίδας


Σκοπευτικά - Οπτικά

Επιστροφή στην αρχή της σελίδας


Εξοπλισμός

Επιστροφή στην αρχή της σελίδας


Ομοσπονδίες

Επιστροφή στην αρχή της σελίδας


Σύλλογοι

Επιστροφή στην αρχή της σελίδας


Εταιρικοί Δικτυακοί Τόποι

Επιλέξτε το αρχικό γράμμα της εταιρίας που σας ενδιαφέρει:

0-9 A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z


- 0-9 -

- A -

- B -

- C -

- D -

- E -

- F -

- G -

- H -

- I -

- J -

- K -

- L -

- M -

- N -

- O -

- P -

- Q -

- R -

- S -

- T -

- U -

- V -

- W -

- X -

- Y -

- Z -


Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

ΗPS ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΙΣΤΟΛΙ 9ΜΜ

Para Ordnance LDA Limited 9mm Το απόλυτο αγωνιστικό πιστόλι για την IPSC Production

Εισαγωγή και service by HPS

Tιμή με 4 γεμιστήρες 1,750 Ευρώ

Συγχαρητήρια στον Σκλάβη Αλέξανδρο Πρωταθλητή Ελλάδος IPSC

στην Κατηγορία STANDARD με HPS Limited

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Mk V-NV Nemesis: Νέο τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή 0.50 από την Thor Global Defense





Εκτύπωση E-mail

Η αμερικανική THOR Global Defense Group παρουσίασε επίσημα ένα νέο τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή στο διαμέτρημα 0.50 (12,7 χιλιοστά) , το MKV-NV C (Mark πέντε NV Charlie) της σειράς Nemesis.

Η THOR συνεργάστηκε για την σχεδίαση του συγκεκριμένου τυφεκίου με την ελβετική εταιρεία A.M.S.D. Πρόκειται για μια ακόμα πρόταση στην συγκεκριμένη κατηγορία, όπου προορίζεται ως επί το πλείστον για προσβολή στόχων σε πολύ μακρινές αποστάσεις καθώς και καταστροφή υλικών με κατάλληλα πυρομαχικά.

Το Nemesis MKV-NV είναι βελτιστοποιημένο για αρθρωτή διαμόρφωση ενώ περιλαμβάνει κινητό ουραίο, πολλαπλές ράγες για προσαρμογή μεγάλης γκάμας προσαρτούμενων εξαρτημάτων, ενώ η κάνη του, διαθέσιμη σε αρκετά μήκη, αφαιρείται πολύ εύκολα.

Ο δε γεμιστήρας έχει χωρητικότητα συνολικά πέντε φυσιγγίων 0.50 BMG.

Τμήμα ειδήσεων www.defencenet.gr

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ



ΝΟ 2
ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΩΝ ΕΠΙΛΕΚΤΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ

Απο την εποχή του Ιερού Λόχου, των Θηβαίων και των Εταίρων του Μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι τον 19ο αιώνα, οι επίλεκτες ομάδες αποτελούσαν οργανικό τμήμα των αντίστοιχων στρατών στο πεδίο της μάχης.

βιβλίο:
Ιερός Λόχος - Η Ηγεμονία της Θήβας

Σειρά:Παγκόσμια Πολεμική Ιστορία: Πολεμιστές

Συγγραφέας: Ψαρουλάκης Γεώργιος





* Η ιστορία της Θήβας: από τον Κάδμο στον Επαμεινώνδα
* Ανταγωνισμός της Θήβας με την Αθήνα και την Σπάρτη
* Επαμεινώνδας και Πελοπίδας: οι εκφραστές της θηβαϊκής ισχύος
* Θηβαϊκή Ηγεμονία
* ο Ιερός Λόχος και οι καθοριστικές μάχες σε Δήλιο, Λεύκτρα, Μαντίνεια
* Το γενναίο και τραγικό τέλος του Ιερού Λόχου στην Χαιρώνεια
* Η παράδοση του Ιερού Λόχου δια μέσω χιλιετιών ελληνικής ιστορίας

Η Θήβα αποτέλεσε μία από τις τρεις πόλεις που μοιράστηκαν την ηγεμονία των Ελλήνων πριν από την επικράτηση του Φιλίππου της Μακεδονίας. Η ηγεμονία της Θήβας αν και συντομότερη από αυτής της Σπάρτης και της Αθήνας, ήταν λαμπρή και μετεωρική, συνοδεύτηκε δε από την άνοδο και λάμψη δύο εξαιρετικά ικανών ανδρών, οι οποίοι αποτέλεσαν δύο από τις καθοριστικότερες φιγούρες της ελληνικής ιστορίας, του Πελοπίδα και του Επαμεινώνδα.
Στο απόγειο της θηβαϊκής ισχύος, η κύρια έκφραση της δύναμης και του μεγαλείου της βοιωτικής πόλης ήταν ο περίφημος Ιερός Λόχος. Ένα σώμα 300 Θηβαίων, η μαχητική αξία των οποίων εξασφαλιζόταν με ατέλειωτες ώρες εκγύμνασης, εξάσκησης στα όπλα και πολεμικής ετοιμότητας, ενώ η ενότητα και η συνοχή τους ως σώμα διασφαλιζόταν με αδιάρρηκτους δεσμούς φιλίας και συντροφικότητας που συνέδεαν τα 150 "ζεύγη" ιερολοχιτών.
Η μεγαλειώδης όσο και τραγική -ως προς την κατάληξή της- ιστορία του θηβαϊκού Ιερού Λόχου, μαζί με την μεγαλειώδη πορεία της πόλης τους προς την πανελλήνια κυριαρχία, αποτελούν το αντικείμενο αυτής της συναρπαστικής μονογραφίας.


Το σώμα των Εταίρων του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ο Στρατός της Αρχαίας Μακεδονίας θεωρείται ως μία απο τις πιο άρτιες πολεμικές μηχανές που έχει δει ο (αρχαίος) κόσμος.
Απέκτησε ισχύ και έφτασε στο απόγειο της δόξας του επι Φιλλλίπου Β' και του υιού του Αλέξανδρου.
Οι τακτικές και στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις/αναβαθμίσεις που έκανε ο Φίλιππος ''έχτισαν'' τον στρατό που θα κατέλυε ολόκληρη την Πέρσικη Αυτοκρατορία.
Οι Μακεδόνες ήταν απλοί χωρικοί,ορεσίβιοι που πολεμούσαν περιστασιακά και μόνο σε περιπτωση απειλής.
Ήταν γενναίοι και δυνατοί άνδρες,αλλά απο τακτική και πολεμική σκέψη δε γνώριζαν και πολλά.
Ο Φίλλιπος έκανε τον πόλεμο και την στρατιωτική εκγύμναση τρόπο ζωής των Μακεδόνων και τους εμφύσησε τις αξίες της πίστης, υπακοής, σεβασμού, πειθαρχίας, γενναιότητας και απόλυτης αφοσίωσης στον βασιλιά.
Η δημιουργία επαγγλεματικού στρατού ήταν καταλυτικός παράγοντας για την διημιουργία του ισχυρότατου Μακεδονικου στρατού.
Η εισαγωγή της Σάρισσας στην Φάλλαγγα,καθώς και η συνεχής εξάσκηση του πεζικού,των τοξοτών,των ελαφρών ιππέων και των εταίρων για συντονισμένες μεταξύ τους κινησεις και επιθέσεις έφερε τον Μακεδονικό στρατό ''ένα βημά'' μπροστά απο τους υπόλοιπους στρατούς της αρχαιότητας.
Στον στρατό της Μακεδονίας αναπτύχθηκε ιδιαίτερο και το μηχανικό σώμα,αφού ο Φίλιππος συγκέντρωσε στις τάξεις του τους καλύτερους μηχανικούς της αρχαιότητας.

ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΙΠΠΙΚΟ
Το βαρύ Μακεδονικό Ιππικό περιελάμβανε το σώμα των ''Εταίρων'',του οποίου οι άντρες προέρχονταν απο γόνους ευγενικών οικογενειών της Μακεδονίας που απο νεαρή ηλικία εκπαιδεύονταν στην ιππική τέχνη και πολλοί απο αυτούς υπηρετούσαν ως βασιλικοί παίδες στην αυλή του Φιλλίπου.
Επίσης περιελάμβανε το συμμαχικό Θεσσαλικό ιππικό.

Το ιππικό των Εταίρων χωρίζονταν σε 8 ίλες,που η κάθε μία είχε δύναμη 200 αντρών,εκτός απο την βασιλική ίλη που περιελάμβανε 300 ιππείς.'Ηταν εξοπλισμένοι με ένα 12ποδο δόρυ,και είχαν βαριά θωράκιση.Η δύναμη των Εταίρων,ήταν η ταχύτητα,η ευελιξία,η ποιότητα των ανδρών και της εκπαίδευσης τους.
Το μεγάλο όπλο της ήταν η ''ωστική δύναμη'',η ώθηση με την οποία έσπαγε της γραμμές των εχθρών.

Το ιππικό των Θεσσαλών,υπο τον Κάλλα είχε παρόμοια οργάνωση με αυτή των εταίρων.Ωστόσο είχαν μικρότερο δόρυ και πολεμούσαν σε πιο ''χαλαρή'' παράταξη.
Όπως απο το Μακεδονικό ιππικό ξεχώριζε η βασιλική ίλη, στην οποία πολεμούσε και ο Αλέξανδρος, αντίστοιχα στο Θεσσαλικό ιππικό ξεχώριζε η Φαρσαλική Ίλη, που ήταν απο τα πλέον επίλεκτα τμήματα του Μακεδονικού Στρατού.

Ακόμη απο το ελαφρύ ιππικό,υπήρχαν οι ''πρόδρομοι''που κάλυπταν τα άκρα του Μακεδονικού στρατού στην μάχη και εκτελούσαν αποστολές αναγνώρισης.

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΦΑΛΑΓΓΑ :Η Μακεδονική Φάλλαγγα επινοήθηκε απο τον Φίλλιπο και έκανε το πεζικό των Μακεδόνων ανίκητο.
Ο Φίλλιπος πέρασε πολλά χρόνια της ζωής του στην Θήβα, όπου είχε την ευκαιρία να μελετήσει την στρατιωτική σκέψη του Επαμεινώνδα, που οι αρχές του ουσιαστικά οδήγησαν στην συγκρότηση της Φάλαγγας.
Οι Φαλαγγίτες ήταν επαγγελματίες στρατιώτες και πολεμούσαν με συνοχή σε λόχους με οχτώ σειρές βάθος συνήθως,των οποίων λόχων προίσταντο ένας λοχαγός,άνδρας διακεκριμένος για την ανδρεία και το θάρρος του.
Ο Λοχαγός πολεμούσε στην πρώτη σειρά, ωστόσο υπήρχε και ένας δεύτερος αρχηγός του λόχου στις πίσω σειρές,έτσι ώστε αυτές αφενός να μην χάνουν το ηθικό και την δυναμική τους,και αφετέρου να είναι αξιόμαχες σε περίπτωση που η Φάλλαγα εκτελούσε ''αναστροφή'',η επιτίθονταν απο τους εχθρούς απο τα πλάγια.

Κάθε Φαλαγγίτης είχε ως κύριο όπλο την σάρισσα,ένα δόρυ 6 μέτρων(18 ποδιών).Τα δόρατα αυτά ήταν τόσο βαριά,ώστε χρειάζονταν να κρατιούνται και με τα δύο χέρια στην μάχη.
Σε μάχες σώμα με σώμα,αυτά τα όπλα ήταν κυριολεκτικά άχρηστα,καθώς δεν μπορούσαν να συκγκριθούν με την ταχύτητα του ξίφους.Εκεί όπου ήταν η πραγματική τους δύναμη ήταν στην συνοχή και στην πυκνή παράταξη,διημιουργώντας κυριολεκτικά ένα δάσος απο δόρατα,το οποίο αν διατηρούσε την συνοχή του ήταν αδύνατο να διασπαστεί απο τον εχθρό.

Πολλοί θεωρούν ότι η Φάλαγγα ήταν το ''επιθετικό όπλο'' του Μακεδονικού Στρατού.Αυτό ωστόσο δεν ισχύει.Η Φάλαγγα χρησιμοποιούνταν για να ''ακινητοποιεί'' τον εχθρό, ενώ το καθήκον της διάσπασης των εχθρικών γραμμών αναλάμβαναν οι ευκίνητοι και ταχείς Εταίροι.
Απο την παράταξη του λόχου υπήρχαν μπροστά 5 σάρισσες διαδοχικά.Ετσι η Μακεδονική φάλλαγα θεωρούνταν αδιαπέραστη απο μπροστά.
Οι υπόλοιποι φαλλαγγίτες κρατούσαν τις σάρισσες όρθιες σε ετοιμότητα,ενώ το ''τείχος'' που διημιουργούσαν οι σάρισσες των πίσω σειρών,μπορούσε να βοηθήσει και για την μείωση της δραστικότητας των βελών.
Ο μόνος τρόπος για να νικηθεί η φάλλαγα ήταν απο τα πλάγια.

{ REIMG_ZOOM_IN }Εικόνα

{ REIMG_ZOOM_IN }Εικόνα

Γραφικές αναπαραστάσεις της δομής ενός λόχου Φαλαγγιτών.
Οι πέντε πρώτες σειρές διακρίνονται που έχουν τις σάρισσες παραταγμένες,διημιουργώντας ενα ''απροσπέλαστο τείχος'' απο αιχμές δοράτων.Ακόμη και αν ένας στρατιώτης ''έσπαζε'' την πρώτη γραμμή της σάρισσας,ακολουθούσαν άλλες τέσσερεις....


Ο τελευταίος αντιπρόσωπος των επίλεκτων μονάδων αυτού του τύπου που διατηρήθηκαν μέχρι τα τέλη σχεδόν του 19ου αιώνα ήταν η Αυτοκρατορική Φρουρά του Μεγάλου Ναπολέοντα.








Τα όπλα που διέθετε και οι τακτικές της δεν διέφεραν απο αυτά των υπολοίπων μονάδων.Ηταν εξοπλισμένη με τα τυπικά για την εποχή της μουσκέτα πυρόλιθου με ξιφολόγχη ,ενώ το λειόκαννο εμπροσθογεμές πυροβόλο ήταν το κύριο όπλο υποστήριξης.

Οι βασικές τακτικές της φρουράς ήταν γραμμικές: η τυπική αμυντική διάταξη συνίσταται συνήθως στο σχηματισμό μιας ή δύο το πολύ γραμμών που έβαλαν ομαδικά κατά του αντιπάλου. Ενώ κατα την επίθεση η μονάδα προχωρούσε σε διάταξη γραμμής βάλλοντας κατα διαστήματα όταν δε πλησίαζε αρκετά τον εχθρό συσπειρώνοταν σε διαταξη φάλαγγας βάθους δύο ή τριών παραπάνω γραμμών για την τελική έφοδο.

Το 1820 το σύστημα αυτό είχε ηλικία 200 ετών.

Τα πρώτα δείγματα διαφοροποίησης της φύσης και του ρόλου των επίλεκτων μονάδων παρουσιάστηκαν στα μέσα του 18ου αιώνα.Κατα τη διάρκεια των γαλλοβρετανικών αποικιακών πολέμων στη βόρεια Αμερική , οι Βρετανοί δημιούργησαν μονάδες αποίκων επιλεγμένων με βάση τη γνώση και την εμπειρία τους απο την άγρια φύση της περιοχής όπως οι Ρότζερ Ρέιντζερς για να αντιμετωμίσουν τους Γάλλους αποίκους και τους Ινδιάνους. Οι μονάδες αυτές όπως άλλωστε και οι αντίπαλοι τους δεν ακολουθούσαν τις ευρωπαικές γραμμικές τακτικές αλλα μάχονταν σε μικρές ανεξάρτητες ομάδες σε ένα πόλεμο που ουσιαστικά ήταν μια σειρά απο ενέδρες και σύντομες αλλά βίαιες αψιμαχίες.

Αργότερα κατα τη διάρκεια του πολέμου για την Αμερικάνικη Ανεξαρτησία οι Βρετανοί αναγκάστηκαν , να δημιουργήσουν μόνιμες μονάδες ελαφρού πεζικού, για να καλύψουν τα πλευρά των συνταγμάτων τους απο ανάλογους σχηματισμούς των αποίκων.

Ενα όπλο που έκανε την εμφάνιση του εκείνη την εποχή στη βόρεια Αμερική προερχόμενο αρχικά απο τη γερμανία κα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των τακτικών αυτώνήταν το εμπροσθογεμές τυφέκιο με ραβδωτή κάννη -rifle-.To όπλο αυτό άν και βαρύτερο και με μικρότερο ρυθμό βολής απο το μουσκέτο λόγω της διαδικασίας γεμισματος του[η σφαίρα έπρεπε να τυλιχτει σε πανί βουτηγμένο σε λίπος και κατόπιν να κτυπηθεί με ένα ξύλινο σφυρί για να κατέβει μέσα απο τις ραβδώσεις] είχε σημαντικά μεγαλύτερη ακρίβεια και βεληνεκές.
Στα χέρια ενός επιδέξιου σκοπευτή με γνώση των εδαφικών χαρακτηριστικών της περιοχής ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικό.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

βιβλιοπαρουσίαση


ΟΙ ΚΑΤΑΔΡΟΜΙΚΕΣ ΜΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Συγγραφέας: OTTO SKORZENY τιμή 23 ευρώ


Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ο Σκορτσένυ τιμήθηκε με τον Σταυρό των Ιπποτών με Φύλλα Δρυός και το κατόρθωμα που σημάδεψε τη σταδιοδρομία και τη ζωή του ήταν σίγουρα η θεαματική απαγωγή του Μουσολίνι από τον ορεινό όγκο του Γκραν Σάσσο τον Σεπτέμβριο του 1943. Οι ικανότητες του Σκορτσένυ αποδείχθηκαν και πάλι όταν στάλθηκε στην Βουδαπέστη για να σταματήσει τον Ούγγρο αντιβασιλέα ναύαρχο Χόρτυ από την υπογραφή μιας ειρήνης με τον Στάλιν το 1944. Μερικούς μήνες αργότερα πήρε έναν κρίσιμο ρόλο στις Αρδέννες. Σε ένα παράτολμο σχέδιο ο Σκορτσένυ και οι άνδρες του μεταμφιέστηκαν σε Αμερικάνους και με αιχμαλωτισμένα άρματα Σέρμαν επιτέθηκαν σε μια ταξιαρχία. Οι συλληφθέντες συνάδελφοί του διέδωσαν μια ψεύτικη φήμη ότι προγραμμάτιζε να δολοφονήσει τον Αϊζενχάουερ , ο οποίος αναγκάστηκε να περιοριστεί στην έδρα του για εβδομάδες. Σελίδες 560.

βιβλιοπαρουσίαση


ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΚΟΠΕΥΤΗΣ ΣΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Συγγραφέας: ALBRECHT WACKER
εκτυπώσιμη έκδοση
Tιμή Καταλόγου:18.00






Ο Josef Sepp Allerberger ήταν ο δεύτερος - επιτυχέστερος ελεύθερος σκοπευτής της γερμανικής Wehrmacht και ένας από τους λίγους στρατιώτες που τιμήθηκαν με το μετάλλιο του σταυρού των ιπποτών πολεμώντας με την 3η Ορεινή Μεραρχία. στο Ανατολικό Μέτωπο η οποία είχε τραγικές απώλειες. Ένας αυστριακός κληρωτός, ο οποίος αφού κρίθηκε κατάλληλος ως πυροβολητής τοποθετήθηκε στο νότιο τομέα του ρωσικού μετώπου τον Ιούλιο του 1942. Αφού πληγώθηκε στο Voroshilovsk, πειραματίστηκε με ένα ρωσικό -τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή εντυπωσιάζοντας τους ανωτέρους του με την ικανότητά του. Όταν επέστρεψε στο μέτωπο ήταν ο μόνος ελεύθερος σκοπευτής του συντάγματός του στο οποίο παρέμεινε μέχρι το τέλος του πολέμου τιμώμενος με τον σιδηρούν σταυρό του σταυρού των ιπποτών.Η Αγγλική έκδoση του παρόντος βιβλίου με τίτλο sniper on the eastern front είναι ήδη παγκόσμιο best seller και ένα από τα εμπορικότερα βιβλία που έχουν εκδοθεί ποτέ για τον Β παγκόσμιο πόλεμο. Σελίδες 304.

ΟΙ ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 2009-2023

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ