Το μήνυμα του Χριστού και ο ακήρυχτος πόλεμος

Το διακύβευμα των εορτασμών της Ανάστασης του Χριστού είναι η ανάσταση του ανθρώπου σα μίμηση των αρχών της ζωής του Χριστού και του τρόπου εφαρμογής τους στην καθημερινότητα μας.



Θεολόγος δεν είμαι κι ούτε με ενδιαφέρουν τα θεολογικά και θρησκευτικά παραπάνω από όσο χρειάζεται για να μου γίνει αντιληπτό κατανοητό και ξεκάθαρο πνευματικά το στίγμα του Χριστιανικού τρόπου σαν αντιδιαστολή προς κάθε άλλο, ώστε να μου είναι ξεκάθαρος, και όταν το θέλω εγώ να τον ακολουθώ ανεξάρτητα από εκκλησία και λοιπούς.



Έχουμε πόλεμο και το σημερινό θέμα έχει ξανά ερευνηθεί σε άλλους παλιότερους πολέμους

Πως μπορεί να πολεμάει κανείς όντας χριστιανός, πως δικαιολογείται να ασκήσει κανείς ακραία βία ειδικά όταν δε βλέπει να είναι άμεση η ακραία βία του αντιπάλου του;



Ο συγκεκριμένος πόλεμος δεν μας δίνει εικόνες άμεσης καταστροφής αίματος και τα λοιπά συμπτώματα των παλαιών μορφών του πολέμου. Μοιάζει με ένα ψυχρό πόλεμο παγκόσμιας έκτασης ύπουλο υπόκωφο και φονικότατο.



Αν ο πόλεμος γενικά μιλώντας είναι αμυντικός τότε αποτελεί κάτι που δεν είναι επιλογή μας, δεδομένου ότι πρέπει να επιβιώσουμε αφού η αυτοθυσία είναι άλλο από την θυσία.

Μπορεί κανείς να θυσιαστεί για κάτι για κάποιον που θεωρεί άξιο.

Βέβαια όχι στον κάθε ένα που θέλει να του πετάξει τα άντερα έξω και πολύ περισσότερο να το κάνει στην οικογένεια τους φίλους του, στους συμπατριώτες του αλλά και σε ξένους.



Ο κάθε άνθρωπος που θέλει την ειρήνη δεν σημαίνει ότι είναι ανεπαρκής στο πόλεμο κάθε άλλο.

Ο πιο αποτελεσματικός πολεμιστής είναι αυτός που στοχεύει στην ειρήνη και για τούτο οι Έλληνες υπήρξαν πάντα εξαιρετικοί πολεμιστές χάρη της ειρήνης.



Είναι μια συνθήκη του κόσμου ο πόλεμος, μέσα στην οποία καλούμαστε να δράσουμε επιβιώνοντας σαν χριστιανοί.



Σε καιρό ειρήνης υπάρχουν επίσης τέτοιες συνθήκες όπου κανείς καλείται αυτοθυσιαζόμενος να προφυλάξει την οικογένεια του ή ακόμη και ξένους.

Λόγου χάρου σε καταστάσεις βίας όπως μια ληστεία, μια απαγωγή, μια δολοφονία, και πολλές άλλες υποδεέστερες αλλά όχι λιγότερο βίαιες όπως η σφαγή ζώων για κατανάλωση-τροφή πλέον επίκαιρο θέμα και για τον εορτασμό της Ανάστασης.



Το μήνυμα του Χριστού δεν ήταν παρά το παράδειγμα και κάποια λίγα ελάχιστα λόγια του που σώζονται από τους μαθητές του και μας δίνουν επιγραμματικά τις αρχές και αξίες του πνευματικές ηθικές ψυχικές.



Το μήνυμα του Χριστού περιλαμβάνεται επιγραμματικά στην επί του όρους ομιλία και τους μακαρισμούς της.



Όποιος θέλει να ξέρει τους ηθικούς άξονες της Χριστιανικής ζωής και να τους εφαρμόζει στη ζωή του αρκεί σε πρώτη φάση να μελετήσει τους μακαρισμούς και θα ξέρει πως επιτυγχάνει την μακαριότητα στη ζωή του, πως επιτυγχάνει το στόχο του ο χριστιανός.



Ο φόνος και για το Χριστιανό είναι αναγκαίο μέσο επιβίωσης ξεκινώντας από τα αμνοερίφια στο βαθμό που εξυπηρετούν σαν τροφή.

Αντίστοιχα προκειμένου να επιβιώσει κανείς επιβάλλεται να σκοτώσει τον άνθρωπο ή τους ανθρώπους που του απειλούν τη ζωή, ειδικά δε αν πρόκειται να προφυλάξει ζωές της οικογένειας του ή άλλων.



Φόνος από φόνο διαφέρει αλλά σίγουρα είναι ακραία φαινόμενα κι έσχατο μέσο ανάσχεσης.

Οι φόνοι είναι πολλών ειδών υπάρχει φόνος: μίσους, εκδίκησης, πάθους, ζηλοτυπίας, αυτοδικίας υπάρχει όμως και φόνος αγάπης, πρόκειται λόγου χάρη για το φόνο που κάνει η μητέρα για να προστατέψει τη ζωή του παιδιού της επίσης είναι ο φόνος αυτοάμυνας αγάπη για τη ζωή και την επιβίωση.

Το κίνητρο κάνει πάντα τη διαφορά στη συμπεριφορά και στην ουσία των πράξεων μας από ηθική άποψη.



Στη φάση που βρίσκεται ο μαινόμενος πόλεμος έχει θύματα, χύνεται αίμα καθημερινά πολύ αίμα, Στους δρόμους των βόρειο αφρικανικών χωρών για παράδειγμα οι σωροί των νεκρών είναι αμέτρητες και πρόκειται και για γυναικόπαιδα.

Οι τραυματίες και οι νεκροί στις ληστείες και τις λοιπές εγκληματικές ενέργειες από φτώχεια και απελπισία επίσης.

Οι νεκροί από ναρκωτικά από αρρώστιες από πείνα που προκαλείται από τον ακήρυχτο πόλεμο επίσης. Και να μη ξεχνάμε τις αυτοκτονίες τη πορνεία και χίλιες άλλες μορφές θανάτου και απωλειών.

Επομένως καλά είναι να ανοίξουμε τα αυτιά και τα μάτια μας και κυρίως τη νόηση μας και να προετοιμαστούμε για κάθε μορφής αγώνα και πάλης, τα χειρότερα έπονται η απειλή κλιμακώνεται.



Σε αυτή τη φάση χρησιμοποιούνται πολιτικά, χρηματοοικονομικά και νομικά όπλα, που όμως όπως προείπαμε είναι έμμεσα θανατηφόρα.

Άρα με αυτή ή και περισσή δριμύτητα πρέπει να απαντήσουμε ενάντια σε πολιτικά χρηματοοικονομικά και νομικά συστήματα της χώρας μας -σε πρώτη φάση- πρέπει να αμυνθούμε και να επιτεθούμε.

Η προετοιμασία σημαίνει δράση και μάλιστα οργανωμένη.



Πως μπορούμε όμως να πολεμήσουμε σε αυτή τη φάση και να προφυλαχτούμε από το θυμό, την οργή, τη θλίψη, και τα άλλα πάθη που μας οδηγούν σε τυφλή βία εκδίκησης και λοιπές αστοχίες και κακουργίες.



Πως μπορούμε;

1.Μα με το να στραφούμε σε όλα εκείνα που αγαπάμε και αξίζουν να τα προστατέψουμε. Είναι οι οικογένειες μας, οι φίλοι, οι συμπατριώτες, η γλώσσα, η ιστορία, η αξιοπρέπεια, η εθνική συνείδηση και ο πολιτισμός μας, η χώρα μας, το έθνος μας, ο κόσμος μας, η ανθρωπιά μας.

2.Επιπλέον να διακρίνουμε τους κινδύνους που διατρέχουν αυτά που αγαπάμε και τέλος να βρούμε όλους εκείνους που αγαπούν τα ίδια και να συμμαχήσουμε μαζί τους στην άμεση διακήρυξη και δράση της προστασίας τους.

3.Να προετοιμαστούμε για τα χειρότερα όπως έγινε κατά το δεύτερο παγκόσμιο στην αντίσταση χρησιμοποιώντας τα όπλα του σήμερα: Διαδίκτυο και δικτύωση .