Πολλές φορές αναρωτήθηκα: Τι θα έκανα αν ήμουνα στη δεινή θέση, όσων κυβερνούν αυτή τη χώρα και ειδικά σε διάφορα πόστα που είναι εθνικής σημασίας και προσπαθούν να τα ισορροπήσουν όλα μαζί;
Το πιο απαιτητικό ζήτημα αυτού του είδους είναι το μεταναστευτικό.
Προσωπικά δεν το βλέπω ως προσφυγικό επειδή πρόσφυγες για την Ελλάδα μπορεί να είναι Αλβανοί Σκοπιανοί Βούλγαροι και Τούρκοι αλλιώτικα ως πρόσφυγας μπορεί να θεωρηθεί και κάθε άνθρωπος που έρχεται μέσω θαλάσσης.
Σίγουρα δεν είναι όλοι μετανάστες όσοι έρχονται ούτε όμως και πρόσφυγες.
Σκέφτομαι τι θα έκανα αν ήταν όλοι πρόσφυγες;
Θα τους δεχόμουνα όλους στη χώρα μου; Θα το ήθελα Ναι!
Αν ήταν εκατομμύρια το ίδιο θα απαντούσα; Μάλλον όχι.
Πόσα εκατομμύρια είναι το όριο;
Μιλάμε με τη ίδια λογική που θα μιλούσε κάποιος σε σωσίβια λέμβο όπου το όριο του ανθρωπισμού αγγίζει τα όρια της αυτοσυντήρησης.
Ήρθε η ώρα για τους ακρίτες μας του Αιγαίου.
Καταστρέφεται η ζωή τους όχι η καθημερινότητα τους και η βολή τους όπως σκέφτονται μερικοί.
ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ
Ζώντας στη Λευκάδα είδα το θέμα με τους Αλβανούς πως εξελίχθηκε στη δυτική Ελλάδα.
Τους δεχτήκαμε ανθρώπινα υπήρξαν άνθρωποι υπήρξαν και γαϊδούρια και από τις δυο μεριές.
Όταν όμως τα γαϊδούρια περίσσεψαν τροχίσαμε τα μαχαίρια μας και είχαμε έτοιμα το δίκαννα.Το κατάλαβαν που πάει το πράγμα και ηρέμησαν.
Σε εμάς δεν έφτασαν ποτέ στα επίπεδα που έφτασαν στη Μυτιλήνη στη Χίο στη Σάμο στη Λέρο και πάει λέγοντας.
Όταν -λέω όταν και όχι αν- θα χυθεί το πρώτο αίμα τότε θα χαθεί κάθε έλεγχος επειδή τότε η φωτιά θα κάψει μαζί με τα ξερά και χλωρά.
Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι πολύ δύσκολο να προβλεφτεί εγκαίρως πρέπει κανένας να αναγνωρίσει τα σημάδια.
Αν θυμώνω εγώ από τη Λευκάδα δεν μπορώ να φανταστώ σε τι ψυχική κατάσταση είναι οι ακρίτες του Αιγαίου.
Δεν μιλώ για τα γυναικόπαιδα, μιλώ για τους οπλισμένους ακρίτες.
Απορώ που δεν έχουν αρχίσει να βγαίνουν ακόμη για εκκαθαριστικές βραδυνές επιχειρήσεις.
Έχω υπηρετήσει στην Χίο και γνωρίζω πως ο στρατός είναι ένα θέμα ελεγχόμενο , οι ακρίτες όχι.
Αν ποτέ πάρουν τα όπλα κανένας στρατός και καμία αστυνομία δεν θα μπορέσει να σταματήσει το αιματοκύλισμα.
Ο ανθρωπισμός έχει όρια είναι τα όρια της αυτοσυντήρησης.
Ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε τι ακριβώς θα κάναμε και πως στο μεταναστευτικό.
Όταν βλέπω το τι γίνεται με τους μετανάστες στο Αιγαίο δεν μπορώ να διανοηθώ πως δεν βλέπουν οι αρμόδιοι την απλούστερη λύση.
Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και τώρα περιμένουμε τα χειρότερα.
Προσπαθούν να ικανοποιήσουν έναν σωρό με συνθήκες και πρότυπα που τα έθεσαν άλλοι και μας τα φόρτωσαν.
Νομίζουν πως οι χλιαρές ψύχραιμες πολιτικές αρκούν για να αποφευχθεί ο πόλεμος πράγμα που δεν ισχύει. Η μία είναι κατάσταση ελεγχόμενη η άλλη είναι ανεξέλεγκτη όπως ακριβώς μια πυρκαγιά, μπορείς να την προλάβεις να την καταπολεμήσεις στη γέννεση της, στην πλήρη εξέλιξη της όμως δεν μπορείς να κάνεις τίποτε ουσιαστικό.
Δεν έχει πέσει ο πρώτος πυροβολισμός για τούτο μπορούμε να επέμβουμε ακόμη. Μετά δεν θα είναι εφικτό εύκολα και αν γίνει μαζικό το συμβάν μετά την ανταπάντηση τότε οι Τούρκοι θα έχουν πετύχει το σκοπό τους.
Ας δούμε τα πράγματα χωρίς ψυχραιμία αλλά με ένταση απόλυτης επαγρύπνησης και υπερδιέγερσης, ας δούμε τα ζητήματα αλλιώς από ότι θέλουμε και ας τα δούμε όπως πρέπει.
Μεταξύ της ψυχραιμίας και του πανικού υπάρχουν χίλιες διακυμάνσεις.
Σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα η ψυχραιμία ισούται με αβουλία.
Απαιτείται ένταση προσοχής και δράση.
Οφείλουμε να είμαστε ανθρωπιστές μέχρι το όριο της αυτοσυντήρησης από τη στιγμή που το όριο έφτασε θα γίνουμε απλά αποτελεσματικοί.
Δεν θα κακομεταχειριστούμε κανένα ποτέ, απλά δεν θα το κάνουμε και σε εμάς του ίδιους.
Αν κηρυχτούν τα νησιά σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης τότε αναλαμβάνει ο στρατός .
Η απόφαση να μη γίνεται κανένας άλλος δεκτός και να ξεσκαρτάρουμε τους υπάρχοντες αιτούντες άσυλο ως προειλημμένη διευκολύνει τους φορείς και διώχνονται ανεξαιρέτως όλοι.
Μπορεί να γίνει άτυπη αλλά ουσιαστική απόφαση πως κανείς άλλος δεν θα πάρει άσυλο.
Τότε συλλέγονται, διασώζονται, συλλαμβάνονται και κατευθείαν οδηγούνται σε απέλαση αυθημερόν.
Όλοι οι εμπλεκόμενοι μπορούν να είναι τυπικά εντάξει παίρνοντας την τυπική σφραγίδα απόρριψης που τους χρειάζεται ενόσω διώχνονται ήπια με συνεχή ελεγχόμενη ροή μεγαλύτερη από όση μπορούν να περάσουν.Βάρκες αυτοί πλοία εμείς.
Αυτό καθιστά την είσοδο στη χώρα μάταιη πράξη.
Η έλλειψη ανθρωπιάς είναι πάντοτε οικονομική, αποτελεσματική και εύκολη υπόθεση, για τούτο την επιλέγουν οι περισσότεροι -πρόκειται για την αυτόματη φορά της φύσης την ζωώδη και απάνθρωπη-.Δεν μιλάμε όμως για κάτι τέτοιο μιλάμε για την αντίδραση με ανθρωπιά και αποτελεσματικότητα.
Το σκηνικό της δράσης άμεσης απέλασης μπορεί να γίνει σε μια μεγάλη αίθουσα με μια σειρά γραφείων σε παράταξη ακριβώς όπως στο στρατό κατά την υποδοχή των νεοσυλλέκτων.
Απλή παράταξη όλων των εμπλεκομένων ειδικοτήτων σε μια αίθουσα, η αστυνομία, το δικαστικό σώμα, και κάθε άλλος εμπλεκόμενος παρών, όπου περνάνε από μπροστά τους, οι νεοφερμένοι μετανάστες, δείχνουν τα πιστοποιητικά τους αν έχουν -αν δεν έχουν αδιάφορο-, καταγράφονται, φωτογραφίζονται, δεν ελέγχονται, δεν εξετάζονται, δεν εμπλέκεται κανένας σε διαδικασία ουσιαστική, παίρνουν απλά ένα πιστοποιητικό παράνομης εισόδου από την Τουρκία και οδηγούνται στο πλοίο για την Τουρκία.
Απαιτείται όμως να έχουν συλληφθεί, μαζευτεί ή διασωθεί από το λιμενικό, το ναυτικό, τη φρόντεξ ή τον στρατό και την αστυνομία στα παράλια.
Επομένως όλες οι ΜΚΟ αποχωρούν από το αιγαίο, και ο στρατός αναλαμβάνει με τις υπάρχουσες δομές που επαρκούν να οδηγήσει τους εισβολείς στην άμεση απέλαση.
Επίσης η αστυνομία μαζεύει με επιχειρήσεις σκούπα κάθε μετανάστη που δεν έχει έγγραφα και τον στέλνει πίσω στην Τουρκία όπως ήρθε.
Το ναυτικό το λιμενικό και η Φρόντεξ υποδέχονται τις βάρκες που βουλιάζουν διασώζει τους ναυαγούς, τους συλλαμβάνει και τους οδηγεί στη δομή απέλασης .
Ένα χρόνο να διαρκέσει αυτό πιστεύετε πως θα συνεχίσουν να έρχονται;
Γιατί να το κάνουν;
Ένα τέτοιο κέντρο σε κάθε νησί χρειάζεται και τελειώσαμε.
Είναι τόσο εύκολο;
Αν τεθεί το ζήτημα ως έκτακτη ανάγκη ναι αλλιώς θα πελαγοδρομούμε.
Ήρθε το τέλος του ανθρωπισμού στο όριο της αυτοσυντήρησης είτε θα επιβιώσουμε είτε θα αγιάσουμε.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα: Τι θα έκανα αν ήμουνα στη δεινή θέση, όσων κυβερνούν αυτή τη χώρα και ειδικά σε διάφορα πόστα που είναι εθνικής σημασίας και προσπαθούν να τα ισορροπήσουν όλα μαζί;
