3.ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
...Ο Ιησούς χρειαζόταν μια γλώσσα ικανή να εκφράσει τη διδασκαλία του.Τα Εβραϊκά αποκλείσθηκαν λόγω της λεξιπενίας τους και λόγω του γεγονότος ότι μόνο ελάχιστοι κτηνοτρόφοι τα μιλούσαν. Ακόμη και οι Εβραίοι των πόλεων τα είχαν λησμονήσει και μεταχειρίζονταν τα Αραμαικά ή τα Ελληνικά, ιδίως τα τελευταία που ήταν διεθνής γλώσσα. Ιδού γιατί τα Ευαγγέλια δεν γράφτηκαν πρωτοτύπως στα Εβραικά αλλά στα Ελληνικά και συγκεκριμένα στη λεγομένη κοινή διάλεκτο της Ελληνικής γλώσσας εκτός του πρώτου που συνέγραψε ο Ματθαίος στα Αραμαικά και συγχρόνως στα Ελληνικά.
Και όχι μόνο τα Ευαγγέλια, αλλά όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν στα Ελληνικά. Ούτε ένα στα Εβραικά.Επομένως η εβραική γλώσσα αποκλείεται να χρησιμοπούνταν στο προφορικό λόγο του Ιησού, ο οποίος εδίδασκε κυρίως Ελληνικά και σε ορισμένες περιπτώσεις Αραμαικά.
Οι φιλόσοφοι, οι επιστήμονες, οι ιδρυτές θρησκειών κτλ δίδαξαν στη μητρική τους γλώσσα.Το ίδιο προφανώς έκανε κι ο Χριστός.Θα αντιτείνει ίσως κάποιος , ότι σύμφωνα με τη γενεαλογία του Ιησού που παραθέτουν οι Ευγγελιστές, ο Ιησούς κατάγεται από το Δαυίδ μέσω Ιωσήφ.Επ' αυτού έχουμε τα εξής σχόλια:
1.Οι γενεαλογίες αντιφάσκουν σε ορισμένα ονόματα επομένως δεν είναι αξιόπιστες.
2.Ο Δαυίδ δεν υπήρξε ιστορικό πρόσωπο.Είναι δημιούργημα εβραικής φαντασίας.
3.Ο Ιωσήφ δεν ήταν φυσικός πατέρας του Ιησού αλλά θετός, συνεπώς ο Ιησούς δεν κατάγεται από αυτόν και κατ' επέκταση από τους προγόνους του.
4.Ο ίδιος ο Ιησούς δεν παραδέχεται τον Αβραάμ ως πρόγονο του [Ιωάννης 8.58]ούτε τον Δαυιδ[Λουκάς 20.44]Αντιθέτως δέχεται τον Αβράαμ ως πατέρα των Εβραίων[Ιωάννης8.56]
5.Ο Πέτρος σε ομιλία του αναφέρει, ότι το χωράφι που αγόρασε ο Ιούδας με τα αργύρια της προδοσίας ονομάσθηκε ''χωράφι αίματος'' από τους Ιουδαίους στη δική τους γλώσσα, δηλαδή στα Εβραικά, τα οποία δεν ήταν η μητρική γλώσσα των Γαλιλαίων, αλλοιώς ο Απόστολος δεν θα έλεγε ''στην ιδικήν τους γλώσσαν'' αλλά στη ''γλώσσα μας" ή απλώς θα ανέφερε το όνομα.
6.Τα τελευταία λόγια του Ιησού κατα τον Ευαγγελιστή Ιωάννη[ιθ30] ήταν η Ελληνική λέξη "τετέλεσται"
7.Ο Ιησούς δεν ακολουθεί τα Εβραικά θρησκευτικά έθιμα πχ την αργία του Σαββάτου, όπως ώφειλε αν ήταν Εβραίος, πράγμα για το οποίο άλλωστε κατηγορήθηκε από τους Ιουδαίους [Λουκάς 13,15-14,5 και Ιωάννης 9,16] ούτε πλένοταν πριν από το γεύμα[Λουκάς 11,38] ούτε του έκαναν περιτομή.
8.Όταν ο Ιησούς ανελήφθη στον ουρανό δύο άνδρες με λευκά ενδύματα προσφώνησαν του μαθητές ου Ιησού ''Γαλιλαίους'' και όχι ''Ιουδαίους'' [Πράξεις Αποστόλων 1,9]
9.Οι Ιουδαίοι αποκαλούσαν τους μαθητές του Ιησού ''Γαλιλαίους''[Πράξεις Αποστόλων 2,7]
10.Ο Παύλος [Προς Γαλάτες κεφ3 εδαφ 23-25]εξηγεί ότι η Π.Δ. ήταν παιδαγωγός εις Χριστόν, αλλά μετά την έλευση του Ιησού δεν μας χρειάζεται ο Εβραικός νόμος και καταργούνται από το Χριστό οι θρησκευτικές συνήθειες της Π.Δ.[Παύλος β'προς Κορινθίους Γ14]
Τα κυκλοφορούντα σαν εννιαίο σύνολο 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης, αναγνωρίστηκαν μέσω κανόνα ως γνήσια, από δίαφορες Οικουμενικές συνόδους[Ίππωνος393, Καρθαγέννης 419, Πενδέκτης 691] οι οποίες ορίζουν τα 27 βιβλία της ΚΔ ως κανονικά.
Υπάρχουν όμως και άλλα βιβλία λεγόμενα νόθα ή απόκρυφα της ΚΔ όπως
Ευαγγέλιο Πέτρου
Ευαγγέλιο Αιγύπτιον
Ευαγγέλιο Θωμά
Ευαγγέλιο Ματθία
Ευαγγέλιο Φιλίππου
Ευαγγέλιο Βασιλειάδη
και πλήθος άλλων κειμένων και επιστολών που εγράφηκαν στα Ελληνικά.
Από την άλλη τα αρχαία Εβραικά ήταν εδώ και 2300 έτη μια νεκρά γλώσσα όπως γράφει ο Εβραίος Γιώσεφ Ελιγιά [στη μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τόμος θ' σελ.641 λ.''Εβραίοι'']ο οποίος αναφέρεται στην ασάφεια και τη πενιχρότητα της Εβραικής γλώσσας που το αλφάβητο της είχε μόνο σύμφωνα και εμάντευαν τα φωνήεντα, με δύο γένη και άλλες ελλείψεις.
Κατά τον πρωτοσύγγελο Ευαγ.Σκάρπαν [ενθ.ανωτ.Τόμος Α' σελ.279 λ."Αγία γραφή"]
η τέλεια απονέκρωση της Εβραικής γλώσσας επήλθε κατα την αιχμαλωσία του λαού που είχε ως μητρική γλώσσα την Χαλδαική...επί των ημερών του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οι εν Παλαιστίνη Εβραίοι αγνοούσαν τελείως την Εβραική γλώσσα αντί δε αυτής μιλούσαν την Αραμαική και την Ελληνική. Επομένως ο Ιησούς εδίδασκε Αραμαικά ή Ελληνικά για να τον καταλάβουν.
...Αναμφίβολα η παγκοσμιότητα της Ελληνικής γλώσσας τότε, συνέβαλε αποφασιστικά στη διάδοση της Χριστιανικής διδασκαλίας, η οποία αν γίνονταν στα Εβραικά ή Αραμαικά ουδεμία απήχηση θα είχε, εκτός του ότι ήταν αδύνατο στα Εβραικά ή στα Αραμαικά να αποδοθούν οι έννοιες της.
Λογικώς καταλήγουμε στο συμπέρασμα το οποίο θα επιβεβαιώσουν και τα στοιχεία που θα προσκομίσουμε παρακάτω, ότι ο Χριστός εγνώριζε τα Ελληνικά, όπως και οι Απόστολοι οι οποίοι μιλούσαν και έγραφαν Ελληνικά κι όχι Εβραικά.
Όσον αφορά τώρα τα Αραμαικά τα οποία όντως μεταχειριζόταν ο Ιησούς και οι μαθητές του, θα συμφωνήσουμε σε τούτο, αλλά θα προσθέσουμε ότι προτεραιότητα είχαν τα Ελληνικά, για αυτό τα Ευαγγέλια δεν εγράφτηκαν πρωτοτύπως στα Αραμαικά εκτός από του Ματθαίου που γράφτηκε σε Ελληνικά και Αραμαικά όπως είπαμε.
...Τα τέσσερα Ευγγέλια [κανονικά] αποτελούν τη κύρια πηγή πληροφοριών, για τη ζωή του Ιησού και τη διδασκαλία Του.Το όνομα τους είναι Ελληνικό και σημαίνει ''καλά νέα''[ευ+αγγελία=χαρμόσυνο νέο].
Ο κομιστής αυτών καλείται Ευαγγελιστής επίθετο το οποίο απαντάται στη Καινή Διαθήκη [Παύλος προς Εφεσιους δ11].Στα παραδείγματα Του ο Ιησούς χρησιμοποιούσε Ελληνικά γράμματα πχ γιώτα[Ματθαίος Ε18]και όχι Εβραικά ή Αραμαικά.
Συγγραφείς των Ευαγγελίων ήσαν οι Ευαγγελιστές.Κατα τη κρατούσα άποψη γράφτηκαν μεταξύ των ετών 60-90.
Τα υπόλοιπα βιβλία της Καινής διαθήκης παρέχουν συμπληρωματικές πληροφορίες.
Ας προσέξουμε και το όνομα του Ιησού το οποίο ερμηνεύουν ''ο κύριος σώζει'' όχι βεβαίως όπως λανθασμένα υποστηρίζουν στα Εβραικά αλλα στα Ελληνικά εκ του Ιάσω[θεραπεύω]Ιωνικώς Ιήσω που σημαίνει ο σώζων.Ιασώ ονομάζεται η θυγατέρα του Ασκληπιού και την Ηπιόνης.Επι το πλέον ο Ιησούς λέγεται και Χριστός που είναι Ελληνική λέξη η οποία σημαίνει τον Χρισθέντα υπο του Θεού[Λουκάς Δ18]εκείνον δηλαδή που του ανατέθει αποστολή, εν προκειμένω η σωτηρία του κόσμου.
Εκ του Χριστού προήλθε η ονομασία Χριστιανοί η οποία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Αντιόχεια [πράξεις ια26] Χρησιμοποιήθηκε λοιπόν το Ελληνικό όνομα Χριστός το οποίο συνάπτεται με το Ιησούς κι όχι το Εβραικό Μασιάχ ή το Αραμαικό Μεσιχά-μεσσίας-.
Ο γλωσσικός εξελληνισμός των εναπομεινάντων Αραμαικών λέξεων φαίνεται και από την αλλαγή του ονόματος του Κηφά που στα Αραμαικά σημαίνει πέτρα[Ιωάννης α43] σε Πέτρο από τον ίδιο το Χριστό [Ματθαίος ιστ 18]''συ ει Πέτρος και επι αυτή τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν''Ο Ιησούς μάλιστα μεταχειρίζονταν ομηρικές λέξεις πχ στο Μάρκο [γ17] ''και επέθηκεν αυτοίς ονόματα Βοανεργές ο έστιν υιοι της βροντής'' ο Ιησούς απεκάλεσε αυτούς υιούς της βροντής λόγω του ορμητικού χαρακτήρα τους τους δύο αποστόλους Ιωάννη και Ιάκωβο που ήταν υιοι του Ζεβεδαίου.Οι ερμηνευτές θεωρούν ότι η λέξη Βοανεργές είναι αραμαικής προελεύσεως ενώ το αληθές είναι ότι πρόκειται περι συνθέσεως ομηρικών λέξεων.
Για την απόλυτη κυριαρχία της Ελληνικής γλώσσας παντού σε ολόκληρο το κόσμο και ιδιαιτέρως στην Ανατολή, Βόρεια Αφρική και γενικώς στη Μεσόγειο υπάρχει τεράστια βιβλιογραφία με άφθονο αποδεικτικό υλικό.Περιορίζομαι να αναφέρω τι γράφει ο Ισπανός ακαδημαικός Φραντσίσκο Αντράντος στο πρόσφατα κυκλοφορήσαν βιβλίο του υπο τον τίτλο ''Ηistoria de la Lengua Griega''ελλ.εκδοση Παπαδήμα Αθήνα 2003
''η Ελληνική κατέκτησε τον κόσμο''
Για την ομιλία των αποστόλων στα Ελληνικά διατυπώθηκαν τρείς γνώμες:
1.Η μία αποδέχεται ότι με επέμβαση του Θεού οι απόστολοι μπορούσαν να μιλούν οποιανδήποτε γλώσσα ήθελαν.Η γνώμη αυτή δεν είναι ιστορική.Η ιστορία δεν γνωρίζει αν έγινε αυτό.
2.Η δεύτερη δέχεται ότι επειδή η κοινή Ελληνική ήταν παγκόσμια γλώσσα έπρεπε να τη μάθουν για να διδάξουν σε όλα τα έθνη.Έτσι οι απόστολοι έμαθαν Ελληνικά και δίδαξαν σε αυτά.
3.Η τρίτη δέχεται ότι οι Απόστολοι ευθής εξαρχής από παιδιά μιλούσαν Ελληνικά διότη στη Γαλιλαία στη Σαμάρεια κλπ τα Ελληνικά ήταν η επικρατούσα γλώσσα ακόμη και εντός της Ιουδαίας, καθώς μαρτυρούν οι ανακαλυφθήσες επιγραφές, που εγράφησαν στην Ελληνική γλώσσα.
Ποια είναι η ορθή;
Η πρώτη είναι δογματική, ιστορικά απορρίπτεται ως αναπόδεικτη.
Η δεύτερη είναι εν μέρει λογική, δηλαδή μπορεί οι Απόστολοι να έμαθαν Ελληνικά, για να φέρουν εις πέρας το έργο τους.Όμως λαμβανομένου υπόψη ότι στη Γαλιλαία όλοι μιλούσαν Ελληνικά προκύπτει ότι μιλούσαν και οι Απόστολοι.Άρα δεν χρειάζονταν να μάθουν κάτι που γνώριζαν.Είπαμε ότι η δεύτερη γνώμη είναι εν μέρει λογική διότι προυποθέτει ότι οι Απόστολοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, πράγμα που δεν αποδείχθηκε, για να χρησιμοποιήται σαν συλλογισμός.
Η τρίτη γνώμη δεν βασίζεται σε δογματισμούς, ούτε σε μερική λογική. Βασίζεται στο αποδεδειγμένο γεγονός ότι στη Γαλιλαία κτλ η επικρατούσα γλώσσα ήταν η Ελληνική. Ακόμη και στα Ιεροσόλυμα οι Εβραίοι εύχονταν Ελληνιστί!
Λογικώς λοιπόν συμπεραίνουμε , ότι αφού όλοι μιλούσαν Ελληνικά σε εκείνες τις περιοχές θα μιλούσαν και οι Απόστολοι από μικρή ηλικία.
Εν προκειμένω ο συλλογισμός έχει συμπέρασμα που προκύπτει από το λογικό συσχετισμό δύο κρίσεων ότι:
Στη Γαλλιλαία όλοι ομιλούσαν Ελληνικά
Ο Χριστός και οι Απόστολοι ήταν Γαλιλαίοι
Αρα ο Χριστός και οι Απόστολοι μιλούσαν Ελληνικά.
Ο συλλογισμός αυτός κατα τον οποίο συμπεραίνουμε πως ότι ισχύει για το σύνολο ισχύει και για το μέρος λέγεται παραγωγικός.Εννοείται ότι για τη λογική του συλλογισμού και οι όροι του συλλογισμού πρέπει να είναι αληθείς για να είναι και το συμπέρασμα.
Στη περίπτωση μας οι όροι "Στη Γαλιλαία μιλούσαν Ελληνικά"
και ''ο Χριστός και οι Απόστολοι ήσαν Γαλιλαίοι" είναι όντως αληθείς, πραγματικοί, διότι τούτο είναι ιστορικώς εξακριβωμένο.Συνεπώς και το συμπέρασμα του συλλογισμού, ότι οι Απόστολοι μιλούσαν Ελληνικά, κατα λογική αναγκαιότητα, είναι αληθές, πραγματικό.
αποσπάσματα από το βιβλίο ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ του Κων/νου Πλεύρη απο τις εκδόσεις 'Ηλεκτρον www.hilektron.gr
