Ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΡΟΤΑΡΥ

Ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΡΟΤΑΡΥ




Η διεθνής αυτή οργάνωση ιδρύθη στο Σικάγο στις 23.2.1905 από τον Αμερικανό δικηγόρο Paul P. Harris. Κάτω από το πρόσχημα φιλανθρωπικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων καλύπτει μυστικούς σκοπούς. Δια τούτο θεωρείται ως «το νηπιαγωγείον της Μασονίας».

Αυτό είναι το συμπέρασμα μας το οποίο το στηρίζουμε στα εξής στοιχεία.

ΡΟΤΑΡΥ - ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ: ΣΗΜΑ- ΣΥΜΒΟΛΟ ΥΨΗΛΟΒΑΘΜΟΥ ΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΜΕΛΟΥΣ



Το σήμα των υψηλόβαθμων ιεραρχικά ροταριανών που είναι και τέκτονες δείχνει χωρίς πολλά λόγια το πόσο στενά δεμένα είναι τα δύο σύνολα.

Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Θεόκλητος(υπ’ αριθ. 1.227/4.4.1973 Εγκύκλιον)

Η Οργάνωσις του Ρόταρυ έχει στενή σχέσιν και συγγένειαν προς τον Τεκτονισμόν (Μασωνίαν), χαρακτηρισθείσα υπό των ειδότων ως «εξάδελφος» και «πρώτος σταθμός» και «προθάλαμος» της Μασωνίας και «προεισαγωγή» εις αυτήν.

2. – Μέγα ποσοστόν των Ροταριανών συμβαίνει να είναι και τέκτονες. Ο δε πρώτος «Κυβερνήτης» του εν Ελλάδι Ρόταρυ υπήρξε «διακεκριμένον μέλος» της Ελληνικής Μασωνίας.

Το έμβλημα του Ρόταρυ, ο οδοντωτός τροχός καταμαρτυρεί ότι η λέσχη κινεί καί κινείται από έτερους αφανείς τροχούς με εμπλεκόμενους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο σε δεκάδες χιλιάδες λέσχες σε Αμερική, Ευρώπη (με κέντρο την Ελβετία όπου γίνονται τα συνέδρια), Αυστραλία, Αφρική, Ασία. Το δε ειδικό σήμα της λέσχης (σύμπλεγμα λευκού και αντεστραμμένου μαύρου τριγώνου) είναι των «Θεοσοφιστών»

Τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1928 ἱδρύθη ὁ Ροταριανὸς Ὅμιλος Ἀθηνῶν, ὁ πρῶτος Ὅμιλος ὄχι μόνον εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν ὑπόλοιπην Βαλκανικὴν περιοχήν, ἀλλὰ ἐπίσης καὶ εἰς τὴν Ἀνατολικὴν Μεσόγειον.



Ιδρυτικά μέλη ήταν...



ΑγαπητΟς Σπήλιος Μάτσας Ἀντώνιος



Αθηνογένης Ἰωάννης Μίλλερ Γουλιέλμος



Ανδρεάδης Ἀνδρέας ΟΙκονόμου Ἄγγελος



Βαλαωρίτης Ἀριστοτέλης Παπαδημητρίου Στέλιος



ΒοΪλας Βασίλειος Πετρακόπουλος Δημήτριος



Δραγούμης Φίλιππος ΠΕΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Θεόδωρος



Ζαχαρίας Προκόπιος ΡακτιβΑν Γρηγόριος



Καλαντίδης Χρῆστος ΣισιλιΑνος Δημήτριος

Καραγιαννόπουλος Γεώργιος ΣταθΑτος Ἀντώνιος

Κυριαζίδης Κυριᾶκος ΤσαμαδΟς Μιχαὴλ

Κωνσταντινίδης Γεώργιος Φίξ Ἀντώνιος (ο ιδρυτής της μπύρας "Άλφα" ;;;;)

Λοβέρδος Σπυρίδων Χαριτάκης Γεώργιος







Πρώτος πρόεδρος του ελληνικού Ρόταρυ υπήρξε ο ο τραπεζίτης Σπύρος Λοβέρδος απο το 1928-1931, διετέλεσε διαδοχικά διευθυντής της "Εθνικής" και της "Γενικής Τράπεζας " και υπουργός Οικονομικών στις κυβερνήσεις Π. Τσαλδάρη 1933-34 ,ενω υπήρξε και τέκτονας, μέλος της Στοάς Παρθενών.

Περισσότερα για τον Σπύρο Λοβέρδο και τον ρόλο του ως υπουργος Οικονομικών διαβάστε εδω

Σπύρος Λοβέρδος
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Δεκεμβρίου 3, 2011

Ολυμπια, νομιζω το παρακατω -περιπου- το πρωτοδιαβασα σε σενα, σε αποσπασμα απο βιβλιο… Τι του ηταν ο Σπυριδωνας του δικου μας του Αντρεα, παππους;
Παντως ο Ανδρεας εχει φροντισει στο βιογραφικο του να μην υπαρχει λεξη για τον πατερα και τη μητερα του, καταγωγη κλ…


“Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Μπελογιάννη “Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα” από τις εκδόσεις “ΑΓΡΑ” (2010)
Σεπτέμβρη του 1932 έγιναν εκλογές και στις 4 Νοέμβρη ανάλαβε πρωθυπουργός ο Τσαλδάρης, με υφυπουργό των Οικονομικών τον Μ. Ευλάμπιο. Το Δεκέμβρη έγινε υπουργός των Οικονομικών ο Κ. Αγγελόπουλος. Η οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση δεν είχε βελτιωθεί καθόλου. Η κερδοσκοπία οργίαζε κι ο τιμάριθμος από 15 πού ήταν το 1931 ανέβηκε στα 20 το ’32. Αυτή, λοιπόν, την περίοδο ο Αγγελόπουλος αποτέλεσε μια μεγάλη εξαίρεση, ανάμεσα στους φαυλοκράτες πολιτικούς. Και παλιά τα είχε βάλει, με το ΔΟΕ και στην Κτηματική Τράπεζα κήρυξε τον πόλεμο κι αργότερα στην τεταρτοαυγουστιανή δικτατορία ήταν ο πρώτος αστός πολιτικός που εξορίστηκε από τον Μεταξά. Μόλις ανάλαβε το υπουρ­γείο δήλωσε αμέσως ορθά-κοφτά και μ’ επιμονή ότι δεν πρέπει να πληρώσουμε όχι 30% αλλά ούτε πεντάρα στους ξένους και ντόπιους ομολογιούχους. Σε λίγες μέρες ο Αγγελόπουλος διώχτηκε από το υπουργείο, ασφαλώς με την επέμβαση «εξωελληνικών» παραγόντων.


Τον αντικατέστησε ο τραπεζίτης Σπύρος Λοβέρδος και στις εφτά μέρες πού ‘κανε υπουργός, πρόλαβε να πληρώσει αμέσως το 30% στους ομολογιούχους και να μαδήσει τη χώρα από το αναιμικό της συναλλαγματικό απόθεμα. Στις 16 του Γενάρη έπεσε ο Τσαλδάρης κι ήρθε ο Βενιζέλος με υπουργό των Οικονομικών τον Καφαντάρη. Ο αρχηγός όμως των Προοδευτικών δεν πρόλαβε να εξαγγείλει το καινούργιο πρόγραμμα του, γιατί στις εκλογές της 5ης του Μάρτη ξαναπήρε την εξουσία ο Τσαλδάρης, με υπουργό των Οικονομικών τον Λοβέρδο. Οι Λαϊκοί μόλις ανέβηκαν στην κυβέρνηση κάλεσαν τους ομολογιούχους να κάνουν αυτοψία στη χώρα μας για να αντιληφθούν την οικονομική της κατάσταση. Αυτοί όμως υπόδειξαν σαν αρμόδια την ΚΤΕ και η κυβέρνηση άρχισε τότε να παρακαλεί την Κοινωνία των Εθνών να ‘ρθει μια δημοσιονομική επιτροπή. Τότε ο Καφαντάρης σε μια αγόρευση του για τον προϋπολογισμό του ’33-’34 επιτέθηκε στην κυβέρνηση για την πρόσκληση δημοσιονομικής επιτροπής κι εξήγησε ότι την επέμβαση της ΚΤΕ δεν την ήθελε όχι από έλλειψη ευλάβειας στο θεσμό, αλλά γιατί «εξ επισήμων ανακοινώσεων και άλλων σχετικών στοιχείων είχε πεισθεί ότι ή ΚΤΕ δεν επείχε θέσιν τρίτου εις την υπόθεσιν των χρεών, άλλ’ είχαν άμεσον και απροκάλυπτον είς αυτήν ενδιαφέρον στρεφόμενον υπέρ των ομολογιούχων». Πρότεινε δε να ‘ρθει ή κυβέρνηση σε απευθείας συνεννόηση με τους ομολογιούχους και να τους πληρώσουμε με τα προϊόντα μας.


Τελικά, ή επιτροπή της ΚΤΕ ήρθε το Μάη και μετά τις έρευνές της έκανε σχετική έκθεση, στην όποια λέει ότι για να πληρώσει ή Ελλάδα πρέπει ν’ αναπτύξει τις εξαγωγές και τα εμβάσματα και να ελαττώσει τις εισαγωγές της! Τον Ιούνη του 1933 συνήλθε στο Λονδίνο η δημοσιονομική επιτροπή για να εξετάσει την έκθεση και ν’ ακούσει τον Λοβέρδο και τον Μάξιμο πού είχαν πάει κι αυτοί στο Λονδίνο για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα της Ελλάδας και να πετύχουν μια συνεννόηση με τους ομολογιούχους. Αυτοί όμως αρνήθηκαν να συζητήσουν με τους Έλληνες αντιπροσώπους, ζητώντας 271/2% για το 1933-34 και 371/2% για τον άλλο χρόνο, ενώ η ελληνική κυβέρνηση πρόσφερε 221/2% και 271/2% (η διαφορά ήταν 600 εκατομμύρια δραχμές). Η πρόταση να λύσει τη διαφορά ένας διαιτητής, απορρίφτηκε χωρίς συζήτηση και περιφρονητικά από τους ομολογιούχους. Τότε οι διαπραγματεύσεις σταμάτησαν και πάλι.


Στον Λοβέρδο και τον Μάξιμο η δημοσιονομική επιτροπή «σύστησε» να βάλουν καινούργιους φόρους για να πληρώσουν τους ξένους. Οι δυο υπουργοί αποχαιρέτησαν την επιτροπή με την υπόσχεση ότι θα εξασφαλίσουν τους τόκους των ομολογιούχων και μάλιστα ανάφεραν στην επιτροπή τι είδους και πόσους φόρους θα βάλουν στο λαό, για να το πετύχουν. Κι έτσι γύρισαν πίσω στην Ελλάδα αποφασισμένοι να εξευμενίσουν με κάθε μέσο τους κατόχους ομολογιώνκαι τέτοιοι κάτοχοι -εν παρενθέσει- ήταν κι ο Λοβέρδος κι ο Μάξιμος.


«Ίσως επί του σημείου τούτου η στάσις της Ελλάδος θα έπρεπε να ήτο περισσότερον αποφασιστική…», γράφει ο Άγγελος Αγγελόπουλος, γιατί τον ίδιο καιρό οι Τούρκοι κι οι Γερμανοί αρνήθηκαν κάθε πληρωμή και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν διαμαρτυρήθηκαν καθόλου.

Δ’. Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ
Η καινούργια επαφή έγινε το Σεπτέμβρη του ’33 κι οι διαπραγματεύσεις τράβηξαν πολύ καιρό. Αύτη ήταν ή κλασική τους μέθοδος. Κερδοσκοπούσαν στην αγορά μ’ αυτό τον τρόπο και συγχρόνως μας εκβιάζανε τελικά να υποχωρήσουμε, γιατί αυτή ή εκκρεμότητα των συνεννοήσεων νέκρωνε την οικονομική ζωή της χώρας. Έτσι επαναλαμβάνεται η ιστορία του ’97. Πάλι η πατρίδα μας βρίσκεται σε αγωνία περιμένοντας την απόφαση των εκμεταλλευτών της. Τότε η δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ, για να επηρεάσει τις συζητήσεις προς όφελος των ομολογιούχων και να εκβιάσει έτσι τη λύση δίνοντας ένα γερό όπλο στους τοκογλύφους και μια εύκολη δικαιολογία στον Λοβέρδο, δημοσίεψε μια έκθεση, με την οποία διαπιστώνει βελτίωση στη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας. Με παρόμοιες πιέσεις, εκβιασμούς και παρασκηνιακές ενέργειες υπογράφτηκε, τέλος, το Νοέμβρη, μια συμφωνία για δυο χρόνια. Τα χρεολύσια αναστέλλονταν για δυο χρόνια κι από τους τόκους θα πληρώναμε 271/2% το 1933-34 και 33% το 1934-35. 0ι τόκοι μόνο του δανείου του 1898 θα πληρώνονταν στο ακέραιο. Η πληρωμή θα γινόταν με συνάλλαγμα του Λονδίνου ή της Νέας Υόρκης κι η ελληνική κυβέρνηση θα ‘γραφε στον προϋπολογισμό της το σύνολο των τόκων, που θα το ξαναδανειζόταν τάχα από το ΔΟΕ, καταθέτοντας του ίσο ποσό άτοκα γραμμάτια σε δραχμές. Ο Λοβέρδος, για να συγκεντρώσει το ποσοστό πού συμφώνησε, έβαλε σ’ ενέργεια δεκάδες καινούργια φορολογικά νομοσχέδια, όλα σε βάρος του λαού, ενώ ο ίδιος, όπως ξεσκεπάστηκε τότε στις εφημερίδες, είχε επιχειρήσει να διαφύγει με διάφορους αθέμιτους τρόπους τη φορολογία.
Η συμφωνία πρόβλεπε καινούργιες διαπραγματεύσεις στις αρχές του 1935 για τα επόμενα χρόνια. Γι’ αυτό και το Φλεβάρη πήγε στο Λονδίνο ο Πεσμαζόγλου, καινούργιο οικονομολογικό αστέρι της πλουτοκρατικής κλίκας. Πρόεδρος τότε του συμβουλίου των ομολογιούχων ήταν ο σερ ΄Οστεν Τσάμπερλεν, αδερφός του κατόπιν πρωθυπουργού Νέβιλ Τσάμπερλεν. Η πολιτική των δυο αδελφών είναι μια ατέλειωτη αλυσίδα από εξευτελισμούς και προδοσίες μικρών και μεγάλων λαών. Στο πρόσωπο τους, το εγγλέζικο χρηματιστικό κεφάλαιο είχε αποκτήσει τους χαρακτηριστικότερους εκπροσώπους του για μια ολόκληρη εποχή. Μόλις άρχισαν οι συνομιλίες, οι ομολογιούχοι ζήτησαν 50%. Ο Πεσμαζόγλου πρόσφερε 35%. Αυτοί, αρνήθηκαν κι έτσι οι διαπραγματεύσεις διακόπηκαν. Η ελληνική κυβέρνηση -κάτω από τη λαϊκή πίεση- δήλωσε τότε στους ομολογιούχους ότι θα τους πλήρωνε τα τοκομερίδια τους πού έληγαν την 1η του Απρίλη, με ποσοστό 35%. Ο ΔΟΕ διαμαρτυρήθηκε αμέσως γιατί έτσι ή κυβέρνηση παραβίαζε το νόμο του 1898 και, καθώς τις είχε στο χέρι, κατακράτησε όλες τις υπέγγυες προσόδους υπολογίζοντας τόκους και χρεολύσια για όλα τα δάνεια πού ήταν κάτω από τον έλεγχο του. Συγχρόνως με τη διαμαρτυρία και το πραξικόπημα του ΔΟΕ, άρχισαν αλλεπάλληλα διπλωματικά διαβήματα από τις ενδιαφερόμενες κυβερνήσεις, ενώ το συμβούλιο των ομολογιούχων στο Λονδίνο λυσσασμένο σύσταινε στα μέλη του να μη δεχτούν να εισπράξουν το 35%. Έπεσαν όλοι πάνω στη φτωχή μας χώρα να την πνίξουν. Παρ΄ όλα αυτά, όμως, το 52% των ομολογιούχων έτρεξαν να εισπράξουν το 35% και για τα υπόλοιπα έχει ο θεός. Και πράγματι ο θεός των τοκογλύφων, ενσαρκωμένος στο πρόσωπο του Γκλίξμπουργκ, τους βοήθησε.
Ε. ΈΡΧΕΤΑΙ Ο ΓΚΛΙΞΜΠΟΥΡΓΚ
Σ΄όλο αυτό το διάστημα, άλλες κύριες ασχολίες του Λαϊκού Κόμματος ήταν οι επιστημονικές καλπονοθεύσεις και η συστηματική ρουσφετολογία. Πάνω στο δημόσιο ταμείο είχαν ριχτεί μ΄άγριες διαθέσεις οι φίλοι του κόμματος, που τόσα χρόνια είχαν μείνει μακριά από την εξουσία. Ο Τσαλδάρης, περισσότερο κατάλληλος για δικολάβος παρά για αρχηγός κόμματος, ξόδευε όλη την, όχι και τόσο πληθωρική, ζωτικότητά του σε επιφυλάξεις, σοφίσματα και σε διάφορου συνδυασμούς που σοφιζόταν για ν’ αντιμετωπίσει, την αντιπολίτευση και τις γκρίνιες των φίλων του πού τρώγονταν σαν τα σκυλιά.

Οι αντιθέσεις ανάμεσα στα δύο αστοτσιφλκικάδικα μπλοκ οξύνονται και παίρνουν τη μορφή ανοιχτής ένοπλης σύγκρουσης το Μάρτη του ’35. Το «αντιβενιζελικό» κράτος – εφεύρεση του Μεταξά – παρόλη την τρομοκρατία που ξαπόλυσε όταν επιβλήθηκε, δεν κατάφερε να πνίξει το λαϊκό κίνημα. Οι εκλογές του Ιούνη του ’35 φανερώνουν ότι οι λαϊκές μάζες αρχίζουν να χειραφετούνται πια από την επιρροή των πλουτοκρατικών κομμάτων και να προσανατολίζονται προς τ΄αριστερά. Η κατάσταση αυτή αρχίζει να καταντάει αρκετά επικίνδυνη για την ντόπια πλουτοκρατία και πολύ επιζήμια για τους ξένους κεφαλαιούχους, που θα επιθυμούσαν να ασχολιέται ο ελληνικός λαός με τα «ειρηνικά» του έργα και να μην καταγίνεται τόσο πολύ στην πολιτική. Και τότε όλοι οι αντιδραστικοί πλουτοκρατικοί κύκλοι του εσωτερικού και του εξωτερικού, με πρώτη την Εθνοτράπεζα, με τις συμβουλές και την έγκριση του Βενιζέλου, με την ανοχή των ψευτοδημοκρατικών κομμάτων και με τις ευλογίες και τα χειροκροτήματα των ομολογιούχων, άρχισαν να κηρύχνουν την πολιτική της «συμφιλίωσης». Όργανο για την πραγματοποίησή της θα ΄ταν ο δεύτερος Γεώργιος Γκλίξμπουργκ, που τον τάιζε δώδεκα ολόκληρα χρόνια ο Χάμπρο. Φτάνει να ‘ρχόταν ο βασιλιάς για να αγαπηθούν βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί και να ζήσει ο λαός ευτυχισμένος.
Επειδή, όμως, ο λαός με μια μεγαλειώδη συγκέντρωση των αντιφασιστικών δημοκρατικών του δυνάμεων έδειξε την ακλόνητη διάθεσή του να υπερασπίσει τις δημοκρατικές του ελευθερίες, ανάλαβε να κανονίσει τα περαιτέρω αυτοχειροτονηθείς σε αντιβασιλιά Γ. Κονδύλης, με το διαβόητο δημοψήφισμα που οργάνωσε το Νοέμβρη του ’35.

Κι έτσι η Ελλάδα απόχτησε πάλι βασιλιά και σε λίγο και «εθνικό» κυβερνήτη, οι ομολογιούχοι εξασφάλισαν, όπως θα δούμε, το ποσοστό που ζητούσαν και τον ελληνικό λαό ανάλαβε να τον επαναφέρει στα ειρηνικά του έργα ο Μανιαδάκης.”

---------------------------

Ο σκοτεινός ρόλος της Μασονίας σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα τελευταία είναι πρόδηλος και η σύνδεση του με βιτρίνες τύπου ΡΟΤΑΡΥ , ΛΑΙΟΝΣ, ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΙ, ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΟΙ, ΝΑΙΤΕΣ

είναι και αποτελεσματική και δοκιμασμένη συνταγή με έναν όρο της μυστικότητας.

Θα τους καταπολεμήσουμε στη διάβρωση της Ελληνικής κοινωνίας και της Παγκόσμιας Νέας τάξης που θα ήθελαν να επιβάλουν με το ξεσκέπασμα και το φώς που κατακαίει κάθε μούχλα.

ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΡΙΣΗ ΙΜΙΩΝ

Κρίση των Ιμίων
Συντεταγμένες: 37°03′02″N 27°09′03″E / 37.0506, 27.1508 (Χάρτης)

ΊμιαΚρίση των Ιμίων ονομάζεται συμβατικά μία έντονη αντιπαράθεση εδαφικής κυριαρχίας που έλαβε χώρα τον Ιανουάριο του 1996 ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία με αφορμή την προσάραξη πλοίου στις βραχονησίδες των Ιμίων. Κατά την διάρκεια της ολιγοήμερης αυτής κρίσης, οι δύο χώρες μετέφεραν στρατιωτικές δυνάμεις (κυρίως ναυτικές) γύρω από τα Ίμια και τις ανέπτυξαν φτάνοντας κοντά στην ένοπλη σύρραξη. Τελικά με την παρέμβαση του ΝΑΤΟ, και κυρίως των ΗΠΑ, η ένταση εκτονώθηκε και οι δύο χώρες απέσυραν τους στόλους τους.

Υπενθυμίζεται ότι την εποχή της κρίσης αυτής πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Κωνσταντίνος Σημίτης, (που λόγω ασθενείας του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου εκλέχθηκε εσπευσμένα από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στις 18 Ιανουαρίου του 1996). Υπουργός Εξωτερικών ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος, υπουργός Εθνικής Αμύνης ο Γ. Αρσένης και Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ο ναύαρχος Χ. Λυμπέρης, ενώ πρωθυπουργός της Τουρκίας ήταν η Τανσού Τσιλέρ και υπουργός Εξωτερικών ο Ονούρ Οϊμέν.


Η Ρήση του δισθεώρητου ηθικού ύψους "πείτε πως την πήρε ο αέρας-την Ελληνική σημαία-"
είναι του Θεόδωρου Πάγκαλου
Περί τις τελευταίες ώρες της κρίσης, τρεις Έλληνες αξιωματικοί, του Πολεμικού Ναυτικού έχασαν την ζωή τους όταν το ελικόπτερο όπου επέβαιναν κατέπεσε στην θάλασσα. Το ατύχημα αποδόθηκε σε τεχνικά αίτια και την κόπωση του πληρώματος. Η τουρκική πλευρά δεν ανέφερε απώλειες.



Καθ'όλη τη διάρκεια της κρίσης φάνηκε η μεγάλη δυσπιστία του Σημίτη προς την ηγεσία της ΕΥΠ και των Ενόπλων Δυνάμεων. Όπως γράφει Το Βήμα: «Οι αξιωματικοί αυτοί είχαν μάθει να λειτουργούν με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος λάτρευε τις συσκέψεις με στρατιωτικούς, τις υπηρεσίες από κλειστές πηγές και τη διαχείριση κρίσεων όπως εκείνη του Μαρτίου του 1987. Ο κ. Σημίτης τους θεωρούσε «ανδρεϊκούς», ξένους στη δική του κουλτούρα και ύποπτους για το στήσιμο παγίδων τις κρίσιμες εκείνες ώρες. »[1]







Καθεστώς των νησιών Πρωτόκολλο του 1932

Οριοθετική γραμμή

Γεωγραφικά σημεία

Τουρκική πλευρά

Στίξη Ονομασία στο κείμενο Σύγχρονη ονομασία

A Mordala I.

B Kara Ada Kara Ada

C Guirejik I. Gürecik Adası

D Utchian I. Kargı Adası

E Arkialla Pt.

F Hussein Pt. Hüseyin Burnu

G Lodo Yassıada

H Atsaki Topan Adası / Zouka

I Kato I. Çavuş Adası

J Pondikusa Büyükkiremit Adası

K Sandama Peninsula İnce Burnu

L C. Monodendri Tekeağaç

Ιταλική (και αργότερα Ελληνική) πλευρά

Στίξη Ονομασία στο κείμενο Σύγχρονη ονομασία

A C. Phuka Ag. Fokas

B Luro Pt Akr. Psalidi

C Kum Pt. Akr. Ammoglossa

D C. Russa Akr. Roussa

E Vasiliki Pt. Vasiliki

F Karapsili Pt. Akr. Atsipas

G Kardak (Rks) Imia/Kardak

H Kalolimno Kalolimnos

I Agia Kiriaki Ag. Kiriaki

J Pharmako Farmakonisi

Πηγή: Κείμενο της συνθήκης του 1932 για τα σύνορα, και σύγχρονοι χάρτες της περιοχής.



Τα Ίμια αποτελούν μία συστάδα νησίδων της Δωδεκανήσου. Αυτά εκχωρήθηκαν στην Ελλάδα μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σύμφωνα με το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (10-12-1947) όπου η Ιταλία εκχώρησε στην Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τις νήσους της Δωδεκανήσου απαριθμούμενες: Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψούς, Σύμη, Κω και Καστελόριζο ως και τις παρακείμενες νησίδες. Σε προγενέστερη μάλιστα διμερή συνθήκη, του 1932, ανάμεσα στην Ιταλία και την Τουρκία τα Ίμια συμπεριλαμβάνονταν σε χάρτη με τα ιταλικά εδάφη. Αργότερα, καθώς όλες οι ιταλικές κτήσεις επί της Δωδεκανήσου πέρασαν στην ελληνική κυριότητα, ομοίως και τα Ίμια ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος. Το Τουρκικό κράτος είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά.



Σημειώνεται επίσης ότι σύμφωνα με το άρθρο 189 του Κ.Δ.Ν.Δ. εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων δικαίωμα για παροχή επιθαλάσσιας αρωγής δίδεται μόνο στα υπό ελληνική σημαία ρυμουλκά ή ναυαγοσωστικά.



Ιστορικό της κρίσης
Δεκέμβριος 1995: Το πρώτο επεισόδιο
Στις 25 Δεκεμβρίου 1995 το τουρκικό φορτηγό πλοίο Φιγκέν Ακάτ προσάραξε σε αβαθή ύδατα κοντά στις βραχονησίδες και εξέπεμψε σήμα κινδύνου. Το λιμεναρχείο Καλύμνου –το πλησιέστερο στην περιοχή– διέθεσε ρυμουλκό για να αποκολλήσει το τουρκικό πλοίο, αλλά ο πλοίαρχος αρνήθηκε, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή και άρα οι τουρκικές αρχές είχαν την αρμοδιότητα να του προσφέρουν βοήθεια.



Στις 26 Δεκεμβρίου το λιμεναρχείο ενημέρωσε την αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο μέσω του γραμματέα της ελληνικής πρεσβείας στην Άγκυρα Γιάννη Παπαμελετίου, ειδοποίησε τον γραμματέα της Διεύθυνσης Ελληνικών Υποθέσεων του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών Τσινάρ Εγκίν ότι, αν δεν παρέμβαινε ρυμουλκό, το τουρκικό πλοίο θα κινδύνευε. Στις 27 Δεκεμβρίου το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ενημερώνει την ελληνική πρεσβεία ότι, ανεξαρτήτως του ποιος θα ανελάμβανε τη διάσωση του πλοίου, υπήρχε γενικότερα θέμα με τα Ίμια.



Τελικά, στις 28 Δεκεμβρίου δύο ελληνικά ρυμουλκά αποκόλλησαν το τουρκικό φορτηγό και το οδήγησαν στο λιμάνι Κιουλούκ της Τουρκίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ίδιο πρωινό ένα πλήρως εξοπλισμένο τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος κατέπεσε στα ελληνικά χωρικά ύδατα, στην περιοχή της Λέσβου, ύστερα από εμπλοκή με ελληνικά μαχητικά. Ο Τούρκος πιλότος διασώθηκε με ελληνική βοήθεια.[εκκρεμεί παραπομπή] Στις 29 Δεκεμβρίου το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών επιδίδει διακοίνωση στο αντίστοιχο ελληνικό, όπου αναφέρεται ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι καταχωρισμένες στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μπόντρουμ (Αλικαρνασσού) και ανήκουν στην Τουρκία. Το γεγονός στάθηκε αφορμή να τεθεί από την Τουρκία θέμα ιδιοκτησίας των νησιών.[2]



Ιανουάριος 1996: Η κρίση
Ο τότε δήμαρχος της Καλύμνου Δημήτρης Διακομιχάλης, θορυβημένος από το γεγονός ότι η Τουρκία εγείρει εδαφικές αξιώσεις στα Ίμια, ύψωσε την ελληνική σημαία σε ένα από αυτά τα δύο νησιά στις 25 Ιανουαρίου 1996, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου Γ. Ριόλα, έναν ιερέα και δύο κατοίκους του νησιού.



Τα τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια μετέδωσαν εικόνες με την ελληνική σημαία υψωμένη στα Ίμια, κάτι που προκάλεσε σάλο στην κοινή γνώμη της Τουρκίας. Δύο δημοσιογράφοι του γραφείου της εφημερίδας Χουριέτ στη Σμύρνη, μετέβησαν με ελικόπτερο στη Μεγάλη Ίμια, υπέστειλαν την ελληνική σημαία και ύψωσαν την τουρκική σημαία. Η όλη επιχείρηση των δημοσιογράφων βιντεοσκοπήθηκε και προβλήθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι που ανήκει στη Χουριέτ. Το γεγονός αυτό πήρε σημαντικές διαστάσεις. Σύντομα, ελληνικά και τουρκικά πολεμικά σκάφη κινήθηκαν στην περιοχή.



Η κρίση κλιμακώθηκε τις επόμενες μέρες. Στις 28 Ιανουαρίου 1996 το περιπολικό "Αντωνίου" του Πολεμικού Ναυτικού κατέβασε την τουρκική σημαία και ύψωσε την ελληνική. Επίσης, το βράδυ της 28ης Ιανουαρίου, Έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάστηκαν στη Μεγάλη Ίμια χωρίς να τους αντιληφθούν τα παραπλέοντα εκεί τουρκικά πολεμικά.



Στις 29 Ιανουαρίου, ο νέος πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή, στέλνει μήνυμα προς την Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά. Στις 30 Ιανουαρίου, η πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ δηλώνει μέσα στην Τουρκική βουλή ότι την επόμενη μέρα η Ελληνική σημαία θα έχει κατέβει από τα Ίμια.



Στις 31 Ιανουαρίου και ώρα 01:40 Τουρκικές ειδικές δυνάμεις αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια. Στις 05:30 της ίδιας μέρας ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που απονηώθηκε από τη φρεγάτα Ναυαρίνο για να διαπιστώσει την παρουσία των Τούρκων στη βραχονησίδα κατέπεσε κατά την επιστροφή του στη φρεγάτα και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώθηκαν. Σχετικά με τις αιτίες πτώσης του ελικοπτέρου έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις. Η επίσημη θέση του Πολεμικού Ναυτικού είναι ότι το ελικόπτερο κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου (Vertigo). Την θέση αυτή υποστήριξε πρόσφατα ο πρώην αρχηγός ΓΕΝ ναύαρχος Αντώνης Αντωνιάδης, αναφέροντας μάλιστα πως η τουρκική φρεγάτα Γιαβούζ προσφέρθηκε να βοηθήσει, αλλά πήρε άμεσα από τους πιλότους του ελικοπτέρου αρνητική απάντηση.[3]

 Ωστόσο, υπάρχει διαδεδομένη στην Ελλάδα η άποψη ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε είτε από το Τουρκικό Ναυτικό είτε από τους τούρκους καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στο νησί, και ότι η αληθινή αιτία της πτώσης αποκρύφτηκε προκειμένου να λήξει η κρίση και να μην οδηγηθούν οι δύο χώρες σε γενικευμένη σύρραξη ή ακόμα και σε πόλεμο.


Εκτόνωση της κρίσης
Κατά τη διάρκεια της κρίσης υπήρξαν έντονες πιέσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να λήξει το επεισόδιο. Ο αμερικανός πρόεδρος Μπιλ Κλίντον ενημερώθηκε πρώτα από την Τουρκάλα πρωθυπουργό Τανσού Τσιλέρ πως Ελλάδα και Τουρκία ξεκινούν πόλεμο, επειδή δύο τούρκοι δημοσιογράφοι και κάποιοι έλληνες βαρκάρηδες συνεπλάκησαν σε έναν βράχο που κατοικούσε μία κατσίκα[4].



Ο διπλωμάτης Richard Holbrooke ενημερωμένος από τον αμερικανό πρόεδρο, επικοινώνησε τηλεφωνικά με τους δύο πρωθυπουργούς που δεσμεύτηκαν να αποσύρουν τις δυνάμεις τους και να υποστείλουν τις σημαίες. Τα πολεμικά σκάφη και οι καταδρομείς των δύο χωρών αποχώρησαν από τις βραχονησίδες το πρωί της 31ης Ιανουαρίου 1996 υπό την επίβλεψη αεροσκαφών του 6ου αμερικανικού στόλου της Μεσογείου.



Συνέπειες
Η κρίση έδωσε αφορμή στο Τουρκικό κράτος να θέσει ζήτημα των Γκρίζων ζωνών, αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδας σε αρκετά νησιά, συμπεριλαμβανομένων των Ιμίων. Επρόκειτο για την πρώτη τουρκική διεκδίκηση που αφορούσε καθ΄αυτή την κυριαρχία ελληνικού εδάφους.[5]
Παρόλα αυτά η ελληνική πλευρά δεν αποδέχτηκε ποτέ την ύπαρξη τέτοιου θέματος, επικαλούμενη διάφορες διεθνείς συνθήκες.



Η κρίση επίσης κλόνισε την αξιοπιστία της νέας τότε ελληνικής κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη, ειδικά όταν ο τελευταίος ευχαρίστησε δημόσια, μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο, τις ΗΠΑ για το ρόλο τους στην αποκλιμάκωση των γεγονότων.

Η Ρήση δυσθεώρητου ηθικού ύψους "Ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ για το ρόλο τους στην αποκλιμάκωση των γενονότων" είναι του Κώστα Σημίτη


Συμβάντα μετά την κρίση
Πάσχα του 1996
Στις 17 Απριλίου του 1996 συνέβη άλλο ένα επεισόδιο. Ενώ οι δύο πλευρές έκαναν τις συνηθισμένες περιπολίες τους, κατά τις 2 το μεσημέρι εμφανίστηκε ένα ταχύπλοο πολιτικό σκάφος με επιβαίνοντες τρία άτομα. Κατά την αναγνώριση διαπιστώθηκε πως ήταν μέλη της οργάνωσης Ελληνοαμερικάνικη Ένωση και ήθελαν να τελέσουν τρισάγιο στην μνήμη των στρατιωτών που χάθηκαν, στην Μεγάλη Ίμια, έχοντας άδεια από το Λιμεναρχείο Καλύμνου.



Παρ'όλο που τους δώθηκε η εντολή να τελέσουν το τρισάγιο εν πλω, πέρασαν στην πίσω πλευρά των Ιμίων, όπου η ελληνική πλευρά δεν είχε οπτική επαφή και ελέγχεται από τουρκικές ακταιώρους. Αργότερα φαίνονται να αποβιβάστηκαν στο νησί, αφήνοντας ένα στεφάνι και δύο μικρές σημαιες, μία ελληνική και μία αμερικάνικη και αποχωρούν. Μετά από λίγο δύο τουρκικά αεροσκάφη και ένα ελικόπτερο πετούν πάνω από την Μεγάλη Ίμια.



Επιτελείς του ελληνικού στρατού κρίνοντας πως σκοπός των Τούρκων είναι να πάρουν τις σημαίες, ενημέρωσαν το ελληνικό ΥΕΘΑ (Υπουργείο Εθνικής Αμύνης). Η εντολή που πήραν είναι να πάρουν τις σημαίες από το νησί, πριν από τους Τούρκους. Στην περιοχή κατέφθασε μία ελληνική κανονιοφόρος, ενώ βατραχάνθρωποι από την Μονάδα Υποβρυχίων Αποστολών Λιμενικού Σώματος κατέβηκαν σε φουσκωτό στο νησί. Στον αέρα πέταγαν τα τουρκικά F-16 εμποδίζοντας την κάθοδο των βατραχανθρώπων μέχρι να φθάσουν στην περιοχή ελληνικά μαχητικά, και να αρχίσουν τις εμπλοκές.



Στις 5 το απόγευμα ανακοινώνεται το πέρας της αποστολής με αίσιο τέλος καθώς οι βατραχάνθρωποι είχαν καταφέρει να κατεβάσουν τις σημαίες και το στεφάνι και να επιστρέψουν με αυτά. Μετά το συμβάν, ομολογούν πως "Νικάς όταν κατεβάζεις τα σύμβολα και φεύγεις;" .



2005 Στις 12 Απριλίου 2005, υπήρξε ένα ακόμα συμβάν στη περιοχή των Ιμίων. Κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης στην Τουρκία του τότε Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας Πέτρου Μολυβιάτη, τουρκικές ακταιωροί πλησίασαν αρκετά στα νησιά αρνούμενες να αποχωρήσουν, ακόμα και όταν ελληνικά σκάφη κατέφτασαν στην περιοχή.



Σημειώσεις
1.↑ Το Βήμα, 13 Νοεμβρίου 2005 "Τι συνέβη τη νύχτα των Ιμίων"

2.↑ Το 2009, στα πλαίσια των πολιτικών συγκρούσεων μεταξύ της κυβέρνησης Ερντογάν με την αντιπολίτευση για το θέμα του πολιτικού ανοίγματος προς τους Κούρδους, αποκαλύφθηκε στον τουρκικό τύπο πως την περίοδο εκείνη, ο τότε μόνιμος υφυπουργός εξωτερικών της Τουρκίας, Ονούρ Οϊμέν, απέκρυψε κρυπτογραφημένο μήνυμα του πρέσβη της Τουρκίας στην Ιταλία, σύμφωνα με το οποίο οι Ιταλοί αποδείκνυαν ότι η Τουρκία είχε εγκαταλείψει τα Ίμια σε αυτούς, οδηγώντας έτσι στην κλιμάκωση της κρίσης.
Βρέθηκε ο Τούρκος συνωμότης στην κρίση στα Ίμια, zougla.gr 13/11/2009

3.↑ kathimerini.gr, Μια άγνωστη πτυχή της νύχτας των Ιμίων, Ανακτήθηκε 9 Φεβρουαρίου 2009

4.↑ O Κλίντον παρουσίασε στην Αθήνα τη μοντέρνα οικονομία

5.↑ Θάνος Βερέμης, «Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΣΤ, 2000, σελ.411

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%99%CE%BC%CE%AF%CF%89%CE%BD

ILLUMINATI

ΠΟΙΑ ΧΩΡΑ ΗΤΑΝ;

1. Δεν υπήρχαν λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος. Ο ηλεκτρισμός ήταν δωρεάν για όλους τους πολίτες της.

2. Δεν υπήρχαν τόκοι στα δάνεια. Οι τράπεζες της ήταν κρατικές και τα δάνεια δίνονταν, σύμφωνα με το νόμο, σε όλους τους πολίτες της με μηδενικό (0%) επιτόκιο.

3. Η κατοικία θεωρείτο ένα ανθρώπινο δικαίωμα στη χώρα.

4. Όλα τα νεόνυμφα ζευγάρια λάμβαναν 60.000 δηνάρια (περίπου 50.000 δολάρια ΗΠΑ) από τη κυβέρνηση για να αγοράσουν το πρώτο τους διαμέρισμα και για να βοηθηθούν στο ξεκίνημα της οικογένειας τους.

5. Η παιδεία και οι ιατρική περίθαλψη ήταν δωρεάν. Πριν την άνοδο του ηγέτη τους στην εξουσία, μόνον το 25% των κατοίκων ήξεραν ανάγνωση και γραφή. Σήμερα το ποσοστό αυτό είναι 83%.

6. Όσοι αποφάσιζαν να ακολουθήσουν το επάγγελμα του αγρότη, λάμβαναν δωρεάν αγροτική γη, δωρεάν αγροτική κατοικία και δωρεάν εξοπλισμό για να ξεκινήσουν τις φάρμες τους.

7. Όσοι δεν μπορούσαν να βρουν την εκπαίδευση ή την ιατρική περίθαλψη που χρειάζονταν στη χώρα, λάμβαναν χρηματοδότηση από τη κυβέρνηση για να πάνε στο εξωτερικό (συν 2.300 δολάρια/μήνα για έξοδα διαμονής και μετακινήσεων).

8. Η κυβέρνηση της χώρας επιδοτούσε το 50% του κόστους αγοράς ιδιωτικής χρήσης οχημάτων.

9. Η τιμή της βενζίνης ήταν 0,14 δολάρια/λίτρο.

10. Η χώρα δεν έχει εξωτερικό χρέος και τα συναλλαγματικά της αποθέματα φτάνουν τα 150 δισ. δολάρια (σήμερα, τα κεφάλαια αυτά έχουν "παγώσει" παγκοσμίως).

11. Αν κάποιος κάτοικος δεν μπορούσε να βρει εργασία μετά την αποφοίτησή του, το κράτος του κατέβαλε το μέσο μισθό του επαγγέλματος που θα λάμβανε αν ήταν εργαζόμενος, μέχρις ότου έβρισκε εργασία.

12. Ένα μέρος των πωλήσεων πετρελαίου της χώρας, πιστωνόταν απευθείας στους τραπεζικούς λογαριασμούς όλων των πολιτών.

13. Κάθε μητέρα που γεννούσε ένα παιδί λάμβανε 10.000 δολάρια ΗΠΑ.

14. Σαράντα καρβέλια ψωμί κόστιζαν 0,15 δολάρια.

15. Το 25% των κατοίκων έχουν πανεπιστημιακό πτυχίο.

16. Ο δολοφονημένος πια ηγέτης της είχε ξεκινήσει το μεγαλύτερο αρδευτικό έργο του κόσμου, γνωστό ως Great Man-Made River, ώστε να υπάρχει πρόσβαση σε νερό σε ολόκληρη την ερημώδη χώρα.



..............................................................................................................................................................

Τη βρήκατε;!
Όχι δεν είναι καμμιά από τις "πολιτισμένες" και βιομηχανικές χώρες του Δυτικού ημισφαιρίου. Μιλάμε για τη Λιβύη του  Καντάφι,
και γι' αυτό στη Λιβύη βομβαρδίζουν οι: Total, ENI, BP, Repsol, Exxon Mobil, Chevron, Occidental Petroleum, Hess και Conoco Phillips.

Εννοείται ότι οι δημοκρατικές ελευθερίες και ο θεός έχουν υπάρξει η δικαιολογία για τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ανθρωπότητα.
Εκεί λοιπόν που οι βασικές αρχές της προστασίας του κόσμου απαιτούν προστατευτισμό απο έξω κι απο μέσα, τα καθεστώτα ονομάζονται  ή γίνονται δικτακτορικά και έτσι η ηγεσία μπορεί να καπηλευτεί την ανελευθερία που δημιουργείται και έπειτα το πέσιμο είναι προδιαγεγραμμένο και βαρύγδουπο.

Καλώς ορίσατε στον φαρισαϊκό-δολοφονικό  κόσμο των εκμεταλλευτών των λαών!!!

(http://taxalia.blogspot.com/2012/03/blog-post_284.html)

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ:ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΗΡΑΝ ΤΑ ΔΑΝΕΙΚΑ ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ;

Πηγή Το παρών 01/04/2012


Τι έγινε στη μυστική σύσκεψη στο «Πεντελικό» τον Νοέμβριο του 2009

Ποιοι τʼ άρπαξαν
για να χαλάσουν το μεγάλο ντιλ των 50 δισ. ευρώ με τη Goldman Sachs;
Βρώμικο παιχνίδι σε βάρος της χώρας και του ελληνικού λαού παίχθηκε τον Νοέμβριο του 2009, από τη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Τότε η Ελλάδα μπορούσε να είχε εξασφαλίσει τα 50 δισ. ευρώ που πρόσφερε η αγορά, θα έλυνε το άμεσο πρόβλημα του δανεισμού και δεν θα οδηγούνταν χειροπόδαρα δεμένη στο ΔΝΤ και στις αδίστακτες απαιτήσεις της Μέρκελ.



Όμως «κάποιοι» είχαν στον νου τους «αλλότριους σκοπούς» και εξυπηρετήσεις, που προηγούνται του συμφέροντος της χώρας.



Το «ΠΑΡΟΝ» αποκαλύπτει σήμερα το παιχνίδι που παίχθηκε, το οποίο αφενός στοίχισε δισεκατομμύρια στη χώρα, αφετέρου παρά πολλά από αυτά που ζούμε θα είχαν αποφευχθεί.



Σύμφωνα με εγκυρότατες πηγές τον Νοέμβριο του 2010 στο γνωστό πολυτελές ξενοδοχείο της Κηφισιάς «Πεντελικόν» υπήρξε συνάντηση του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου με τον πρόεδρο της Goldman Sachs, (ένα από τα μεγαλύτερα επενδυτικά «σπίτια» του κόσμου), ο οποίος είχε μαζί του τον έλληνα υπεύθυνο για την Ευρώπη (και για την Ελλάδα) Χάρη Ηλιάδη και ένα ακόμα υψηλόβαθμο στέλεχος.



Στη συνάντηση εκείνη συμμετείχαν οι υπουργοί Παπακωνσταντίνου, Παμπούκης, Κατσέλη (στην εκπομπή «Επί του Πιεστηρίου» στο Kontra είπε ότι είχε παρευρεθεί μόνο στο δείπνο) και ο Δρούτσας.



Το θέμα της συνάντησης ήταν ένα και μόνο. Κατά πόσον η Goldman Sachs θα μπορούσε να εξασφαλίσει 40 με 50 δισεκατομμύρια ευρώ από τις αγορές (να σημειωθεί ότι η Goldman Sachs έχει επιτυχημένη εμπειρία σε τέτοια ντιλ, έχει κάνει 8-10 διαφορετικά).



Η απάντηση του προέδρου της αμερικανικής εταιρείας ήταν ότι μπορεί να βρει το ποσόν που έχει ανάγκη η Ελλάδα, εκθέτοντας τις κινήσεις που θα γίνουν.



Όλοι οι παριστάμενοι υπουργοί ήταν θετικοί, από κανέναν δεν εκφράστηκε η παραμικρή διαφωνία. Η συνάντηση κράτησε περίπου τρεις ώες και έκλεισε με δείπνο.



Φαίνεται όμως ότι κάποιοι από τους υπουργούς, πιθανότατα ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, «καρφωνόταν» σε άλλα funds, για να αναζητήσει από αυτά η Ελλάδα τα 40 με 50 δισ. ευρώ. Να ληφθεί υπ' όψη ότι σε τέτοιες μεγάλες δουλειές (να βρεις 50 δισ. ευρώ) η αμοιβή είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ... Και αυτό εξηγεί τους λόγους της διαρροής της συμφωνίας που είχε γίνει στο «Πεντελικό» με την Goldman Sachs.



Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει ένα τεράστιο μπάχαλο. Αφού και η Goldman Sachs και δύο άλλα «σπίτια» που ενεπλάκησαν, μετά την «ενημέρωση» που τους έγινε, απευθύνθηκαν στους ίδιους επενδυτές! Που φυσικά είπαν, εδώ τι γίνεται...



Έτσι χάλασε η δουλειά... Με την Ελλάδα να είναι η ζημιωμένη. Αφού απέτυχε αυτή η μεγάλη ευκαιρία που είχε να βρει έγκαιρα και με χαμηλό επιτόκιο (μιλάμε για 4,5%) τα λεφτά που χρειαζόταν και να μην πέσει στα όρνια της αγοράς...



Τώρα ποιοι τους χάλασαν τη δουλειά και για ποιον λόγο, αυτό είναι αρμοδιότητα όχι μόνο μιας Εξεταστικής Επιτροπής αλλά και του Εισαγγελέα... Να σημειωθεί ότι στις επαφές που έγιναν με την Goldman Sachs συμμετείχε και ο τότε επικεφαλής το ΟΔΔΗΧ κ. Παπανικολάου.



Η ιστορία, όχι στις λεπτομέρειες που φέρνουμε σήμερα στο φως, είναι γνωστή στα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ.



Συγκεκριμένα, στη συνεδρίαση που έγινε το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου 2010, στην οποία ήταν παρών και ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, τέθηκε το θέμα του δανεισμού. Και μάλιστα από μέλη του ΠΣ που γνώριζαν... Ρωτήθηκε γιατί δεν πήραμε τα 25 δισ. ευρώ που πρόσφερε η Goldman Sachs, αλλά μόνο 8 δισ. ευρώ, και η απάντηση του υπουργού ήταν για να μην πουν οι αγορές ότι έχουμε ανάγκη από λεφτά...







Στον βωμό του ΔΝΤ

και των Αμερικάνων...



Για να αντιληφθεί κάποιος το «χοντρό» παιχνίδι που παίχτηκε γύρω απ' τη δανειοδότηση της Ελλάδας εκείνη την κρίσιμη περίοδο και τις σκοπιμότητες που μας οδήγησαν τελικά στον γκρεμό, πρέπει να επισημάνουμε και τα εξής:



• Ενώ τον Δεκέμβρη του 2009 ο Γιώργος συζητούσε με την Goldman Sachs, και μάλιστα συνοδευόμενος από κορυφαίους υπουργούς και συνεργάτες του, τουλάχιστον ένα μήνα πριν συζητούσε ο ίδιος με τον Στρος Καν το ενδεχόμενο προσφυγής της Ελλάδας στο ΔΝΤ!



• Αυτά σε ό,τι αφορά στις επίσημες αποκαλύψεις του Στρος Καν, τις οποίες παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Γιώργος εκών άκων. Διότι απόλυτα έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Γ. Παπανδρέου συζητούσε ήδη απ' το καλοκαίρι του 2009 με τον Στρος Καν, για το ίδιο ζήτημα. Ενώ άλλες πληροφορίες -επίσης έγκυρες- τονίζουν ότι το deal με τον Στρος Καν και το ΔΝΤ είχε κλείσει μήνες νωρίτερα, απ' τις αρχές του 2009!



• Όλα αυτά εντάσσονταν στο σχέδιο της Ουάσινγκτον για υπονόμευση, χτύπημα στο ευρώ, μέσω της διείσδυσης του ελεγχόμενου απ' τις ΗΠΑ ΔΝΤ. Και αυτό το σχέδιο υλοποιήθηκε πλήρως απ' τη στιγμή που μια χώρα μέλος της Ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα, μπήκε σε έναν μηχανισμό όπου επίσης συμμετέχει και το ΔΝΤ.



• Αυτός ο οποίος βασικά διαφωνούσε με την υλοποίηση του κατ' αρχήν deal με την Goldman Sachs ήταν ο Γ. Παπακωνσταντίνου...

ΦΑΚΕΛΟΣ: ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ Κ.ΗΛΙΑΚΗ

Το νέο σχέδιο “Βαριοπούλα” πίσω από την κατάρριψη του Κ. Ηλιάκη τ ο 2006

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΑΜΕ


ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΥΤΟ ΑΥΤΟΘΕΜΑ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΤΙΠΟΤΕ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟ; ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΤΙΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ; ΕΙΔΑΤΕ ΤΙΠΟΤΕ ΣΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΚΑΝΑΛΙΑ; ΒΑΥΚΑΛΙΖΟΝΤΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΑΧΑ ΚΑΤΑ ΤΑ ΆΛΛΑ.

ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΞΕΠΛΕΝΕΤΑΙ ΠΑΣΑΔΕΣ ΟΣΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΕΣ ΠΟΔΙΤΣΕΣ ΚΙ ΑΝ ΛΟΥΦΑΞΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΛΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΧΟΥΝ ΓΝΩΣΗ.


Το νέο σχέδιο “Βαριοπούλα” πίσω από την κατάρριψη του Κ. Ηλιάκη το 2006
H έμμεση κατάρριψη του σμηναγού Κώστα Ηλιάκη από το Τούρκο χειριστή Ιμπραήμ Χάλι στο γνωστό [;] περιστατικό της 26ης Μαΐου 2006, ήταν μέρος του σχεδίου "Βαριοπούλα"; Αυτό ισχυρίζονται Τούρκοι εισαγγελείς που ερευνούν την συγκεκριμένη συνωμοσία σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας Τurkiye.

Βέβαια η "Βαριοπούλα" επρόκειτο να εκτελεστεί τον Μάρτιο του 2003, αλλά οι Τούρκοι εισαγγελείς (της ομάδας Ερντογάν) που προσπαθούν να "τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί" τους στρατηγούς από την εποχή του Εβρέν μέχρι τον Μπουγιούκανιτ που ήταν Α/ΓΕΕΘΑ το 2006 και τον τελευαταίο τον Ιλκέρ Μπασμπού, λένε ότι έχουν βρει στοιχεία για "αναθεωρημένη Βαριοπούλα".

Ως γνωστό ο νούμερο δύο του ζεύγους των ελληνικών μαχητικών που είχαν απογειωθεί για να αναχαιτίσουν τα τουρκικά αεροσκάφη την 26η Μαΐου 2006 βρισκόταν πίσω από το αεροσκάφος του Ηλιάκη και έγινε μάρτυρας του μοιραίου χτυπήματος του ελληνικού μαχητικού από το τουρκικό με την πτέρυγα του τελευταίου.

Μετά την κατάρριψη του Ηλιάκη από το Τούρκο πιλότο, ο δεύτερος Έλληνας πιλότος είχε ετοιμαστεί για να καταρρίψει τα υπόλοιπα τουρκικά μαχητικά του σχηματισμού κάτι που τελικά δεν έγινε μετά από εντολή.Σωστή εντολή, στρατηγική εντολή, πατριωτική εντολή, εντολή που δεν περίμεναν οι Τούρκοι φονιάδες και τους χάλασε τα σχέδια
 Όπως φαίνεται η εντολή εκείνη  αποσόβησε μία κλιμάκωση της έντασης δεδομένου ότι οι Τούρκοι είχαν ξεκινήσει την προετοιμασία αποστολής περισσότερων μαχητικών στην περιοχή, κάτι νπου συνέβη αμέσως μετά βάσει σχεδιού δράσης που στηρίζονταν στα αντίποινα που δεν ήρθαν.

Βλέποντας ο τότε Α/ΓΕΕΘΑ Π.Χηνοφώτης τις οθόνες των ραντάρ να "κοκκινίζουν" έσπευσε να προλάβει τα χειρότερα: Σε επικοινωνία που είχε με την τουρκική στρατιωτική ηγεσία και πιο συγκεκριμένα τον Γ.Μπουγιούκανιτ, του είπε ευθέως ότι "Για κάθε τουρκικό μαχητικό που θα σήκωνε η Τουρκία η ΠΑ θα σήκωνε δύο και ότι οποιαδήποτε κίνηση αν έκανε η τουρκική πλευρά η Ελλάδα θα απαντούσε άμεσα με ανάλογα μέτρα εις διπλούν"!

Προειδοποίηση που αποκλιμάκωσε άμεσα την κατάσταση αφού δεν υπήρχε πια το στοιχείο του αιφνιδιασμού και η λογική της ανταπάντησης.
Επιπλέον υπήρξε και επέμβαση από πλευράς ΗΠΑ.

 Σύμφωνα με την εφημερίδα το σχέδιο "Βαριοπούλα" περιελάμβανε την πρόκληση κρίσης μεταξύ Ελλάδας Τουρκίας, με την κατάρριψη τουρκικού αεροσκάφους από ένα ελληνικό στο Αιγαίο. Ακολούθως θα αυξανόταν η ελληνοτουρκική ένταση στη Θράκη, θα ξεσπούσαν βομβιστικές επιθέσεις στην Τουρκία και θα γινόταν τουρκική εισβολή στον βόρειο Έβρο. Υπενθυμίζεται ότι παράλληλα με την εισβολή στον Έβρο οι Τούρκοι Επιτελείς σχεδίαζαν την εφαρμογή του σχεδίου «Suga», το οποίο προέβλεπε τουρκική απόβαση στις Οινούσσες, τους Φούρνους και τη Λέρο.

Όπως ανέφερε το σχέδιο «Σκοπός ήταν η πραγματοποίηση εκτεταμένης επιχείρησης με στόχο τη Λέρο, με τη συμμετοχή ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων. Έτσι, θα διασφαλιζόταν η αντίδραση της Ελλάδας και το ξέσπασμα της κρίσης”.

πηγή. defencenet.gr