ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΣΚΟΠΕΥΤΕΣ, ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ,

Αναζήτηση

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ ''ΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ''

ᾨδὴ Ἐννάτη. Εἰς Ἐλευθερίαν στροφὴ α´. Δυστυχησμένα πλάσματα τῆς πλέον δυστυχησμένης φύσεως, τελειώνομεν ἕνα θρῆνον καὶ εἰς ἄλλον πέφτομεν πάλιν. 5 β´. Ἡμεῖς κατεδικάσθημεν ἄθλιοι, κοπιασμένοι, πάντα ῾νὰ κατατρέχωμεν, ἀλλὰ ποτὲ δὲν φθάνομεν τὴν εὐτυχίαν. 10 γ´. Ἴσως (ἂν δὲν μὲ τρέφῃ ματαία ἐλπίς) εὑρίσκεται μετὰ τὸν θάνατόν μου γλυκυτέρα ζωὴ καὶ μὲ προσμένει. 15 δ´. Ὅμως, διατὶ ἐὰν ἔσπειρε παντοῦ εἰς τὴν οἰκουμένην τὴν χαρὰν μὲ᾿ τὴν θλῖψιν τοῦ ἐπουρανίου πατρὸς τὸ δίκαιον χέρι· 20 ε´. Διατὶ κ᾿ ἐδῶ ὅπου μ᾿ ἔρριψεν εἰς τὴν ἀέριον σφαῖραν, μίαν ῾νὰ μὴν εὕρω τρέχουσαν διὰ μέ, μόνην μίαν βρύσιν παρηγορίας; 25 ς´. Βρύσιν! - Καὶ τὰ θαυμάσια τῆς Ἀρετῆς ἀένναα νερὰ δὲν βλέπω; Χύνονται ποταμηδὸν τρυγύρω μου, τὴν γῆν σκεπάζουν. 30 ζ´. Ὦ θνητοί, ποτισθῆτε. Ἔαν τὸ θεῖον πίετε ρεῦμα, ὁ πόνος μὲ᾿ δάκρυα τὴν τράπεζαν, τὸ στρῶμα σας ἂς βρέξῃ τότε. 35 η´. Ἂς ἔλθῃ τότε, ἂς ἔλθῃ ῾νὰ σᾶς περικυκλώσῃ μὲ᾿ σκοτεινά, βρονταῖα, πεπυκνωμένα σύννεφα ἡ δυστυχία. 40 θ´. Μία δύναμις οὐράνιος εἰς τὴν ψυχήν σας δίδει πτερὰ ἐλαφρά, καὶ ὑψώνεται λαμπρὸν τὸ μέτωπόν σας ὑπὲρ τὴν νύκτα. 45 ι´. Ἀπὸ τὰ ὀλύμπια δώματα δροσερὸν καταβαίνει χαρᾶς, ἐλαίου φύσημα, καὶ στεγνώνει τὰ δάκρυα· τὸν ἵδρωτά σας. 50 ια´. Ἐκεῖ ὅπου ἐπατήσατε ἰδοὺ οἱ καρποὶ φυτρώνουν, καὶ τ᾿ ἄνθη ἰδοὺ σκορπίζουσι τὰ κύματα εὐτυχῆ τῆς μυρωδίας. 55 ιβ´. Τῆς Φιλίας ἡ Χάριτες, καὶ τοῦ Ὑμεναίου, συμπλέκουσι χορῶν πλουσίους στεφάνους· βωμὸν ἔχουν τὸν θρόνον σας καὶ τὸν δοξάζουν. 60 ιγ´. Ἂν εἰς δικαίους ἔλθητε πολέμους, ἢ ἕνα μνῆμα, μνῆμα τίμιον εὑρίσκετε, ἢ τῶν θριάμβων τ᾿ ᾄσματα, καὶ τὰ κλωνάρια. 65 ιδ´. Τὰ πολύχρυσα πέπλα, καὶ τ᾿ ἀρώματα ὁ Πλοῦτος, γλυκὺ ἡ Σοφία τὸ φίλημα σᾶς χαρίζει ἐὰν ἦναι μὲ σᾶς ἡ εἰρήνη. 70 ιε´. Ὦ Ἀρετή! πολύτιμος θεά, σὺ ἠγάπας πάλαι τὸν Κιθαιρῶνα, σήμερον τὴν γῆν μὴ παραιτήσῃς, τὴν πατρικήν μου. 75

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ ''ΕΙΣ ΠΑΡΓΑΝ''

ᾨδὴ Ἑβδόμη. Εἰς Πάργαν
στροφὴ α´.

Σοβαρόν, ὑψηλὸν
δόσε τόνον ὦ Λύρα·
λάβε ἀστραπήν, καὶ ἦθος
λάβε νοός, ὑμνοῦμεν
ἔνδοξον ἔργον. 5
β´.

Διαπρεπῆ οἱ ἀθάνατοι
ἔδωσαν τῶν ἀνθρώπων
καὶ ἀτίμητα δῶρα·
ἀγάπην, ἀρετήν,
εὔσπλαγχνον στῆθος. 10
γ´.

Ἀλλὰ καὶ φρενῶν πτέρωμα·
ὅπως, ὅταν ἡ τύχη
εἰς τὰ κρημνὰ τοῦ βίου
τῆς ἁμάξης πλαγίαν
τὴν ὁρμὴν φέρῃ· 15
δ´.

Ἡμεῖς, ὡς τὰς κλαγγὰς
εἰς τὰ σύννεφα ἀφίνει
ὁ μέγας ἀετὸς
καὶ εἰς τὰ βαθέα λαγγάδια
ἀφροὺς καὶ βράχους· 20
ε´.

Ὁμοίως ὑπερπετάξαντες,
μακρὰν ὀπίσω ἰδῶμεν
τὴν ὀργὴν τῶν τροχῶν
ἀπὸ τυφλᾶς ἠνίας
διασυρομένων. 25
ς´.

Ὡς ἀγλαὰ τοσαῦτα
δῶρα δοξολογοῦνται,
ἀλλὰ πολὺ ἀγλαότερον
ὁ νοῦς ὁποὺ ἀποφεύγει
τὴν δουλωσύνην. 30
ζ´.

Ὑποκυμαινομένους
δασέας ἐλαιῶνας
ἡ Πάργα ὑψηλοκάρηνος
βλέπει· καὶ αὐτὴν ὁ Ἄρης
ὑπερεφίλει. 35
η´.

Ἀλλὰ μόλις ἡ χάλαζα
ἔπαυε τοῦ πολέμου,
καὶ σὺ Δάματρα ἐχάριζες
τὸν δαψιλὴν χρυσόν,
πόθος Ζεφύρων. 40
θ´.

Ἔχεον πολυάριθμα
μελισσῶν ἔθνη οἱ σίμβλοι
τῆς Πάργας, βομβηδὸν
εἰς τὸν πολὺν ἐπέταον
καρπὸν λυαῖον. 45
ι´.

Καλός, γλυκὺς ὁ ἀέρας
ὁποὺ πρῶτον ἐπίναμεν,
καὶ ἡ θρέπτειρα γῆ
ἀπὸ τὸν ἵδρωτά μας
πεποτισμένη. 50
ια´.

Ὅμως διὰ ποῖον οἱ δοῦλοι
πίνουσι τὸν ἀέρα;
κεντάουσι τὸ ἄροτρον
καὶ πολὺν στάζουν κόπον
ὅμως διὰ ποῖον; 55
ιβ´.

Ψυχὴ ἀνδρικὴ ἀπορρίπτει
φρόνημα χαμερπές·
ἀπὸ τὸ ἀμβροσίοδμον
στόμα τῶν αἰωνίων
ἡ γνώμη ρέει. 60
ιγ´.

Τῶν πολλῶν τὰ συμπόσια
ὁ στίχος ἐπιτρέχει·
βραχυχρόνιος ἠχὼ
τὴν σιγὴν δὲν ἐτάραξε
τῆς δουλωσύνης. 65
ιδ´.

Σεῖς μόνοι ὁποὺ ἐκλαδεύατε
τὴν Παργινὴν ἐλαίαν,
σεῖς ἀπότον ἀθάνατον
λόγον μόνον ἐτράφητε,
ἐσεῖς ὦ ἀνδρεῖοι. 70
ιε´.

Τὰ συνήθη χωράφια
ἀφίνοντες ἐφύγατε
τὸν ζυγόν, προτιμῶντες
τὴν πικρὰν ξενιτείαν
καὶ τὴν πενίαν. 75
ις´.

Πλήν, τῆς ἐπιστροφῆς
ἐχάραξεν ἡ ἡμέρα.
Πάντοτε οἱ ἐπουράνιοι
μεγαλόθυμον γένος
ὑπερασπίζουν. 80
ιζ´.

Ἐκεῖ ὁποὺ ἐκαύσατε,
(ἑλληνικὴ φροντίδα!)
τῶν προγόνων τὰ λείψανα,
πάλιν ἡ πρόνοοι χεῖρες
ἐκεῖ σᾶς φέρνουν. 85

ᾨδὴ Ὀγδόη. Εἰς Ἀγαρηνοὺς
στροφὴ α´.

Ἕνας Θεὸς καὶ μόνος
ἀστράπτει ἀπὸ τὸν ὕψιστον
θρόνον· καὶ τῶν χειρῶν του
ἐπισκοπεῖ τὰ αἰώνια
ἄπειρα ἔργα. 5
β´.

Κρέμονται ὑπὸ τοὺς πόδας του
πάντα τὰ ἔθνη, ὡς κρέμεται
βροχὴ ἔτι ἐναέριος
ἐν ᾧ κοιμῶνται οἱ ἄνεμοι
τῆς οἰκουμένης. 10
γ´.

Ἀλλ᾿ ἡ φωνή του ἀκούεται,
φωνὴ δικαιοσύνης,
καὶ ἡ ψυχαὶ τῶν ἀνόμων
ὡς αἵματος σταγόνες
πέφτουν ῾ς τὸν ἅδην. 15
δ´.

Τῶν ὁσίων τὰ πνεύματα
ὡς ἀργυρέα ὁμίχλη
τὰ ὑψηλὰ ἀναβαίνει,
καὶ εἰς ποταμοὺς διαλύεται
φωτὸς καὶ δόξης. 20
ε´.

Μόνον βλέπω τὸν Ἥλιον
μένοντα εἰς τὸν ἀέρα·
τοὺς τριγύρω χορεύοντας
οὐρανοὺς κυβερνάει
μὲ᾿ δίκαιον νόμον. 25
ς´.

Φαίνεται εἰς τὸν ὁρίζοντα
ὡσὰν χαρᾶς ἰδέα,
καὶ φωτίζει τὴν γῆν
καὶ τῶν θνητῶν τὰ ἔργα
τῶν πολυπόνων. 30
ζ´.

Ὅμως ἰδοὺ τὰ σκῆπτρα
ἄφησεν, ἐβασίλευσεν·
ὅτι ἀνάγκην τὸ ἀνθρώπινον
στῆθος ἔχει ἀναπαύσεως
ἀνάγκην ὕπνου. 35
η´.

Ποῖος ποτὲ τοῦ Θεοῦ,
ποῖος τοῦ Ἡλίου ὠμοίασεν;
διατὶ βωμούς, θυμίαμα
διατὶ ζητοῦν οἱ μύριοι
τύραννοι, κ᾿ ὕμνους; 40
θ´.

Ὕψιστοι αὐτοί! - λαμπρότεροι
αὐτοὶ τῶν ἄλλων! - μόνοι! -
Λαμπροί, κ᾿ ὕψιστοι οἱ δίκαιοι,
καὶ μόνοι τῶν ἀνθρώπων
οἱ εὐεργέται. 45
ι´.

Κριταὶ ὡς θεοί! καὶ πότε
τὴν ἀρετὴν ἀθλίως,
πότε δὲν ἐκατάτρεξαν;
πότε εὐσπλαγχνίαν ἐγνώρισαν,
δικαιοσύνην; 50
ια´.

Μὲ᾿ ὑπερηφάνους πόδας
καταφρονητικούς,
δὲν πατοῦν τὸ χρυσοῦν
συντριφθὲν τώρα ζύγωθρον
τοῦ ὀρθοῦ νόμου; 55
ιβ´.

Τὸ ἀχόρταστον δρέπανον
αὐτοὶ βαστοῦν· θερίζουν
πάντ᾿ ὅσα ὁ ἵδρωτάς μας
ὠρίμασεν ἀστάχυα
διὰ τοὺς υἱούς μας. 60
ιγ´.

Τρέξε ἐπάνω εἰς τὰ κύματα
τῆς φοβερᾶς θαλάσσης,
κινδύνευσε, ἀναστέναξε,
πίε τὸ πικρὸν ποτήριον
τῆς ξενιτείας· 65
ιδ´.

Διὰ τὴν τροφὴν ποὺ ἐσύναξας
μὲ᾿ κόπους ἀνεκφράστους,
εἰς τὰ παραθαλάσσια
ἰδοὺ χάσκει τὸ λαίμαργον
στόμα τυράννων. 70
ιε´.

Τί τὰ εὐώδη ἀγκαλιάζετε
προσκέφαλα τοῦ γάμου;
τί φιλεῖτε τὸ μέτωπον
ἱερὸν τῶν γονέων σας
μὲ᾿ τόσον πόθον; 75
ις´.

Ἡ σάλπιγγα, τὰ τύμπανα
σᾶς προσκαλοῦν· ἀδίκους
ἀσυνέτους πολέμους
φέρετε, κατασφάξατε
τὰ ἔθνη ἀθῷα. 80
ιζ´.

Ὄχι μόνον τὸν ἵδρωτα,
ἀλλὰ καὶ τ᾿ αἷμα οἱ τύραννοι
ζητοῦσιν ἀπόσας,
κ᾿ ἀφ᾿ οὗ ποτάμια ἐχύσατε
μήπως τοὺς φθάνει. 85
ιη´.

Τὴν πνοήν σας ἀχόρταστοι
ἐπιθυμοῦν· ἀλλοίμονον
ἄν ποτε ἐπὶ τὰ σφάγια
τῶν τυράννων ἀναστε-
-νάξῃ ἡ ψυχή σας. 90
ιθ´.

Ἀλλοίμονον, ἀλλοίμονον,
ὅταν ὁ θεὸς πέμψῃ
ἀκτῖναν ἀληθείας
καὶ μὲ᾿ αὐτὴν τὸ στῆθος σας
ζωοποιήσῃ. 95
κ´.

Ἐάν τις τὸ νουθέτημα
θεῖον ἀκολουθήσῃ,
στόμα μαχαίρας, βάσανα,
κλαύματα φυλακῆς
τότε ἂς προσμένῃ. 100
κα´.

Καὶ τοιοῦτοι, ἐμπρός σας
ἐγὼ ῾νὰ γονατίσω! -
ἡ γῆ ἂς σχισθῇ, εἰς τὸ βάραθρον
ἡ βροντὴ τ᾿ οὐρανοῦ
ἂς μὲ τινάξῃ· 105
κβ´.

Πρωτοῦ σᾶς ἀτιμήσω
ὦ γόνατά μου. - Ἀτάρακτον
ἔχω τὸ βλέμμα ὁπόταν
τὸ καταβάσω εἰς πρόσωπον
ἑνὸς τυράννου. 110
κγ´.

Ἐσεῖς ὡσὰν ὁ Ἥλιος
λαμπροί! - ναὶ φλόγας βέβαια
βλέπω διαδημάτων,
ἀλλὰ τὰς δυστυχίας μας
μόνον φωτίζουν. 115

ΟΙ ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 2009-2023

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ