Παπαρήγα: Απαξιώνεται επίτηδες η ΕΑΒ

Η Γραμματέας του ΚΚΕ κατηγόρησε την σημερινή και την προηγούμενη κυβέρνηση ότι ακολουθούν μία προγραμματισμένη φθορά και απαξίωση της επιχείρησης, καθώς εγκαταλείπονται σημαντικοί κλάδοι της βιομηχανίας, προς όφελος ορισμένων μόνο δραστηριοτήτων, που εξασφαλίζουν τα κέρδη μεγαλοεπιχειρηματιών και δεύτερο, πρόσθεσε, θεωρούμε ότι όλη αυτή η εγκατάλειψη της αμυντικής βιομηχανίας και της ΕΑΒ, έχει να κάνει με τα σχέδια δημιουργίας της ενιαίας ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας, με έδρα τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Γαλλία, στις ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ.

Η κ.Παπαρήγα είπε ότι το ΚΚΕ θα πάρει όσες πρωτοβουλίες εξαρτώνται από το κόμμα της, για να καλυφθούν άμεσα οι ανάγκες σε προσωπικό στην επιχείρηση, η οποία έχει ανεκτέλεστα έργα και η οποία είναι από τις πιο βασικές επιχειρήσεις στον τομέα της πολεμικής βιομηχανίας. Είναι η ναυαρχίδα στον τομέα της πολεμικής αεροπορίας, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.

Η ΠΕΠΑΤΗΜΕΝΗ-ΕΙΣΑΓΩΝΤΑΣ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΥΣ

Με αφορμή το παρακάτω άρθρο του Βήματος μου ανέκυψε ένας κόμπος στο λαιμό: Ως πότε θα βαδίζουν οι στρατηγοί μας τη πεπατημένη;
Είναι καλό να δοκιμάζουμε και να ξέρουμε καλά τις νεώτερες τεχνικές και τεχνολογίες αλλά είναι ακόμα καλύτερα να τις δημιουργούμε.
Η Ελλάδα έχει κάποιες ιδιαιτερότητες που κανένας άλλος στρατός του κόσμου δεν έχει όπως για παράδειγμα τη στράτευση επαγγελματιών στελεχών ακόμα και στις ειδικές δυνάμεις.
Σαν Βιομηχανικός σχεδιαστής σκέφτομαι τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με μια μικρή ομάδα επαγγελματιών συναδέλφων που ξέρουν απο μέσα τα πράγματα και μπορούν να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν για την Ελληνική πραγματικότητα όπως άλλοτε οι πρόγονοι μας αφήνοντας έκπληκτους και σαστισμένους τους εχθρούς.
Αντί αυτού πηγαίνουν οι στρατηγοί και οι παρατρεχάμενοι στις εκθέσεις οπλικών συστημάτων και ψωνίζουν αυτά που άλλοι παράγουν και προφανώς είναι ήδη ξεπερασμένα αφού μπορεί να τα έχει ο καθένας οπότε μετράει μόνο το πορτοφόλι ποιος μπορεί δηλαδή να αγοράσει το καλύτερο και τα περισσότερα από τα μπιχλιμπίδια που οι παραγωγοί τους τα έχουν εννοείται ήδη ξεπεράσει για τις χώρες τους ψάχνοντας ήδη πριν τη παρουσίαση των "νέων'' προιόντων τους σε άλλους νέους δρόμους πρωτοπορίας και κέρδους.

ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΧΡΥΣΟΠΟΙΚΙΛΤΑ ΓΟΜΑΡΙΑ Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ Ή ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΠΡΟΗΓΜΕΝΩΝ ΕΣΤΩ ΕΤΟΙΜΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΩΝ ΛΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ -ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ, ΧΩΡΟΥ, ΚΑΙΡΟΥ, ΠΡΟΣΩΠΩΝ, ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ- ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΑΡΙΣΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥΣ.
ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΜΠΟΡΟΎΜΕ, ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ!!!
ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ ΚΑΙ Ο ΤΟΛΜΩΝ ΝΙΚΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΕΣΕΙΣ ΟΥΤΕ ΑΡΙΣΤΟΙ ΟΥΤΕ ΤΟΛΜΗΡΟΙ ΑΡΑ ΟΎΤΕ ΝΙΚΗΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ ΝΑ ΚΡΥΒΕΣΤΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΥΣΤΟΥΜΑΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ ΤΟΥΣ Ή ΜΗΠΩΣ ΤΙΣ ΜΟΙΡΑΖΕΣΤΕ;

ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

O Ελληνικός Στρατός μπαίνει στην «ψηφιακή εποχή» ξεκινώντας από τις στολές. Ακολουθώντας τα σύγχρονα πρότυπα, ο Ελληνικός Στρατός ξεκινά λοιπόν να... φορά στολές παραλλαγής ψηφιακού τύπου, οι οποίες προσφέρουν καλύτερο καμουφλάζ σε περιβάλλον μάχης. «Ψηφιακές» στολές παραλλαγής χρησιμοποιούν οι ένοπλες δυνάμεις μεγάλων χωρών όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες (που διατηρούν και την κλασική παραλλαγή), η Ρωσία και η Κίνα.

Οι πρώτοι που θα δοκιμάσουν τις νέες στολές θα είναι μονάδες των ειδικών δυνάμεων, οι οποίες εντός του προσεχούς εξαμήνου θα τις χρησιμοποιήσουν ώστε να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητά τους. Το κρίσιμο στοιχείο είναι πόσο καλά οι νέες στολές θα αποτρέπουν την αναγνώριση όσων τις φορούν, από εδάφους και από αέρος, από σύγχρονες μεθόδους αναγνώρισης όπως οι θερμικές κάμερες ή οι κάμερες των μη επανδρωμένων αναγνωριστικών αεροσκαφών (UΑV).

Τις νέες στολές μάχης κατασκεύασε το Στρατιωτικό Εργοστάσιο 700 ΣΕ στον Πειραιά. Ενα δείγμα του πώς μοιάζουν οι στολές είδαν όσοι παρακολούθησαν τη στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη καθώς εκεί παρέλασε ουλαμός καταδρομέων που τις φορούσε. Οι προδιαγραφές των νέων στολών παραλλαγής καθορίστηκαν από τη Διεύθυνση Υλικού Πολέμου. Αυτές αφορούν το ύφασμα κατασκευής και είναι ίδιες με αυτές των εν χρήσει στολών. Οι αλλαγές έχουν να κάνουν με τον χρωματισμό αλλά και με το σχέδιο-κόψιμο της στολής. Στις νέες στολές, π.χ., το κάτω μέρος του χιτωνίου θα μπαίνει μέσα στο παντελόνι.
Το «μυστικό» των νέων στολών κρύβεται στις «σκιές» των χρωμάτων, τα οποία με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή έχουν «σπάσει» σε μορφή τετραγωνικών ψηφίδων (pixels). Οπως εξηγούν τα αρμόδια στελέχη του ΓΕΣ, με την εφαρμογή της παραπάνω τεχνολογίας ο χρωματισμός του υφάσματος αλλάζει, διατηρώντας πάντως το βασικό του χρώμα, ανάλογα με τις συνθήκες φωτισμού και προσαρμοζόμενος καλύτερα στον περιβάλλοντα χώρο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, μειώνεται η δυνατότητα εντοπισμού ενός στρατιώτη (με απλά μέσα παρατήρησης και υπό ιδανικές συνθήκες) ως και 50%.

Η νέα «ψηφιακή» παραλλαγή προβλέπεται να διατεθεί σε τρεις τύπους:

Δάσους, με τα σημερινά χρώματα παραλλαγής. Ερήμου, με καφέ αποχρώσεις για την κάλυψη αναγκών των ειρηνευτικών αποστολών στο εξωτερικό όπως το Αφγανιστάν αλλά και της ΕΛΔΥΚ. Αστικού/ βραχώδους περιβάλλοντος, σε τρεις διαφορετικούς τόνους του γκρι.

Στις νέες στολές έχουν χρησιμοποιηθεί μη τοξικά και μη καρκινογόνα χρώματα, ενώ τα υλικά ύφανσης βοηθούν να αερίζεται καλύτερα το σώμα του στρατιώτη και είναι πιο ανθεκτικά στο νερό. Μετά την ολοκλήρωση των δοκιμών θα εξετασθεί και ο ρυθμός εισαγωγής τους στις μάχιμες μονάδες καθώς ήδη υπάρχουν μεγάλα αποθέματα των παλαιών στολών παραλλαγής.

Πηγή: Το Βήμα

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΔΩ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΣΑΝ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ-ΔΕΙΤΕ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΛΕΚΟ ΜΑΧΗΣ- ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΝΟΣΑΚΟΥΣ ΠΟΥ ΠΟΥΛΙΩΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ http://www.uscav.com.
ΟΠΟΤΕ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΙΧΜΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΑΝ ΔΕΝ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΤΕ!

ΛΕΩΝΙΔΑΣ Ο ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ

-ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ http://www.nea-acropoli-heraklio.gr

O θρυλικός βασιλιάς της Σπάρτης που το όνομά του συνδέθηκε με την πλέον ιδιόμορφη μάχη της αρχαιότητας, τη μάχη των Θερμοπυλών τον Αύγουστο του 480 π.Χ. Ανέβηκε στο θρόνο το 488 και ήταν ετεροθαλής αδερφός του Κλεομένη Α, τον οποίο και διαδέχτηκε. Όταν οι Πέρσες έφτασαν στο στενό των Θερμοπυλών, ο Λεωνίδας ήταν εκεί με 6000 στρατιώτες, περιμένοντας ενισχύσεις από τη Σπάρτη. Για να αποφύγει μια μάταιη σφαγή, έδιωξε τους περισσότερους στρατιώτες του κρατώντας μαζί του τους 300 Σπαρτιάτες και 700 Θεσπιείς που δε θέλησαν να αφήσουν τη θέση τους. Ο Λεωνίδας παρέμεινε με μεγάλη γενναιότητα στη θέση του, διατυπώνοντας την ενδοξότερη στην ιστορία απάντηση ηγέτη, κατά τον Πλούταρχο «μολών λαβέ». Υπακούοντας στους νόμους της Σπάρτης και δημιουργώντας έτσι μία αιώνια στάση θυσίας και φιλοπατρίας.

Χρησιμοποίησε έντεχνα την φυσική διαμόρφωση του χώρου, επιτιθέμενος και αμυνόμενος με διάταξη βάθους, παρασύροντας στα στενά τους Πέρσες, εκμεταλλευόμενος το υψηλό ηθικό και τη δύναμη των στρατιωτών του.
Οι Πέρσες πέτυχαν έναν ελιγμό θέσεων με τη βοήθεια του Εφιάλτη που από ένα μυστικό πέρασμα, την «ανοπιαία ατραπό» τους οδήγησε στην πλάτη των Ελλήνων. Πολεμώντας με παραφορά οι Έλληνες υπό το Λεωνίδα έπεσαν μέχρι τον τελευταίο σε αυτήν την τριήμερη μάχη σύμβολο για την παγκόσμια ιστορία.
Η αίγλη της μάχης των Θερμοπυλών, παρά την ήττα είχε κρίσιμο ηθικό αποτέλεσμα για την τελική έκβαση της τελικής επίθεσης, καθώς σκόρπισε τον τρόμο στον περσικό στρατό και ταυτοχρόνως ως αμυντική προσπάθεια κέρδισε πολύτιμο χρόνο ώστε να κριθεί ο πόλεμος στη θάλασσα, στη ναυμαχία της Σαλαμίνας.Δεν μπορούμε να δούμε όμως το Λεωνίδα μεμονωμένα, σαν μορφή, άλλα σε συνάρτηση με την Σπαρτιατική ζωή και εκπαίδευση.
Τι είναι λοιπόν, αυτό που έκανε το Λεωνίδα και τους Σπαρτιάτες τόσο ξεχωριστούς ως πολεμιστές;Οι ιστορικοί μας λένε ότι πρέπει να δούμε στο βάθος της ιστορίας, κύρια την εκπαίδευση που λάμβαναν οι Σπαρτιάτες από την ηλικία ακόμη των επτά ετών και μέχρι την ενηλικίωσή τους.

Πιο χαρακτηριστική για να εκφράσει τη στάση των Σπαρτιατών απέναντι στον πόλεμο είναι η φράση που έλεγε η Σπαρτιάτισσα μάνα στο γιο της που πήγαινε στον πόλεμο, «ή ταν ή επί τας». Η μάνα αποχαιρετούσε το γιο της θυμίζοντας του πως το καθήκον του ήταν να πολεμήσει με θάρρος για την πατρίδα του, τιμώντας τα όπλα του και αν χρειαστεί να πεθάνει γι` αυτήν. Αυτή η πασίγνωστη φράση κρύβει τη νοοτροπία ενός λαού που πέρασε στην ιστορία σαν το παράδειγμα της έντιμης, λιτής και γεμάτης αξιοπρέπεια και αυτοθυσία ζωής. Αυτά είναι τα ιδανικά που εξυμνεί και ο Λεωνίδας με αυτήν την πράξη αυταπάρνησης. Αν μη τι άλλο ο Λεωνίδας ως βασιλιάς ενός τέτοιου λαού θα έπρεπε να δώσει πρώτος το παράδειγμα.
Για το Λεωνίδα, όπως και για όλους τους Σπαρτιάτες, η μεγαλύτερη αρετή ήταν η πρόθυμη θυσία στο καθήκον της άμυνας και της σωτηρίας της πατρίδας τους. Η στάση του μπροστά στη μάχη και στο θάνατο ήταν ανάλογη με την εκπαίδευση και τη νοοτροπία του λαού του.
Στα σαράντα χρόνια που διαρκούσε η υπηρεσία κάθε Σπαρτιάτη δεν ήταν υποχρεωμένος να δουλεύει αλλά να ετοιμάζεται καθημερινά για τον πόλεμο. Από επτά ετών εντάσσονταν σε ομάδες, βούες και ύλες, όπου λάμβαναν την ανάλογη εκπαίδευση και από την ηλικία των είκοσι ετών ξεκινούσαν την πορεία τους στο συσσίτιο. Μέχρι τα τριάντα τους ζούσαν σε οικήματα που ονομάζονταν ανδρεία και μόνο μετά τα τριάντα μπορούσαν να μένουν σπίτι τους και αυτό μόνο το βράδυ. Στην καθημερινή ζωή ο βασιλιάς δεν απολάμβανε ειδικές τιμές και φροντίδες αλλά μονάχα το σεβασμό και την εκτίμηση των συντρόφων του. Ακόμη και στο πεδίο της μάχης διαβίωνε χωρίς πολυτέλειες και προφυλάξεις, ενώ στην ώρα της μάχης κανείς δεν βρισκόταν μπροστά του.

Μια ιδιότυπη συνήθεια πριν τη μάχη ήταν να γυαλίζουν τα όπλα τους και να περιποιούνται το σώμα τους και να χτενίζουν τα μαλλιά τους. Με αυτό τον τρόπο έδειχναν αποφασισμένοι και έτοιμοι για τη μάχη πιστεύοντας ότι ακόμη και μπροστά στο χάροντα θα πρέπει να παρουσιαστούν καθαροί και όμορφοι. Λίγο πριν τη σύγκρουση θυσίαζαν και με τη συνοδεία παιάνων ξεκινούσαν τη μάχη.

Η περίοδος που πενθούσαν τους νεκρούς διαρκούσε έντεκα ημέρες, ενώ τη δωδέκατη έθεταν τέλος στο πένθος. Τους πολεμιστές τους έθαβαν τυλιγμένους σε κόκκινους μανδύες χωρίς κανένα πολύτιμο αντικείμενο, δείχνοντας ότι το μεγαλύτερο απόκτημά τους ήταν η συμμετοχή τους στο Σπαρτιατικό στρατό. Ο Λεωνίδας γαλουχήθηκε μέσα σε αυτό το σύστημα όπου ο ατομικισμός χάνεται μπροστά στην ομάδα και το μέρος είναι αναγκαίο και ικανό μόνο όταν υπάρχει για να βοηθήσει το όλο.
Χαρακτηριστική απάντηση του Λεωνίδα όταν ρωτήθηκε γιατί οι ανδρείοι προτιμούν τον ένδοξο θάνατο από την άδοξη ζωή, αυτός απάντησε «διότι αυτή τη θεωρούν χαρακτηριστικό της αλόγου φύσεως, εκείνον όμως (τον θάνατο) ως χαρακτηριστικό του έλλογου όντος».
Για το Λεωνίδα και τους τριακόσιους Σπαρτιάτες έχει γραφτεί μια επιτύμβια πλάκα από τον Σιμωνίδη, όπου αναφέρει: «Ώ ξειν', αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» και αυτό δίνει μεγαλύτερη αξία στις λέξεις «...τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», αν θεωρήσουμε ότι ο Λεωνίδας γνώριζε ότι βοήθεια δεν θα έρθει από τη Σπάρτη.

Στο νεώτερο μνημείο που υπάρχει σήμερα στις Θερμοπύλες προς τιμήν του Λεωνίδα, όπου βρίσκεται και το άγαλμά του, είναι χαραγμένη η απάντησή του στην απαίτηση του Ξέρξη: «Μολών Λαβέ».
Στη Σπάρτη υπάρχει το άγαλμα του Λεωνίδα παριστάνοντας έναν πολεμιστή χωρίς μουστάκι, με Αττικού τύπου περικεφαλαία έργο των αρχών του 5ου αιώνα π.Χ. και από τη στάση του σώματος μπορούμε να συμπεράνουμε ότι κρατούσε στο αριστερό χέρι ανασηκωμένη ασπίδα, ενώ στο δεξί είχε ανυψωμένο το δόρυ. Ταυτίστηκε με το Λεωνίδα από την πρώτη στιγμή, αν και δεν υπήρχε επιγραφή που να το αποδεικνύει.

Βιβλιογραφία :
- Αλέξανδρος Παναγόπουλος, «Αρχαία Σπάρτη, κοινωνία και δίκαιο»
- Εγκ. Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα
- Διαμαντής Κοτούλας, «Η Αρχαία Σπάρτη»
- Περιοδικό «Νέα Ακρόπολη», τεύχος Νο 92