ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΣΚΟΠΕΥΤΕΣ, ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ,

Αναζήτηση

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑΣ

Ο αόρατος πράκτορας, το «τέλειο έγκλημα» και η επικήρυξη του 1 εκατ. δολαρίων

Ενώ η προπαγάνδα της Αγκυρας παρουσίασε ως επιτυχία τη σύλληψη τριών Τούρκων πολιτών για κατασκοπεία υπέρ της Ελλάδας, το «ΘEMA» αποκαλύπτει τις αληθινές ιστορίες δύο Ελλήνων αξιωματικών που έδρασαν για χρόνια κάτω από τη μύτη της ΜΙΤ.

Η υπόθεση είχε έντονη την οσμή της τουρκικής προπαγάνδας, όχι πάντως από την αρχή.

Την πρώτη μέρα που δημοσιοποιήθηκε πέρασε στα ψιλά των τουρκικών εφημερίδων με μονόστηλα και μόνο το περασμένο Σάββατο πήρε διαστάσεις, όταν η «Hurriyet» το ανέδειξε με εκτενές «ρεπορτάζ». Κάτι που δεν έκανε φυσικά σε άλλες περιπτώσεις, όταν οι Ελληνες πράκτορες της τότε ΚΥΠ αλώνιζαν στη Σμύρνη, μπαίνοντας μέσα σε στρατόπεδα, φυλακές ασφαλείας ή στρατολογώντας Τούρκους αξιωματικούς, οι οποίοι σήμερα είναι φυλακισμένοι.

Δύο από τους Ελληνες αξιωματικούς που διακρίθηκαν για τη δράση τους εντός του τουρκικού εδάφους είναι ο κ. Βασίλης Γιαννόπουλοςκαι ο διάδοχός του -γνωστός από την υπόθεση Οτσαλάν- κ. Σάββας Καλεντερίδης. Και οι δυο έδρασαν για περισσότερο από μια δεκαετία, από τα μικρασιατικά παράλια μέχρι την ενδοχώρα της Τουρκίας, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, συλλέγοντας πολύτιμες πληροφορίες, υποκλέπτοντας απόρρητα έγγραφα και σχέδια, ενώ στρατολόγησαν μέχρι και αξιωματικούς του τουρκικού στρατού

ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ
Μέχρι την εμπλοκή του στην υπόθεση Οτσαλάν, το 1999, ο κ.Σάββας Καλεντερίδης ήταν ένας άγνωστος ακόμα και σε στελέχη της ΕΥΠ, που τον έβλεπαν στα κεντρικά της Υπηρεσίας, στο κτίριο της λεωφόρου Κατεχάκη. Ο διάδοχος του κ. Γιαννόπουλου στην Τουρκίααποδείχτηκε λίρα εκατό, αφού έσπασε κάθε ρεκόρ παραμονής μένοντας περίπου έξι χρόνια, τη στιγμή που οι αξιωματικοί επιστρέφουν παγίως έπειτα από τέσσερα.

Διαθέτοντας μοναδική επικοινωνιακή ιδιότητα, ο Ελληνας αξιωματικός στρατολόγησε εθοδικά tρεις αξιωματικούς των γειτόνων μας σε εκείνες τις αποστολές που καλύπτονται από τον χαρακτηρισμό «άκρως απόρρητη». Χάρη σε αυτή του την κίνηση η Ελλάδα είχε χαρτογραφημένες δεκάδες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, βάσεις στα παράλια της Μικράς Ασίας και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τους απόρρητους κώδικες επικοινωνίας της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Ο επισμηναγός Μεχμέτ Μπαρούτ και άλλοι δύο Τούρκοι αξιωματικοί συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν, την ίδια στιγμή που ο κ. Καλεντερίδης συνέχιζε τη δράση του. Η φράση «ο άνθρωπος έκανε το τέλειο έγκλημα», που ακούστηκε χρόνια έπειτα από υψηλόβαθμο στέλεχος της ΜΙΤ, δικαιώνει απόλυτα τον Ελληνα αξιωματικό, που όργωσε την Τουρκία.

Δεν έδωσε ποτέ το δικαίωμα στους Τούρκους να τον συλλάβουν, παρόλο που ύστερα από κάποια χρόνια άρχισαν να τον παρακολουθούν, ψάχνοντας μια αφορμή ή ένα λάθος. Δεν το έκανε ποτέ, ακόμα και όταν οι γείτονες τον επικήρυξαν με 1 εκατ. δολάρια, λίγες ημέρες μετά την έκρηξη που διέλυσε ένα εργοστάσιο πυρομαχικών.

Οι πληροφορίες της ΜΙΤ τον ήθελαν παρόντα στο συμβάν, που αποδόθηκε τελικά στους Κούρδους,ενώ η έκρηξη παρουσιάστηκε ως πυρκαγιά σε διυλιστήριο. Εκτός από την επικήρυξη, οι πληροφορίες ήθελαν την τότε πρωθυπουργό Τανσού Τσιλέρ να υπογράφει την εντολή δολοφονίας του κ. Καλεντερίδη, ενώ μια δεύτερη εντολή εξόντωσης ήρθε λίγο αργότερα σε μια άτυπη συνάντηση του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας της Τουρκίας. Στη λίστα που κυκλοφορεί τότε στην αίθουσα, το όνομα του Ελληνα αξιωματικού φιγουράρει πρώτο.

Ο κ. Καλεντερίδης, καλυπτόμενος πίσω από την ιδιότητα του εμπορικού ακολούθου στο προξενείο της Σμύρνης, καταλαβαίνει ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει όταν οι Τούρκοι που αναγνώριζε σταματούν να τον παρακολουθούν.

Αντιλαμβάνεται ότι νέα πρόσωπα προσπαθούν να τον έχουν από κοντά και η διορατικότητά του είναι τέτοια που συνειδητοποιεί ότι ετοιμάζονται να τον δολοφονήσουν.

Κινητοποιώντας το δικό του σύστημα ετοιμάζει τη διαφυγή του, η οποία θα γίνει βράδυ, όταν τρία αυτοκίνητα του ελληνικού Προξενίου θα φύγουν μαύρα μεσάνυχτα από τη Σμύρνη. Στο ένα επιβαίνει ο Σάββας, που θα επιστρέψει προσωρινά στην Ελλάδα, λίγο πριν ακολουθήσει τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν στο μοιραίο ταξίδι της Κένυας, το οποίο οδήγησε στην απαγωγή και παράδοση του Κούρδου ηγέτη από ξένες μυστικές υπηρεσίες σε κλιμάκιο ανδρών της ΜΙΤ. Την επόμενη μέρα ο κ. Καλεντερίδης θα διαβάσει στο ηλεκτρονικό πρωτοσέλιδο της «Hurriyet» τον τίτλο της πρώτης σελίδας στην οποία δέσποζε η φωτογραφία του:

«Ο υπερπράκτορας της Ελλάδας παγιδευμένος στην Κένυα». Ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο που θα επιζητούσε οποιαδήποτε δημοσιότητα είχε γίνει διάσημος και είχε «καεί» οριστικά και αμετάκλητα ως πράκτορα

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΙΜΗΤΙΣΜΟΣ




"ΕΝΑ ΠΑΓΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:
Η ΑΝΟΡΓΑΝΩΣΙΑ"
αναρωτιέμαι μύθος ή πραγματικότητα;
ας το εξετάσουμε πέραν της επιδερμίδας που κραυγάζει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!!!
το εξετάζουμε για να δούμε που χωλαίνει η κατάσταση.Γιατί στο ότι χωλαίνει συμφωνούμε.

Οργάνωση με δυο λόγια είναι
να προγραμματίζεις τη χρήση των πόρων σου ώστε να παράγεις άριστο και ικανό αποτέλεσμα-σχεδιασμός
-αρα
α.να ξεκαθαρίσεις ποιοί είναι οι πόροι σου έμψυχο και άψυχο υλικό, χρήματα εργαλεία γνώσεις κλπ
β.να ξεκαθαρίσεις τους σκοπούς σου, να ορίσεις τους στόχους τη στρατηγική σου και τις τακτικές της

  1. Να εφαρμόζεις το πρόγραμμα σου -δράση
  2. Να ελέγχεις κάθε τόσο τη δράση σου ώστε να σιγουρευτείς ότι είναι εύστοχη και καθώς τη προγραμμάτισες ή να την αναπροσαρμόζεις στα δεδομένα -έλεγχος
  3. Να κάνεις αποτίμηση της δράσης σου σε σχέση με τον επιθυμητό στόχο ώστε να αποθησαυρίζεις την εμπειρία σου και να την κάνεις θεωρητική γνώση προγραμματικής δράσης-κριτική συνολική


στα παραπάνω βλέπουμε ήδη σε ποιές φάσεις χωλαίνει η διαδικασία και μάλιστα σε όλο το φάσμα της κοινωνίας μας.

φαινόμενο κυρίαρχο:"η υποτιθέμενη έλλειψη πόρων"

έλλειψη ανθιρών οικονομικών, σωστών υποδομών- πληθώρα και αρτιότητα εργαλείων -γνωστικών , έμψυχων το γνωστό πρόβλημα της εκπαίδευσης,της υγείας ΌΛΑ ΕΔΩ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ.

Όμως ούτε οικονομικά ανίσχυροι είμαστε πια , ούτε βασικές υποδομές εργαλεία μας λείπουν, ούτε γνωστικοί πόροι και έμψυχο υλικό κι ας μήν είναι τίποτε στο επιθυμητό επίπεδο, κι όμως δρά κανείς πάντα σαν να μην υπήρχαν όλα αυτά αποκαρδιωμένος και μίζερος εν ολίγοις αχάριστος!!!.
Ξεκινάει κάθε φορά η προσπάθεια απο το μηδέν, ανακαλύπτει και πάλι τον τροχό καθένας μας αντί να τσουλίσει πάνω του όπως κάνει όλος ο κόσμος και ας μην είναι απο ελαφρύ κράμα αλουμινίου, ας είναι κάρου...

Αποτέλεσμα στο κυνήγι του τελειοθήρα;
το ευνόητο: δεν ολοκληρώνει τίποτε, δεν τον αφήνει η πνευματική κούραση και διακοπή ή και κατάργηση της δράσης, άρα μετά τη λήξη της συνέχειας ούτε έλεγχος, ούτε κριτική ούτε αποθησαύριση της εμπειρίας μας σε συμπυκνωμένη πρακτική= θεωρητική γνώση προγραμματισμένης δράσεως.

Νεοελληνόπουλα άλλης τάξης νοικοκυρόπουλα γιατί δεν πορεύεσθαι με ότι υπάρχει κι αν μπορείτε επεκτείνετε το;

Έχουν πάει χαράμι χιλιάδες χρόνων εμπειρίας αφού η ιστορική καταγραφή είναι θετική μεν αλλά δεν χρησιμεύει ιδιαίτερα στη συνέχεια της εμπειρίας των διαφόρων δράσεων.

Ποιά είναι η Ελληνική πολεμική παράδοση ποιές οι πολεμικές τέχνες που διατηρούνται κι επεκτείνονται;

ποιός στον Ελληνικό στρατό γνωρίζει:
τι εστί Παγκράτιο, τι δωρικό ξίφος , τι εγχειρήδιο, τι μαύρο βέλος, τι μυκηναικός, τι σπαρτιάτικος πολεμικός κώδικας, τι αττικός, τι μακεδονικός, τι ρωμαικός,τι βυζαντινός,τι κλεφτοπόλεμος;
το πολεμικό μουσείο δεν θα έπρεπε να επεκτείνει τη δράση του στη διαφύλαξη της πολεμικής τέχνης πρώτιστα και παράλληλα των αντικειμένων της;Που είναι οι εκδόσεις του, που είναι τα σεμινάρια του, που είναι οι ταινίες του, που είναι η δράση του; Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους φορείς, κρατικούς και ιδιωτικούς.

Η τέχνη-όχι σαν καλλιτεχνική διεργασία-χάνεται επειδή δεν διαφυλάσσεται ώς όφειλε-σαν κόρη οφθαλμού- και αφού δεν μεταφέρεται απο γενιά σε γενιά δεν επεκτείνεται δεν ξεκαθαρίζει δεν χαλυβδώνεται ώστε δεν συσσωρεύεται αφενός δεν καλυτερεύει αφετέρου.

Ο γονιός δεν μεταφέρει την συνολική του εμπειρία στα παιδιά του αλλά κυρίως την αρνητική του.
Αν για παράδειγμα ο γονιός ήταν γεωργός δεν θα δείξει στα παιδιά του την προσωπική του εμπειρία που θα δημιουργήσει τις συνθήκες ανάπτυξης στην επόμενη γενιά.Θα παροτρύνει το παιδί του να ακολουθήσει άλλο δρόμο που δεν τον ξέρει αλλά τον θεωρεί καλύτερο.

Είναι πάγια τακτική να κοιτάμε τι καλό έχουν οι άλλοι αλλά να υποτιμάμε ότι έχουμε και επιπλέον να μην επιδιώκουμε να αυξήσουμε αυτό που έχουμε μέσα απο το μικροπεριβάλλον και τη γνώση μας με την υπομονή και την επιμονή -την προσήλωση στο στόχο- και έτσι χάνουμε κάνοντας σάλτους απο δώ κι απο κεί.
Θυμηθείτε το μύθο του Αισώπου με τη χελώνα που κερδίζει το λαγό και θα έχετε την πλήρη εικόνα με λίγα λόγια.



Ξεκινώντας απο τον εαυτό μου κάθε προσπάθεια και έρευνα παρατηρώ στην πορεία της οικογένειας μου ότι ο παππούς μου απο τη μερια του πατέρα μου και της μητέρας μου ήταν αγρότες, ο πατέρας μου και οι θείοι μου όλοι ανεξαιρέτως ναυτικοί,εγώ αρχιτέκτονας, μία αδερφή μου φωτογράφος, η άλλη δικηγόρος.
Η σχέση μου με τη γή και με τη θάλασσα υπάρχει και την κρατώ σαν κόρη οφθαλμού.Έτσι έκανε κι πατέρας μου αν και ναυτικός καλλιεργούσε τα χωράφια μας και δεν έλλειπε τίποτε, είχε και λάδι και λαχανικά και φρούτα και ότι μπορεί να φανταστεί κανείς.
Δεν φύλαξε όμως τη γνώση του πατέρα του και εκείνη του παππού του.Δεν φταίει εκείνος γιαυτό αφού καλά καλά δεν ήξερε να γράφει και να διαβάζει όπως και οι πρόγονοι του.

Αξιοθαύμαστη γενιά δύσκολα χρόνια αλλά όλη αυτή η περιπέτεια οδήγησε σε πρόοδο αν και γίνοταν αυτές οι αλλαγές σε τομείς ολότελα ξέχωρους.Δεν υπήρχε μια συνέχεια αντιθέτως μια διαρκής πολυπραγμοσύνη.

Κοίταζα τις προάλλες για τα εργαλεία του πατέρα μου και ένα κατώι είναι γεμάτο με εργαλεία, για αγροτικά, κυνηγι, ψάρεμα κι ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νούς του ανθρώπου.
Υπέροχη ποικιλία και πολυπραγμωσύνη!
Υπάρχει μια ιδιαίτερη τάξη και οργάνωση, που άν και χαλαρή είναι υπαρκτή και προφανώς αποδίδει.
παρατηρώ όμως ότι αφενός κουράζει δυσανάλογα με αυτά που προσφέρει και αφετέρου φθήρει τους πόρους τα εργαλεία δηλαδή.

Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν είναι απόλυτη έλλειψη οργάνωσης αλλά ορθή εφαρμογή της σε συνειδητό επίπεδο ώστε να αποδίδει περισσότερο και καλύτερα.
Οι παλιότεροι εξασφάλισαν την ύπαρξη της στοιχειώδους οργάνωσης. Η δική μας υποχρέωση να την επεκτείνουμε σε επίπεδο υψηλό.



Προσωπικά καταγράφω και αξιοποιώ τις εμπειρίες των προηγουμένων και διαπιστώνω ότι αν υπήρχε αυτό το στοιχείο σε όλη την Ελληνική κοινωνία θα γίνοταν η εργασία πιο εύκολη αποδοτική και εύστοχη αλλά κυρίως πιο προσανατολισμένη στις δικές μας σκοπιμότητες και προτεραιότητες.Ενώ τώρα ακολουθάμε μιμούμενοι ξένα πρότυπα και τύπους οργάνωσης σε κάθε επίπεδο.

Σε στρατιωτικό επίπεδο ο στρατός μας είναι ένα κακέκτυπο του αμερικάνικου, ακόμα και τα σηματάκια στις στολές μιμούμαστε...έλεος κύριοι.
Σχεδιασμός και παραγωγή πρωτότυπης σκέψης δεν γίνεται και αυτό ξεκινάει απο τους οδηγούς τους ηγέτες, δεν έχουν την επαφή με τη παράδοση της τέχνης τους ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ και αυτό τους κάνει σαν κορμούς χωρίς ρίζες να άγονται και να φέρονται απο τα ξενόφερτα κύματα που είναι άριστα μεν πρότυπα αλλά μόνο για κείνους που τα δημιουργούν για τους υπόλοιπους είναι απλά μια μορφή άκριτου μιμητισμού που καταντάει μέχρι και γελοίος.

Προτείνω καταγραφή των ελλείψεων και των προτάσεων για την αναπλήρωση των κενών τους με πνεύμα δημιουργίας προτύπου προς μίμηση.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ



'Αγιος Βασίλειος ο Μέγας σε ζωγραφική αναπαράσταση


Η Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου (Subleyras Pierre, 1743, Μουσείο Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη)



Υπάρχουν δύο 'Αγιοι Βασίληδες: ο ασκητής και ο καλοφαγάς και οι δύο είναι καλοκάγαθοι ο ένας όμως -ο καλοφαγάς-είναι μυθικό πρόσωπο, ενώ ο άλλος είναι ιστορικό.

Θα ασχοληθούμε εδώ με το ιστορικό πρόσωπο που τυχαίνει να συνδέεται και με την παράδοση μας και δεν βρίσκει εύκολα χορηγούς coca cola και λοιπούς προωθητές προιόντων.



Ο Βασίλειος Καισαρείας, γνωστότερος ως Μέγας Βασίλειος ( 329 - 379),
υπήρξε Πατέρας της Εκκλησίας,
Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας,
κορυφαίος θεολόγος του 4ου αιώνα και ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, που θεωρούνται προστάτες της παιδείας.

Η ζωή του

Γεννήθηκε στα 330 στη Νεοκαισάρεια του Πόντου.
Ο πατέρας του Βασίλειος ασκούσε το επάγγελμα του καθηγητή ρητορικής στη Νεοκαισάρεια και η μητέρα του Εμμέλεια ήταν απόγονος οικογένειας Ρωμαίων αξιωματούχων (ο πατέρας της είχε πεθάνει ως Χριστιανός μάρτυρας).
Στην οικογένεια εκτός από το Βασίλειο υπήρχαν άλλα οκτώ ή εννέα παιδιά. Μεταξύ αυτών, ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, ο Ναυκράτιος που έγινε ασκητής και θαυματουργός Άγιος, η Μακρίνα (Οσία Μακρίνα) και ο Πέτρος, Επίσκοπος Σεβαστείας, ενώ κάποιο φαίνεται να πέθανε σε βρεφική ηλικία.

Όντας φιλάσθενος από μικρός, ο Βασίλειος μεταφέρθηκε από τη γιαγιά του Μακρίνα στο κτήμα των Αννήσων κοντά στον ποταμό Ίρι, όπου ανατράφηκε από αυτήν μέχρι το θάνατό της και μετέπειτα από την πρωτότοκη αδερφή του Μακρίνα η οποία επηρέασε καθοριστικά τον μικρό Βασίλειο να στραφεί στην Χριστιανική πίστη.

Την εγκύκλια παιδεία έλαβε από τον πατέρα του ενώ μετά την εκδημία του (γύρω στα 345) μετέβη στην Καισάρεια.

Κατόπιν η ανάγκη του για περαιτέρω μόρφωση τον έφερε στην Κωνσταντινούπολη, όπου φοίτησε κοντά στο γνωστό δάσκαλο της εποχής Λιβάνιο και επακόλουθα στην Αθήνα (352).

Στην Αθήνα γνωρίστηκε με το Γρηγόριο από την Καππαδοκία (τον μετέπειτα Γρηγόριο το Θεολόγο) αναπτύσσοντας μία μεγάλη φιλία, εγγράφηκε στη σχολή του Χριστιανού φιλοσόφου Προαιρεσίου και παρακολούθησε τη διδασκαλία του καθώς και τη διδασκαλία άλλων φιλοσόφων όπως ο Ιμέριος.


Επέστρεψε στην πατρίδα του το καλοκαίρι του 356, εγκαταστάθηκε στην Καισάρεια και, συνεχίζοντας την παράδοση του πατέρα του, έγινε καθηγητής της ρητορικής.

Το 358, επηρεασμένος από το θάνατο του αδερφού του μοναχού Ναυκρατίου, βαπτίζεται Χριστιανός, πιθανόν από τον επίσκοπο Διάνιο, και αποφασίζει να αφιερώσει τον εαυτό του στην ασκητική πολιτεία.
Το φθινόπωρο του ίδιου έτους ξεκινά ένα οδοιπορικό σε γνωστά κέντρα ασκητισμού της Ανατολής, επιθυμώντας την ανεύρεση κατάλληλου τόπου διαμονής. Επέστρεψε το 359 στον Πόντο και για μικρό χρονικό διάστημα διέμεινε στην Αριανζό, κοντά στο φίλο του Γρηγόριο.

Τον Ιανουάριο του 360 φαίνεται να συμμετείχε, ως παρατηρητής εντεταλμένος από τον επίσκοπο Διάνιο, στην αρειανική Σύνοδο, που συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη, για την έριδα μεταξύ Ομοουσιανών και Ομοιανών.
Μετά την υπογραφή, από μέρους του Διανίου, του συμβόλου των Ομοιανών, ο Βασίλειος απογοητευμένος αποσύρθηκε στο ησυχαστήριο της αδερφής του εγκαινιάζοντας τη μνημειώδη αλληλογραφία του με το Γρηγόριο.

Το καλοκαίρι του 364 ο Ευσέβιος Καισαρείας τον χειροτόνησε πρεσβύτερο.
Η μεγάλη δραστηριότητα και η μόρφωση του Βασιλείου προκάλεσαν τα ζηλόφθονα αισθήματα του Ευσεβίου γεγονός που οδήγησε τον πρώτο, για ακόμα μία φορά, να επιστρέψει στην πατρίδα του.
Η μεσολάβηση, όμως, του Γρηγορίου επιφέρει εξομάλυνση των σχέσεων και την επιστροφή του Βασιλείου στην Καισάρεια. Μ
ετά το θάνατο του Ευσεβίου, με τη συνδρομή του Ευσεβίου επισκόπου Σαμοσάτων και του Γρηγορίου επισκόπου Ναζιανζού, εκλέγεται διάδοχός του στην επισκοπική έδρα της Καισάρειας και αναλαμβάνει συν τω χρόνω, λόγω του κύρους της προσωπικότητάς του, την εξαρχία της Αρχιεπισκοπής του Πόντου.

Στον εκκλησιαστικό τομέα, ως επίσκοπος πλέον, ο Βασίλειος αντιμετώπισε την προσπάθεια του Αυτοκράτορα Ουάλη να επιβάλει τον Ομοιανισμό (ρεύμα του Αρειανισμού), όντας σε επιστολική επικοινωνία με το Μέγα Αθανάσιο, Πατριάρχη Αλεξανδρείας και τον Πάπα Ρώμης Δάμασο.
Στην περιφέρεια της ποιμαντικής του ευθύνης είχε να αντιμετωπίσει την έντονη παρουσία του αρειανικού στοιχείου και άλλων χριστιανικών, μη ορθόδοξων, ομολογιών.

Σε αυτό τον τομέα έδρασε και ως επίσκοπος, δηλαδή οργανωτικά, αλλά και με την αντιρρητική του γραμματεία. Μέσα από τις επιστολές του φαίνονται οι προσπάθειες που κατέβαλε για την ανάδειξη άξιων κληρικών στο ιερατείο, την καταπολέμηση της σιμωνίας των επισκόπων, την πιστή εφαρμογή των ιερών κανόνων από τους πιστούς καθώς και η ποιμαντική μέριμνα, που επέδειξε έναντι των αποκομμένων και περιθωριοποιημένων μελών της Εκκλησίας.
Η όλη του δραστηριότητα επιφέρει τη βαθμιαία αναγνώρισή του ως κοινού έξαρχου ολόκληρου του ασιατικού θέματος της Αυτοκρατορίας.

Στην οικουμενική Εκκλησία ο Βασίλειος αναλαμβάνει τα πνευματικά ηνία από το Μέγα Αθανάσιο, ο οποίος βαθμιαία αποσύρεται από την ενεργό δράση λόγω γήρατος. Εργάζεται για την επικράτηση των ορθόδοξων χριστιανικών αρχών και υπερασπίζεται το δογματικό προσανατολισμό της Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας.
Προσπαθεί να βρίσκεται σε αλληλενέργεια με τα ορθόδοξα πατριαρχεία και ουσιαστικά υποκαθιστά και αντικαθιστά την αρειανίζουσα ιεραρχία του πολιτικού κέντρου της Αυτοκρατορίας.
Σε αυτή την προσπάθεια συναντά την αδιάφορη ή προκατειλημμένη στάση των άλλων πατριαρχείων, γεγονός, που παρά την απογοήτευση που του επιφέρει δεν τον καταβάλει στη συνέχιση του αγώνα του.

Έργο ζωής και σημαντικό σταθμό στην πορεία του, αποτελεί η ίδρυση και λειτουργία ενός κοινωνικού φιλανθρωπικού συστήματος, του Πτωχοκομείου ή Βασιλειάδας.
Εκεί διοχετεύει όλη την ποιμαντική του ευαισθησία, καθιστώντας την πρότυπο κέντρου περίθαλψης και φροντίδας των ασθενέστερων κοινωνικά ατόμων.

Ουσιαστικά η Βασιλειάδα υπήρξε ένας πρότυπος οίκος για τη φροντίδα των ξένων, την ιατρική περίθαλψη των φτωχών άρρωστων και την επαγγελματική κατάρτιση των ανειδίκευτων. Καθίσταται η μήτρα ομοειδών οργανισμών που δημιουργήθηκαν σε άλλες επισκοπές και στάθηκε η σταθερή υπενθύμιση στους πλουσίους του προνομίου τους να διαθέτουν τον πλούτο τους με έναν αληθινά χριστιανικό τρόπο.

Καταπονημένος από την ευρεία δράση που ανέπτυξε σε πολλούς τομείς της χριστιανικής μαρτυρίας καθώς και την ασκητική ζωή, την οποία ακολουθούσε, ο Βασίλειος πεθαίνει την 1 Ιανουαρίου του 379 σε ηλικία 50 ετών.
Ο θάνατός του βυθίζει στο πένθος όχι μόνο το ποίμνιό του αλλά και όλο το χριστιανικό κόσμο της Ανατολής. Στην κηδεία του συμμετέχουν Ιουδαίοι, πιστοί της εθνικής θρησκείας και ένα πλήθος ανομοιογενούς θρησκευτικής και εθνικής απόχρωσης.
Η παρακαταθήκη του υπήρξε το τεράστιο σε μέγεθος και σημασία θεολογικό – δογματικό του έργο μαζί με τη συμβολή του στη λειτουργική και την πρωτότυπη ανθρωπιστική του δράση.

Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία την 1η Ιανουαρίου ενώ από το 1081 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης Ιωάννης Μαυρόπους (ο από Ευχαΐτων) θέσπισε έναν κοινό εορτασμό των Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Ιωάννη Χρυσοστόμου και Γρηγορίου του Θεολόγου, στις 30 Ιανουαρίου ως προστατών των γραμμάτων και της παιδείας.

To Έργο του Μέγα Βασιλείου

Μέγας Βασίλειος είναι ένας από τους σημαντικότερους δογματικούς θεολόγους του Χαλκηδόνιου Χριστιανισμού με σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη του Τριαδολογικού δόγματος.

Διακήρυξε την ενότητα της Αγίας Τριάδας ως μιας ουσίας και προχώρησε στον προσδιορισμό του υποστατικού διαχωρισμού των Προσώπων της.

Στο έργο τόνισε επίσης τη σημασία της διάκρισης μεταξύ ουσίας και ενεργειών του Θεού. Μεταξύ του άκτιστου Θεού και του κτιστού κόσμου υπάρχει οντολογικό χάσμα, που αποκλείει την κατ’ ουσία κοινωνία και σχέση μεταξύ τους. Ο Θεός καθίσταται αντιληπτός στον κόσμο διά των ενεργειών του. Το ότι ο κόσμος διατηρείται στο "είναι" οφείλεται στη δημιουργική, συνεκτική και ζωοποιό ενέργεια του Θεού.

Ο Βασίλειος υπήρξε θαυμαστής του μεγάλου αλεξανδρινού φιλοσόφου Ωριγένη αλλά στο ερμηνευτικό του έργο απορρίπτει την αλληγορική μέθοδο και πλησιάζει προς την αντιοχειανή σχολή. Ερμηνεύει χρησιμοποιώντας το κείμενο ως αφορμή έκθεσης των προσωπικών του θέσεων.

Κεφαλαιώδης ήταν και η συμβολή του στην αξιολόγηση της θύραθεν παιδείας μέσα στη χριστιανική Εκκλησία.
Μελετητής ο ίδιος και γνώστης της ελληνικής φιλοσοφίας, τη χρησιμοποιεί ως όργανο επεξεργασίας και διατύπωσης των θεολογικών του αντιλήψεων.


Η φιλοσοφία, κατά το Βασίλειο, πρέπει να μελετάται υπό το νέο χριστιανικό πρίσμα.
Δεν απορρίπτει τη μελέτη των κλασσικών γραμμάτων, αντίθετα προτρέπει στη χρήση τους ως ένδυμα της χριστιανικής θρησκευτικής διδασκαλίας.

Στον τομέα του μοναχισμού ανέλαβε δράση θέτοντάς τον υπό τον έλεγχο της εκκλησιαστικής ηγεσίας και εισήγαγε την ομολογία της αφιέρωσης στο Θεό και της ένταξης στην αδελφότητα, η οποία προέβλεπε αγαμία, υπακοή και ακτημοσύνη.
Επίσης έθεσε την αυθαίρετη πνευματικότητα του μοναχισμού στη σταθερή βάση της Αγίας Γραφής και τοποθέτησε τους μοναχούς στη γραμμή του κοινού βίου και της οργανωμένης δράσης.

Συγγραφικό έργο

Τα έργα του κατατάσσονται σε τέσσερεις κατηγορίες:

* Δογματικά συγγράμματα.

α) "Ανατρεπτικός του Απολογητικού του δυσσεβούς Ευνομίου". Αποτελείται από τρία βιβλία και καταφέρεται ενάντια του αρχηγού των Ανομοίων Ευνομίου.

β) "Προς Αμφιλόχιον, περί του Αγίου Πνεύματος". Επιστολική πραγματεία προς τον επίσκοπο Ικονίου Αμφιλόχιο σχετικά με το Άγιο Πνεύμα.

* Ασκητικά συγγράμματα.

α) "Τα Ηθικά". Συλλογή 80 ηθικών κανόνων.

β) "Όροι κατά πλάτος". Περιέχει 55 κεφάλαια με θέμα γενικές αρχές του μοναχισμού.

γ) "Όροι κατ’ επιτομήν". Περιέχει 313 κεφάλαια που αναφέρονται στην καθημερινή ζωή των μοναχών.

δ) "Περί πίστεως".

ε) "Περί κρίματος".

στ) "Περί της εν παρθενία αληθούς αφθορίας". Έργο σχετικό με την παρθενική ζωή.

* Ομιλίες.

Ορισμένες από τις ομιλίες του είναι:

α) "Εις την Εξαήμερον". Συλλογή 9 ομιλιών με θέμα τη δημιουργία του κόσμου.

β) "Εις του Ψαλμούς". Συλλογή 18 ομιλιών με αφορμή το περιεχόμενο των Ψαλμών του Δαυίδ.

γ) "Περί του ουκ έστιν αίτιος του κακού ο Θεός".

δ) "Περί πίστεως".

ε) "Κατά Σαβελλιανών, Αρείου και Ανομοίων".

στ) "Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων". Το διασημότερο από τα κείμενα του Βασιλείου, στο οποίο πραγματοποιεί προσπάθεια γεφύρωσης του χάσματος μεταξύ χριστιανικής και κλασσικής παιδείας.

ζ) "Προτρεπτικός εις το άγιον βάπτισμα".

η) "Εις το πρόσεχε σεαυτώ".

θ) "Προς Πλουτούντας".

ι) "Εν λιμώ και αυχμώ".

ια) "Εις την μάρτυρα Ιουλίτταν και περί ευχαριστίας".

Επιστολές.

Σώζονται 365 επιστολές με το όνομα του Μεγάλου Βασιλείου, που καλύπτουν την εικοσαετία από την επιστροφή του στην Καισάρεια από την Αθήνα έως και το θάνατό του.

ΟΙ ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 2009-2023

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ