ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΣΚΟΠΕΥΤΕΣ, ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ,

Αναζήτηση

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΥΡΙΚΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΥΡΙΚΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 5 Απριλίου 2015

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ '' Ο ΒΩΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ"

ᾨδὴ Δεκάτη.

 Ὁ Βωμὸς τῆς Πατρίδος

 Τρέξατε ἀδέλφια, τρέξατε ψυχαὶ θερμαί, γενναῖαι·
 εἰς τὸν βωμὸν τριγύρω τῆς πατρίδος ἀστράπτοντα τρέξατε πάντες.

5 β´.
 Ἂς παύσωσ᾿ ἡ διχόνοιαι ποὺ ρίχνουσι τὰ ἔθνη τυφλά,
 ὑπὸ τὰ σκληρότατα ὀνύχια τῶν ἀγρύπνων δολίων τυράννων.

10 γ´. Τρέξατ᾿ ἐδῶ· συμφώνως τοὺς χοροὺς ἂς συμπλέξωμεν,
προσφέρων ὁ καθένας λαμπρᾶν θυσίαν, πολύτιμον, εἰς τὴν πατρίδα.

15 δ´. Ἐδῶ ἂς καθιερώσωμεν τὰ πάθη μας προθύμως·
τ᾿ ἅρματα ἡμεῖς ἀδράξαμεν μόνον διὰ ῾νὰ πληγώσωμεν τοῦ Ὀσμᾶν τὰ στήθη.

20 ε´. Ἐδῶ πάντα τὰ πλούτη μας ἂς χύσωμεν· ἐν ὅσῳ γυμνὸν σπαθὶ βαστοῦμεν μᾶς φθάνουσι τὰ φύλλα τίμια της δάφνης.

25 ς´. K᾿ ὕστερ᾿, ἀφ᾿ οὗ συντρίψωμεν τὸν ἔχθιστον ζυγόν, ἄλλα ὄχι ἀβέβαια πλούτη θέλει μᾶς δώσει πάλιν ἡ ἐλευθερία.

30 ζ´. Ἐδῶ ἡδονὰς καὶ ἀνάπαυσιν ὦ φίλοι ἂς παραιτήσωμεν· ξηρὴ πέτρα τὸ στρῶμα, φαρμάκι τὸ ψωμὶ τῆς δουλείας εἶναι.

35 η´. Ἐδῶ, σὰν ἀναθήματα, εἰς τὸν βωμὸν πλησίον, τοὺς συγγενεῖς, τὰ τέκνα μας ἀγαπητά, τοὺς γέροντας τώρα ἂς ἀφήσωμεν.

40 θ´. Πάντα ὅσα εἰς τὴν καρδίαν μας εἶναι ἀκριβή, δὲν πρέπουσιν εἰς ἄνδρας ποὺ τρομάζουν ἔμπροσθεν εἰς ἀνόητον βάρβαρον σκῆπτρον.

45 ι´. Οὔτε ἡ ζωὴ δὲν πρέπει. Τρέξατε ἀδέλφια, τρέξατε· συμμέτρως ἐχορεύσαμεν, σύμμετρα ἂς ἀποθάνωμεν διὰ τὴν πατρίδα.


Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ ''ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗΝ"

ᾨδὴ Ἐννάτη. Εἰς τὸν Προδότην
στροφὴ πρώτη.

Ἐγύρισε ταὶς πλάταις του·
φεύγει, φεύγει ὁ προδότης·
ἀλαμπῆ σέρνει τ᾿ ἅρματα
φαρμακερά, τὸ στῆθος του
ἔγινεν ᾅδης. 5
β´.

Τὸν σταυρὸν καὶ τοὺς Ἕλληνας
ἄφησ᾿ ὀπίσω, ἐξάπλωσεν
ἀδελφικῶς τὴν χεῖρα του
῾ς τοὺς τούρκους, κ᾿ ἐπροσκύνησε
βάρβαρον νόμον. 10
γ´.

Τὸν συντροφεύει ὁλόμαυρον
μέγα ἐναέριον σύγνεφον·
κρέμεται ἀκόμα ἀτίνακτον
ἀστροπελέκι ἐπάνω του,
κ᾿ ἄγρυπνος μοῖρα. 15
δ´.

Ὦ Βαρνακιώτη· τρέχεις,
καὶ ὁ κτύπος τῶν ποδῶν σου
ἀντιβομβεῖ, ὡσὰν ῾νἄτρεχες
ἐπὶ τὸν κούφιον θόλον
βαθείας ἀβύσσου. 20
ε´.

Ἂν κοπιασμένος πέσῃς
῾ν ἀναπαυθῆς ῾ς τὰ χόρτα,
ἡ τιμωρὸς συνείδησις
μὲ᾿ σὲ πλαγιάζει ἀλλάζουσα
τὰ χόρτα εἰς δράκοντας. 25
ς´.

Τὸ φῶς ἐσὺ ἀποφεύγεις
τῆς ἡμέρας, φοβούμενος
μήπως τῶν προδομένων
ἀνθρώπων σὲ ξανοίξουσιν
ἡ μακραὶ σπάθαι. 30
ζ´.

Κράζεις τὴν νύκτα, κ᾿ ἔρχεται·
ἀλλὰ εἰς τὸ σκότος μέσα
τυλιγμένους φαντάζεσαι
ἐχθροὺς ἀρματωμένους,
καὶ ὡς ἄφρων μένεις. 35
η´.

Ἂν μαυροφορεμένης
χήρας, ἂν βρέφους θρῆνον
ὀρφανικὸν ἀκούσῃς,
τρέμεις, καὶ τὸ ποτήρι σου
πέφτει σχισμένον. 40
θ´.

Ἂν τῆς χαρᾶς τὸν γέλωτα
ἰδῆς εἰς φιλικὸν
δεῖπνον περιπετώμενον,
ἀπ᾿ ἵδρωτα θανάτου
στάζουν τὰ φρύδια σου. 45
ι´.

Ὤ, ποίαν ζωὴν ἠγόρασες
προδότα Βαρνακιώτη!
καὶ τί ἔλπιζες; τὸ θεῖον
διὰ τοὺς ὁμοίους σου τέτοια
δῶρα ἑτοιμάζει. 50
ια´.

Ἂν ἤθελες χρυσάφι -
πολὺν εἰς τὰς βαρβάρους
ἀγαρηνὰς σκηνάς
μὲ᾿ τὸ σπαθὶ εἰς τὸ χέρι
εὕρισκες πλοῦτον. 55
ιβ´.

Πληγωμένος ἀπ᾿ ὕβριν
Ἑλληνικῶν στομάτων
ἂν ἤθελες ἐκδίκησιν -
ἡ καλλητέρα ἐκδίκησις
εἶναι ἡ συμπάθεια. 60
ιγ´.

Μέγα, λαμπρὸν ἐὰν ἤθελες
ὄνομα, καὶ περνώντας
ἐσὺ κάθε ὀφθαλμὸς
μὲ᾿ θαυμασμὸν ῾νὰ στρέφεται
παρατηρώντας σε. - 65
ιδ´.

Σφαλερὸν δρόμον, ἄθλιε,
ἐδιάλεξας· οἱ Ἕλληνες
ποὺ ἐπρόδωσας θαυμάζονται
ἀπὸ τὴν οἰκουμένην
κ᾿ ἥρωες καλοῦνται. 70
ιε´.

Καὶ καταφρονημένος
Ὁ Βαρνακιώτης ἔγινε. -
γύρευε ἀπὸ τὴν μοῖραν σου
κρυπτὸν ῾νὰ σοῦ χαρίσῃ
τάφον εἰς ὅλους. 75


ᾨδὴ Δεκάτη. Ὁ Βωμὸς τῆς Πατρίδος
στροφὴ πρώτη.

Τρέξατε ἀδέλφια, τρέξατε
ψυχαὶ θερμαί, γενναῖαι·
εἰς τὸν βωμὸν τριγύρω
τῆς πατρίδος ἀστράπτοντα
τρέξατε πάντες. 5
β´.

Ἂς παύσωσ᾿ ἡ διχόνοιαι
ποὺ ρίχνουσι τὰ ἔθνη
τυφλά, ὑπὸ τὰ σκληρότατα
ὀνύχια τῶν ἀγρύπνων
δολίων τυράννων. 10
γ´.

Τρέξατ᾿ ἐδῶ· συμφώνως
τοὺς χοροὺς ἂς συμπλέξωμεν,
προσφέρων ὁ καθένας
λαμπρᾶν θυσίαν, πολύτιμον,
εἰς τὴν πατρίδα. 15
δ´.

Ἐδῶ ἂς καθιερώσωμεν
τὰ πάθη μας προθύμως·
τ᾿ ἅρματα ἡμεῖς ἀδράξαμεν
μόνον διὰ ῾νὰ πληγώσωμεν
τοῦ Ὀσμᾶν τὰ στήθη. 20
ε´.

Ἐδῶ πάντα τὰ πλούτη μας
ἂς χύσωμεν· ἐν ὅσῳ
γυμνὸν σπαθὶ βαστοῦμεν
μᾶς φθάνουσι τὰ φύλλα
τίμια της δάφνης. 25
ς´.

K᾿ ὕστερ᾿, ἀφ᾿ οὗ συντρίψωμεν
τὸν ἔχθιστον ζυγόν,
ἄλλα ὄχι ἀβέβαια πλούτη
θέλει μᾶς δώσει πάλιν
ἡ ἐλευθερία. 30
ζ´.

Ἐδῶ ἡδονὰς καὶ ἀνάπαυσιν
ὦ φίλοι ἂς παραιτήσωμεν·
ξηρὴ πέτρα τὸ στρῶμα,
φαρμάκι τὸ ψωμὶ
τῆς δουλείας εἶναι. 35
η´.

Ἐδῶ, σὰν ἀναθήματα,
εἰς τὸν βωμὸν πλησίον,
τοὺς συγγενεῖς, τὰ τέκνα μας
ἀγαπητά, τοὺς γέροντας
τώρα ἂς ἀφήσωμεν. 40
θ´.

Πάντα ὅσα εἰς τὴν καρδίαν μας
εἶναι ἀκριβή, δὲν πρέπουσιν
εἰς ἄνδρας ποὺ τρομάζουν
ἔμπροσθεν εἰς ἀνόητον
βάρβαρον σκῆπτρον. 45
ι´.

Οὔτε ἡ ζωὴ δὲν πρέπει.
Τρέξατε ἀδέλφια, τρέξατε·
συμμέτρως ἐχορεύσαμεν,
σύμμετρα ἂς ἀποθάνωμεν
διὰ τὴν πατρίδα. 50

Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ ''ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ''

ᾨδὴ Ὀγδόη. Εἰς τὴν Νίκην
στροφὴ πρώτη.

Ὄν, σὺ ποὺ ἡ φαντασία
φλογώδης τῶν θνητῶν
῾σὰν πτερωμένην βλέπει
παρθένον ῾ς τὸν ἀέρα,
οὐράνιον ἔργον 5
β´.

῾Σ τὸ μέτωπόν σου πάντοτε
ἄσβεστος λάμπει ἀστέρας,
ὦ Νίκη, συσσωρεύονται
τριγύρω σου ματαίως
νύκτες αἰώνων. 10
γ´.

Τὸ χέρι ὁποὺ τὰ πέπλα
τῶν οὐρανῶν κατέστρωσεν,
ἀπὸ σύγνεφα ὁλόχρυσα
ἐκβαίνει, καὶ σοῦ δείχνει
ἀνδρείους ἀνθρώπους. 15
δ´.

Πετάεις ἐσὺ κ᾿ ἐπάνω τους
σκορπίζεις φύλλα ἁμάραντα·
τέρπουν αὐτὰ τοὺς ζῶντας,
καὶ τοὺς γενναίως θανόντας
τέρπουν ἀκόμα. 20
ε´.

Αἴ, πῶς ὑπὸ τὴν πτέρυγα
ταχεῖαν του Νότου ἢ τ᾿ Εὕρου,
πολλὰ βλέπεις ῾νὰ σκήπτωσι
τ᾿ ἀνήσυχα τῆς λίμνης
῾ψηλὰ καλάμια! 25
ς´.

Ἀπὸ τριγμοὺς γεμίζουν
ἀπαύστως ὁλοτρίγυρα
μεγίστην πεδιάδα,
κανεὶς δὲ δὲν ἐμέτρησεν
αὐτῶν τὸ πλῆθος. 30
ζ´.

Ὅμως οἱ κυνηγοὶ
βάνουν φωτιὰν ῾κεῖ μέσα,
κ᾿ εὐθὺς ἀπὸ μίαν ἄκραν
῾πέρασ᾿ ἡ φλόγα εἰς ἄλλην
καίουσα τὰ πάντα. 35
η´.

Πανέρημος, ξεσκέπαστη
ἀστράπτει τώρα ἡ πλάτη
τῶν ὑδάτων, ἐσκόρπισεν
ὁ ἄνεμος τὰ λείψανα
καπνοῦ καὶ στάκτης. 40
θ´.

Πυκνά, πυκνὰ ὡς καλάμια
ἀνεμισμένα ἐβλέπαμεν
῾νὰ κινῶνται εἰς τοὺς κάμπους μας
τῶν πολεμίων μας τ᾿ ἅρματα,
κ᾿ ἔπεσαν ὅλα. 45
ι´.

Ποῦ εἶναι ἡ τόσσαι γλώσσαι
τῶν ἀκτινοβολούντων
σπαθιῶν; ποῦ εἶναι ἡ χεῖρες
τῶν ἐχθρῶν μας ἀμέτρητοι;
ποῦ τὰ καυχήματα; 50
ια´.

Πλατὺς καὶ σκοτεινός,
βαθὺς ἔχασκεν κ᾿ ἄφευκτος
ὁ ᾅδης ὑποκάτω τους·
ἐβουλίασαν, ἐχάθησαν,
ἐκλείσθη ὁ τάφος. 55
ιβ´.

Οὕτως ἀπὸ τὸν ἥλιον,
ὡσὰν πυρὸς σταλάγματα,
πέφτουσιν εἰς τὴν θάλασσαν
τῶν αἰώνων, καὶ χάνονται
διὰ πάντα ἡ ὥραι. 60
ιγ´.

Ὦ Νίκη, διὰ τοὺς Ἕλληνας
στεφάνους πλέξε· ἀλλ᾿ ὄχι
῾σὰν κείνους ποὺ χαρίζεις
εἰς βασιλέα κενόδοξον
αἱματοπότην· 65
ιδ´.

῾Σὰν κείνους ὄχι. Ἐπάνω τους
τὰ δάκρυα τῶν λαῶν
στάζουσι, καὶ μαραίνονται
ὀγλήγορα ὡς ἀπ᾿ ὄφιν
χόρτα καϊμένα. 70
ιε´.

Πήγαινε εἰς τὸν παράδεισον·
μία δάφνη ἐκεῖ βλαστάνει·
ἄγγελος τὴν φυλάττει
λαμπρός, καὶ τὴν ποτίζει
ψάλλων τοιαῦτα. 75
ις´.

«Αὔξανε διὰ τὸν θρίαμβον,
»διὰ τὴν ἀγάπην αὔξανε
»ἐλευθερίας, πατρίδος·
»διὰ πάντοτε ἀκεραύνωτος
»βλάστανε ὦ δάφνη. 80
ιζ´.

Ζήτει τὰ θαλερώτερα
πλέον ἄφθαρτα κλονάρια·
μ᾿ αὐτὰ πλέξε τὰ στέμματα,
καὶ πρόσθεσεν ἀκόμα
δυὸ εἰδῶν ρόδα. 85
ιη´.

Λευκὰ καὶ δροσερώτατα,
῾σὰν ἄστρα αὐγερινά,
ὑπὸ τὰ θεῖα φυτρόνουσι
πατήματα, καὶ πέφτουσι
συχνὰ εἰς τὸν κόσμον. 90
ιθ´.

Τἄχεις γνωστὰ· κ᾿ ἐστόλισες
πολλαὶς φοραὶς μ᾿ ἐκεῖνα,
τοὺς μὴ σκληρῶς πατήσαντας
τὸν ἐχθρὸν ὅταν ἔβαλεν
τ᾿ ἅρματα κάτω. 95
κ´.

Τἄχεις γνωστὰ· τὰ ἐχάρισες
εἰς ὅσους δὲν ἐξάπλωσαν
βαρεῖαν χεῖρα ἐπὶ γέροντας
ἢ παρθένους ὁπ᾿ ἔγιναν
λάφυρα μάχης. 100
κα´.

Ἐὰν τιμήσῃς ἥρωα
μ᾿ αὐτά, προσμένει ὁ τάφος
τὸ σῶμα του, προσμένουσιν
οἱ οὐρανοὶ τὸ στέφος του
καὶ τ᾿ ὄνομά του. 105


Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ 'ΤΟ ΦΑΣΜΑ'

ᾨδὴ Ἑβδόμη. Τὸ Φάσμα
στροφὴ πρώτη.

Τὸ πνεῦμα μου σκοτίζεται·
ἡ γῆ ὑπὸ τὰ ποδάρια μου
γέρνει· ἀθελήτως τρέχω
ὡσὰν ἀπὸ μίαν ράχην
βουνοῦ, εἰς λαγγάδι. 5
β´.

Μὲ σέρνει ἡ τύχη. Ὤ, πόση
νύκτα ἐμαζώχθη αὐτοῦθε
καὶ φόβος, ὅπου πέφτοντας
ἐμβαίνω· σπήλαιον εἶναι
ἢ χάσμα τοῦ ᾅδου; 10
γ´.

Ἐλύθησαν οἱ ἄνεμοι·
σφοδροί, σφοδροὶ ἐδῶ μέσα
ὡς φουσκωμένα, χύνονται,
ποτάμια ἀπὸ πολλὰ
χειμέρια νέφη. 15
δ´.

῾Σ τὸν θόρυβον σηκόνονται,
φωναὶ συχναὶ καὶ ἀσήμαντοι,
ὡς μακρὰν εἰς τὴν θάλασσαν
στεναγμοὶ πνιγομένων
μυρίων ἀνθρώπων. 20
ε´.

Βλέπω, βαθιά, μίαν σπίθα·
πλησιάζει· μεγαλόνεται·
ὡσὰν κύκλος ἀμέτρητος,
ὡς πέλαγος φλογῶδες
ἐμπρός μου ἁπλώθη. 25
ς´.

Ἐλεεινὰ ναυάγια
πλέουσιν αὐτοῦ. Μεγάλον
κορμὶ νεοσπαραγμένον
περνάει, καὶ ὡς σῶμα φαίνεται
μῖας βασιλίσσης. 30
ζ´.

Ὦ Ἑλλάς!... -Ἰδού χιλιάδες
παιδιῶν ἔτι εἰς τὰ σπάργανα
περνάουν, κ᾿ εἰς κάθε στῆθος
ἕνα μαχαῖρι στέκεται
καταχωσμένον. 35
η´.

Κοράσια, ἰδού, μητέρες
περνάουν. Ἔλαμπον πρῶτα
τὰ πλήθη αὐτῶν σὰν ἄστρα·
ἐχαίροντο, καὶ τ᾿ ἅρπαξε
θανάσιμη ὥρα. 40
θ´.

Ἔχουσι τῶν στεφάνων τους
μαδημένα τὰ ρόδα,
γυμνὰ τ᾿ ἄσπρα βυζία τους,
μιασμένα ἀπὸ τὰ χείλη
ἀγρίων βαρβάρων. 45
ι´.

Νά, καὶ οἱ σωροὶ περνάουσι
τῶν μαχίμων ἀνθρώπων,
ἔνδοξοι ναῦται, ἀείμνηστοι,
ἀνδρεῖοι στρατιῶται
κ᾿ ἥμερος ὄχλος. 50
ια´.

Ματαίως τὸ ἀκονισμένον
ἐγύμνωσαν σπαθί τους·
δάφνας ματαίως ἐμάζωξαν·
πᾶσαν ἐλπίδα ὁ ἄνεμος
ἔξαφνα ἐπῆρε. 55
ιβ´.

Ἔρημη τώρα ἡ θάλασσα
εἶναι· καὶ ἰδοὺ μακρόθεν,
ὡς νέφη εἰς τὸν ὁρίζοντα
ἑσπερινόν, ῾ξανοίγω
γῆν καὶ νησία. 60
ιγ´.

Ἐγκρημνισμέναι πόλεις
φαίνονται αὐτοῦ, καὶ λείψανα
πύργων, ναῶν, χωρίων·
ἄροτρα, βάρκες καὶ ἅρματα
ἠμελημένα. 65
ιδ´.

Ζῶντα δὲν βλέπω· οὔτ᾿ ἄφησε
κἂν ἕνα ἡ σκληρὰ τύχη
ἐπάνω εἰς τέτοιον θέατρον,
τ᾿ ἔθνους ῾νὰ κλαίῃ τὴν ἄωρον
τρισάθλιον μοῖραν. 70
ιε´.

Μεγάλη, τρομερή,
μὲ᾿ τὰ πτερὰ ἁπλωμένα,
καθὼς ἀετὸς ἀκίνητος,
κρέμεται ῾ς τὸν ἀέρα
῾ψηλὰ ἡ Διχόνοια. 75
ις´.

«Ἐγώ,» φωνάζει, «ἐγὼ
»ἀπὸ τὸν κόσμον ἔσβυσα
»ἕνα λαόν· καὶ ταύτην
»τὴν γῆν ἐξολοθρεύσασα
»τώρα ἑορτάζω.» 80
ιζ´.

Οὕτως εἰποῦσα ἡ δύσφημος,
χύνει, ἀπὸ δυὸ ποτήρια
αἷμα καὶ πορφυρίζονται
πάντες οἱ οὐράνιοι κάμποι,
ἡ γῆ καὶ ἡ νῆσοι. 85
ιη´.

Ἐλύθη, ἐλύθη ὡς ὄνειρον
τὸ φάσμα. Καθαρώτατος
ὁ ἀέρας καταβαίνει
καὶ δροσίζει τὰ χείλη μου
καὶ τὴν ψυχήν μου. 90
ιθ´.

Ὦ Ἑλλάς! - ὦ πατρίς μου!
ἐλπίδων γλυκυτάτων
μήτηρ! σὲ βλέπω ἀκόμα
ζῶσαν καὶ μαχομένην,
καὶ ἀναλαμβάνω. 95
κ´.

Φύγε, φύγε τὸν κίνδυνον,
διὰ τὸν σταυρὸν ποὺ πλύνεις
μὲ᾿ τ᾿ αἷμα σοὺ· διὰ τ᾿ ὄνομα
τῆς ἱερᾶς τῶν τέκνων σου
ἐλευθερίας. 100
κα´.

Ἕως σήμερον σὲ ὠφέλησαν
τοῦ νοὸς ἡ θεόπνευστος
φλόγα, καὶ τὰ μεγάλα,
ἀνέλπιστα, ἀναρίθμητα
ἔργα, καὶ ἡ δύναμις. 105
κβ´.

Ἀλλ᾿ ἔφθασεν ἡ ἡμέρα
κινδύνου· ἡ δοξασμένη
δάφνη τῆς κεφαλῆς σου
τρέμει· κ᾿ ὁ ἐχθρὸς προσέχει
῾νὰ τὴν ἁρπάξῃ. 110
κγ´.

Μάθε ὅτι εἰς τοὺς χοροὺς
τῶν πολέμων, ὡς ἔσωσεν
ἡ ἀνδρεία τὸν στρατιώτην,
οὕτω εἰς αὐτοὺς ἡ ὁμόνοια
σόνει τὰ ἔθνη. 115

ΟΙ ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 2009-2023

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ