ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΣΚΟΠΕΥΤΕΣ, ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ,

Αναζήτηση

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΕΛΑΣΓΟΙ

Σε βάθος χρόνου παλαιολιθικής εποχής η διαμόρφωση του αυτόχθονα αρχανθρώπου [αρχάνθρωπος Πετραλώνων 700.000πΧ] σε Πελασγό αυτόχθονα [15.000πΧ] που εντοπίζεται να γεννιέται και εξελίσσεται στην Αιγιίδα και που εξαπλώνεται μέχρι τη Μεσοποταμία. Έτσι εξηγείται η υποστήριξη του συνδετικού γενετικού κρίκου των λαών που φεύγουν για δύση και ανατολή σε διάφορες φάσεις και τους λέμε ''Αρείους'' γιους του Άρη του θεού του πολέμου.

Πελασγοί: οι Πρωτοέλληνες Άρειοι από το 30.000πΧ μέχρι το 5.000πΧ

Ο χάρτης εξετάζει την ύπαρξη γενετικού υλικού Πρωτοελλήνων Πελασγών Αρείων (G)με εξέταση ιχνών dna από κάποια ταφικά μνημεία μέχρι την εποχή της γέννησης του Χριστού. Με  J2 συμβολίζεται το γενετικό υλικό Πρωτοελλήνων Αρείων [Μυκηναίων-Μινωιτών] πολύ παλαιότερων της εποχής του χαλκού γενετική μετεξέλιξη των Πελασγών.
Διάφορες αναμενόμενες ημερομηνίες και τοποθεσίες έχουν προταθεί για την προέλευση των Πελασγών και του Haplogroup G.

Το 2012, μια μελέτη από Siiri Rootsi et al. πρότεινε ότι: «Εκτιμούμε ότι η γεωγραφική προέλευση του Hg G τοποθετείται πειστικά κάπου κοντά στην ανατολική Ανατολία , την Αρμενία ή δυτικό Ιράν .» [2]
Γεγονός που δικαιώνει τον Αντίοχο Α που ως διγενής:[ 'Ελληνας από τον πατέρα του και Πέρσης από τη μητέρα του] Πελασγός έτσι κι αλλιώς, έκτισε το τάφο του και το αντίστοιχο μνημείο στον χώρο συνάντησης τους το όρος Νεμρώδ [η περσική ονομασία του Δία]
Ιερό του Δια-Νεμρώδ τάφος του Αντίοχου Α Σελευκίδη στην Ανατολία τον τόπο συνάντησης Ελλήνων και Περσών Πελασγών

Προηγουμένως η National Geographic Society τοποθετεί τις ρίζες της αλποομάδος G που θεωρείται πως αντιστοιχεί σε αυτή των Πελασγών, με βάση την κατανομή τους σε γνωστές τους τοποθεσίες από ιστορικές πηγές, στη Μικρά Ασία την Ελλάδα και τη Μέση Ανατολή,  την τοποθετεί δε χρονικά πριν από 30.000 χρόνια και υποθέτει ότι οι άνθρωποι που φέρουν την γενετική  απλοομάδα έλαβαν μέρος στην εξάπλωση της Νεολιθικής εποχής [3], αυτή που ονομάζουμε τρίτη εκστρατεία των Αρείων μεταξύ 15.000 και 10.000πΧ

Δύο ακαδημαϊκές εργασίες έχουν επίσης προτείνει τη προέλευση στη Μικρά Ασία, ενώ διαφωνούν με την χρονολόγηση αυτή.
Semino et al. (2000) πρότειναν 17.000 χρόνια πριν. [4]
 Cinnioglu et al. (2004) πρότεινε η μετάλλαξη πραγματοποιήθηκε μόνο 9.500 χρόνια πριν. [5]



Το όνομα Πελασγοί χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, οι οποίοι αναφέρονταν στους πληθυσμούς αυτούς που θεωρούσαν προγόνους των Ελλήνων και αυτόχθονες κάτοικους της περιοχής της σημερινής Ελλάδας και Μικράς Ασίας μέχρι την Αρμενία.

Κάποιοι, κυρίως μεταγενέστεροι, το χρησιμοποιούν επίσης για να περιγράψουν αμιγώς πρωτοελληνικούς πληθυσμούς.

Σύγχρονοι ιστορικοί, αρχαιολόγοι και γλωσσολόγοι έχουν προσπαθήσει ωστόσο να συνδέσουν τους Πελασγούς, με έναν όρο με μάλλον ασαφές περιεχόμενο τον όρο Άρειοι και Ινδοευρωπαίοι, με διάφορους υλικούς πολιτισμούς, γλωσσολογικές ομάδες κ.λ.π. αλλά πρόκειται περί άλυτου "προβλήματος" λόγω έλλειψης αποδείξεων και πολλών ύποπτων ρατσιστικών καπηλειών του ζητήματος αυτού. Όπως έγινε από τους Γερμανούς ρατσιστές Ναζί που καπηλεύτηκαν και  λέρωσαν με αίμα το σύμβολο τους τη Σώστικα ή αγκυλωτό σταυρό ή μαίανδρο ή λαβύρινθο.


Τμήμα Πρωτομυκηναϊκής ασπίδας με σώστικες μαιάνδρους και μινωικούς κυματισμούς σύμβολα του Ελληνισμού που βρίσκουμε παντού παγκοσμίως


Οι συνεχείς επεξεργασίες των ελληνικών παραδόσεων και μύθων καθιστούν δύσκολο το διαχωρισμό σαφών "αναμνήσεων ιστορικών γεγονότων" και μυθοπλασίας όσον αφορά τις πληροφορίες που δίνουν οι αρχαίοι συγγραφείς για τους Πελασγούς.[1]


Περιοχές όπως η Θεσσαλία και η Αττική θεωρούνταν παραδοσιακά ως περιοχές στις οποίες κατοικούσαν Πελασγοί.
Γενάρχης των Πελασγών αναφέρεται ο Πελασγός ως ο πρώτος άνθρωπος που γεννήθηκε από τη γη [Αυτόχθων]. Με τ' όνομά του συνδέθηκαν πολυάριθμοι θρύλοι και παραδόσεις.
Ο Ζεύς [Δίας ο 1ος] που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Δικταίο Άντρο στη Κρήτη ήταν ο Θεός των Πελασγών.Οπότε αν όντως ήταν θεοποιημένο ιστορικό πρόσωπο υπήρξε από τους πρώτους και αξιολογότερους Βασιλείς των Πελασγών που είναι συνεπώς γεννήτορες των Μυκηναίων και των Μινωιτών
[και οι δύο όροι προσδιορίζουν  παγκόσμιας εμβέλειας ελληνικούς πολιτισμούς που έδρασαν με έδρα Μυκήνες και Κνωσσό αντίστοιχα, ως ναυτικές και στρατιωτικές υπερδυνάμεις από το τέλος της παλαιολιθικής εποχής μέχρι το τέλος της Εποχής του Χαλκού].
Οι Πελασγοί ήταν πολύ προγενέστεροι των Μινωιτών και των Μυκηναίων που υπήρξαν η εξέλιξη τους σαν οι δύο πόλοι του Ελληνισμού σε βάθος χρόνου που εκτείνεται πολύ παραπάνω της εποχής του Χαλκού έως την Παλαιολιθική εποχή αφού ο Πελασγός φαίνεται από την παράδοση να είναι αρχηγός-βασιλιάς πολύ πρωτόγονης φυλής που ζει σε ξύλινες καλύβες ντύνονται με δέρματα κλπ .
Ως Χάρτης με τοποθεσίες στις οποίες αρχαίοι συγγραφείς ανέφεραν ότι κατοικούσαν Πελασγοί

1 Ιστορικές μαρτυρίες
2 Τόποι στους οποίους αρχαίοι συγγραφείς ανέφεραν ότι κατοικούσαν Πελασγοί
2.1 Πελοπόννησος
2.2 Αττική
2.3 Φθία - Φθιώτιδα
2.4 Ήπειρος
2.5 Μακεδονία
2.6 Σαμοθράκη
2.7 Ίμβρος - Λήμνος
2.8 Λέσβος
2.9 Κυκλάδες
2.10 Κρήτη
2.11 Ελλήσποντος
2.12 Μικρά Ασία
2.13 Κύπρος
2.14 Ετρουρία
2.15 Σκιάθος
3 Πηγές

Ιστορικές μαρτυρίες
Περί των Πελασγών έχουν αφήσει μαρτυρίες πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς από τους μυθικούς χρόνους.
Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται οι: Ησίοδος, Όμηρος, Έφορος, Στράβων, Σκύμνος, Ηρόδοτος, Μενεκράτης, Παυσανίας, Θουκυδίδης, Ευριπίδης, Αισχύλος, Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, Αντικλείδης, καθώς και ο Πλάτων.

Ο Όμηρος περιγράφει τον Αχιλλέα να προσεύχεται στον Δωδώνιο Δία σαν τον αρχέγονο Θεό των Πελασγών: «Βασιλέα Ζευ, φώναξε, Άρχοντα της Δωδώνης, θεέ των Πελασγών, που κατοικούν μακριά, που έχεις τη χειμωνιάτικη Δωδώνη κάτω από την εξουσία σου, όπου οι Ιερείς σου οι Σελλοί κατοικούν γύρω σου με τα πόδια τους άπλυτα και τα καταλύματά τους πάνω στο έδαφος[2].»
Οι αναφορές των παραπάνω ακολουθούν κατά περιοχή εξάπλωσης των Πελασγών.

Τόποι στους οποίους αρχαίοι συγγραφείς ανέφεραν ότι κατοικούσαν Πελασγοί

Πελοπόννησος
Ξεκινώντας από την Ελληνική Μυθολογία, ο Ησίοδος παραδίδει την παράδοση ότι πρώτος κάτοικος της Αρκαδίας ήταν ο Πελασγός, ο δε Έφορος ότι όλοι οι Πελασγοί είναι αρκαδικής καταγωγής, σημείο που αναφέρει ο Στράβων [3]. Ο δε Παυσανίας συμπληρώνει πως την εποχή που βασίλευε ο Πελασγός, όλη η Πελοπόννησος λεγόταν Πελασγία ή Αχαϊκόν Άργος. Ο δε Διονύσιος Αλικαρνασσεύς διατρανώνει: "των Πελασγών το γένος εκ Πελοποννήσου το αρχαίον" (Ι 17). Αλλά και ο Ευριπίδης στο έργο του "Αρχέλαος" αναφέρει πως "όταν ο Δαναός ήλθε στο Άργος κι έκτισε την πόλη του Ινάχου, και ενώ οι κάτοικοι λέγονταν "Πελασγιώται" εκείνος τους όρισε με νόμο αυτοί σε όλη την αρχαία Ελλάδα να λέγονται Δαναοί". Επίσης, ο Ηρόδοτος σημειώνει πως "όσο καιρό οι Ίωνες κατοικούσαν στη Πελοπόννησο στη περιοχή της σημερινής Αχαΐας, πριν ακόμη να έλθουν ο Δαναός και ο Ξούθος ονομάζονταν Πελασγοί Αιγιαλείς και που έλαβαν τελικά το όνομα Ίωνες από τον Ίωνα του Ξούθου"[4]. Τέλος, ο Στράβων αναφέρει ότι ο Αισχύλος στις "Ικέτιδες", καθώς και στις "Δαναΐδες" αναφέρεται στη καταγωγή των Πελασγών από το Άργος (Ε κεφ. Β).

Αττική
Ο Ηρόδοτος αναφέρει την ύπαρξη Πελασγικού έθνους στην Αττική[5] και συμπληρώνει πως όταν ο Κροίσος θέλησε να μάθει ποιοι Έλληνες είναι οι πιο ισχυροί, βρήκε πως πρώτοι ήταν οι Λακεδαιμόνιοι και μετά οι Αθηναίοι, οι πρώτοι από τη φυλή των Δωριέων και οι δεύτεροι από των Ιώνων. "Πράγματι αυτοί οι λαοί ήσαν οι πλέον εξέχοντες, οι δεύτεροι μεν καταγωγής Πελασγικής, οι πρώτοι δε καταγωγής ελληνικής"*.
(*) Για τη διάκριση πελασγική - ελληνική, δείτε παρακάτω

Φθία - Φθιώτιδα
Στους Πελασγούς της Φθίας αναφέρεται ο Στράβων. Εκεί, μεταξύ άλλων περιοχών, ζούσαν Πελασγοί και κατονομάζει τη μία από τις τέσσερις πόλεις του κράτους Πηλέα - Αχιλλέα, το οποίο συμπίπτει με τη σημερινή Ανατολική - Βορειανατολική Φθιώτιδα και τμήματα των σημερινών νομών Λαρίσης και Μαγνησίας, το Πελασγικόν Άργος, την αποκαλούμενη αργότερα Κρεμαστή Λάρισα (σημερινή κωμόπολη Πελασγία) στην περιοχή που εκτείνονταν από "τη Θεσσαλία μεταξύ των εκβολών του Πηνειού και των Θερμοπυλών μέχρι της ορεινής χώρας σε όλη την έκταση της Πίνδου, αφού οι Πελασγοί ήταν κυρίαρχοι των τόπων αυτών" και ιδιαίτερα πως είχαν επεκταθεί "προπάντων μεταξύ των Αιολέων που ήταν ανά τη Φθία και τη Θεσσαλία."[6]
Σημειώνεται, όμως, ότι αργότερα, κατά τους ιστορικούς χρόνους, το νότιο τμήμα της Θεσσαλίας μεταξύ Λάρισας και Φερών διατηρούσε το όνομα Πελασγιώτις.

Ήπειρος
Στην Ιλιάδα, αναφέρεται στην προσευχή του Αχιλλέα ο Ζευς, ο οποίος προσφωνείται βασιλιάς της Δωδώνης και των Πελασγών. [7]
Η Ήπειρος και ιδιαίτερα η Δωδώνη αποτελούσε το κέντρο των Πελασγών. Ο Στράβων μνημονεύει τον Ησίοδο, ο οποίος είχε αποκαλέσει τη Δωδώνη ως το Πελασγών έδρανο (fr.225). Εδώ υπήρχε και το μέγα ιερό του Δωδωναίου Διός, το περίφημο ομώνυμο μαντείο καθώς και ένα από τα αρχαιότερα θέατρα του ελλαδικού χώρου.

Μακεδονία
Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Αισχύλου στο έργο Ικέτιδες (250), όπου ο Βασιλιάς Πελασγός αναφέρει: "Του γηγενούς Παλαίχθονος είμαι εγώ γιος, ο Πελασγός, που κυβερνώ τη χώρα. Και αφού είμαι ο βασιλιάς επόμενο είναι να πάρουν από μένα τ΄ όνομά τους οι Πελασγοί που κατοικούν τη χώρα. Όλη αυτή που τη διασχίζει ο αγνός Στρυμόνας στη δυτική πλευρά του. Και τη χώρα των Περραιβών ακόμη εξουσιάζω και όσα μέρη είναι πέρα από την Πίνδο και της Δωδώνης τα βουνά. Τα σύνορά μου ορίζει η θάλασσα"[8].

Σαμοθράκη
Κατά τον Ηρόδοτο, "τη Σαμοθράκη κατοικούσαν παλαιότερα Πελασγοί". [9]. Από τους Πελασγούς προέρχονται τα Καβείρια μυστήρια.

Ίμβρος - Λήμνος
Ο Ηρόδοτος, αναφερόμενος στον 5ο αιώνα π.Χ., σημειώνει τόσο για την Ίμβρο όσο και για τη Λήμνο, ότι την εποχή εκείνη και τα δύο αυτά νησιά τα κατοικούσαν ακόμα οι Πελασγοί[10].

Λέσβος
Και η Λέσβος κατά τον Στράβωνα, (Ε, κεφ.Β΄), λεγόταν Πελασγία, που σαφώς σημαίνει ότι κατοικείτο από Πελασγούς.

Κυκλάδες
Κατά την Περσική εκστρατεία, ο Ηρόδοτος αναφέρει πως οι Κυκλάδες πρόσφεραν 17 πλοία συμπληρώνοντας ότι "και αυτοί ήταν λαός Πελασγικός που αργότερα όμως ονομάσθηκαν Ίωνες" [11].

Κρήτη
Για τους Πελασγούς στην Κρήτη παραδίδεται από τον Όμηρο, στην Οδύσσεια (Τ 175) η παρουσία των "δίων Πελασγών". [12]

Ελλήσποντος
Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως στον Ελλήσποντο πελασγικές εγκαταστάσεις υπήρχαν στις περιοχές Πλακία και Σκυλάκη και πως οι Πελασγοί αυτοί του Ελλησπόντου προέρχονταν από την Αττική[13].

Μικρά Ασία
Ο Όμηρος στην Ιλιάδα χαρακτηρίζει τους γείτονες των Κιλίκων της Τρωάδας Πελασγούς και συγκεκριμένα αναφέρει πως "ο Ιππόθοος οδηγούσε τα φύλα των κονταρομάχων Πελασγών αυτών που κατοικούσαν στην εύφορη Λάρισσα[14]. Ο δε Μεκράτης ο Ελαΐτης θεωρεί τους Πελασγούς κατοίκους όλης της Ιωνικής παραλίας: "την παραλίαν την νυν Ιωνικήν πάσαν από Μυκάλης αρξαμένην υπό Πελασγών οικείσθαι πρότερον". Ακόμη όμως και ο Ηρόδοτος επισημαίνει για τους Αιολείς πως "στους παλαιότερους χρόνους και αυτοί λέγονταν Πελασγοί".

Κύπρος
Και για την Κύπρο ο Ηρόδοτος αναφέρει πως είχαν μεταναστεύσει εκεί Πελασγοί από την Αρχαία Αθήνα, τη Σαλαμίνα, την Κύθνο και από την Αρκαδία[15]. Μάλιστα ο Βασιλιάς της Τεγέας, Αγαπήνωρ, ήταν ο ιδρυτής της Πάφου. Η δε κυπριακή διάλεκτος ομοιάζει με την αρκαδική, εξ ου και γίνεται λόγος για την αρκαδοκυπριακή διάλεκτο ή Νότια Αχαϊκή, διάλεκτο των αρχαίων ελληνικών. Επίσης κατά την παράδοση, ο Αιακίδης Τεύκρος με μερικούς Τρώες αιχμαλώτους ήταν εκείνος που έκτισε τη Σαλαμίνα της Κύπρου.

Ετρουρία
Ο Αθηναίος Αντικλείδης, Αλεξανδρινός ιστορικός, παραδίδει κατά μαρτυρία του Στράβωνα (E κεφ.B) πως οι Πελασγοί εκείνοι που ζούσαν στη Μακεδονία και στην Αττική ήταν εκείνοι που κατοίκησαν και στα γύρω από την Ίμβρο και τη Λήμνο μέρη και πως μερικοί απ' αυτούς υπό τον Λύδο τον Τυρρηνό μετανάστευσαν στην Ιταλία, που απετέλεσαν και στη συνέχεια το έθνος των Τυρρηνών ή Ετρούσκων.


Σκιάθος
Σύμφωνα με διάφορες ιστορικές πηγές οι Πελασγοί ήταν οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού. Μάλιστα έχει βρεθεί και οικισμός τους στον Ξάνεμο στην πλαγιά Κεφάλα.

Πηγές
Για κάποιες γενικές πληροφορίες επί του θέματους, βλ.
 Christiane Sourvinou-Inwood Herodotos (and others) on Pelasgians, στο "Herodotus and his world", Oxford University Press, 2003 και

 Michel B. Sakellariou Pelasgés, στο "Peuple préhelléniques d'origine indo-européennee", Εκδοτική Αθηνών, 1977

 Όμηρος, "Ιλιάδα", ραψωδία Β, 681-685

 Στράβων, Γεωγραφικά, Βιβλίο Ε' - [...]καὶ γὰρ Ἀρκαδικὸν ἔθνος φασί, καθάπερ τὸ Πελασγικόν, καὶ πλανητικὸν ἄλλως, ὥσπερ ἐκεῖνο.

 Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Ζ', 94 - Ἴωνες δὲ ὅσον μὲν χρόνον ἐν Πελοποννήσῳ οἴκεον τὴν νῦν καλεομένην Ἀχαιίην, καὶ πρὶν ἢ Δαναόν τε καὶ Ξοῦθον ἀπικέσθαι ἐς Πελοπόννησον, ὡς Ἕλληνες λέγουσι, ἐκαλέοντο Πελασγοὶ Αἰγιαλέες, ἐπὶ δὲ Ἴωνος τοῦ Ξούθου Ἴωνες.

Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Α', 57 - [...]τὸ Ἀττικὸν ἔθνος ἐὸν Πελασγικὸν[...]

 Strabo, Geography, Book V, 2.4 (LacusCurtius) - And Thessaly is called "the Pelasgian Argos" (I mean that part of it which lies between the outlets of the Peneius River and Thermopylae as far as the mountainous country of Pindus), on account of the fact that the Pelasgi extended their rule over these regions.

 Όμηρος, Ιλιάδα, Π' 233-235 - [...]Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε Πελασγικὲ[...]

 Αισχύλος, Ικέτιδες, στ.250-260 (Perseus) - τοῦ γηγενοῦς γάρ εἰμ' ἐγὼ Παλαίχθονος ἶνις Πελασγός, τῆσδε γῆς ἀρχηγέτης. ἐμοῦ δ' ἄνακτος εὐλόγως ἐπώνυμον γένος Πελασγῶν τήνδε καρποῦται χθόνα. καὶ πᾶσαν αἶαν+, ἧς δι' ἁγνὸς ἔρχεται Στρυμών, τὸ πρὸς δύνοντος ἡλίου, κρατῶ. ὁρίζομαι δὲ τήν τε Περραίβων χθόνα, Πίνδου τε τἀπέκεινα, Παιόνων πέλας, ὄρη τε Δωδωναῖα. συντέμνει δ' ὅρος ὑγρᾶς θαλάσσης: τῶνδε τἀπὶ τάδε κρατῶ

Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Β', 51 - τὴν γὰρ Σαμοθρηίκην οἴκεον πρότερον Πελασγοὶ[...]

 Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Ε', 26 -[...]λαβὼν δὲ παρὰ Λεσβίων νέας εἷλε Λῆμνόν τε καὶ Ἴμβρον, ἀμφοτέρας ἔτι τότε ὑπὸ Πελασγῶν οἰκεομένας.

 Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Ζ', 95 -[...]νησιῶται δὲ ἑπτακαίδεκα παρείχοντο νέας, ὡπλισμένοι ὡς Ἕλληνες, καὶ τοῦτο Πελασγικὸν ἔθνος; ὕστερον δὲ Ἰωνικὸν ἐκλήθη κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον καὶ οἱ δυωδεκαπόλιες Ἴωνες οἱ ἀπ᾽ Ἀθηνέων.

Όμηρος, Οδύσσεια, τ' 175 - Κρήτη τις γαῖ' ἔστι μέσῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ[...]ἐν δ' ἄνθρωποι πολλοὶ ἀπειρέσιοι, καὶ ἐννήκοντα πόληες·[...] ἐν μὲν Ἀχαιοί, ἐν δ' Ἐτεόκρητες μεγαλήτορες, ἐν δὲ Κύδωνες Δωριέες τε τριχάϊκες δῖοί τε Πελασγοί.

 Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Α', 57 -[...]καὶ τῶν Πλακίην τε καὶ Σκυλάκην Πελασγῶν οἰκησάντων ἐν Ἑλλησπόντῳ, οἳ σύνοικοι ἐγένοντο Ἀθηναίοισι, καὶ ὅσα ἄλλα Πελασγικὰ ἐόντα πολίσματα τὸ οὔνομα μετέβαλε.

 Όμηρος, Ιλιάδα, Β' 840 - Ἱππόθοος δ' ἄγε φῦλα Πελασγῶν ἐγχεσιμώρων τῶν οἳ Λάρισαν ἐριβώλακα ναιετάασκον·

Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Ζ', 90 - οὗτοι μὲν οὕτω ἐστάλατο, Κύπριοι δὲ παρείχοντο νέας πεντήκοντα καὶ ἑκατόν, ἐσκευασμένοι ὧδε· τὰς μὲν κεφαλὰς εἱλίχατο μίτρῃσι οἱ βασιλέες αὐτῶν, οἱ δὲ ἄλλοι εἶχον κιθῶνας, τὰ δὲ ἄλλα κατά περ Ἕλληνες. τούτων δὲ τοσάδε ἔθνεα εἰσί, οἳ μὲν ἀπὸ Σαλαμῖνος καὶ Ἀθηνέων, οἳ δὲ ἀπ᾽ Ἀρκαδίης, οἳ δὲ ἀπὸ Κύθνου, οἳ δὲ ἀπὸ Φοινίκης, οἳ δὲ ἀπὸ Αἰθιοπίης, ὡς αὐτοὶ Κύπριοι λέγουσι.

Οι Πελασγοί και τα κατά τόπους σύμβολα τους:


Τα πανάρχαια Πρωτοελληνικά φύλα
Πελασγικά φύλα:

Άονες
Άβαντες
Αιγιαλείς
Δόλοπες
Καύκωνες
Κουρήτες
Κραναοί
Μινύες
Τέμμικες
Τηλεβόες (Ταφίοι)
Φλεγύες
Αθαμάνες,
 Αιολείς,
 Αινιάνες ,
Αιτωλοί,
 Δερσαίοι,
 Δωριείς,
 Επειοί,
 Κάρες,
 Κίκονες,
 Λαπίθες,
 Λέλεγες,
 Μάγνητες,
 Μαίδοι,
 Μαλιείς,
 Μυρμιδόνες,
 Οιταίοι,
 Φρύγιοι
 Ύαντες
Λυδοί
Τρώες ή Τεύκροι
Χετταίοι ή Χιττίτες
Πέρσες
Φοίνικες
Φιλισταίοι
Ετρούσκοι
Ιλλυριοί
Θράκες
Μακεδόνες
Ηπειρώτες


Αρχαία Ελληνικά φύλα μετεξέλιξη των παραπάνω
Οι Ίωνες,  οι Αχαιοί, οι Αιολείς και οι Δωριείς

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

Η εκστρατεία των Αρείων σύμφωνα με τα στοιχεία έγινε το 1800πΧ

Όπως στην Ελληνική μυθολογία ξεκινάνε όλα από την αρχή από το Χάος έτσι κι εδώ οφείλουμε να φωτίσουμε λίγο εκείνες τις περιόδους της προϊστορίας μας που είναι σχεδόν άγνωστες.

Τι συνέβη λοιπόν από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι τους ιστορικούς χρόνους;

Ας οργανώσουμε με ιστορικούς όρους την προϊστορία:
Η προϊστορία χωρίζεται στις εξής περιόδους:

Παλαιολιθική (2.5 εκ. - 10000 π.Χ.)
Μεσολιθική (10000 - 3000 π.Χ.)
Νεολιθική (3000 - 2000 π.Χ.)
Χαλκολιθική (3500 - 1500 π.Χ.)
Εποχή του Χαλκού (2000 - 1000 π.Χ.)
Εποχή του Σιδήρου (1600 - 600 π.Χ.)


Παλαιολιθική περίοδος 2,5εκ-10.000πΧ
εργαλείο παλαιολιθικής εποχής

Ως Παλαιολιθική περίοδος ορίζεται το πρωιμότερο τμήμα της Λίθινης Εποχής ή Εποχής του Λίθου, κατά τη διάρκεια της οποίας ο άνθρωπος χρησιμοποίησε λίθινα τεχνουργήματα και εκτείνεται σε μια μεγάλη περίοδο που ξεκίνησε πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια περίπου έως το 10.000 π.Χ., το τέλος δηλαδή της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων ή Παγετώδους.

Διαιρείται:
1 Κατώτερη Παλαιολιθική
2 Μέση Παλαιολιθική
3 Ανώτερη Παλαιολιθική

στην Κατώτερη Παλαιολιθική,
με τις πρώιμες μορφές ανθρωπιδών και την παρουσία λίθινων χειροπελέκεων, η οποία τελειώνει περίπου το 80.000 π.Χ.

στην Μέση Παλαιολιθική 
ή Μουστέρια, την εποχή του ανθρώπου του Νεάντερταλ που τελειώνει περίπου το 33.000 π.Χ. και
Μια χρονική εξέλιξη των ειδωλίων όπως εμφανίζονται ανά τον κόσμο από το 35.000πΧ μέχρι σήμερα.

στην Ανώτερη Παλαιολιθική 
 περίοδο κατά την οποία έγινε και η ανάπτυξη του homo Sapiens, έως το 10.000 π.Χ., οπότε και ξεκινά η μεταβατική Μεσολιθική περίοδος.


Κατώτερη Παλαιολιθική -80.000 πΧ,
Τα αρχαιότερα αναγνωρίσιμα εργαλεία, κατασκευασμένα από ανθρωπίδες είναι απλά λίθινα τσεκούρια, σαν κι αυτά που ανακαλύφθηκαν στο Ολντουβάι (Olduvai) της Τανζανίας. Τα συγκεκριμένα λίθινα εργαλεία «κατασκευάστηκαν» περίπου πριν από 1 εκατομμύριο χρόνια από τον Αυστραλοπίθηκο (Αustralopithecus africanus), πρόγονο των σύγχρονων ανθρώπων. Θρυμματισμένοι λίθοι (ηώλιθοι) θεωρούνται τα αρχαιότερα εργαλεία, αλλά είναι αδύνατον να ξεχωρίσει κανείς τους εσκεμμένα θρυμματισμένους λίθους από εκείνους που προκύπτουν από τη φυσιολογική διαδικασία της διάβρωσης. Ανάμεσα στα σημεία που βρέθηκαν συγκεντρωμένα πολλά λίθινα εργαλεία και θεωρούνται τόποι παραγωγής του Homo erectus περιλαμβάνουν το σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής στην Ελλάδα και του Αρχάνθρωπου των Πετραλώνων 700.000 πχ καθώς και το Κουκουτιενιάν της Κίνας και αρκετές περιοχές της Ευρώπης, της Αφρικής και της Ασίας από το 500.000 έως το 100.000 π.Χ.

Τα λίθινα εργαλεία αυτής της περιόδου είναι δύο τύπων. Ο ένας αποκαλείται τύπος πυρήνα και προκύπτει από τη σταδιακή αφαίρεση υλικού, έως ότου διαμορφωθεί η κατάλληλη κόψη, ο άλλος τύπος θραυσμάτων και προκύπτει από τις θραύσματα λίθου που δημιουργούνται κατά τη θραύση ή την κατεργασία του λίθου.
Οι χειροπελέκεις ήταν το τυπικό εργαλείο αυτών των πρώιμων κυνηγών και τροφοσυλλεκτών.

Μέση Παλαιολιθική -33.000 πΧ
Η Μέση Παλαιολιθική περιλαμβάνει τον Μουστέριο πολιτισμό, ο οποίος συνδέεται συχνά με τον άνθρωπο του Νεάντερταλ (homo neandertalensis), ο οποίος έζησε στο μεσοδιάστημα της περιόδου 100.000 - 40.000 π.Χ. Υπολείμματα αυτής της φάσης του ανθρώπινου πολιτισμού έχουν βρεθεί σε σπήλαια, όπως και ενδείξεις χρήσης της φωτιάς. Οι Νεάντερταλ ήταν κυνηγοί προϊστορικών θηλαστικών και ενδείξεις της παρουσίας τους έχουν βρεθεί στην Ευρώπη, τη Β. Αφρική, την Παλαιστίνη και τη Σιβηρία. Τα εργαλεία αυτής της περιόδου, που περιλαμβάνουν λίθινες φολίδες, επεξεργασμένα οστά, οστέινες βελόνες κ.λπ., υποδεικνύουν ότι χρησιμοποιούσαν δέρματα για την κάλυψη του σώματος. Είναι πιθανό, επίσης, να ασκούσαν πρωτόγονες θρησκευτικές πρακτικές -ταφικές στη φύση τους- κατά τις οποίες τα σώματα των νεκρών βάφονταν με ώχρα.
Στην Ελλάδα βρέθηκαν εργαλεία της εποχής αυτής στην Ήπειρο (Πρέβεζα, Παραμυθιά, Ιωάννινα), στη Θεσσαλία (περιοχή Μαγούλα Καρδίτσας) και στα Πετράλωνα της Χαλκιδικής.
Λίθινα εργαλεία, αντιπροσωπευτικά δείγματα του πολιτισμού της εποχής του μουστέριου, που ανακαλύφθηκαν στο Πλακάρ της Γαλλίας (Ινστιτούτο Παλαιοντολογίας, Ρώμη).

Ανώτερη Παλαιολιθική -10.000 πΧ,
Στην Ανώτερη Παλαιολιθική περίοδο ο άνθρωπος του Νεάντερταλ εξαφανίζεται και αντικαθίσταται από ένα είδος Homo sapiens τον άνθρωπο Cro-Magnon και τον άνθρωπο Grimaldi.
Στο κλείσιμο της παλαιολιθικής αναπτύχθηκαν αρκετοί στοιχειώδεις πολιτισμοί όπως
ο Ωρινάκιος,
ο Περιγόρδιος,
ο Σολουτραίος και
ο Μαγδαληναίος.
Το κυνήγι γίνεται πλέον ομαδική ενασχόληση και εντατικοποιείται η αλιεία, ενώ έχουμε και τις πρώτες αποφασιστικές ενδείξεις για την ύπαρξη συστημάτων πίστης επικεντρωμένων στην μαγεία και το υπερφυσικό. Κατασκευάζονται καλύβες, αντί για σπήλαια, ραμμένα ρούχα, αναπτύσσεται η πρωτόγονη γλυπτική και ζωγραφική, χρησιμοποιούνται λεπίδες οψιανού.

Ο οψιανός είναι πολύ σκληρό πέτρωμα και στην Ελλάδα υπάρχει σε  νησιωτική περιοχή και μάλιστα μόνο στη Μήλο γεγονός που μας επέτρεψε να στοιχειοθετήσουμε την απόδειξη για την ύπαρξη ανεπτυγμένης ναυτιλίας στον Ελλαδικό χώρο, αφού η Μήλος από κει που βρέθηκαν εργαλεία οψιανού απείχαν 80χλμ και το εύρημα είναι του 12000 πΧ. Άρα αυτοί που είχαν πρόσβαση στον οψιανό διέθεταν πλοιάριο κατάλληλο να καλύψει 80 χλμ στη θάλασσα του Αιγαίου από τις πιο δύσκολες τις Μεσογείου.

Αυτά βέβαια είναι ορισμένα από τα ευρήματα που στοιχειοθετούν τις ενδείξεις πολιτισμού. Επίσης, είναι πιθανό οι άνθρωποι του Ωρινάκιου πολιτισμού να μετανάστευσαν στην Ευρώπη έχοντας ήδη καλλιεργήσει τον πολιτισμό τους στην Μικρά Ασία ή και πιο ανατολικά. Τα λίθινα εργαλεία τους είναι λεπτοδουλεμένα και χρησιμοποιούσαν οστά και ελεφαντοστούν για τη δημιουργία περιδεραίων. Σε αυτή την περίοδο ανήκουν οι αποκαλούμενες Αφροδίτες (ειδώλια θηλυκών θεoτήτων με υπερτονισμένα τα γεννητικά όργανα) και τα περιγραφικά σχέδια σε τοίχους σπηλαίων.
Οι κυνηγοί της Σολουτραίας φάσης του πολιτισμού εισήλθαν στην Ευρώπη πιθανώς επίσης από την Ανατολή εκδιώκοντας ή υποτάσσοντας του Ωρινάκιους προκατόχους. Οι Σολουτραίοι κατασκεύαζαν εξαιρετικές αιχμές δοράτων στο σχήμα του φύλλου δάφνης και απασχολούνταν με την εξημέρωση αλόγων. Οι Σολουτραίοι όπως και οι Ωρινάκιοι αντικαταστάθηκαν από τους Μαγδαληναίους.
Η Μαγδαληναία είναι η τελευταία και η πλέον εντυπωσιακή φάση της Παλαιολιθικής περιόδου.
Τα τεχνουργήματά τους υποδεικνύουν ανεπτυγμένες κοινωνίες αλιέων και κυνηγών. Ανάμεσα στα εργαλεία τους συγκαταλέγονται οι μικρόλιθοι, λεπτοδουλεμένοι λίθοι που υποδεικνύουν υψηλή τεχνική επεξεργασίας, καμάκια και βάρκες. Ωστόσο, η κορωνίδα της Μαγδαληναίας φάσης του ανθρώπινου πολιτισμού θεωρείται η αναθέρμανση της τέχνης και ιδιαίτερα η ζωγραφική των σπηλαίων.

Χρονολόγιο
Παλαιολιθική περίοδος

Κατώτερη Παλαιολιθική-80.000 πΧ

2.8 εκ. Το γένος Χόμο εμφανίζεται ως σαρκοβόρο είδος
2.5 εκ. Ίχνη πρώιμων εργαλείων
700.000 Εμφάνιση των κυνηγών-συλλεκτών 
Έλεγχος της φωτιάς από τους προγόνους του ανθρώπου τους Αρχάνθρωπους, αρχές καλλιέργειας δημητριακών.

Μέση Παλαιολιθική -30.000πΧ

300.000–30.000 Μουστιαία περίοδος και εμφάνιση των Νεάντερταλ στην Νότια Ευρώπη, η Βόρεια ήταν ακόμη παγωμένη μόλις το 18.000 ξεπαγώνει.[1]

200.000 Εμφάνιση των ανατομικά σύγχρονων ανθρώπων με την εμφάνιση των Χόμο σάπιενς σάπιενς στην Αφρική και νότιο Ευρώπη [Ενωμένες με την Ιταλική χερσόνησο].
Από τα ανθρωπολογικά ευρήματα εξάλλου έχουν εντοπιστεί οι χρονολογίες των κοινών προγόνων όλων των ανθρώπων ως εξής:
170.000  Μιτοχόνδρια Εύα: Η γυναίκα από την οποία προέρχονται όλοι οι σημερινοί άνθρωποι-- το μιτοχονδριακό DNA της είναι ίδιο με όλων των σημερινών ανθρώπων.Μόλις το 60.000  Χρωμοσωμικός Αδάμ: Ο άντρας από τον οποίο προέρχονται όλοι οι σημερινοί άνθρωποι --- το Υ-Χρωμόσωμά του είναι ίδιο με όλων των σημερινών ανθρώπων

170.000–83.000 Χρήση βασικού ρουχισμού[2]

75.000 Έκρηξη του ηφαιστείου της Τόμπα[3]
Η ισχυρή έκρηξη ηφαιστείου στη λίμνη Τόμπα της Σουμάτρας προκάλεσε μεγάλη μείωση του πληθυσμού των ανθρώπων σε περίπου 8.000  άτομα, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη μιας αρχέγονης γλώσσας κοινής για όλους τους ανθρώπους της εποχής εκείνης.
70.000–50.000 Εμφανίζονται τα σύγχρονα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς, όπως χρήση γλώσσας και ανεπτυγμένες γνωστικές λειτουργίες.


50.000-45.000 Μετανάστευση εξερεύνηση των Χόμο Σάπιενς από την Νότια Ευρώπη, στην κεντρική Ευρώπη, στην Αφρική και από εκεί στην Ασία και πίσω. Πιθανώς υπήρξε και άλλη νωρίτερα ήδη από το 130.000.[4]

Η εκστρατεία αυτή όπως θα δούμε έγινε επανειλλημένως από τον ίδιο λαό κάθε φορά: τους Έλληνες και μάλιστα για τους ίδιους λόγους: Εξερεύνηση.
130.000πΧ, πρώτη εξερεύνηση
50.000πΧ,δεύτερη εξερεύνηση
15.000πΧ,τρίτη εξερεύνηση
1800πΧ,τέταρτη εξερεύνηση
300 πΧ,πέμπτη εξερεύνηση
Μινωική τοιχογραφία 4500πΧ στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης στην αίθουσα του αρχηγού του Στόλου.
Οι Ευρωπαϊκοί ναυτικοί δρόμοι που μπόρεσαν να ακολουθήσουν και οι Βίκινγκς πολλές χιλιετηρίδες μετά τους Μινυούς τους Μινωίτες τους Φοίνικες ανοίχτηκαν από το Διόνυσο.
Το μινωικό σύμβολο του σπιραλ ή λαβύρινθος στον πολιτισμό cucunati trypollitan 7000πΧ στην Ουκρανία, τη Ρουμανία στο ναυτικό κατέβασμα από τους υπερβόρειους μέσω ποταμών  
Όπου G Πελασγοί Μινυοί, όπου j2 Μυκηναίοι Ηρακλειδείς τα γενετικά ίχνη τους διατηρούνται ακόμη μέχρι την εποχή του Χριστού που εξετάζει ο χάρτης.
Ο Διόνυσος με τους Πρωτοέλληνες: Πελασγούς κι Ετεοκρήτες  το 15.000 πΧ πριν τον πρώτο από τους τρεις μεγάλους κατακλυσμούς εξερεύνησε τους υπερβόρειους και δημιούργησε τους ναυτικούς δρόμους, τη ναυτική τεχνολογία, [που πολύ αργότερα χρησιμοποίησαν οι Βίκινγκς], εξερεύνησε την νέα Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία και την Άπω Ανατολή διαδίδοντας, τις ανακαλύψεις για το λάδι, το ψωμί, το μέλι, το μελόκρασο, το κρασί, το τυρί, το άλογο, τη χρήση του πετρελαίου για την αδιαβροχοποίηση των πλοίων,τους χάρτες, τη γραφή.

Σώστικα το σύμβολο των Ηρακλειδών Μινυών και Μινωιτών στα πέρατα του κόσμου σήμερα.


Η Σώστικα στην άπω ανατολή

Άρειοι είναι οι Μυκηναίοι [Ηρακλείδες Μινυοί] και οι Μινωίτες. Ο αγκυλωτός σταυρός είναι γραφιστικό πάντρεμα του μαίανδρου [γραμμικού ή γωνιακού] και του κύματος [ή σπιράλ ή λαβύρινθου]. Εδώ σε μυκηναϊκή ασπίδα.


Η Σώστικα το ευλογημένο σύμβολο των Αρείων στον ινδουισμό στο βουδισμό στον ζαινισμό όπως και στο Χριστιανισμό, σαν σύμβολο αδελφοσύνης των λαών και της ισορροπίας.


Επίσης το ίδιο έγινε κάπου το 1500πΧ πριν το τελευταίο από τους τρεις μεγάλους κατακλυσμούς [που σχεδόν εξαφάνισε το Μινωικό και Μυκηναϊκό πολιτισμό] Έγινε δε από τον Περσέα και τους  Ηρακλείδες: Μυκηναίους και Μινυούς τους επονομαζόμενους  ''Αρείους'' ονομασία που  έγινε γνωστή στους ερευνητές από τους Ινδούς και τους Πέρσες που δηλώνουν μάλιστα απόγονοι τους. Η εκστρατεία έγινε γνωστή ως εκστρατεία των ''Αρείων'' εξαιτίας του τρόπου που πολεμούσαν σαν παιδιά του θεού του πολέμου Άρη, και το κατέστησαν αυτό το όνομα συνώνυμο του ''Ευγενικός'' στη συνείδηση των λαών που εξερεύνησαν,πολέμησαν και κατέκτησαν, από τον τρόπο που συμπεριφέρθηκαν αυτοί στους ηττημένους, αλλά και για τη συνεισφορά τους στον εκεί πολιτισμό.
Η αναμόχλευση διερεύνηση του πολιτισμού του τότε γνωστού κόσμου έφερε τον Ελληνικό πολιτισμό σε πλεονεκτική θέση για πολλές χιλιετίες, γιατί πέρα από τα πολιτιστικά στοιχεία που διέδωσαν, σαφώς κέρδισαν σε γνώση που αφομοίωσαν από τους λαούς αυτούς, που είχαν και γνώση και πλούτο και δυνατότητες κάθε είδους και βεβαίως κέρδισαν σε δέσιμο ιστορικό και αίματος που διαρκεί ως τις μέρες μας.
Αν δει κανείς τι έφερε μαζί του ο Αρισταίος στις εξερευνήσεις του Διονύσου, θα κατανοήσει γιατί θεοποιήθηκαν αυτοί οι άνθρωποι και γιατί βρίσκουμε αγάλματα και μνημεία τους στα πέρατα του κόσμου, ίχνη τους που γνωρίζουν τα πανεπιστήμια όπως το Yale  από το 1898 που έκανε την έρευνα του για να εντοπίσει αυτά τα ίχνη.
Η Σώστικα σύμβολο των Ηρακλειδών Μινυών και των Μινωιτών δηλαδή των Αρείων, σύμβολο ισορροπίας, καλοτυχίας και αδελφοσύνης των λαών βρίσκεται σε όλο τον κόσμο πια 

 Το ίδιο έγινε και με τους απόγονους  των Ηρακλείδων τον Μέγα Αλέξανδρο και τους Μακεδόνες που επίσης συμπεριφέρθηκαν ως 'Αρειοι και στο πόλεμο και στη ειρήνη ειδικά με τους λαούς που υπήρξε ήδη από μεγάλο διάστημα αδελφικό δέσιμο με αίμα όπως διαπιστώνουμε εύκολα από τις εξετάσεις dna που διαθέτουν πια οι αρχαιολόγοι και δίνουν ένα ξεκάθαρο τοπίο των φυλετικών και γενετικών αναμίξεων αλλά και της εξέλιξης τους στο βάθος του χρόνου.

Κατά τις επόμενες χιλιετίες αυτές οι ομάδες ανθρώπων εξαπλώθηκαν στη νότιο Ινδία, αρχιπέλαγος της Ινδονησίας, Αυστραλία, Ιαπωνία, Κίνα, Σιβηρία, Αλάσκα και τη βορειοδυτική ακτή της βόρειας Αμερικής.[4]

Ανώτερη Παλαιολιθική
45.000 - 43.000 Τα πρώτα στάδια του Σατελπερόνιου πολιτισμού στην περιοχή της σημερινής Γαλλίας.

40.000 - 38.000 Ανθρώπινοι οικισμοί (Αβορίγινες της Αυστραλίας) οι οποίοι ανακαλύφθηκαν στο Σίδνεϊ,[5][6] Περθ,[7] και Μελβούρνη.[8]

32.000 - 30.000 Οι απαρχές του Ωρινάκιου πολιτισμού με ζωγραφική σπηλαίων όπως στο σπήλαιο Σωβέ στη Γαλλία

30.500 - 28.500 Η περιοχή της Νέας Γουινέας αποικίζεται από πληθυσμούς της Ασίας ή Αυστραλίας.[9]

30.000 - 28.000 Ανακάλυψη υπολειμμάτων μιας ομάδας ταράνδων τα οποία χρονολογούνται σε αυτή την περίοδο. Οι τάρανδοι σφάχτηκαν και καταναλώθηκαν από ανθρώπους στην κοιλάδα Βέζε (Vézère) της νοτιοδυτικής Γαλλίας.[10]

28.000 - 20.000 Γραβέττια περίοδος στην Ευρώπη, κατασκευάζονται εργαλεία όπως καμάκια, βελόνες, και πριόνια

26.500 Τελευταία παγετωνική περίοδος. Με την πάροδο του χρόνου ο πάγος λιώνει και οι παγετώνες υποχωρούν ξανά. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι άνθρωποι επιστρέφουν στη δυτική Ευρώπη (Μαγδαλένιος πολιτισμός), και εισέρχονται στη βόρεια Αμερική από την ανατολική Σιβηρία για πρώτη φορά (Παλαιοινδιάνοι, πολιτισμός Κλόβις)

26.000 - 24.000 Κατασκευάζονται αντικείμενα όπως ψάθινοι μάρσιπποι για τη μεταφορά νεογνών, ρούχα, διάφορες χειραποσκευές, καλάθια, και δίχτυα

25.000 - 23.000 Ο οικισμός του Ντόλνι Βεστόνιτσε στην περιοχή της σημερινής Μοραβίας στην Τσεχία χτίζεται από πέτρες και κόκαλα μαμούθ. Πρόκειται για τον παλαιότερο μόνιμο ανθρώπινο οικισμό που ανακαλύφθηκε από τους αρχαιολόγους έως τις αρχές του 21ου αιώνα.[11]

16.000 - 14.000 Πήλινα γλυπτά βισώνων σε σπήλαιο των Πυρηναίων (σπήλαιο Τρουά Φρερ) στα σύνορα της σημερινής Γαλλίας και Ισπανίας.[13]
14.800 - 12.800 Περίοδος υγρασίας στη βόρεια Αφρική. Η περιοχή της Σαχάρας είνα υγρή και γόνιμη, και οι υδροφόροι ορίζοντες γεμάτοι.[14]

11.000  Η παρουσία στο Φράγχθι οψιανού από την Μήλο αποδεικνύει ότι είχε αναπτυχθεί η ναυτιλία, ήδη από την 11η χιλιετηρίδα π.Χ.. Επίσης από το Φράγχθι μαρτυρείται η ιστορικής σημασίας διαπίστωση κάποιας συνέχειας ανάμεσα στην νεότερη παλαιολιθική και την μεσολιθική περίοδο, που ακολουθεί. Η συνέχεια αυτή επιτρέπει τον ισχυρισμό ότι τουλάχιστον κάποιο μέρος του πληθυσμού της νεότερης παλαιολιθικής επιβίωσε μέχρι και την μεσολιθική περίοδο.



Παραπομπές
 ↑ Shea, J. J. 2003. Neanderthals, competition and the origin of modern human behaviour in the Levant. Evolutionary Anthropology 12: 173–187.
 ↑ Origin of Clothing Lice Indicates Early Clothing Use by Anatomically Modern Humans in Africa. Molecular Biology and Evolution. September 2010.
 ↑ «Mount Toba Eruption - Ancient Humans Unscathed, Study Claims». Ανακτήθηκε στις 2008-04-20.
↑ , στο: 4,0 4,1 This is indicated by the M130 marker in the Y chromosome. "Traces of a Distant Past," by Gary Stix, Scientific American, July 2008, pages 56–63.
 ↑ Macey, Richard (2007). «Settlers' history rewritten: go back 30,000 years». The Sydney Morning Herald. Ανακτήθηκε στις 5 July 2014.
 ↑ «Aboriginal people and place». Sydney Barani. 2013. Ανακτήθηκε στις 5 July 2014.
 ↑ Sandra Bowdler. «The Pleistocene Pacific». Published in 'Human settlement', in D. Denoon (ed) The Cambridge History of the Pacific Islanders. pp. 41–50. Cambridge University Press, Cambridge. University of Western Australia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 February 2008. Ανακτήθηκε στις 26 February 2008.
Άλμα πάνω ↑ Gary Presland, The First Residents of Melbourne's Western Region, (revised edition), Harriland Press, 1997. ISBN 0-646-33150-7. σελ. 1
↑ James Trager, The People's Chronology, 1994, ISBN 0-8050-3134-0
 ↑ Gene S. Stuart, "Ice Age Hunters: Artists in Hidden Cages." In Mysteries of the Ancient World, a publication of the National Geographic Society, 1979. Pages 11–18.
 ↑ Stuart, Gene S. (1979). «Ice Age Hunters: Artists in Hidden Cages». Mysteries of the Ancient World. National Geographic Society, σελ. 19.
↑ The Origin of Cultivation and Proto-Weeds, Long Before Neolithic Farming Ainit Snir et al., PLOS July 22, 2015 DOI: 10.1371/journal.pone.0131422
 ↑ Stuart, Gene S. (1979). «Ice Age Hunters: Artists in Hidden Cages». Mysteries of the Ancient World. National Geographic Society, σελ. 8–10.
 ↑ "Shift from Savannah to Sahara was Gradual," by Kenneth Chang, New York Times, May 9, 2008.

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία
Hours Francis, Πολιτισμοί της παλαιολιθικής εποχής*, μετάφραση: Αναστασία Ορφανουδάκη - Guillon, εκδ. Καρδαμίτσα, 2001, σελ. 189, ISBN 978-960-354-100-4.
Δημητρίου Σωτήρης, Η εξέλιξη του ανθρώπου. Παλαιολιθική εποχή*, εκδ. Καστανιώτη, 1993, σελ. 307, ISBN 978-960-03-0992-8.
Πουλιανός Νίκος, Εισαγωγή στην παλαιολιθική τεχνολογία και τυπολογία*, εκδ. Καρδαμίτσα, 2005, σελ. 152, ISBN 978-960-354-164-6.

ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΑΡΕΙΟΙ

Η εκστρατεία των Αρείων σύμφωνα με τα στοιχεία έγινε το 1800πΧ

Όπως στην Ελληνική μυθολογία ξεκινάνε όλα από την αρχή από το Χάος έτσι κι εδώ οφείλουμε να φωτίσουμε λίγο εκείνες τις περιόδους της προϊστορίας μας που είναι σχεδόν άγνωστες.

Τι συνέβη λοιπόν από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι τους ιστορικούς χρόνους;

Ας οργανώσουμε με ιστορικούς όρους την προϊστορία:
Η προϊστορία χωρίζεται στις εξής περιόδους:

Παλαιολιθική (2.5 εκ. - 10000 π.Χ.)
Μεσολιθική (10000 - 3000 π.Χ.)
Νεολιθική (3000 - 2000 π.Χ.)
Χαλκολιθική (3500 - 1500 π.Χ.)
Εποχή του Χαλκού (2000 - 1000 π.Χ.)
Εποχή του Σιδήρου (1600 - 600 π.Χ.)


Παλαιολιθική περίοδος 2,5εκ-10.000πΧ
εργαλείο παλαιολιθικής εποχής

Ως Παλαιολιθική περίοδος ορίζεται το πρωιμότερο τμήμα της Λίθινης Εποχής ή Εποχής του Λίθου, κατά τη διάρκεια της οποίας ο άνθρωπος χρησιμοποίησε λίθινα τεχνουργήματα και εκτείνεται σε μια μεγάλη περίοδο που ξεκίνησε πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια περίπου έως το 10.000 π.Χ., το τέλος δηλαδή της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων ή Παγετώδους.

Διαιρείται:
1 Κατώτερη Παλαιολιθική
2 Μέση Παλαιολιθική
3 Ανώτερη Παλαιολιθική

στην Κατώτερη Παλαιολιθική,
με τις πρώιμες μορφές ανθρωπιδών και την παρουσία λίθινων χειροπελέκεων, η οποία τελειώνει περίπου το 80.000 π.Χ.

στην Μέση Παλαιολιθική 
ή Μουστέρια, την εποχή του ανθρώπου του Νεάντερταλ που τελειώνει περίπου το 33.000 π.Χ. και
Μια χρονική εξέλιξη των ειδωλίων όπως εμφανίζονται ανά τον κόσμο από το 35.000πΧ μέχρι σήμερα.

στην Ανώτερη Παλαιολιθική 
 περίοδο κατά την οποία έγινε και η ανάπτυξη του homo Sapiens, έως το 10.000 π.Χ., οπότε και ξεκινά η μεταβατική Μεσολιθική περίοδος.


Κατώτερη Παλαιολιθική -80.000 πΧ,
Τα αρχαιότερα αναγνωρίσιμα εργαλεία, κατασκευασμένα από ανθρωπίδες είναι απλά λίθινα τσεκούρια, σαν κι αυτά που ανακαλύφθηκαν στο Ολντουβάι (Olduvai) της Τανζανίας. Τα συγκεκριμένα λίθινα εργαλεία «κατασκευάστηκαν» περίπου πριν από 1 εκατομμύριο χρόνια από τον Αυστραλοπίθηκο (Αustralopithecus africanus), πρόγονο των σύγχρονων ανθρώπων. Θρυμματισμένοι λίθοι (ηώλιθοι) θεωρούνται τα αρχαιότερα εργαλεία, αλλά είναι αδύνατον να ξεχωρίσει κανείς τους εσκεμμένα θρυμματισμένους λίθους από εκείνους που προκύπτουν από τη φυσιολογική διαδικασία της διάβρωσης. Ανάμεσα στα σημεία που βρέθηκαν συγκεντρωμένα πολλά λίθινα εργαλεία και θεωρούνται τόποι παραγωγής του Homo erectus περιλαμβάνουν το σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής στην Ελλάδα και του Αρχάνθρωπου των Πετραλώνων 700.000 πχ καθώς και το Κουκουτιενιάν της Κίνας και αρκετές περιοχές της Ευρώπης, της Αφρικής και της Ασίας από το 500.000 έως το 100.000 π.Χ.

Τα λίθινα εργαλεία αυτής της περιόδου είναι δύο τύπων. Ο ένας αποκαλείται τύπος πυρήνα και προκύπτει από τη σταδιακή αφαίρεση υλικού, έως ότου διαμορφωθεί η κατάλληλη κόψη, ο άλλος τύπος θραυσμάτων και προκύπτει από τις θραύσματα λίθου που δημιουργούνται κατά τη θραύση ή την κατεργασία του λίθου.
Οι χειροπελέκεις ήταν το τυπικό εργαλείο αυτών των πρώιμων κυνηγών και τροφοσυλλεκτών.

Μέση Παλαιολιθική -33.000 πΧ
Η Μέση Παλαιολιθική περιλαμβάνει τον Μουστέριο πολιτισμό, ο οποίος συνδέεται συχνά με τον άνθρωπο του Νεάντερταλ (homo neandertalensis), ο οποίος έζησε στο μεσοδιάστημα της περιόδου 100.000 - 40.000 π.Χ. Υπολείμματα αυτής της φάσης του ανθρώπινου πολιτισμού έχουν βρεθεί σε σπήλαια, όπως και ενδείξεις χρήσης της φωτιάς. Οι Νεάντερταλ ήταν κυνηγοί προϊστορικών θηλαστικών και ενδείξεις της παρουσίας τους έχουν βρεθεί στην Ευρώπη, τη Β. Αφρική, την Παλαιστίνη και τη Σιβηρία. Τα εργαλεία αυτής της περιόδου, που περιλαμβάνουν λίθινες φολίδες, επεξεργασμένα οστά, οστέινες βελόνες κ.λπ., υποδεικνύουν ότι χρησιμοποιούσαν δέρματα για την κάλυψη του σώματος. Είναι πιθανό, επίσης, να ασκούσαν πρωτόγονες θρησκευτικές πρακτικές -ταφικές στη φύση τους- κατά τις οποίες τα σώματα των νεκρών βάφονταν με ώχρα.
Στην Ελλάδα βρέθηκαν εργαλεία της εποχής αυτής στην Ήπειρο (Πρέβεζα, Παραμυθιά, Ιωάννινα), στη Θεσσαλία (περιοχή Μαγούλα Καρδίτσας) και στα Πετράλωνα της Χαλκιδικής.
Λίθινα εργαλεία, αντιπροσωπευτικά δείγματα του πολιτισμού της εποχής του μουστέριου, που ανακαλύφθηκαν στο Πλακάρ της Γαλλίας (Ινστιτούτο Παλαιοντολογίας, Ρώμη).

Ανώτερη Παλαιολιθική -10.000 πΧ,
Στην Ανώτερη Παλαιολιθική περίοδο ο άνθρωπος του Νεάντερταλ εξαφανίζεται και αντικαθίσταται από ένα είδος Homo sapiens τον άνθρωπο Cro-Magnon και τον άνθρωπο Grimaldi.
Στο κλείσιμο της παλαιολιθικής αναπτύχθηκαν αρκετοί στοιχειώδεις πολιτισμοί όπως
ο Ωρινάκιος,
ο Περιγόρδιος,
ο Σολουτραίος και
ο Μαγδαληναίος.
Το κυνήγι γίνεται πλέον ομαδική ενασχόληση και εντατικοποιείται η αλιεία, ενώ έχουμε και τις πρώτες αποφασιστικές ενδείξεις για την ύπαρξη συστημάτων πίστης επικεντρωμένων στην μαγεία και το υπερφυσικό. Κατασκευάζονται καλύβες, αντί για σπήλαια, ραμμένα ρούχα, αναπτύσσεται η πρωτόγονη γλυπτική και ζωγραφική, χρησιμοποιούνται λεπίδες οψιανού.

Ο οψιανός είναι πολύ σκληρό πέτρωμα και στην Ελλάδα υπάρχει σε  νησιωτική περιοχή και μάλιστα μόνο στη Μήλο γεγονός που μας επέτρεψε να στοιχειοθετήσουμε την απόδειξη για την ύπαρξη ανεπτυγμένης ναυτιλίας στον Ελλαδικό χώρο, αφού η Μήλος από κει που βρέθηκαν εργαλεία οψιανού απείχαν 80χλμ και το εύρημα είναι του 12000 πΧ. Άρα αυτοί που είχαν πρόσβαση στον οψιανό διέθεταν πλοιάριο κατάλληλο να καλύψει 80 χλμ στη θάλασσα του Αιγαίου από τις πιο δύσκολες τις Μεσογείου.

Αυτά βέβαια είναι ορισμένα από τα ευρήματα που στοιχειοθετούν τις ενδείξεις πολιτισμού. Επίσης, είναι πιθανό οι άνθρωποι του Ωρινάκιου πολιτισμού να μετανάστευσαν στην Ευρώπη έχοντας ήδη καλλιεργήσει τον πολιτισμό τους στην Μικρά Ασία ή και πιο ανατολικά. Τα λίθινα εργαλεία τους είναι λεπτοδουλεμένα και χρησιμοποιούσαν οστά και ελεφαντοστούν για τη δημιουργία περιδεραίων. Σε αυτή την περίοδο ανήκουν οι αποκαλούμενες Αφροδίτες (ειδώλια θηλυκών θεoτήτων με υπερτονισμένα τα γεννητικά όργανα) και τα περιγραφικά σχέδια σε τοίχους σπηλαίων.
Οι κυνηγοί της Σολουτραίας φάσης του πολιτισμού εισήλθαν στην Ευρώπη πιθανώς επίσης από την Ανατολή εκδιώκοντας ή υποτάσσοντας του Ωρινάκιους προκατόχους. Οι Σολουτραίοι κατασκεύαζαν εξαιρετικές αιχμές δοράτων στο σχήμα του φύλλου δάφνης και απασχολούνταν με την εξημέρωση αλόγων. Οι Σολουτραίοι όπως και οι Ωρινάκιοι αντικαταστάθηκαν από τους Μαγδαληναίους.
Η Μαγδαληναία είναι η τελευταία και η πλέον εντυπωσιακή φάση της Παλαιολιθικής περιόδου.
Τα τεχνουργήματά τους υποδεικνύουν ανεπτυγμένες κοινωνίες αλιέων και κυνηγών. Ανάμεσα στα εργαλεία τους συγκαταλέγονται οι μικρόλιθοι, λεπτοδουλεμένοι λίθοι που υποδεικνύουν υψηλή τεχνική επεξεργασίας, καμάκια και βάρκες. Ωστόσο, η κορωνίδα της Μαγδαληναίας φάσης του ανθρώπινου πολιτισμού θεωρείται η αναθέρμανση της τέχνης και ιδιαίτερα η ζωγραφική των σπηλαίων.

Χρονολόγιο
Παλαιολιθική περίοδος

Κατώτερη Παλαιολιθική-80.000 πΧ

2.8 εκ. Το γένος Χόμο εμφανίζεται ως σαρκοβόρο είδος
2.5 εκ. Ίχνη πρώιμων εργαλείων
700.000 Εμφάνιση των κυνηγών-συλλεκτών 
Έλεγχος της φωτιάς από τους προγόνους του ανθρώπου τους Αρχάνθρωπους, αρχές καλλιέργειας δημητριακών.

Μέση Παλαιολιθική -30.000πΧ

300.000–30.000 Μουστιαία περίοδος και εμφάνιση των Νεάντερταλ στην Νότια Ευρώπη, η Βόρεια ήταν ακόμη παγωμένη μόλις το 18.000 ξεπαγώνει.[1]

200.000 Εμφάνιση των ανατομικά σύγχρονων ανθρώπων με την εμφάνιση των Χόμο σάπιενς σάπιενς στην Αφρική και νότιο Ευρώπη [Ενωμένες με την Ιταλική χερσόνησο].
Από τα ανθρωπολογικά ευρήματα εξάλλου έχουν εντοπιστεί οι χρονολογίες των κοινών προγόνων όλων των ανθρώπων ως εξής:
170.000  Μιτοχόνδρια Εύα: Η γυναίκα από την οποία προέρχονται όλοι οι σημερινοί άνθρωποι-- το μιτοχονδριακό DNA της είναι ίδιο με όλων των σημερινών ανθρώπων.Μόλις το 60.000  Χρωμοσωμικός Αδάμ: Ο άντρας από τον οποίο προέρχονται όλοι οι σημερινοί άνθρωποι --- το Υ-Χρωμόσωμά του είναι ίδιο με όλων των σημερινών ανθρώπων

170.000–83.000 Χρήση βασικού ρουχισμού[2]

75.000 Έκρηξη του ηφαιστείου της Τόμπα[3]
Η ισχυρή έκρηξη ηφαιστείου στη λίμνη Τόμπα της Σουμάτρας προκάλεσε μεγάλη μείωση του πληθυσμού των ανθρώπων σε περίπου 8.000  άτομα, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη μιας αρχέγονης γλώσσας κοινής για όλους τους ανθρώπους της εποχής εκείνης.
70.000–50.000 Εμφανίζονται τα σύγχρονα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς, όπως χρήση γλώσσας και ανεπτυγμένες γνωστικές λειτουργίες.


50.000-45.000 Μετανάστευση εξερεύνηση των Χόμο Σάπιενς από την Νότια Ευρώπη, στην κεντρική Ευρώπη, στην Αφρική και από εκεί στην Ασία και πίσω. Πιθανώς υπήρξε και άλλη νωρίτερα ήδη από το 130.000.[4]

Η εκστρατεία αυτή όπως θα δούμε έγινε επανειλλημένως από τον ίδιο λαό κάθε φορά: τους Έλληνες και μάλιστα για τους ίδιους λόγους: Εξερεύνηση.
130.000πΧ, πρώτη εξερεύνηση
50.000πΧ,δεύτερη εξερεύνηση
15.000πΧ,τρίτη εξερεύνηση
1800πΧ,τέταρτη εξερεύνηση
300 πΧ,πέμπτη εξερεύνηση
Μινωική τοιχογραφία 4500πΧ στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης στην αίθουσα του αρχηγού του Στόλου.
Οι Ευρωπαϊκοί ναυτικοί δρόμοι που μπόρεσαν να ακολουθήσουν και οι Βίκινγκς πολλές χιλιετηρίδες μετά τους Μινυούς τους Μινωίτες τους Φοίνικες ανοίχτηκαν από το Διόνυσο.
Το μινωικό σύμβολο του σπιραλ ή λαβύρινθος στον πολιτισμό cucunati trypollitan 7000πΧ στην Ουκρανία, τη Ρουμανία στο ναυτικό κατέβασμα από τους υπερβόρειους μέσω ποταμών  
Όπου G Πελασγοί Μινυοί, όπου j2 Μυκηναίοι Ηρακλειδείς τα γενετικά ίχνη τους διατηρούνται ακόμη μέχρι την εποχή του Χριστού που εξετάζει ο χάρτης.
Ο Διόνυσος με τους Πρωτοέλληνες: Πελασγούς κι Ετεοκρήτες  το 15.000 πΧ πριν τον πρώτο από τους τρεις μεγάλους κατακλυσμούς εξερεύνησε τους υπερβόρειους και δημιούργησε τους ναυτικούς δρόμους, τη ναυτική τεχνολογία, [που πολύ αργότερα χρησιμοποίησαν οι Βίκινγκς], εξερεύνησε την νέα Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία και την Άπω Ανατολή διαδίδοντας, τις ανακαλύψεις για το λάδι, το ψωμί, το μέλι, το μελόκρασο, το κρασί, το τυρί, το άλογο, τη χρήση του πετρελαίου για την αδιαβροχοποίηση των πλοίων,τους χάρτες, τη γραφή.

Σώστικα το σύμβολο των Ηρακλειδών Μινυών και Μινωιτών στα πέρατα του κόσμου σήμερα.


Η Σώστικα στην άπω ανατολή

Άρειοι είναι οι Μυκηναίοι [Ηρακλείδες Μινυοί] και οι Μινωίτες. Ο αγκυλωτός σταυρός είναι γραφιστικό πάντρεμα του μαίανδρου [γραμμικού ή γωνιακού] και του κύματος [ή σπιράλ ή λαβύρινθου]. Εδώ σε μυκηναϊκή ασπίδα.


Η Σώστικα το ευλογημένο σύμβολο των Αρείων στον ινδουισμό στο βουδισμό στον ζαινισμό όπως και στο Χριστιανισμό, σαν σύμβολο αδελφοσύνης των λαών και της ισορροπίας.


Επίσης το ίδιο έγινε κάπου το 1500πΧ πριν το τελευταίο από τους τρεις μεγάλους κατακλυσμούς [που σχεδόν εξαφάνισε το Μινωικό και Μυκηναϊκό πολιτισμό] Έγινε δε από τον Περσέα και τους  Ηρακλείδες: Μυκηναίους και Μινυούς τους επονομαζόμενους  ''Αρείους'' ονομασία που  έγινε γνωστή στους ερευνητές από τους Ινδούς και τους Πέρσες που δηλώνουν μάλιστα απόγονοι τους. Η εκστρατεία έγινε γνωστή ως εκστρατεία των ''Αρείων'' εξαιτίας του τρόπου που πολεμούσαν σαν παιδιά του θεού του πολέμου Άρη, και το κατέστησαν αυτό το όνομα συνώνυμο του ''Ευγενικός'' στη συνείδηση των λαών που εξερεύνησαν,πολέμησαν και κατέκτησαν, από τον τρόπο που συμπεριφέρθηκαν αυτοί στους ηττημένους, αλλά και για τη συνεισφορά τους στον εκεί πολιτισμό.
Η αναμόχλευση διερεύνηση του πολιτισμού του τότε γνωστού κόσμου έφερε τον Ελληνικό πολιτισμό σε πλεονεκτική θέση για πολλές χιλιετίες, γιατί πέρα από τα πολιτιστικά στοιχεία που διέδωσαν, σαφώς κέρδισαν σε γνώση που αφομοίωσαν από τους λαούς αυτούς, που είχαν και γνώση και πλούτο και δυνατότητες κάθε είδους και βεβαίως κέρδισαν σε δέσιμο ιστορικό και αίματος που διαρκεί ως τις μέρες μας.
Αν δει κανείς τι έφερε μαζί του ο Αρισταίος στις εξερευνήσεις του Διονύσου, θα κατανοήσει γιατί θεοποιήθηκαν αυτοί οι άνθρωποι και γιατί βρίσκουμε αγάλματα και μνημεία τους στα πέρατα του κόσμου, ίχνη τους που γνωρίζουν τα πανεπιστήμια όπως το Yale  από το 1898 που έκανε την έρευνα του για να εντοπίσει αυτά τα ίχνη.
Η Σώστικα σύμβολο των Ηρακλειδών Μινυών και των Μινωιτών δηλαδή των Αρείων, σύμβολο ισορροπίας, καλοτυχίας και αδελφοσύνης των λαών βρίσκεται σε όλο τον κόσμο πια 

 Το ίδιο έγινε και με τους απόγονους  των Ηρακλείδων τον Μέγα Αλέξανδρο και τους Μακεδόνες που επίσης συμπεριφέρθηκαν ως 'Αρειοι και στο πόλεμο και στη ειρήνη ειδικά με τους λαούς που υπήρξε ήδη από μεγάλο διάστημα αδελφικό δέσιμο με αίμα όπως διαπιστώνουμε εύκολα από τις εξετάσεις dna που διαθέτουν πια οι αρχαιολόγοι και δίνουν ένα ξεκάθαρο τοπίο των φυλετικών και γενετικών αναμίξεων αλλά και της εξέλιξης τους στο βάθος του χρόνου.

Κατά τις επόμενες χιλιετίες αυτές οι ομάδες ανθρώπων εξαπλώθηκαν στη νότιο Ινδία, αρχιπέλαγος της Ινδονησίας, Αυστραλία, Ιαπωνία, Κίνα, Σιβηρία, Αλάσκα και τη βορειοδυτική ακτή της βόρειας Αμερικής.[4]

Ανώτερη Παλαιολιθική
45.000 - 43.000 Τα πρώτα στάδια του Σατελπερόνιου πολιτισμού στην περιοχή της σημερινής Γαλλίας.

40.000 - 38.000 Ανθρώπινοι οικισμοί (Αβορίγινες της Αυστραλίας) οι οποίοι ανακαλύφθηκαν στο Σίδνεϊ,[5][6] Περθ,[7] και Μελβούρνη.[8]

32.000 - 30.000 Οι απαρχές του Ωρινάκιου πολιτισμού με ζωγραφική σπηλαίων όπως στο σπήλαιο Σωβέ στη Γαλλία

30.500 - 28.500 Η περιοχή της Νέας Γουινέας αποικίζεται από πληθυσμούς της Ασίας ή Αυστραλίας.[9]

30.000 - 28.000 Ανακάλυψη υπολειμμάτων μιας ομάδας ταράνδων τα οποία χρονολογούνται σε αυτή την περίοδο. Οι τάρανδοι σφάχτηκαν και καταναλώθηκαν από ανθρώπους στην κοιλάδα Βέζε (Vézère) της νοτιοδυτικής Γαλλίας.[10]

28.000 - 20.000 Γραβέττια περίοδος στην Ευρώπη, κατασκευάζονται εργαλεία όπως καμάκια, βελόνες, και πριόνια

26.500 Τελευταία παγετωνική περίοδος. Με την πάροδο του χρόνου ο πάγος λιώνει και οι παγετώνες υποχωρούν ξανά. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι άνθρωποι επιστρέφουν στη δυτική Ευρώπη (Μαγδαλένιος πολιτισμός), και εισέρχονται στη βόρεια Αμερική από την ανατολική Σιβηρία για πρώτη φορά (Παλαιοινδιάνοι, πολιτισμός Κλόβις)

26.000 - 24.000 Κατασκευάζονται αντικείμενα όπως ψάθινοι μάρσιπποι για τη μεταφορά νεογνών, ρούχα, διάφορες χειραποσκευές, καλάθια, και δίχτυα

25.000 - 23.000 Ο οικισμός του Ντόλνι Βεστόνιτσε στην περιοχή της σημερινής Μοραβίας στην Τσεχία χτίζεται από πέτρες και κόκαλα μαμούθ. Πρόκειται για τον παλαιότερο μόνιμο ανθρώπινο οικισμό που ανακαλύφθηκε από τους αρχαιολόγους έως τις αρχές του 21ου αιώνα.[11]

16.000 - 14.000 Πήλινα γλυπτά βισώνων σε σπήλαιο των Πυρηναίων (σπήλαιο Τρουά Φρερ) στα σύνορα της σημερινής Γαλλίας και Ισπανίας.[13]
14.800 - 12.800 Περίοδος υγρασίας στη βόρεια Αφρική. Η περιοχή της Σαχάρας είνα υγρή και γόνιμη, και οι υδροφόροι ορίζοντες γεμάτοι.[14]

11.000  Η παρουσία στο Φράγχθι οψιανού από την Μήλο αποδεικνύει ότι είχε αναπτυχθεί η ναυτιλία, ήδη από την 11η χιλιετηρίδα π.Χ.. Επίσης από το Φράγχθι μαρτυρείται η ιστορικής σημασίας διαπίστωση κάποιας συνέχειας ανάμεσα στην νεότερη παλαιολιθική και την μεσολιθική περίοδο, που ακολουθεί. Η συνέχεια αυτή επιτρέπει τον ισχυρισμό ότι τουλάχιστον κάποιο μέρος του πληθυσμού της νεότερης παλαιολιθικής επιβίωσε μέχρι και την μεσολιθική περίοδο.



Παραπομπές
 ↑ Shea, J. J. 2003. Neanderthals, competition and the origin of modern human behaviour in the Levant. Evolutionary Anthropology 12: 173–187.
 ↑ Origin of Clothing Lice Indicates Early Clothing Use by Anatomically Modern Humans in Africa. Molecular Biology and Evolution. September 2010.
 ↑ «Mount Toba Eruption - Ancient Humans Unscathed, Study Claims». Ανακτήθηκε στις 2008-04-20.
↑ , στο: 4,0 4,1 This is indicated by the M130 marker in the Y chromosome. "Traces of a Distant Past," by Gary Stix, Scientific American, July 2008, pages 56–63.
 ↑ Macey, Richard (2007). «Settlers' history rewritten: go back 30,000 years». The Sydney Morning Herald. Ανακτήθηκε στις 5 July 2014.
 ↑ «Aboriginal people and place». Sydney Barani. 2013. Ανακτήθηκε στις 5 July 2014.
 ↑ Sandra Bowdler. «The Pleistocene Pacific». Published in 'Human settlement', in D. Denoon (ed) The Cambridge History of the Pacific Islanders. pp. 41–50. Cambridge University Press, Cambridge. University of Western Australia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 February 2008. Ανακτήθηκε στις 26 February 2008.
Άλμα πάνω ↑ Gary Presland, The First Residents of Melbourne's Western Region, (revised edition), Harriland Press, 1997. ISBN 0-646-33150-7. σελ. 1
↑ James Trager, The People's Chronology, 1994, ISBN 0-8050-3134-0
 ↑ Gene S. Stuart, "Ice Age Hunters: Artists in Hidden Cages." In Mysteries of the Ancient World, a publication of the National Geographic Society, 1979. Pages 11–18.
 ↑ Stuart, Gene S. (1979). «Ice Age Hunters: Artists in Hidden Cages». Mysteries of the Ancient World. National Geographic Society, σελ. 19.
↑ The Origin of Cultivation and Proto-Weeds, Long Before Neolithic Farming Ainit Snir et al., PLOS July 22, 2015 DOI: 10.1371/journal.pone.0131422
 ↑ Stuart, Gene S. (1979). «Ice Age Hunters: Artists in Hidden Cages». Mysteries of the Ancient World. National Geographic Society, σελ. 8–10.
 ↑ "Shift from Savannah to Sahara was Gradual," by Kenneth Chang, New York Times, May 9, 2008.

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία
Hours Francis, Πολιτισμοί της παλαιολιθικής εποχής*, μετάφραση: Αναστασία Ορφανουδάκη - Guillon, εκδ. Καρδαμίτσα, 2001, σελ. 189, ISBN 978-960-354-100-4.
Δημητρίου Σωτήρης, Η εξέλιξη του ανθρώπου. Παλαιολιθική εποχή*, εκδ. Καστανιώτη, 1993, σελ. 307, ISBN 978-960-03-0992-8.
Πουλιανός Νίκος, Εισαγωγή στην παλαιολιθική τεχνολογία και τυπολογία*, εκδ. Καρδαμίτσα, 2005, σελ. 152, ISBN 978-960-354-164-6.

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Από τα αρχαιότερα σύμβολα λατρείας της ΠρωτοΜινωικής εποχής
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Θα αναφερθούμε σε αυτή την σειρά στην προϊστορία των Ελλήνων όπως αυτή προκύπτει μέσα από τη μυθολογία, την παράδοση, τις πηγές και τα αρχαιολογικά ευρήματα.

Η μυθολογία προϊστορία είναι:
α. δοσμένη με τους δικούς της κανόνες προφορικής παράδοσης και καταγραφής μεταγενέστερα σε κείμενα και απεικόνισης σε αγγεία λατρευτικά,
β.η συχνή χρήση της υπερβολής, ο μετασχηματισμός γεγονότων σε σύμβολα (πχ θεοποίηση θνητών ηρώων σε αθάνατους θεούς και ημίθεους) και ιδεών ή φαινομένων και συμβόλων σε πρόσωπα( πχ προσωποποίηση φυσικών φαινομένων) και άλλα θολώνουν τα γεγονότα τα πρόσωπα σε βάρος της δομής και της κεντρική ιδέας.
Για τούτο η μυθολογία αποδεικνύεται πολύ πιο διδακτική από την ιστορία στη διαμόρφωση των παιδιών.

Λαμβάνοντας υπόψη μας αυτά, θα κάνουμε μια προσπάθεια να την αποκωδικοποιήσουμε με όρους όχι ιστορικούς αλλά αφηγηματικούς να την κάνουμε πιο απτή και να τη διασταυρώσουμε με αρχαιολογικά ευρήματα και ιστορικά δεδομένα.

Θα μετριάσουμε και θα απαλείψουμε  τις υπερβολές, θα αποκωδικοποιήσουμε τις προσωποποιήσεις και τους συμβολισμούς στο μέτρο του εφικτού με επίγνωση, ότι όλα αυτά τα τεχνάσματα έχουν να κάνουν αφενός με την αποστήθιση του απέραντου υλικού της, και την ορθή συσχέτιση των διαφόρων προσώπων καταστάσεων ιδεών και νοημάτων, με στόχο το μέγιστο κέρδος την ψυχαγωγία μέσω της μάθησης.
Η τελική εικόνα προφανώς μοιάζει με μια παράφραση του διδακτικού μύθου πιο κοντά στη πραγματικότητα μας, η μετατροπή του σε μια προϊστορία με τις πηγές και εικόνες των αρχαιολογικών ευρημάτων και βεβαίως τις παραπομπές στα κείμενα.

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ: Η ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ
Πηγαίνοντας στην αρχή των πάντων, που αφορά και τους προγόνους των Ελλήνων, βρίσκουμε τη Γαία, εννοούμενη ως την υλική υπόσταση των πραγμάτων, και τον Έρωτα, ως την εμψύχωση τους σε όντα: χλωρίδα και πανίδα.

Πρωτογέννητος υπήρξε ο Ουρανός ως η υπέρτατη στιγμή της γέννησης του πνεύματος στο ον που λέμε άνθρωπο, είναι η πρώτη σπίθα που γέννησε τον ανθρώπινο κόσμο.

Η Γαία τον γέννησε την ώρα που κοιμότανε δίπλα στον Έρωτα χωρίς γονιμοποίηση, «για να την περιβάλλει και για να είναι αιώνιος και ασφαλής οίκος των μακάριων θεών», όπως γράφει ο Ησίοδος στην Θεογονία (στ. 127-128).

Η Γαία τον γέννησε και του χάρισε απογόνους: Αφροδίτη, Ιαπετός, Κρόνος, Ρέα,
και άλλους-ες, τιτάνες γίγαντες και γενικά προσωποποιημένες καταστάσεις όπως τον Εγκέλαδο, τον Βρόντη, τον Εφιάλτη, τον Γύγη, τον Ωκεανό,τη Λύσσα και τόσους άλλους:

 Στερόπης,  Ευρυμέδοντας,  Αλκυονέας (Γίγαντας), Άλπος, Εγκέλαδος, Εύρυτος, Γρατίων, Ιππόλυτος, Μίμας, Πάλλας, Πέλορος, Πολυβώτης, Πορφυρίων, Άναξ, Δάμυσος, , Κλυτίος,  Οπλάδαμος, Μελία, Ότος, Κότος,  Κόιος, Κρείος, Υπερίων,  Φοίβη, Μνημοσύνη,  Θέμις, Τηθύς, Ευρυφάεσσα, Αληκτώ, Μέγαιρα, Άργης, Τισιφόνη, Αστραίος, Τελχίνες.


Ουρανός λοιπόν ο πρώτος και μέγας πανίερος πάτωρ θνητών και αθάνατων στην Ελληνική μυθολογία προϊστορία, η γέννηση του οποίου ταυτίσθηκε (μυθολογικά) με την πανίερη στιγμή της ανάδειξης του πνεύματος του ανθρώπου και μέσω αυτής της γέννησης των Επιστημών των Γραμμάτων και των Τεχνών.

Ο Ουρανός (αρχ. ελλ. Οὐρανός) ήταν, κατά την Ελληνική μυθολογία, η προσωποποίηση του κυρίαρχου στοιχείου της πρώτης γενιάς στη Γη.
Απολλόδωρος(1,1,1): Οὐρανὸς πρῶτος τοῦ παντὸς ἐδυνάστευσε κόσμου.
Είναι ον Πρωτόγεννος, ο γηραιότερος των αθανάτων στοιχείων.

Μετά τον Ουρανό  στη Γαία  γεννήθηκαν:
οι Τιτάνες
οι τρεις Κύκλωπες και
οι τρεις Εκατόγχειρες

Τα παιδιά του που τα μίσησε τα έχωσε στα Τάρταρα τα έγκατα της γης.
Ας σκεφτούμε του τρεις Κύκλωπες που μισούν ακόμα και σήμερα οι άνθρωποι το σεισμό, το ηφαίστειο και τον καταποντισμό.
Τα βουνά, οι λόφοι, οι χαράδρες τα ποτάμια οι λίμνες οι θάλασσες, οι σχηματισμοί και οι ανακατανομές τους οι Τιτανομαχίες, ίσως και ζώα Τιτάνες όπως οι Δεινόσαυροι, φόβισαν επειδή σκότωσαν πολλούς ανθρώπους παίρνοντας τους με εκατό χέρια.

Ο Χρόνος ο πανδαμάτωρ καθώς ο Ουρανός αδράνησε σταμάτησε τη δημιουργία νέων οντοτήτων, καθορίστηκε η κατάσταση σαν να λέμε.
[Όταν κοιμήθηκε ο Ουρανός τον ευνούχισε ο Κρόνος]

Ο Κρόνος σταμάτησε μεν τον Ουρανό και την γεωφυσική αναστάτωση που γέννησε, αλλά  οι τελευταίες ικμάδες: ''οι σταγόνες του γεννητικού του οργάνου που έπεσαν σε γη και σε θάλασσα'' γέννησαν
τρεις Ερινύες,
τους Γίγαντες και
τις Μελιάδες Νύμφες, δαίμονες της εκδίκησης και της βιαιοπραγίας. [1]
Σαν να λέμε από τις βιαιότητες μεγάλης κλίμακας της φύσης περάσαμε στη μικρή κλίμακα τη βιαιότητα της ζήσης και τις λειτουργίες της .

Η τελευταία ικμάδα που έπεσε στη θάλασσα γέννησε την Αφροδίτη δηλαδή την ομορφιά της ζωής. Όπως ξέρουμε η ζωή γενικά, πανίδα και χλωρίδα προέρχονται από τη θάλασσα.
Η θεά Αφροδίτη αναδύεται από τον αφρό της θάλασσας όπως η ζωή στον πλανήτη μας.

Ο Κρόνος-Χρόνος κυριάρχησε με τη λήθη που επέβαλε μέχρι που ο Δίας πήρε τα ινία στα χέρια του.

Ο Κρόνος και ο Ουρανός είναι φυσικά φαινόμενα σύμβολα προσωποποιημένα σε θεούς.
Ο Δίας πάλι όχι έχουμε ενδείξεις ότι ήταν υπαρκτό πρόσωπο που μυθοποιήθηκε-θεοποιήθηκε εξαιτίας της τεράστιας συμβολής του στη δημιουργία και επικράτηση των Ελλήνων πρώτα στο χώρο τους και μετά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Εκείνος που παίρνει τα ηνία από τον αθάνατο Κρόνο [το χρόνο] είναι εκείνος που ξεκινάει την προϊστορία των ανθρώπων.

Ο Δίας γεννιέται  στο Δικταίο 'Αντρο στον Ψηλορείτη στην Κρήτη το 15.000 πΧ  [παλιότερα από τον πρώτο κατακλυσμό].Το σπήλαιο που η παράδοση διαφύλαξε διαχρονικά ως ιερό και ως αστεροσκοπείο και μαντείο αντίστοιχο του μαντείου των Δελφών, το οποίο είναι και σήμερα επισκέψιμο ως το Σπήλαιο που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Δίας κι όπου έφερε την Ευρώπη αφού την έκλεψε από την Αφρική.
Δικταίο Άντρο η σπηλιά που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Δίας, ο Ελληνισμός και η Ευρώπη.

Ο Δίας λοιπόν ήταν ο πρώτος πρόγονος μας που κυριάρχησε μετά την κοσμογονία ο πρώτος που σταματάει τη λήθη του Κρόνου-Χρόνου ο πρώτος σαν να λέμε αξιομνημόνευτος πρόγονος.

Όπως βλέπουμε η ίδια η μυθολογία-προϊστορία αναφέρει τέσσερις  με το ίδιο όνομα:

Ο Δίας Α αυτόχθονας του Ψηλορείτη της Κρήτης που παντρεύεται την Ευρώπη προερχόμενη από την Αφρική  και γίνεται γεννήτορας του Άρη και των Αρείων, και κατ' επέκταση της Αιγύπτου[του Αίγυπτου], της Λιβύης, της Φοινίκης[του Φοίνικα], της Περσίας[του Πέρση].
Ο Δίας Β γεννήτορας του Διονύσου, που φτάνει μέχρι την Ινδία και την Άπω Άνατολή.
ο Δίας Γ γεννήτορας του Περσέα και του Ηρακλή που γυρνάνε όλο το γνωστό κόσμο ως Μινυοί Α' και Β'.
ο Δίας Δ γεννήτορας του Μίνωα κοσμοκράτορα.

Από την προϊστορική εποχή της επικράτησης των Αρείων των προκατακλυσμιαίων Πρωτοελλήνων απογόνων
του Ιαπετού,
του Δευκαλίωνα,
του 'Ελληνα
στους ιερούς χώρους όλου του κόσμου στην Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία, την Αμερική  και μέχρι σήμερα εμφανίζεται  το σύμβολο των Αρείων του Δια Α γνωστό σαν αγκυλωτός σταυρός ή
Μαίανδρος ή
Λαβύρινθος ή
 Σώστικα το παγκόσμιο σύμβολο της αδελφοσύνης των λαών.

Λατρευτικός δίσκος Μινωικής εποχής 2000πΧ προερχόμενος από ετρούσκικο -πελασγικό- τάφο

Μινωικό λατρευτικό πήλινο δοχείο 1500πΧ

Μινωικό λατρευτικό πήλινο δοχείο 1600πΧ
Η ερεύνα του Πανεπιστημίου του Yale το 1898 για τις περιοχές που εμφανίζεται η Σώστικα ως λατρευτικό σύμβολο των Πρωτοελλήνων Αρείων 

Τα βασικά Ελληνικά φύλα την εποχή των Μινωιτών και των Μυκηναίων είναι τέσσερα:
οι Αχαιοί, οι Δωριείς, οι 'Ιωνες, οι Αιολείς.
Νωρίτερα είναι οι [Λέλεγες και Κάρες]  Πελασγοί όλοι αυτόχθονες
[από το 700.000πΧ σύμφωνα με τα ευρήματα του σπηλαίου Πετραλώνων, του ανθρωπολόγου παλαιοντολόγου Πουλιανού].

Οι Πρωτοέλληνες ως αρχάνθρωποι ακόμη ζουν προκατακλυσμιαία με κέντρο τη πεδιάδα του Αιγαίου, ενώ μετά τον κατακλυσμό του στα 15.000πΧ και τη μετατροπή σε θάλασσα κατοικούν στον ευρύτερο Ελλαδικό και Μικρασιατικό χώρο αναπτύσσοντας τη ναυτιλία που τους οδηγεί στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου.


Τα πανάρχαια Πρωτοελληνικά φύλα είναι τα εξής:
Πελασγικά φύλα:
Άονες
Άβαντες
Αιγιαλείς
Δόλοπες
Καύκωνες
Κουρήτες
Κραναοί
Μινύες
Τέμμικες
Τηλεβόες (Ταφίοι)
Φλεγύες

Άλλα φύλα:
Αθαμάνες,
 Αιολείς,
 Αινιάνες ,
Αιτωλοί,
 Δερσαίοι,
 Δωριείς,
 Επειοί,
 Κάρες,
 Κίκονες,
 Λαπίθες,
 Λέλεγες,
 Μάγνητες,
 Μαίδοι,
 Μαλιείς,
 Μυρμιδόνες,
 Οιταίοι,
 Ύαντες


Γενεαλογία των Αχαιών ως το επικρατέστερο φύλο της ιστορικής εποχής σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία- προϊστορία


 1.Hesiodus Epic. : Theogonia : Line 154-211

Γενεαλογία των Αχαιών σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία
Ίναχος
Μελία
Δίας
Ιώ
Φορωνέας
Έπαφος
Μέμφιδα
Λιβύη
Ποσειδώνας
Βήλος
Αγχινόη
Αγήνωρ
Τηλέφασσα
Δαναός
Πιερία
Αίγυπτος
Κάδμος
Κίλιξ
Ευρώπη
Φοίνιξ
Υπερμνήστρα
Λυγκέας
Αρμονία
Δίας
Πολύδωρος
Σαρπηδόνας
Άβαντας
Αγαύη
Ραδάμανθυς
Αυτονόη
Ακρίσιος
Ινώ
Μίνωας
Δίας
Δανάη
Σεμέλη
Δίας
Περσέας
Διόνυσος
πηγή
https://el.wikipedia.org
Διόδωρου Σικελιώτου ''Ιστορική βιβλιοθήκη''

ΟΙ ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 2009-2023

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ