ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΣΚΟΠΕΥΤΕΣ, ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ,

Αναζήτηση

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΕΛΑΣΓΟΙ

Σε βάθος χρόνου παλαιολιθικής εποχής η διαμόρφωση του αυτόχθονα αρχανθρώπου [αρχάνθρωπος Πετραλώνων 700.000πΧ] σε Πελασγό αυτόχθονα [15.000πΧ] που εντοπίζεται να γεννιέται και εξελίσσεται στην Αιγιίδα και που εξαπλώνεται μέχρι τη Μεσοποταμία. Έτσι εξηγείται η υποστήριξη του συνδετικού γενετικού κρίκου των λαών που φεύγουν για δύση και ανατολή σε διάφορες φάσεις και τους λέμε ''Αρείους'' γιους του Άρη του θεού του πολέμου.

Πελασγοί: οι Πρωτοέλληνες Άρειοι από το 30.000πΧ μέχρι το 5.000πΧ

Ο χάρτης εξετάζει την ύπαρξη γενετικού υλικού Πρωτοελλήνων Πελασγών Αρείων (G)με εξέταση ιχνών dna από κάποια ταφικά μνημεία μέχρι την εποχή της γέννησης του Χριστού. Με  J2 συμβολίζεται το γενετικό υλικό Πρωτοελλήνων Αρείων [Μυκηναίων-Μινωιτών] πολύ παλαιότερων της εποχής του χαλκού γενετική μετεξέλιξη των Πελασγών.
Διάφορες αναμενόμενες ημερομηνίες και τοποθεσίες έχουν προταθεί για την προέλευση των Πελασγών και του Haplogroup G.

Το 2012, μια μελέτη από Siiri Rootsi et al. πρότεινε ότι: «Εκτιμούμε ότι η γεωγραφική προέλευση του Hg G τοποθετείται πειστικά κάπου κοντά στην ανατολική Ανατολία , την Αρμενία ή δυτικό Ιράν .» [2]
Γεγονός που δικαιώνει τον Αντίοχο Α που ως διγενής:[ 'Ελληνας από τον πατέρα του και Πέρσης από τη μητέρα του] Πελασγός έτσι κι αλλιώς, έκτισε το τάφο του και το αντίστοιχο μνημείο στον χώρο συνάντησης τους το όρος Νεμρώδ [η περσική ονομασία του Δία]
Ιερό του Δια-Νεμρώδ τάφος του Αντίοχου Α Σελευκίδη στην Ανατολία τον τόπο συνάντησης Ελλήνων και Περσών Πελασγών

Προηγουμένως η National Geographic Society τοποθετεί τις ρίζες της αλποομάδος G που θεωρείται πως αντιστοιχεί σε αυτή των Πελασγών, με βάση την κατανομή τους σε γνωστές τους τοποθεσίες από ιστορικές πηγές, στη Μικρά Ασία την Ελλάδα και τη Μέση Ανατολή,  την τοποθετεί δε χρονικά πριν από 30.000 χρόνια και υποθέτει ότι οι άνθρωποι που φέρουν την γενετική  απλοομάδα έλαβαν μέρος στην εξάπλωση της Νεολιθικής εποχής [3], αυτή που ονομάζουμε τρίτη εκστρατεία των Αρείων μεταξύ 15.000 και 10.000πΧ

Δύο ακαδημαϊκές εργασίες έχουν επίσης προτείνει τη προέλευση στη Μικρά Ασία, ενώ διαφωνούν με την χρονολόγηση αυτή.
Semino et al. (2000) πρότειναν 17.000 χρόνια πριν. [4]
 Cinnioglu et al. (2004) πρότεινε η μετάλλαξη πραγματοποιήθηκε μόνο 9.500 χρόνια πριν. [5]



Το όνομα Πελασγοί χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, οι οποίοι αναφέρονταν στους πληθυσμούς αυτούς που θεωρούσαν προγόνους των Ελλήνων και αυτόχθονες κάτοικους της περιοχής της σημερινής Ελλάδας και Μικράς Ασίας μέχρι την Αρμενία.

Κάποιοι, κυρίως μεταγενέστεροι, το χρησιμοποιούν επίσης για να περιγράψουν αμιγώς πρωτοελληνικούς πληθυσμούς.

Σύγχρονοι ιστορικοί, αρχαιολόγοι και γλωσσολόγοι έχουν προσπαθήσει ωστόσο να συνδέσουν τους Πελασγούς, με έναν όρο με μάλλον ασαφές περιεχόμενο τον όρο Άρειοι και Ινδοευρωπαίοι, με διάφορους υλικούς πολιτισμούς, γλωσσολογικές ομάδες κ.λ.π. αλλά πρόκειται περί άλυτου "προβλήματος" λόγω έλλειψης αποδείξεων και πολλών ύποπτων ρατσιστικών καπηλειών του ζητήματος αυτού. Όπως έγινε από τους Γερμανούς ρατσιστές Ναζί που καπηλεύτηκαν και  λέρωσαν με αίμα το σύμβολο τους τη Σώστικα ή αγκυλωτό σταυρό ή μαίανδρο ή λαβύρινθο.


Τμήμα Πρωτομυκηναϊκής ασπίδας με σώστικες μαιάνδρους και μινωικούς κυματισμούς σύμβολα του Ελληνισμού που βρίσκουμε παντού παγκοσμίως


Οι συνεχείς επεξεργασίες των ελληνικών παραδόσεων και μύθων καθιστούν δύσκολο το διαχωρισμό σαφών "αναμνήσεων ιστορικών γεγονότων" και μυθοπλασίας όσον αφορά τις πληροφορίες που δίνουν οι αρχαίοι συγγραφείς για τους Πελασγούς.[1]


Περιοχές όπως η Θεσσαλία και η Αττική θεωρούνταν παραδοσιακά ως περιοχές στις οποίες κατοικούσαν Πελασγοί.
Γενάρχης των Πελασγών αναφέρεται ο Πελασγός ως ο πρώτος άνθρωπος που γεννήθηκε από τη γη [Αυτόχθων]. Με τ' όνομά του συνδέθηκαν πολυάριθμοι θρύλοι και παραδόσεις.
Ο Ζεύς [Δίας ο 1ος] που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Δικταίο Άντρο στη Κρήτη ήταν ο Θεός των Πελασγών.Οπότε αν όντως ήταν θεοποιημένο ιστορικό πρόσωπο υπήρξε από τους πρώτους και αξιολογότερους Βασιλείς των Πελασγών που είναι συνεπώς γεννήτορες των Μυκηναίων και των Μινωιτών
[και οι δύο όροι προσδιορίζουν  παγκόσμιας εμβέλειας ελληνικούς πολιτισμούς που έδρασαν με έδρα Μυκήνες και Κνωσσό αντίστοιχα, ως ναυτικές και στρατιωτικές υπερδυνάμεις από το τέλος της παλαιολιθικής εποχής μέχρι το τέλος της Εποχής του Χαλκού].
Οι Πελασγοί ήταν πολύ προγενέστεροι των Μινωιτών και των Μυκηναίων που υπήρξαν η εξέλιξη τους σαν οι δύο πόλοι του Ελληνισμού σε βάθος χρόνου που εκτείνεται πολύ παραπάνω της εποχής του Χαλκού έως την Παλαιολιθική εποχή αφού ο Πελασγός φαίνεται από την παράδοση να είναι αρχηγός-βασιλιάς πολύ πρωτόγονης φυλής που ζει σε ξύλινες καλύβες ντύνονται με δέρματα κλπ .
Ως Χάρτης με τοποθεσίες στις οποίες αρχαίοι συγγραφείς ανέφεραν ότι κατοικούσαν Πελασγοί

1 Ιστορικές μαρτυρίες
2 Τόποι στους οποίους αρχαίοι συγγραφείς ανέφεραν ότι κατοικούσαν Πελασγοί
2.1 Πελοπόννησος
2.2 Αττική
2.3 Φθία - Φθιώτιδα
2.4 Ήπειρος
2.5 Μακεδονία
2.6 Σαμοθράκη
2.7 Ίμβρος - Λήμνος
2.8 Λέσβος
2.9 Κυκλάδες
2.10 Κρήτη
2.11 Ελλήσποντος
2.12 Μικρά Ασία
2.13 Κύπρος
2.14 Ετρουρία
2.15 Σκιάθος
3 Πηγές

Ιστορικές μαρτυρίες
Περί των Πελασγών έχουν αφήσει μαρτυρίες πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς από τους μυθικούς χρόνους.
Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται οι: Ησίοδος, Όμηρος, Έφορος, Στράβων, Σκύμνος, Ηρόδοτος, Μενεκράτης, Παυσανίας, Θουκυδίδης, Ευριπίδης, Αισχύλος, Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, Αντικλείδης, καθώς και ο Πλάτων.

Ο Όμηρος περιγράφει τον Αχιλλέα να προσεύχεται στον Δωδώνιο Δία σαν τον αρχέγονο Θεό των Πελασγών: «Βασιλέα Ζευ, φώναξε, Άρχοντα της Δωδώνης, θεέ των Πελασγών, που κατοικούν μακριά, που έχεις τη χειμωνιάτικη Δωδώνη κάτω από την εξουσία σου, όπου οι Ιερείς σου οι Σελλοί κατοικούν γύρω σου με τα πόδια τους άπλυτα και τα καταλύματά τους πάνω στο έδαφος[2].»
Οι αναφορές των παραπάνω ακολουθούν κατά περιοχή εξάπλωσης των Πελασγών.

Τόποι στους οποίους αρχαίοι συγγραφείς ανέφεραν ότι κατοικούσαν Πελασγοί

Πελοπόννησος
Ξεκινώντας από την Ελληνική Μυθολογία, ο Ησίοδος παραδίδει την παράδοση ότι πρώτος κάτοικος της Αρκαδίας ήταν ο Πελασγός, ο δε Έφορος ότι όλοι οι Πελασγοί είναι αρκαδικής καταγωγής, σημείο που αναφέρει ο Στράβων [3]. Ο δε Παυσανίας συμπληρώνει πως την εποχή που βασίλευε ο Πελασγός, όλη η Πελοπόννησος λεγόταν Πελασγία ή Αχαϊκόν Άργος. Ο δε Διονύσιος Αλικαρνασσεύς διατρανώνει: "των Πελασγών το γένος εκ Πελοποννήσου το αρχαίον" (Ι 17). Αλλά και ο Ευριπίδης στο έργο του "Αρχέλαος" αναφέρει πως "όταν ο Δαναός ήλθε στο Άργος κι έκτισε την πόλη του Ινάχου, και ενώ οι κάτοικοι λέγονταν "Πελασγιώται" εκείνος τους όρισε με νόμο αυτοί σε όλη την αρχαία Ελλάδα να λέγονται Δαναοί". Επίσης, ο Ηρόδοτος σημειώνει πως "όσο καιρό οι Ίωνες κατοικούσαν στη Πελοπόννησο στη περιοχή της σημερινής Αχαΐας, πριν ακόμη να έλθουν ο Δαναός και ο Ξούθος ονομάζονταν Πελασγοί Αιγιαλείς και που έλαβαν τελικά το όνομα Ίωνες από τον Ίωνα του Ξούθου"[4]. Τέλος, ο Στράβων αναφέρει ότι ο Αισχύλος στις "Ικέτιδες", καθώς και στις "Δαναΐδες" αναφέρεται στη καταγωγή των Πελασγών από το Άργος (Ε κεφ. Β).

Αττική
Ο Ηρόδοτος αναφέρει την ύπαρξη Πελασγικού έθνους στην Αττική[5] και συμπληρώνει πως όταν ο Κροίσος θέλησε να μάθει ποιοι Έλληνες είναι οι πιο ισχυροί, βρήκε πως πρώτοι ήταν οι Λακεδαιμόνιοι και μετά οι Αθηναίοι, οι πρώτοι από τη φυλή των Δωριέων και οι δεύτεροι από των Ιώνων. "Πράγματι αυτοί οι λαοί ήσαν οι πλέον εξέχοντες, οι δεύτεροι μεν καταγωγής Πελασγικής, οι πρώτοι δε καταγωγής ελληνικής"*.
(*) Για τη διάκριση πελασγική - ελληνική, δείτε παρακάτω

Φθία - Φθιώτιδα
Στους Πελασγούς της Φθίας αναφέρεται ο Στράβων. Εκεί, μεταξύ άλλων περιοχών, ζούσαν Πελασγοί και κατονομάζει τη μία από τις τέσσερις πόλεις του κράτους Πηλέα - Αχιλλέα, το οποίο συμπίπτει με τη σημερινή Ανατολική - Βορειανατολική Φθιώτιδα και τμήματα των σημερινών νομών Λαρίσης και Μαγνησίας, το Πελασγικόν Άργος, την αποκαλούμενη αργότερα Κρεμαστή Λάρισα (σημερινή κωμόπολη Πελασγία) στην περιοχή που εκτείνονταν από "τη Θεσσαλία μεταξύ των εκβολών του Πηνειού και των Θερμοπυλών μέχρι της ορεινής χώρας σε όλη την έκταση της Πίνδου, αφού οι Πελασγοί ήταν κυρίαρχοι των τόπων αυτών" και ιδιαίτερα πως είχαν επεκταθεί "προπάντων μεταξύ των Αιολέων που ήταν ανά τη Φθία και τη Θεσσαλία."[6]
Σημειώνεται, όμως, ότι αργότερα, κατά τους ιστορικούς χρόνους, το νότιο τμήμα της Θεσσαλίας μεταξύ Λάρισας και Φερών διατηρούσε το όνομα Πελασγιώτις.

Ήπειρος
Στην Ιλιάδα, αναφέρεται στην προσευχή του Αχιλλέα ο Ζευς, ο οποίος προσφωνείται βασιλιάς της Δωδώνης και των Πελασγών. [7]
Η Ήπειρος και ιδιαίτερα η Δωδώνη αποτελούσε το κέντρο των Πελασγών. Ο Στράβων μνημονεύει τον Ησίοδο, ο οποίος είχε αποκαλέσει τη Δωδώνη ως το Πελασγών έδρανο (fr.225). Εδώ υπήρχε και το μέγα ιερό του Δωδωναίου Διός, το περίφημο ομώνυμο μαντείο καθώς και ένα από τα αρχαιότερα θέατρα του ελλαδικού χώρου.

Μακεδονία
Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Αισχύλου στο έργο Ικέτιδες (250), όπου ο Βασιλιάς Πελασγός αναφέρει: "Του γηγενούς Παλαίχθονος είμαι εγώ γιος, ο Πελασγός, που κυβερνώ τη χώρα. Και αφού είμαι ο βασιλιάς επόμενο είναι να πάρουν από μένα τ΄ όνομά τους οι Πελασγοί που κατοικούν τη χώρα. Όλη αυτή που τη διασχίζει ο αγνός Στρυμόνας στη δυτική πλευρά του. Και τη χώρα των Περραιβών ακόμη εξουσιάζω και όσα μέρη είναι πέρα από την Πίνδο και της Δωδώνης τα βουνά. Τα σύνορά μου ορίζει η θάλασσα"[8].

Σαμοθράκη
Κατά τον Ηρόδοτο, "τη Σαμοθράκη κατοικούσαν παλαιότερα Πελασγοί". [9]. Από τους Πελασγούς προέρχονται τα Καβείρια μυστήρια.

Ίμβρος - Λήμνος
Ο Ηρόδοτος, αναφερόμενος στον 5ο αιώνα π.Χ., σημειώνει τόσο για την Ίμβρο όσο και για τη Λήμνο, ότι την εποχή εκείνη και τα δύο αυτά νησιά τα κατοικούσαν ακόμα οι Πελασγοί[10].

Λέσβος
Και η Λέσβος κατά τον Στράβωνα, (Ε, κεφ.Β΄), λεγόταν Πελασγία, που σαφώς σημαίνει ότι κατοικείτο από Πελασγούς.

Κυκλάδες
Κατά την Περσική εκστρατεία, ο Ηρόδοτος αναφέρει πως οι Κυκλάδες πρόσφεραν 17 πλοία συμπληρώνοντας ότι "και αυτοί ήταν λαός Πελασγικός που αργότερα όμως ονομάσθηκαν Ίωνες" [11].

Κρήτη
Για τους Πελασγούς στην Κρήτη παραδίδεται από τον Όμηρο, στην Οδύσσεια (Τ 175) η παρουσία των "δίων Πελασγών". [12]

Ελλήσποντος
Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως στον Ελλήσποντο πελασγικές εγκαταστάσεις υπήρχαν στις περιοχές Πλακία και Σκυλάκη και πως οι Πελασγοί αυτοί του Ελλησπόντου προέρχονταν από την Αττική[13].

Μικρά Ασία
Ο Όμηρος στην Ιλιάδα χαρακτηρίζει τους γείτονες των Κιλίκων της Τρωάδας Πελασγούς και συγκεκριμένα αναφέρει πως "ο Ιππόθοος οδηγούσε τα φύλα των κονταρομάχων Πελασγών αυτών που κατοικούσαν στην εύφορη Λάρισσα[14]. Ο δε Μεκράτης ο Ελαΐτης θεωρεί τους Πελασγούς κατοίκους όλης της Ιωνικής παραλίας: "την παραλίαν την νυν Ιωνικήν πάσαν από Μυκάλης αρξαμένην υπό Πελασγών οικείσθαι πρότερον". Ακόμη όμως και ο Ηρόδοτος επισημαίνει για τους Αιολείς πως "στους παλαιότερους χρόνους και αυτοί λέγονταν Πελασγοί".

Κύπρος
Και για την Κύπρο ο Ηρόδοτος αναφέρει πως είχαν μεταναστεύσει εκεί Πελασγοί από την Αρχαία Αθήνα, τη Σαλαμίνα, την Κύθνο και από την Αρκαδία[15]. Μάλιστα ο Βασιλιάς της Τεγέας, Αγαπήνωρ, ήταν ο ιδρυτής της Πάφου. Η δε κυπριακή διάλεκτος ομοιάζει με την αρκαδική, εξ ου και γίνεται λόγος για την αρκαδοκυπριακή διάλεκτο ή Νότια Αχαϊκή, διάλεκτο των αρχαίων ελληνικών. Επίσης κατά την παράδοση, ο Αιακίδης Τεύκρος με μερικούς Τρώες αιχμαλώτους ήταν εκείνος που έκτισε τη Σαλαμίνα της Κύπρου.

Ετρουρία
Ο Αθηναίος Αντικλείδης, Αλεξανδρινός ιστορικός, παραδίδει κατά μαρτυρία του Στράβωνα (E κεφ.B) πως οι Πελασγοί εκείνοι που ζούσαν στη Μακεδονία και στην Αττική ήταν εκείνοι που κατοίκησαν και στα γύρω από την Ίμβρο και τη Λήμνο μέρη και πως μερικοί απ' αυτούς υπό τον Λύδο τον Τυρρηνό μετανάστευσαν στην Ιταλία, που απετέλεσαν και στη συνέχεια το έθνος των Τυρρηνών ή Ετρούσκων.


Σκιάθος
Σύμφωνα με διάφορες ιστορικές πηγές οι Πελασγοί ήταν οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού. Μάλιστα έχει βρεθεί και οικισμός τους στον Ξάνεμο στην πλαγιά Κεφάλα.

Πηγές
Για κάποιες γενικές πληροφορίες επί του θέματους, βλ.
 Christiane Sourvinou-Inwood Herodotos (and others) on Pelasgians, στο "Herodotus and his world", Oxford University Press, 2003 και

 Michel B. Sakellariou Pelasgés, στο "Peuple préhelléniques d'origine indo-européennee", Εκδοτική Αθηνών, 1977

 Όμηρος, "Ιλιάδα", ραψωδία Β, 681-685

 Στράβων, Γεωγραφικά, Βιβλίο Ε' - [...]καὶ γὰρ Ἀρκαδικὸν ἔθνος φασί, καθάπερ τὸ Πελασγικόν, καὶ πλανητικὸν ἄλλως, ὥσπερ ἐκεῖνο.

 Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Ζ', 94 - Ἴωνες δὲ ὅσον μὲν χρόνον ἐν Πελοποννήσῳ οἴκεον τὴν νῦν καλεομένην Ἀχαιίην, καὶ πρὶν ἢ Δαναόν τε καὶ Ξοῦθον ἀπικέσθαι ἐς Πελοπόννησον, ὡς Ἕλληνες λέγουσι, ἐκαλέοντο Πελασγοὶ Αἰγιαλέες, ἐπὶ δὲ Ἴωνος τοῦ Ξούθου Ἴωνες.

Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Α', 57 - [...]τὸ Ἀττικὸν ἔθνος ἐὸν Πελασγικὸν[...]

 Strabo, Geography, Book V, 2.4 (LacusCurtius) - And Thessaly is called "the Pelasgian Argos" (I mean that part of it which lies between the outlets of the Peneius River and Thermopylae as far as the mountainous country of Pindus), on account of the fact that the Pelasgi extended their rule over these regions.

 Όμηρος, Ιλιάδα, Π' 233-235 - [...]Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε Πελασγικὲ[...]

 Αισχύλος, Ικέτιδες, στ.250-260 (Perseus) - τοῦ γηγενοῦς γάρ εἰμ' ἐγὼ Παλαίχθονος ἶνις Πελασγός, τῆσδε γῆς ἀρχηγέτης. ἐμοῦ δ' ἄνακτος εὐλόγως ἐπώνυμον γένος Πελασγῶν τήνδε καρποῦται χθόνα. καὶ πᾶσαν αἶαν+, ἧς δι' ἁγνὸς ἔρχεται Στρυμών, τὸ πρὸς δύνοντος ἡλίου, κρατῶ. ὁρίζομαι δὲ τήν τε Περραίβων χθόνα, Πίνδου τε τἀπέκεινα, Παιόνων πέλας, ὄρη τε Δωδωναῖα. συντέμνει δ' ὅρος ὑγρᾶς θαλάσσης: τῶνδε τἀπὶ τάδε κρατῶ

Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Β', 51 - τὴν γὰρ Σαμοθρηίκην οἴκεον πρότερον Πελασγοὶ[...]

 Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Ε', 26 -[...]λαβὼν δὲ παρὰ Λεσβίων νέας εἷλε Λῆμνόν τε καὶ Ἴμβρον, ἀμφοτέρας ἔτι τότε ὑπὸ Πελασγῶν οἰκεομένας.

 Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Ζ', 95 -[...]νησιῶται δὲ ἑπτακαίδεκα παρείχοντο νέας, ὡπλισμένοι ὡς Ἕλληνες, καὶ τοῦτο Πελασγικὸν ἔθνος; ὕστερον δὲ Ἰωνικὸν ἐκλήθη κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον καὶ οἱ δυωδεκαπόλιες Ἴωνες οἱ ἀπ᾽ Ἀθηνέων.

Όμηρος, Οδύσσεια, τ' 175 - Κρήτη τις γαῖ' ἔστι μέσῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ[...]ἐν δ' ἄνθρωποι πολλοὶ ἀπειρέσιοι, καὶ ἐννήκοντα πόληες·[...] ἐν μὲν Ἀχαιοί, ἐν δ' Ἐτεόκρητες μεγαλήτορες, ἐν δὲ Κύδωνες Δωριέες τε τριχάϊκες δῖοί τε Πελασγοί.

 Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Α', 57 -[...]καὶ τῶν Πλακίην τε καὶ Σκυλάκην Πελασγῶν οἰκησάντων ἐν Ἑλλησπόντῳ, οἳ σύνοικοι ἐγένοντο Ἀθηναίοισι, καὶ ὅσα ἄλλα Πελασγικὰ ἐόντα πολίσματα τὸ οὔνομα μετέβαλε.

 Όμηρος, Ιλιάδα, Β' 840 - Ἱππόθοος δ' ἄγε φῦλα Πελασγῶν ἐγχεσιμώρων τῶν οἳ Λάρισαν ἐριβώλακα ναιετάασκον·

Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Βιβλίο Ζ', 90 - οὗτοι μὲν οὕτω ἐστάλατο, Κύπριοι δὲ παρείχοντο νέας πεντήκοντα καὶ ἑκατόν, ἐσκευασμένοι ὧδε· τὰς μὲν κεφαλὰς εἱλίχατο μίτρῃσι οἱ βασιλέες αὐτῶν, οἱ δὲ ἄλλοι εἶχον κιθῶνας, τὰ δὲ ἄλλα κατά περ Ἕλληνες. τούτων δὲ τοσάδε ἔθνεα εἰσί, οἳ μὲν ἀπὸ Σαλαμῖνος καὶ Ἀθηνέων, οἳ δὲ ἀπ᾽ Ἀρκαδίης, οἳ δὲ ἀπὸ Κύθνου, οἳ δὲ ἀπὸ Φοινίκης, οἳ δὲ ἀπὸ Αἰθιοπίης, ὡς αὐτοὶ Κύπριοι λέγουσι.

Οι Πελασγοί και τα κατά τόπους σύμβολα τους:


Τα πανάρχαια Πρωτοελληνικά φύλα
Πελασγικά φύλα:

Άονες
Άβαντες
Αιγιαλείς
Δόλοπες
Καύκωνες
Κουρήτες
Κραναοί
Μινύες
Τέμμικες
Τηλεβόες (Ταφίοι)
Φλεγύες
Αθαμάνες,
 Αιολείς,
 Αινιάνες ,
Αιτωλοί,
 Δερσαίοι,
 Δωριείς,
 Επειοί,
 Κάρες,
 Κίκονες,
 Λαπίθες,
 Λέλεγες,
 Μάγνητες,
 Μαίδοι,
 Μαλιείς,
 Μυρμιδόνες,
 Οιταίοι,
 Φρύγιοι
 Ύαντες
Λυδοί
Τρώες ή Τεύκροι
Χετταίοι ή Χιττίτες
Πέρσες
Φοίνικες
Φιλισταίοι
Ετρούσκοι
Ιλλυριοί
Θράκες
Μακεδόνες
Ηπειρώτες


Αρχαία Ελληνικά φύλα μετεξέλιξη των παραπάνω
Οι Ίωνες,  οι Αχαιοί, οι Αιολείς και οι Δωριείς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Προσοχή η ευθύνη των σχολίων βαρύνει το σχολιαστή!

ΟΙ ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ 2009-2023

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ